«Αυτό που θέλει σήμερα και η άρχουσα τάξη της χώρας μας και το πολιτικό κατεστημένο - το δίπολο, αλλά και γενικότερα η ΕΕ, είναι να δημιουργήσουν μαζικά ένα είδος έμψυχων ηλεκτρονικών υπολογιστών, ανθρώπινων "ηλεκτρονικών υπολογιστών" που θα προγραμματίζονται πώς θα σκέφτονται, τι θα μαθαίνουν και πώς θα χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους και για ποιο σκοπό. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχει ανάγκη μιας καθολικής αντίδρασης στο σύνολο της εκπαιδευτικής πολιτικής». Τα παραπάνω υπογράμμισε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε δηλώσεις της για την Παιδεία, με αφορμή τη συνάντηση του πρωθυπουργού με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ.

«Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με τις δυνάμεις μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στις οργανώσεις των δασκάλων και των καθηγητών, στο κίνημα των μαθητών, των φοιτητών και των σπουδαστών, στα νυχτερινά σχολεία και στις σχολές κατάρτισης, στηρίξαμε και στηρίζουμε, συμμετείχαμε και συμμετέχουμε ενεργητικά στις κινητοποιήσεις κάθε μορφής, ανεξάρτητα από τη διαχρονική κριτική που έχουμε ασκήσει για την κατάσταση του κινήματος και τους προσανατολισμούς των ηγετικών οργάνων, ιδιαίτερα στο κίνημα των εκπαιδευτικών», σημείωσε στην αρχή της δήλωσής της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Και συνέχισε:

«Αυτή τη διαχρονική κριτική την κρατάμε και σήμερα. Η κριτική που άσκησε και ασκεί το ΚΚΕ, έχει ως στόχο το δυνάμωμα του κινήματος και των αγώνων, την ενότητα και συσπείρωσή του, την ανάπτυξή του μέσα και από την ίδια την πείρα των εργαζομένων και της ωριμότητας που χρειάζεται σήμερα, προκειμένου να ανεβεί η ικανότητά του πίεσης, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε όχι μια τρέχουσα πολιτική μιας ιδιότροπης κυβέρνησης και μιας ιδιότροπης υπουργού, αλλά μια στρατηγική, η οποία υπηρετήθηκε πιστά και από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και που συνιστά στρατηγική αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στη Σύνοδο της Λισαβόνας και στη συνέχεια συγκεκριμενοποιούνται ιδιαίτερα στα όργανα της Ενωσης. Στόχος αυτών των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων είναι η πλήρης υποταγή του εκπαιδευτικού συστήματος στις σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς, δηλαδή του κεφαλαίου».

Σχετικά με τα αποτελέσματα της συνάντησης των εκπαιδευτικών με τον πρωθυπουργό τόνισε: «Θέλουμε να κάνουμε μια εκτίμηση της σημερινής συνάντησης και των όσων είπε ο πρωθυπουργός. Απορρίπτουμε όλα όσα εξάγγειλε και υποσχέθηκε στους εκπαιδευτικούς. Θεωρούμε μάλιστα ότι αυτή η συνάντηση συνιστά μια προσπάθεια άσκησης εκβιασμού, για να σταματήσουν οι αγώνες των εκπαιδευτικών μέσα από μια συγκεκριμένη αποκλιμάκωση και με πρόσχημα μάλιστα τις χαμένες ώρες.

Η κυβέρνηση διάλεξε αυτή τη στιγμή, νομίζουμε ότι υποβοηθήθηκε και από τη στάση του ΠΑΣΟΚ, ύστερα από την "πάσα" που έδωσε στην κυβέρνηση να αναβάλει τη συζήτηση του άρθρου 16 για το Γενάρη, ώστε να κοπάσουν οι κινητοποιήσεις πριν. "Πάσα" θεωρούμε και την τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ που δεν πήρε καθαρή θέση για το μισθολογικό αίτημα των εκπαιδευτικών, αλλά έκανε σύσταση στην κυβέρνηση να δώσει μερικά ψίχουλα, μόνο και μόνο για να σπάσουν οι αγώνες.

Απορρίπτουμε, επίσης, τη θέση που και τα δύο κόμματα - και η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ - συνήθως προβάλλουν ότι οι αγώνες των εκπαιδευτικών προκαλούν κρίση. Η κρίση μαστίζει το εκπαιδευτικό σύστημα, εξαιτίας της πολιτικής ευθύνης και των δύο κυβερνήσεων, βεβαίως και του ρόλου που παίζουν οι επιχειρηματίες και το μεγάλο κεφάλαιο. Βεβαίως, οι αγώνες, ανεξάρτητα από τις παρατηρήσεις που μπορεί να έχει κανείς, είναι υγεία. Η κρίση στην Παιδεία προκαλεί τους αγώνες».

Αμέσως μετά, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως «οι χαμένες ώρες είναι πρόβλημα, όμως είναι παρωνυχίδα μπροστά στις χαμένες ώρες στα θρανία και στα φροντιστήρια για μια Παιδεία που πλήττει τα λαϊκά δικαιώματα. Χαμένες είναι οι ώρες, όταν οι γονείς αναζητούν και δεύτερη δουλιά, προκειμένου να βγάζουν από την τσέπη τους πολλά χρήματα, για να μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Και από αυτή τη σκοπιά πρέπει να δουν, κατά τη γνώμη μας, οι εργαζόμενοι ως γονείς, οι γιαγιάδες και οι παππούδες, το κίνημα των μαθητών, των νέων ανθρώπων και να τους συμπαρασταθούν.

Απορρίπτουμε τη λογική που για άλλη μια φορά πρόβαλε ο πρωθυπουργός ότι δεν αντέχει η οικονομία και ότι δεν μπορεί να υποθηκεύσει το μέλλον της οικονομίας, κάνοντας παροχές στους εκπαιδευτικούς. Εδώ αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι υποσκάπτεται η οικονομία των κερδών, όταν ζητούν οι εκπαιδευτικοί χρηματοδότηση της Παιδείας και βεβαίως βελτίωση και των αμοιβών τους. Για μας, αυτή η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, έχει υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας με τις ιδιωτικοποιήσεις, με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, πέρα και από την ίδια την πολιτική που ασκούν στην Παιδεία, με το Μάαστριχτ, τη Λισαβόνα κλπ.».

Αναφορικά με τα όσα πρότεινε ο Κ. Καραμανλής στους εκπαιδευτικούς, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε:

«Θέλουμε να σχολιάσουμε και τα συγκεκριμένα που πρότεινε ο πρωθυπουργός στους εκπαιδευτικούς. Μίλησε για την προσχολική αγωγή. Κατ' αρχήν, είπε για μονοετές νηπιαγωγείο - εμείς υποστηρίζουμε το υποχρεωτικό διετές - αλλά πέρα απ' όλα αυτά, πολύ φοβόμαστε ότι πάμε για μια σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου.

Μίλησε για επιμόρφωση και εμείς προσθέτουμε σε αντιδραστικά, αναχρονιστικά και αντιεπιστημονικά βιβλία.

Μίλησε για χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών που θα κάνουν έρευνα και εμείς λέμε ότι πρόκειται για μια έρευνα, η οποία θα απαιτήσει από τους εκπαιδευτικούς να διαθέσουν τις γνώσεις τους και τις ικανότητές τους στην υπηρεσία των κερδών.

Μίλησε για κοινοτικά κονδύλια και εμείς λέμε ότι αυτά θα οδηγήσουν σε μια Παιδεία δύο ταχυτήτων, μια Παιδεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης υποβαθμισμένη, με κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς και βέβαια κι ένα άλλο τμήμα της Παιδείας που θα είναι για την ελίτ, για τα παιδιά της αστικής τάξης και μιας ελίτ επιστημόνων.

Αυτό που εμείς βλέπουμε στη διάρκεια των αγώνων που αναπτύχθηκαν είναι ότι μέσα στο χώρο των εκπαιδευτικών ωριμάζει η συνειδητοποίηση της ανάγκης ριζικών αλλαγών στην Παιδεία, προοδευτικών, ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και σε τελευταία ανάλυση απαιτείται ριζική αλλαγή. Κριτήριο για μας είναι ότι δυναμώνουν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στην εκπαίδευση και της νεολαίας. Και αρχίζει και συνειδητοποιείται ακόμα καλύτερα η ανάγκη της συσπείρωσης και της πάλης από τα κάτω. Κριτήριο για μας είναι ότι σ' αυτούς τους αγώνες αρχίζουν και ωριμάζουν και οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Η μια όψη είναι η οικονομική πλευρά, τα εισοδήματα των εκπαιδευτικών που είναι χαμηλά, η κρατική επιχορήγηση της Παιδείας που είναι επιχορήγηση λιτότητας, αλλά αρχίζει και ωριμάζει και το μεγάλο πρόβλημα, το τι μαθαίνει το παιδί στο σχολείο, τι διδάσκεται και για ποιο σκοπό.

Εμείς θα πούμε το εξής και είμαστε απολύτως βέβαιοι γι' αυτό, γιατί έχουμε μελετήσει το ζήτημα και τα βιβλία: Αυτό που γίνεται σήμερα, που έγινε χτες, και κυρίως αυτό που θα έρθει αύριο είναι εφιαλτικό, γιατί, σε τελευταία ανάλυση, αυτό που θέλει σήμερα και η άρχουσα τάξη της χώρας μας και το πολιτικό κατεστημένο - το δίπολο, αλλά και γενικότερα η ΕΕ, είναι να δημιουργήσουν μαζικά ένα είδος έμψυχων ηλεκτρονικών υπολογιστών, ανθρώπινων "ηλεκτρονικών υπολογιστών" που θα προγραμματίζονται πώς θα σκέφτονται, τι θα μαθαίνουν και πώς θα χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους και για ποιο σκοπό. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχει ανάγκη μιας καθολικής αντίδρασης στο σύνολο της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Επίσης, βλέπουμε το εξής: Δεν υπάρχει πρόβλημα χρημάτων. Η κυβέρνηση εκβιάζει, θα δώσει χρήματα, αν οι εκπαιδευτικοί υποταχθούν στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Δεν τσιγκουνεύεται γι' αυτά».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Εμείς θεωρούμε ότι ο αγώνας για την Παιδεία πρέπει να είναι συνεχής, θα κρατήσει πολύ, θα είναι μακρόχρονος, όσο κρατάει αν θέλετε η κυρίαρχη πολιτική. Πρέπει να συνδυάζει όλες τις μορφές πάλης, να έχουν δυναμισμό, να ασκούν πίεση και ο δυναμισμός βρίσκεται και στις μορφές πάλης και στις πρωτοβουλίες αλλά και στην κλιμάκωση και στην πολιτικοποίηση του περιεχομένου. Ενας αγώνας, δηλαδή, που θα συνδυάζει, βεβαίως, και τη διεκδίκηση άμεσων αιτημάτων, αλλά μέσα από αυτόν θα αναβλύζει η άλλη εναλλακτική ριζοσπαστική πολιτική που χρειάζεται στην Παιδεία και αν θέλετε και γενικότερα στην κοινωνία.

Κατά τη γνώμη μας, ο αγώνας των εκπαιδευτικών και γενικότερα των εργαζομένων για τα θέματα της Παιδείας πρέπει να βάλει απέναντί του το σύνολο των δυνάμεων που εχθρεύονται τη δωρεάν λαϊκή Παιδεία και την κατάργηση των ταξικών φραγμών, δηλαδή και την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - σήμερα είναι επικεφαλής η ΝΔ χτες ήταν το ΠΑΣΟΚ - και γενικότερα τη στρατηγική της ΕΕ που θέλει να εκμεταλλευτεί το χώρο της Παιδείας και υλικά και ιδεολογικά.

Βεβαίως, υπάρχουν αιχμές και στο κίνημα αυτό που πρέπει να υψωθούν σήμερα, παίρνοντας υπόψη και την επικαιρότητα. Π.χ. θεωρούμε ότι οι αγώνες της Παιδείας πρέπει να συνεχιστούν με όλες τις μορφές πάλης, αυτές κάθε φορά θα τις αποφασίζουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί σε συνεργασία με τους εργαζόμενους, τη νεολαία κλπ., πρέπει να αγκαλιάσουν αυτές οι αιχμές και το περιεχόμενο της Παιδείας: Τα καινούρια βιβλία, τις λεγόμενες ευέλικτες ζώνες, τον κρατικό προϋπολογισμό, το άρθρο 16, την πρόταση των λεγόμενων σοφών που θα φέρει νέες αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία με τη λεγόμενη αποκέντρωση, το νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ και οπωσδήποτε τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών, τις συνθήκες δουλιάς τους.

Εμείς θα στηρίξουμε αυτούς τους αγώνες και όλες τις μορφές πάλης που θα αποφασίζουν χωρίς αποκλεισμούς».

Κληθείσα από δημοσιογράφο να σχολιάσει όσα αρχίζουν να λέγονται περί διάσπασης του ενιαίου μετώπου μεταξύ δασκάλων και καθηγητών, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Οι κομμουνιστές και οι φίλοι του Κόμματος και οι άνθρωποι που συνεργαζόμαστε συμμετέχουμε και στα όργανα και στις γραμμές του κινήματος και μέσα στις ίδιες αυτές τις διαδικασίες θα εκτιμήσουν την κατάσταση και ανάλογα θα τοποθετηθούν. Δε θέλω να μιλήσω τώρα με βάση το κλίμα που διαμορφώθηκε μετά το τέλος της επαφής με τον πρωθυπουργό. Εμείς λέμε ότι δεν έχουν κανένα λόγο οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί, να προβληματιστούν και να θεωρήσουν θετικές τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Κυρίως ασκείται ένας εκβιασμός στη συγκεκριμένη στιγμή.

Αυτό που θα αποφασίσουν οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί, δεν μπορεί να έχει σχέση με αυταπάτες γύρω από τις προθέσεις της κυβέρνησης».