Από τις πρώτες κιόλας ώρες της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών την προηγούμενη Κυριακή και ο πλέον δύσπιστος πρέπει να συνειδητοποίησε ότι η συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση για το ΠΑΣΟΚ μόνο «τοπικά χαρακτηριστικά» δεν είχε και μόνο ψήφο με «αυτοδιοικητικά κριτήρια» δε διεκδικούσαν οι «εκλεκτοί» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως προπαγάνδιζε ο Γ. Παπανδρέου όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η δήλωση του Γ. Παπανδρέου λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης ότι υπάρχει «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού», η οποία προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, δεν έγινε από κεκτημένη ταχύτητα. Το εκλογικό επιτελείο της «Χαριλάου Τρικούπη» έσπευσε να μεταφράσει το εκλογικό αποτέλεσμα σαν γενικό πολιτικό μήνυμα «αθώωσης» της αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και το οδήγησαν να χάσει την εξουσία και συγχρόνως να το εμφανίσει σαν επικύρωση της γενικής πολιτικής γραμμής και της στρατηγικής που σήμερα ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να εμφανίσει το αποτέλεσμα των εκλογών σαν «νίκη», προκειμένου να αναγάγει το ΠΑΣΟΚ σαν τον πολιτικό φορέα που «εισέπραξε» τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική και πίσω από αυτό να συγκαλύψει ότι το κόμμα του ταυτίζεται πλήρως με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και στηρίζει την προώθηση και εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Αυτό που προκάλεσε «ταραχή» στο ΠΑΣΟΚ και πυροδότησε τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, δεν αφορούσε τις πολιτικές θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ, η έντονη κριτική και τα «μαχαιρώματα» μεταξύ των στελεχών του, όσο και αν έχουν πάρει τη μορφή «χιονοστιβάδας», δεν αμφισβητούν την πολιτική που ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά περιορίζονται στην καταγραφή «λάθος επιλογών» στα πρόσωπα που διεκδίκησαν δήμους και νομαρχίες τις οποίες το ΠΑΣΟΚ απώλεσε.

Με τις αντιπαραθέσεις τους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ καταγράφουν την «αγωνία» τους, αφού δεν κατάφεραν μέσα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές να υποκλέψουν - στο βαθμό που επιδίωκαν - τη λαϊκή δυσαρέσκεια, για να «αποδείξουν» στη συνέχεια ότι έχουν ανακτήσει τη χαμένη πλειοψηφία των βουλευτικών εκλογών, που θα τους οδηγήσει εκ νέου στην ανακατάληψη της εξουσίας και κυρίως να αξιοποιήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα για να συνεχίσουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Αυτό θα επιδιώξουν και σήμερα μετά το δεύτερο γύρο των εκλογών. Στη Χαριλάου Τρικούπη φιλοδοξούν ο χάρτης να εμφανίσει περισσότερους «πράσινους» δήμους και νομούς, προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να έχει κομματικό σύμμαχο δημάρχους και νομάρχες, που θα στηρίξουν την πολιτική του και θα συντηρήσουν την εκλογική του «πελατεία». Ο Γ. Παπανδρέου, από την ανάληψη κιόλας της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, είχε τονίσει ότι θέλει «μπροστάρη και σύμμαχο την Τοπική Αυτοδιοίκηση» στις «μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις».

Το ΠΑΣΟΚ εξάλλου ήταν εκείνο το κόμμα που από τη θέση της κυβέρνησης, προώθησε και υλοποίησε τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ολη την προεκλογική περίοδο ο Γ. Παπανδρέου στήριζε ακριβώς την ίδια πολιτική, επέμενε στην υλοποίησή τους με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς, θέτοντας σαν νέο στοιχείο την «αποκέντρωση» της πολιτικής των «μεταρρυθμίσεων», ώστε αυτές να εφαρμοστούν πιο αποτελεσματικά από τις εκλεγμένες τοπικές αρχές.

Αυτούς τους στόχους ο Γ. Παπανδρέου τους είχε παρουσιάσει από τις 5 Ιούνη του 2006, όταν και έδωσε το επίσημο «χρίσμα» του ΠΑΣΟΚ στον Κ. Σκανδαλίδη, στην Χρ. Αράπογλου, στον Π. Φασούλα και στην Β. Πατουλίδου.

Τότε, σε ομιλία του ο Γ. Παπανδρέου παρουσιάζοντας ένα «νέο μοντέλο διακυβέρνησης», έδινε τις πολιτικές κατευθύνσεις για το ρόλο που πρέπει να παίξει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε να πρωτοστατήσει στην ακόμα παραπέρα προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Μέσα από την «αποκέντρωση» αυτής της πολιτικής, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, κάλεσε την Αυτοδιοίκηση να εφαρμόσει «δημόσιες πολιτικές για την απασχόληση και την ανάπτυξη». Κάλεσε, δηλαδή τους δημάρχους και τους νομάρχες να συνεχίζουν να πρωτοστατούν, μέσω των λεγόμενων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, στη γενικότερη υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και στις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Στο ίδιο μήκος κύματος πρότεινε η Αυτοδιοίκηση «να εφαρμόζει πολιτικές για την παιδεία και να στηρίζει τη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την κοινωνία, την οικονομία και την απασχόληση», να στηρίξει δηλαδή την «κατηγοριοποίηση» των σχολείων και τον ταξικό διαχωρισμό τους ανάλογα με το δήμο και το νομό! Επίσης, τόνιζε την ανάγκη της «σύμπραξης» των δήμων με τους επιχειρηματίες, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για την «απόκτηση πόρων» για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την παραπέρα εμπορευματοποίηση της κοινωνικής πολιτικής.

Από εκείνες τις εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου μέχρι τις εκλογές, μεσολάβησαν περίπου τέσσερις μήνες, στη διάρκεια των οποίων ο προεκλογικός «αγώνας» μέσα σε υψηλούς φραστικούς τόνους δόθηκε για την αποδειχτεί η «αξιοπιστία» των υποψηφίων και να αναδειχτούν οι «ικανότητες» τους. Μια μέρα μετά τις εκλογές, οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, χρησιμοποίησαν τα αποτελέσματα για να «αποδείξουν» ότι επιβεβαιώνεται η πολιτική τους. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι το αποτέλεσμα δείχνει ότι «αξίωση» των πολιτών είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ενώ ο Γ. Παπανδρέου το μετέφρασε σαν απαίτηση των πολιτών να «απαλλαγεί» από μια κυβέρνηση «που χωρίς σχέδιο αδυνατεί να κάνει αλλαγές»...

Πίσω από αυτή την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση, κρύβεται η κοινή γραμμή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας. Διεκδικώντας ο καθένας για το κόμμα του το ρόλο του ικανότερου εκφραστή των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, επιδιώκουν και μέσα από το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να δώσουν τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες να διεισδύσουν μέσα και στην τελευταία γειτονιά της χώρας και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ο δεύτερος γύρος των εκλογών δίνει μια ευκαιρία στο λαό να καταδικάσει αυτή την πολιτική. Να «μαυρίσει» στην κάλπη αυτούς που ζητούν την ψήφο του για να τον μετατρέψουν σε «συνένοχο» της αντιλαϊκής πολιτικής τους.