«Ο άνεμος του αγώνα φυσάει μέσα μας, δεν ημερεύει και δεν πρέπει να κοπάσει, αλλά να γίνει φλόγα, πυρκαγιά, "για να γενούνε οι σκιές του φως και τα σκοτάδια λάμψη", όπως φωνάζει ο Χικμέτ από την άλλη άκρη του Αιγαίου»...

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών απευθύνει μήνυμα προς κάθε δάσκαλο και καθηγητή δηλώνοντας ανεπιφύλακτα: «Οι εκπαιδευτικοί μαζί με το λαό συνεχίζουμε ανυποχώρητα στους δρόμους του αγώνα».

Στο μήνυμά του το ΠΑΜΕ τονίζει:

«Ο αγώνας που ξεκίνησε δεν είναι ένα απλό συμβάν, ένα σίριαλ με έξι επεισόδια και μεγάλη τηλεθέαση, για να ξεχαστεί μετά από τριάντα ή δεκατέσσερις μέρες. Η απεργία αυτή, που αρχικά ήταν έκφραση μιας συσσωρευμένης δυσαρέσκειας στο χώρο της Παιδείας, κατάφερε να ζωντανέψει το πέτρινο δάσος της αδράνειας, στην οποία μας είχαν οδηγήσει οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των εκπαιδευτικών και άλλων συνδικάτων. Βέβαια, κάποιες απ' αυτές τις ηγεσίες φαντάζουν πρωτοστάτες, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού τους εξακολουθεί να υπάρχει η σκοπιμότητα να επιδιώκουν ψηφοθηρικά εύσημα και συνδικαλιστικά ένσημα από το δικομματισμό σε προεκλογικές περιόδους.

Πρώτη φορά, δεν ήταν μόνο οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι φοιτητές που πάλευαν, αλλά μαζί τους και οι εργάτες και η κοινή γνώμη, που αρνήθηκε να "αυτοματιστεί", και όλα αυτά τα πρωτόγνωρα τρόμαξαν τους δικομματικούς μανδαρίνους (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και τα ΣΥΝεταιράκια τους, γι' αυτό και προσπαθούν με κάθε τρόπο ο αγώνας αυτός να σταματήσει, να μην έχει συνέχεια και καμιά προοπτική με αυτά τα - απειλητικά για την κυρίαρχη πολιτική - χαρακτηριστικά.

Πολλοί βιάζονται να γνωμοδοτήσουν ότι η ιστορία αυτή ήταν κάτω απ' το χώμα, υπόγειο ρεύμα που ξεθύμανε. Εμείς, αντίθετα, βλέπουμε βλαστούς και ρίζες, που αν αφεθούν στις καιρικές συνθήκες της συναίνεσης και του βολέματος δε θα 'χουνε ζωή και μέλλον, θα μαραθούν. Γι' αυτό και η συνέχιση του αγώνα με ταξικούς όρους, παλλαϊκή φυσιογνωμία και αντεπίθεση σε όλο το φάσμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, είναι αυτό που θα δώσει καρπούς και οι αντίπαλοι το τρέμουν».

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών επισημαίνει στη συνέχεια:

«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Χρειάζεται η ανασύνταξη των δυνάμεων της ρήξης. Το πρόπλασμα του παλλαϊκού μετώπου πρέπει να γίνει πλάσμα και εφιάλτης τους, τα αιτήματα και τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης να φωτιστούν και να προβληθούν, να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν, να συνεγείρουν εκπαιδευτικούς και λαό.

Να γίνει συνείδηση και πίστη όλων ότι:

• Η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου σε όλα τα πεδία θα συνεχιστεί. Γι' αυτό και πρέπει να απαντήσουμε με πολυμέτωπα πυρά στο πολυκέφαλο τέρας των αναδιαρθρώσεων που επιτίθεται ανελέητα
• Ο αγώνας για την Παιδεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την εργασία, το μεροκάματο, τη σύνταξη, την Υγεία, τον Πολιτισμό, για μιαν άλλη ζωή, με νόημα, και μιαν άλλη κοινωνία, στην υπηρεσία του ανθρώπου και των πραγματικών του αναγκών, υλικών και πνευματικών
• Η μόνη απάντηση στο σχολείο και την εκπαίδευση της αγοράς και των επιχειρήσεων είναι το ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο, συνέχεια μιας δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και προϋπόθεση για την επαγγελματική ειδίκευση σε δημόσιες και δωρεάν "μεταλυκειακές" επαγγελματικές σχολές ή στην ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Αγωνιζόμαστε για να καταργηθούν οι τεχνητές διακρίσεις σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και τις επαγγελματικές σχολές πριν τα δεκαοχτώ, να καταργήσουμε τελικά τις μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες
• Η σκηνοθετημένη - από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ - επιχείρηση χυδαίας σπίλωσης των μαθητικών αγώνων και των εκπαιδευτικών σαν "προαγωγών" παραβατικών φαινομένων πρέπει να μας βρει ενωμένους σαν μια γροθιά. Μεμονωμένα φαινόμενα που υποθάλπονται από τους εμπόρους των ΜΜΕ, παρουσιάζονται σαν γενική κατάπτωση της νεολαίας με στόχο την όξυνση του αυταρχισμού και της αστυνόμευσης της σχολικής ζωής για μαθητές και εκπαιδευτικούς
• Επειδή δε θέλουμε να υπάρχουν διαχωρισμοί σε πρωτοβάθμιους και δευτεροβάθμιους δασκάλους, μόνιμους, αναπληρωτές, ωρομίσθιους, δημόσιους, ιδιωτικούς, παλεύουμε για την ταξική ενότητα όλων αυτών όπως και με την υπόλοιπη εργατική τάξη και το λαό
• Οσο επιτρέπουμε να διαχειρίζονται τους αγώνες μας αφερέγγυες ηγεσίες και "τηλεοπτικοί ψευτο-επαναστάτες", οι αγώνες θα αποχυμώνονται σαν τα σταφύλια της οργής, χωρίς να πιούμε ούτε σταγόνα κρασί από τ' αμπέλι της μέθης για τον αυριανό μας κόσμο, που θέλουμε ο παλμός του να χτυπά -όμορφος από την αρχή - στα μέτρα της καρδιάς
• Ο αγώνας θα είναι μακρόχρονος, σκληρός, επίμονος και επίπονος. Γι' αυτό και ανακαλούμε στο καλεντάρι της μνήμης τους αμέσως επόμενους σταθμούς της διαδρομής».

Μετά την προχτεσινή απεργία και το συλλαλητήριο των 16άρηδων, που «συντονίζουν εφηβεία, όνειρο και πραγματικότητα», το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί:

«Να ενημερώνουμε διαρκώς γονείς, φορείς, εργατικά συνδικάτα, να τους πείσουμε για την αναγκαιότητα της κοινής μας δράσης και του παλλαϊκού μετώπου για την Παιδεία.

9 του Νοέμβρη: Ολοι ξανά μαζικά και ενωτικά στις απεργίες και στους δρόμους. Μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, να απαντήσουμε ξανά σ' αυτούς που μας θέλουν θεατές, πως ο αγώνας δε σταματά. Να αποκαλύψουμε αυτούς που στην καρδιά των αγώνων προσκαλούν σε στημένους διαλόγους (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) αναγορεύοντας τη διά βίου κατάρτιση - ανεργία σε κοινωνικά δικαιώματα για να υπηρετήσουν τους σκοτεινούς σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ για την εκπαίδευση.

Να απαιτήσουμε πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων στους Διδασκαλικούς Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ, για συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

17 του Νοέμβρη: Το Πολυτεχνείο Ζει! Ολοι στην πορεία, εργάτες, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί. Με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές και στον ιμπεριαλισμό. Ζωντανεύουμε έτσι, όσο ποτέ, το επίκαιρο και αδικαίωτο μήνυμα της εξέγερσης του Νοέμβρη. Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία! Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή!

Μήνας έγκρισης του Κρατικού Προϋπολογισμού. Η καταδίκη του συνόλου της οικονομικής πολιτικής - υπερκέρδη για το κεφάλαιο, ανέχεια για το λαό - δεν πρέπει να είναι επετειακή τουφεκιά, όπως μέχρι τώρα συνέβαινε με τις ξέπνοες, εθιμοτυπικές διαμαρτυρίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Ιδιαίτερα φέτος ο ταξικός προϋπολογισμός μειώνει δραματικά τις κρατικές δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, για να προωθήσει την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων, την επιχειρηματική λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων και τη διεύρυνση της ιδιωτικής εκπαίδευσης με σχολειά της Εκκλησίας και άλλων ιδιωτικών συμφερόντων. Γι' αυτό πρέπει να συναντήσει την παλλαϊκή αντίσταση και κατακραυγή.

Σχεδόν σίγουρα τον ίδιο μήνα ανοίγει το Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό (διάλογοι & συναινέσεις) με άμεσο στόχο την παραπέρα αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και μέχρι τον ερχόμενο Μάη την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, την ισοπέδωση δηλαδή παροχών και δικαιωμάτων.

Καλή χρονιά για όλους! Κακή για την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που φρόντισαν να παραπέμψουν το κόκκινο πανί της εκπαιδευτικής κοινότητας και του λαού, τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, στα τέλη του μήνα αυτού. Επειδή όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνουν τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση, γι' αυτό και πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους ταιριάζει. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι αδιαπραγμάτευτο αγαθό. Με συλλογικές αποφάσεις, κινητοποιήσεις να αφήσουμε την αναθεώρηση στα χαρτιά και στο συρτάρι του δικομματισμού. Και έπεται αγώνων συνέχεια... Μέχρι το τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους».

Το μήνυμα του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών προς κάθε δάσκαλο, νηπιαγωγό, καθηγητή καταλήγει με το κάλεσμα- προτροπή:

«ΝΑ ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ, με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, της μόρφωσης, της δουλιάς και του αγώνα».

Από την πρώτη μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς, τα σχολεία είναι σε αναβρασμό. Ηταν φανερό ότι άρχιζε μια χρονιά με όλα τα γνωστά προβλήματα αλλά και με καινούρια που δημιουργούσαν τα νέα σχολικά βιβλία σε δημοτικά και γυμνάσια, η ένταση της διαφοροποίησης των σχολείων μέσα από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα και την «ευέλικτη ζώνη», το πόρισμα του λεγόμενου Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση...

Νωπές σε όλο το λαό ήταν οι μνήμες από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του καλοκαιριού που καθυστέρησαν την ψήφιση του νόμου - πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, συγκροτείται από μαθητές εκλεγμένους από την προηγούμενη χρονιά σε 5μελή και 15μελή και συνεδριάζει για πρώτη φορά την Κυριακή 17 Σεπτέμβρη, ενώ σιγά - σιγά συγκροτούνται Συντονιστικά σε πόλεις όλης της Ελλάδας.

Δάσκαλοι και νηπιαγωγοί αρχίζουν πενθήμερη απεργία τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη. Απεργιακές συγκεντρώσεις έγιναν εκείνη τη μέρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ προετοιμάζεται μεγάλο συλλαλητήριο για την Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη. Το συλλαλητήριο παίρνει πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα. Συναντιούνται στους δρόμους του αγώνα εκπαιδευτικοί, μαθητές (με αποχές από τα σχολεία τους), φοιτητές και σπουδαστές (παρά την εξεταστική που ήταν σε εξέλιξη)... Φάνηκε ότι οι κινητοποιήσεις έχουν δυναμική και προοπτική.

Οι δάσκαλοι συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τη Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη ορίζεται το νέο αγωνιστικό ραντεβού. Εκπρόσωποί τους συναντιούνται με την υπουργό Παιδείας, από την οποία εισπράττουν τον εμπαιγμό ενός επιδόματος που θα τους δίνεται σε δόσεις, ψίχουλο - το ψίχουλο έως το 2009! Η αγανάκτηση θεριεύει και για να την καταπνίξει, η κυβέρνηση επιστρατεύει ΜΑΤ, βία και καταστολή. Οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν ξανά στους δρόμους την Τρίτη 26 και την Τετάρτη 27 Σεπτέμβρη. Παίρνουν απόφαση για συνέχεια των απεργιακών κινητοποιήσεων. Μέσα στις συνελεύσεις των συλλόγων οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πετυχαίνουν να ανοίγει η συζήτηση και για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, μαζί με τα οικονομικά αιτήματα, προκειμένου να αναδειχτεί ολόκληρο το πραγματικό πρόβλημα της Παιδείας και οι αιτίες του.

Μπαίνοντας ο Οκτώβρης, οι δρόμοι παίρνουν φωτιά από τις κινητοποιήσεις. Κάτω από την πίεση της «Ταξικής Δημοσιοϋπαλληλικής Συσπείρωσης», στις 5 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ κηρύσσει απεργία. Στις 8 Οκτώβρη συνεδριάζουν τα Μαθητικά Συντονιστικά σε 19 πόλεις σε όλη τη χώρα και οι μαθητές δηλώνουν «Ερχόμαστε ξανά»! Τη Δευτέρα 9 Οκτώβρη μέσα από γενικές συνελεύσεις το ένα μετά το άλλο Λύκεια, ΤΕΕ - ΕΠΑΛ και Γυμνάσια αποφασίζουν καταλήψεις.

Την Τετάρτη 11 Οκτώβρη, δεκατρία ταξικά σωματεία προχωρούν σε 24ωρη απεργία. Το εκπαιδευτικό πρόβλημα αρχίζει να γίνεται υπόθεση πάλης της εργατικής τάξης. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι συναντιούνται σ' ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο. Οι μαθητές κάνουν αίσθηση με τη μαζικότητα και τον παλμό τους και σε κλίμα ενθουσιασμού το Συντονιστικό αποφασίζει συνέχεια των καταλήψεων. Την Τετάρτη 18 Οκτώβρη νέα συλλαλητήρια συγκλονίζουν την Αθήνα και πολλές άλλες πόλεις. Την Πέμπτη 19 Οκτώβρη, οι μαθητές κάνουν ένα ακόμα ποιοτικό βήμα: προχωρούν σε πανελλαδικό Συντονιστικό στην Αθήνα, με τη συμμετοχή μαθητών και συντονιστικών από δεκάδες πόλεις!

Την Παρασκευή 20 Οκτώβρη, σε αγαστή συμπαιγνία το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αποφασίζουν την αναβολή της συζήτησης για το άρθρο 16 του Συντάγματος. Η ενδεχόμενη αναθεώρηση του άρθρου θα αποφασιζόταν την Τετάρτη 25 Οκτώβρη, μέρα όπου είχε οριστεί το νέο πανεκπαιδευτικό ραντεβού. Αλλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκτονώσουν το κίνημα. Ο πρωθυπουργός μάλιστα, καλεί τους εκπαιδευτικούς σε συνάντηση την Τρίτη 24 Οκτώβρη - με τη λογική της εκτόνωσης - για να τους υποσχεθεί άλλο ένα... μεγάλο «τίποτα»!

Παρά τις συντονισμένες αυτές προσπάθειες, την Τετάρτη 25 Οκτώβρη «βούλιαξε» η Αθήνα! Για ώρες κρατάει το μεγαλειώδες συλλαλητήριο που καταλήγει σε συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το μήνυμα είναι ένα: με όλες τις μορφές ο αγώνας για την Παιδεία συνεχίζεται. Συλλαλητήρια γίνονται σε πάνω από 30 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Στις 27 και 28 Οκτώβρη, μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς κάνουν τις δικές τους παρελάσεις, βροντοφωνάζουν τα σύγχρονα «ΟΧΙ». Οι μαθητές προχωρούν και σε συναυλίες σε Αθήνα και Πειραιά. Οι δάσκαλοι αλλάζουν μορφές, εξαγγέλλοντας 24ωρες απεργίες για τις 3 και τις 9 Νοέμβρη.

Ακολουθεί μια άγρια και άθλια συνάμα επίθεση των ΜΜΕ απέναντι στους μαθητές που συνεχίζουν με καταλήψεις. Ομως, οι μαθητές απαντούν με το κεφάλι ψηλά, με τις δημοκρατικές τους διαδικασίες, με την αλήθεια και τη δύναμη των αιτημάτων τους.

Αυτό δήλωσε, προχτές το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που έγινε με τους μαθητές να δίνουν το στίγμα. Χτες Σάββατο το μεσημέρι, το Πανελλαδικό Συντονιστικό, συνεδρίαζε, αποτιμώντας την πείρα αυτών των κινητοποιήσεων των μαθητών, προκειμένου να πάρει αποφάσεις. Εχοντας στο επίκεντρό του ότι ο αγώνας για την Παιδεία είναι αγώνας ζωής.