ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι είναι ο δικομματισμός;;;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάπως έτσι ακούστηκε - γράφτηκε σε διάφορες παραλλαγές τις τελευταίες μέρες από πολύξερους αναλυτές: «Το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να σπάσει το δικομματισμό και σ' αυτό φταίει η πολιτική των συμμαχιών του, ενώ ο ΣΥΝ με μεγαλύτερη ευελιξία πήρε δημαρχίες κλειδιά...». Το ερώτημα της πιο απλής λογικής σε όλους αυτούς τους βαθυστόχαστους είναι: Τι είναι ο δικομματισμός; Δεν είναι σίγουρα οι κάμποι και τα ψηλά βουνά, ούτε γενικά και αόριστα δύο ονόματα κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. Είναι συγκεκριμένη πολιτική, που ανεξάρτητα από ονόματα κομμάτων, λαμπερά ή σκοτεινά πρόσωπα, φρέσκο ή μπαγιάτικο λόγο, εκφράζει και υπηρετεί πολύ συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Εκείνα του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτό είναι το περιεχόμενο του δικομματισμού, που τον ακολουθεί με όποιο όνομα και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση (ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ), με όποιο πρόσωπο και αν κατεβαίνει στις «τοπικές κοινωνίες», όποιο γενικό ή ειδικό πρόβλημα καλείται να αντιμετωπίσει. Επειδή λοιπόν δεν πρόκειται ποτέ και σε καμία περίπτωση η πραγματικότητα να βγάλει «ολίγον έγκυο», η όποια συνεργασία με δυνάμεις του δικομματισμού δεν είναι ελιγμός και, μάλιστα, ενάντιά τους, αλλά αντικειμενικά στήριξη και ενίσχυση της ταξικής του επιλογής. Αλλού, λοιπόν, τα πονηρά (όλο ενδιαφέρον δήθεν) μαθήματα προς το ΚΚΕ. Δεν τσιμπάμε...

Υποκρισίες...

Αντιγράφουμε από τη χτεσινή «Αυγή»: «Ν. Χαλκηδόνα: Εχοντας στο ενεργητικό του αρκετές θητείες, ο κοινός υποψήφιος ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ Ν. Παπαμικρούλης για λίγες μόνο ψήφους δεν κατάφερε να επανεκλεγεί...

Αγιος Δημήτριος: Τα ίδια πάνω - κάτω ισχύουν και στον Αγιο Δημήτριο, καθώς μετά από τρεις τετραετίες ο Παντελής Ειρηνάκης, ο οποίος υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, ηττήθηκε από τον ανεξάρτητο προερχόμενο από τη ΝΔ Νίκο Λαζαρόπουλο...

Μέγαρα: Για λίγες μόνο ψήφους έχασε το Δήμο Μεγάρων ο κοινός υποψήφιος της ΝΔ με τον ΣΥΝ Χρυσόστομος Σύρκος...».

Κατά τ' άλλα, τα στελέχη του ΣΥΝ δεν παραλείπουν - ανάμεσα στις θριαμβολογίες για τις «αυτοδιοικητικές επιτυχίες» τους - να σημειώνουν υποκριτικά ότι ο κόσμος παρέμεινε αγκιστρωμένος στο δικομματισμό και δεν ξέφυγε απ' αυτόν...

Πολιτικές συναλλαγές...

Στις πολιτικές τους συναλλαγές δε χωρούν... ευαισθησίες. Οταν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, σε αγαστή συνεργασία με τον ΣΥΝ, αποφασίζουν να λειτουργήσουν μεταξύ τους σαν «συγκοινωνούντα δοχεία» δε διστάζουν να «θυσιάσουν» ακόμα και κορυφαία κομματικά τους στελέχη. Δε διστάζουν να κατευθύνουν «δικούς» τους ψηφοφόρους στην ενίσχυση ψηφοδελτίων που δήθεν βρίσκονται απέναντί τους.

Τα παραπάνω θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από κάποιους σαν υπερβολή. Στην προκειμένη περίπτωση όμως πρόκειται για καταγγελία της υποψήφιας με το ΠΑΣΟΚ δημάρχου Ν. Σμύρνης και μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Ν. Κατσέλη, η οποία περιέγραψε χτες σε συνέντευξή της στο κρατικό ραδιόφωνο πώς στήνονται οι εκλογικές συμμαχίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΣΥΝ. Τα συμπεράσματα δικά σας:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Η κα Γεννηματά κέρδισε τη νομαρχία και βλέπαμε δήμους όπου η κα Γεννηματά εκτινασσόταν, ο υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ να μην πηγαίνει καλά...».

Ν. ΚΑΤΣΕΛΗ: «Διότι ήταν το σύνθημα στηρίξτε νομαρχία, μη στηρίζετε υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Υπήρξε τέτοιο σύνθημα;».

Ν. ΚΑΤΣΕΛΗ: «Βεβαίως, υπήρξε. Οταν ο κος Κουτελάκης (σ.σ. υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΝ στη Ν. Σμύρνη) στήριζε την υπερνομαρχία της κας Γεννηματά, φυσικό δεν είναι;».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Ο κος Κουτελάκης δε στήριζε τον κο Πανούση;».

Ν. ΚΑΤΣΕΛΗ: «Οχι, στήριζαν την υπερνομαρχία και ήταν με κονκάρδα του συνδυασμού του κου Κουτελάκη και της υπερνομαρχίας για να καταλαβαίνουν ότι είναι ΠΑΣΟΚΟΙ».

... και «πάγιες συμφωνίες»!

Αφού, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε από το ΣΥΝ τη στήριξη στη Φ. Γεννηματά και έδωσε για αντάλλαγμα ψήφους στον κ. Κουτελάκη, ακολούθησε, σύμφωνα με τη Ν. Κατσέλη, η «συνεργασία» ΝΔ και ΣΥΝ στο δεύτερο γύρο των εκλογών για να πάρει ο Γ. Κουτελάκης το δήμο...

Είπε, λοιπόν, η Ν. Κατσέλη: «Οταν έγινε συμφωνία, γιατί αυτή η αίσθηση είναι διάχυτη στην πόλη, ότι έγινε συμφωνία την Παρασκευή της Κυριακής των δεύτερων εκλογών μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΝ, να δοθεί στήριξη της ΝΔ στον κο Κουτελάκη, γιατί ο κος Κουτελάκης κατέβαινε ως ανεξάρτητος όχι του ΣΥΝ, το στοίχημα ήταν η Νέα Σμύρνη κάποιων, γιατί ήταν πάγια τακτική να δίνεται η Νέα Σμύρνη στον ΣΥΝ και η Καλλιθέα στο ΠΑΣΟΚ. Επειδή λοιπόν ανετράπη η πάγια συμφωνία, ήταν πλέον στοίχημα ζωής, για κάποιους φαίνεται»(!!!)

Ούτε λίγο, ούτε πολύ η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ στη Ν. Σμύρνη έκανε λόγο για «πάγια συμφωνία» στο μοίρασμα των δυο δήμων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ αναφέροντας: «Οι ψήφοι, λοιπόν, της ΝΔ δόθηκαν σε ένα πολύ μεγάλο μέρος ή στο λευκό ή στη στήριξη του Κουτελάκη. Απόδειξη ότι τη δεύτερη Κυριακή, ενώ είχαν πει ο συνδυασμός του κου Κούπα, που ήταν ο συνδυασμός της ΝΔ, ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών θα στήριζε εμένα, γιατί δεν ήθελαν τον νυν δήμαρχο, υπήρξε αποχή και μια αύξηση συγχρόνως του αριθμού των ψηφοδελτίων του κου Κουτελάκη σε ένα πολύ μεγάλο μέρος που δε δικαιολογείται, δεν είναι από ψηφοφόρους ούτε του ΣΥΝ, γιατί δεν είχε μέσα του ΣΥΝ πολλούς, είχε Νεοδημοκράτες, Πασόκους και ψηφοφόρους από άλλο χώρο»...

Αγώνας με προοπτική

Ο δρόμος του αγώνα για την Παιδεία του λαού είναι μακρύς κι επίπονος. Δε σταματάει μπροστά στο μέγαρο Μαξίμου, που διάβηκαν οι εκπαιδευτικοί για να... «τους κοιτάξει στα μάτια» ο πρωθυπουργός, ούτε λοξοδρομεί στη Χαριλάου Τρικούπη, για ένα υποκριτικό «χτύπημα στην πλάτη» των εκπαιδευτικών μέσα από τις δήθεν πρωτοβουλίες που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί πολύ απλά, μέσα από αυτόν τον αγώνα δε διακυβεύεται μόνο ένα ποσοστό οικονομικής αύξησης (το οποίο η κυβέρνηση ούτε καν συζητάει και το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση!). Διακυβεύονται πολλά περισσότερα...

Οταν ο δάσκαλος για πέντε ολόκληρες βδομάδες απεργεί επιλέγοντας το μήνυμα «αγώνας» στη θέση του μαθήματος, όταν ο μαθητής αγωνίζεται στην κατάληψη του σχολειού του, δηλώνοντας ότι θέλει γνώση κι όχι απόγνωση, όταν ο γονιός, ο εργαζόμενος βγαίνει να διαδηλώσει μαζί με τα παιδιά του και τους δασκάλους τους, όταν ο φοιτητής ξεκαθαρίζει ότι δε θα εκχωρήσει το δικαίωμά του στις δωρεάν σπουδές... τότε η κοινωνία στρέφει το βλέμμα στην Παιδεία και τα προβλήματά της.

Γίνονται βήματα στη συνείδηση του καθενός, γιατί νιώθει ότι τελικά όλα αυτά τον αφορούν, ψάχνει να μάθει, ρωτά. Ετσι, η συζήτηση για την Παιδεία απλώνεται στις γειτονιές, μπαίνει σε κάθε σπίτι. Εκεί όπου ο κάθε εργαζόμενος, όπως ακριβώς κι ο δάσκαλος, μετράει το διαρκώς μειούμενο εισόδημά του, εκεί όπου γυρνούν τα παιδιά εξαντλημένα και παραζαλισμένα από το σχολείο, που στην πραγματικότητα δεν τα μορφώνει, αλλά τα καθοδηγεί στην υποταγή. Ολο και περισσότερος κόσμος (αντικειμενικά και παρά την καθοδηγούμενη παραπληροφόρηση) μέσα από τους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν αυτό το διάστημα, αναρωτήθηκε και προβληματίστηκε για το περιεχόμενο της παρεχόμενης σήμερα μόρφωσης.

Αυτό το περιεχόμενο που σήμερα είναι κακό, στο μέλλον που σχεδιάζουν για την εκπαίδευση, διαγράφεται εφιαλτικό! Το σχολείο του «κεφαλαίου» θα ετοιμάζει τους εργάτες - σύγχρονους «σκλάβους», αλλοτριωμένους και προγραμματισμένους μόνο να το υπηρετούν. Αυτό το μέλλον έχτιζαν και χτίζουν από κοινού, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης, συνυπογράφοντας και εφαρμόζοντας πιστά σχετικές αποφάσεις της ΕΕ.

Δεν μπορούν λοιπόν, οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου να «εκτονώσουν» τον αγώνα για την Παιδεία τελειώνοντας μια απεργία, ανοίγοντας ένα σχολείο, κάνοντας τη μια ή την άλλη «κατευναστική» δήλωση. Οσο δεν ακυρώνονται τα σχέδια (και η εφαρμογή τους) για την πλήρη παράδοση της Παιδείας στις ορέξεις του κεφαλαίου, η σκυτάλη των αγώνων για την Παιδεία δεν πρέπει να πέσει στιγμή κάτω. Σε ένα μακρόχρονο αγώνα, με με πολλές μορφές πάλης, με ένταση στην οργάνωσή του που ωριμάζει μέσα από την πείρα των κινητοποιήσεων, ως την κατάχτηση της λαϊκής Παιδείας. Η εργατική τάξη πρέπει να καταχτήσει την πρωτοπορία αυτού του αγώνα. Και από κοινού με τους εκπαιδευτικούς τους νέους, είναι δικός τους ο αγώνας, θα συνεχίζουν ως το τέλος. Καθορίζοντας τις μορφές του αγώνα κάθε φορά, τις αιχμές που θα προβάλλει, δίνοντας όλες τους τις δυνάμεις, συνειδητοποιώντας ότι η τελική τους νίκη και στο μέτωπο της Παιδείας θα έρθει μαζί με τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός συνολικά στην κοινωνία.