Οι αρτηρίες που συνήθως μπορούν να υποστούν θεραπεία με στεντ είναι η στεφανιαία, η καρωτίδα, η νεφρική και η λαγόνιος

Τα στεντ είναι συρμάτινα πλέγματα που κρατούν ανοιχτές τις στενεμένες αρτηρίες και τοποθετούνται με μεθόδους ανάλογες με της απλής αγγειοπλαστικής με μπαλονάκι. Ανάλογα με το μέγεθος της αρτηρίας και το βαθμό της απόφραξης από αρτηριοσκληρωτική πλάκα χρησιμοποιείται και το κατάλληλο μέγεθος στεντ. Για τις καρωτίδες, αρτηρίες που βρίσκονται σε μικρό βάθος κάτω από το δέρμα, προτιμούνται τα αυτοεκτεινόμενα στεντ, που είναι πιο ανθεκτικά στη σύνθλιψη. Τα στεντ που διογκώνονται με μπαλονάκι θα μπορούσαν να στενέψουν επικίνδυνα από την άσκηση εξωτερικής πίεσης. Από την εμφάνιση των στεντ πριν από περίπου δυο δεκαετίες, η χρήση τους αυξάνεται χρόνο με το χρόνο με κυριότερες αρτηρίες εφαρμογής τις στεφανιαίες.

Τα πρώτα στεντ ήταν από ανοξείδωτο ατσάλι. Αργότερα, εφευρέθηκαν τα αυτοεκτεινόμενα στεντ, που είναι κατασκευασμένα από κράμα νικελίου - τιτανίου, με ικανότητα μνήμης σχήματος. Η πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι τα στεντ με επικάλυψη από πολυμερές εμποτισμένο με φάρμακο που απελευθερώνεται πολύ αργά καθώς αποσυντίθεται το πολυμερές. Το φάρμακο περιορίζει την ανάπτυξη ινώδους ιστού και βοηθά στην κάλυψη του πλέγματος με επιθηλιακό ιστό, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες μελλοντικού σχηματισμού θρόμβου από αιμοπετάλια που θα μπορούσαν να προσκολληθούν στο πλέγμα. Η αποφυγή θρόμβων διευκολύνεται και από συνοδευτική φαρμακευτική αγωγή με αντιθρομβωτικά και ασπιρίνη για διάρκεια ενός μήνα έως ενός έτους μετά την εγχείρηση.

Σύμφωνα με στοιχεία που αφορούν τις ΗΠΑ, στο 30% των ασθενών που τοποθετούνταν ένα απλό στεντ παρουσιαζόταν εκ νέου στένωση της αρτηρίας στο ίδιο σημείο. Με τα επικαλυμμένα με πολυμερές στεντ το ποσοστό αυτό έπεσε στο 10%.

Η αγγειοπλαστική με στεντ, έστω κι αν είναι λιγότερο παρεμβατική από την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, πρέπει όπως και κάθε θεραπεία να εφαρμόζεται μόνο στους ασθενείς που τη χρειάζονται και τη στιγμή που τη χρειάζονται πραγματικά, αφού π.χ. έχουν εξαντληθεί λιγότερο παρεμβατικές θεραπείες. Την ευθύνη να οδηγήσει σωστά τον ασθενή σε σχέση με την απόφαση πραγματοποίησης επέμβασης για την τοποθέτηση στεντ έχει φυσικά ο γιατρός. Για κάποιους γιατρούς πρωτεύον είναι η υγεία του ασθενούς και για κάποιους άλλους είναι τα λεφτά.

Ετσι, στις ΗΠΑ - και όχι μόνο - είναι αρκετοί οι γιατροί που αμφισβητούν την αναγκαιότητα πολλών από τις επεμβάσεις που γίνονται για την τοποθέτηση στεντ. Αλλοι μιλούν απλώς για υπερβολή στη χρήση της μεθόδου και άλλοι για βιομηχανία με πρωταγωνιστές εταιρείες κατασκευής ιατρικών υλικών και συσκευών, εταιρείες προσφοράς ιατρικών υπηρεσιών (ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές) με τη συνδρομή, με το αζημίωτο φυσικά, και γιατρών που κοιτάζουν τον ασθενή στην τσέπη...