ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 7 Νοέμβρη 2006
Σελ. /32
Η διέξοδος

Γρηγοριάδης Κώστας

Κλίμα ευφορίας και αισιοδοξίας επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, με αφορμή τα στοιχεία της έκθεσης φθινοπωρινών προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η έκθεση επισημοποιεί ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2006 θα διαμορφωθεί στο 2,6% του ΑΕΠ και κατά συνέπεια η Ελλάδα θα εξέλθει από το καθεστώς της δημοσιονομικής επιτήρησης που της έχει επιβληθεί από το 2005.

Καλή είδηση τη χαρακτήρισε ο αρμόδιος επίτροπος Χ. Αλμούνια. Για ποιους όμως είναι η είδηση καλή; Μήπως θα σταματήσει η εφαρμογή της πολιτικής σκληρής λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων; Οχι, βέβαια. Αυτή θα συνεχιστεί, ανεξαρτήτως δημοσιονομικών αποτελεσμάτων. Το επιβεβαίωσε χτες το υπουργείο Οικονομίας, όπου, σε ανακοίνωσή του αναφέρει, ότι η προσπάθεια αυτή - δηλαδή η πολιτική λιτότητας - είναι συνεχής και θα ενταθεί...

Και ο νοών νοείτω. Πόσο μάλλον που η ίδια η έκθεση της Κομισιόν προβλέπει νέα επιδείνωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων την ερχόμενη διετία, λόγω της νέας ανόδου των επιτοκίων και των «συγκρατημένων μισθολογικών αυξήσεων»... Η διέξοδος βρίσκεται στην ανάπτυξη των αγώνων, στην ανατροπή των σκληρών ταξικών πολιτικών, που εφαρμόζουν οι δυνάμεις του δικομματισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, όλοι ξέρουν το αποτέλεσμα...

Συνειδητή αποσιώπηση

Τρεις ολόκληρες σελίδες αφιέρωσε η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στο φύλλο της Παρασκευής για την τηλεβία, αλλά δεν είχε λέξη από την ανακοίνωση του ΚΚΕ για το ίδιο ακριβώς θέμα. Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που η συγκεκριμένη εφημερίδα «θάβει» ή αποσιωπά πλήρως τις θέσεις του ΚΚΕ. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η τακτική αυτή δεν αποτελεί μια σωρεία συμπτώσεων. Κατανοούν, άραγε, οι εμπνευστές της τακτικής αυτής ότι η πολιτική λογοκρισία και η μονόπλευρη ενημέρωση αποτελούν άλλη μια μορφή χειραγώγησης των συνειδήσεων, όπως και η τηλεβία, την οποία καταδίκασαν;

Θρασείς ισχυρισμοί

Ο ίδιος - αν και «καθ' ύλην» αρμόδιος, αφού είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εφοριακών Υπαλλήλων (ΠΟΕ-ΔΟΥ) - δεν έχει στοιχεία για συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι», ούτε γνωρίζει ονόματα φοροφυγάδων, πέρα απ' αυτά που ακούγονται γενικά και αόριστα. Ετσι απάντησε, όταν ρωτήθηκε σχετικά. Κατά τ' άλλα, όμως, ισχυρίστηκε, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, ότι γνωρίζουν τους φοροφυγάδες τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα. Και σε ό,τι αφορά το κόμμα του, μπορεί να έχει δίκιο, αλλά συμπεριέλαβε σ' αυτά, και μάλιστα ονομαστικά, και το ΚΚΕ. Κι όλ' αυτά, παρουσία του νέου προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου.

Μεγαλοπασόκος, βέβαια, είναι ο Γ. Γρίβας κι όπως συμβαίνει με όλους τους ομοίους του δεν ιδρώνει το αυτί του. Εχουν αποκτήσει τη συνήθεια, εδώ και χρόνια, να αραδιάζουν ό,τι τους κατέβει. Ο τελευταίος, για παράδειγμα, στην ίδια συνέντευξη Τύπου, ισχυρίστηκε ότι η φορολογική πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη (ΠΑΣΟΚ) ήταν «σαφώς διαφορετική» απ' αυτή της κυβέρνησης Καραμανλή (ΝΔ). Ο εν λόγω φωστήρας ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησε να εμφανίσει την πολιτική Σημίτη ως... φιλολαϊκή και αντιμονοπωλιακή. Αλλά, είπαμε, μεγαλοπασόκος είναι ο άνθρωπος...

Ηταν για ... παράσημο

Την περασμένη βδομάδα προβλήθηκε στο «Mega Channel» η εκπομπή «Εμπόλεμη Ζώνη» σε σενάριο και παρουσίαση του συναδέλφου Σωτήρη Δανέζη, με θέμα την «Επιστροφή των Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν. Ο τελευταίος πήγε κι ενσωματώθηκε σε μια μονάδα των Αμερικανών. Και, έτσι, το ρεπορτάζ του έβριθε από σχόλια για το πόσο γενναίοι είναι οι άνδρες των δυνάμεων κατοχής, πόσο επικίνδυνη είναι η αποστολή τους στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», πόσο ωραία τετράδια και καραμελίτσες μοιράζουν στα παιδάκια, πόσο βαθιά είν' η νύχτα στα βουνά της επαρχίας Γκάζνι και πόσο δίκιο έχουμε ως συμμαχία. Αφού είδαμε και το κλείσιμο με τον Πρόεδρο Μπους να λέει «ας συνεχίσει ο Θεός να ευλογεί την Αμερική», καταλήξαμε μουρμουρίζοντας (για τη ζημιά που έπαθαν τα νεύρα μας) ότι το καλύτερο κομμάτι της εκπομπής ήταν ένας πυροβολημένος πρώην πράκτορας της CIA ονόματι Μάικλ Σόγερ, ο οποίος σάρκαζε ανηλεώς με ατάκες του τύπου «ασφαλώς υπάρχουν ισλαμοφασίστες, αλλά όλοι τους είναι σύμμαχοί μας». Πουθενά (να το ξαναπούμε: πουθενά) στο ρεπορτάζ δεν αναφέρθηκε ότι οι δυνάμεις κατοχής σφαγιάζουν σωρηδόν αμάχους, καμία αναφορά δεν υπήρξε στα ναρκωτικά, στη μητρική θνησιμότητα που σπάει παγκόσμια ρεκόρ, στην πείνα - πουθενά δεν υπήρχε καν η λέξη κατοχή. Διακεκριμένες οι υπηρεσίες που προσφέρει...

Τα εξορμησιακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ο καιρός αλλάζει απότομα τελευταία, οι σχετικά υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες αφήνουν τη θέση τους στις σχετικά ή πολύ χαμηλές και τις βροχές διαδέχονται χιονοπτώσεις. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, όμως, ο πρωθυπουργός και ο γραμματέας της Kοινοβουλευτικής Oμάδας της κυβέρνησης σχεδιάζουν ...εξορμήσεις βουλευτών στην περιφέρεια.

Από την άλλη, βέβαια, θα πείτε πως ...κάτι πρέπει να τους κάνει κι αυτούς. Μόνο για να σηκώνουν το χέρι τους για να λένε «ναι» σε νομοσχέδια και κυρώσεις ευρωπαϊκών συμφωνιών θα τους έχει; Δεν αποδίδει μόνον έτσι η επένδυση.

Αφήστε, που όσο μένουν στην Αθήνα όλο και καμιά «ατυχή» δήλωση μπορεί να κάνουν στην είσοδο της Βουλής, όλο και σε κάποια τυχάρπαστη εκπομπή θα εμφανιστούν και, γενικώς, θα ταλαιπωρούν την εικόνα της κυβέρνησης.

Τώρα, βέβαια, πώς θα πείσουν τον κόσμο ότι ζει στον «αναπτυξιακό παράδεισο» που περιγράφει στις ομιλίες του ο Κώστας Καραμανλής, αυτό είναι άλλο θέμα και μάλλον θα δυσκολευτούν να βρουν λύση.

Προφανώς, ο πρωθυπουργός ευελπιστεί πως έτσι θα εκτονωθεί κάπως ο κόσμος, αλλά και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, που παραμένουν ακόμα «στο ακουστικό τους» για όσα ρουσφετολογικά του είχαν υποσχεθεί πριν τις εκλογές.

ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ διαδικασία «επιτήρησης» της ΕΕ, παραδέχεται (έστω και κατηγορώντας τη ΝΔ για τις επιλογές της) το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωση του Τομέα Οικονομίας. Ετσι είναι, αν ...έτσι νομίζουν.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι τώρα οι Βρυξέλλες δε θα επιβλέπουν, προκειμένου να έχουμε αντιλαϊκά μέτρα στο Aσφαλιστικό; Δε θα περνάνε από το μικροσκόπιο όλες τις φορολογικές αλλαγές, ζητώντας παραπέρα αύξηση των αντιλαϊκών φόρων; Δεν απαιτούν μείωση μισθών και μέτρα «ανταγωνιστικότητας»;

Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω δε συμβαίνει. Απλά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλληλοκατηγορούνται και αλληλοαποκαλύπτουν τις λογιστικές αλχημείες τους, κρύβοντας επιμελώς, και τα δύο, ποιους εξυπηρετούν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν το καθένα χωριστά και τα δυο μαζί αντάμα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Για ποιον δικομματισμό;

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών επιβεβαίωσαν, μεταξύ άλλων, και την αντοχή του δικομματισμού. Τα ποσοστά των συνδυασμών που υποστηρίχτηκαν είτε από τη Νέα Δημοκρατία, είτε από το ΠΑΣΟΚ, δείχνουν ότι ο δικομματισμός, ως σύστημα, διατηρεί τις δυνάμεις του. Κατ' επέκταση, ο συσχετισμός των δυνάμεων, απ' τον οποίο κρίνεται η κατεύθυνση των εξελίξεων σ' όλα τα μέτωπα, παραμένει αρνητικός για τους εργαζόμενους και τα γενικότερα λαϊκά συμφέροντα.

Παραμένει, λοιπόν, σε πλήρη ισχύ το ζήτημα και ο στόχος για ένα πλήγμα του δικομματικού συστήματος, που θα δώσει τη δυνατότητα στις λαϊκές δυνάμεις να απελευθερωθούν για να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν και δικαιούνται. Για μια τέτοια προοπτική είναι προφανές ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις. Υπάρχει, όμως, ανάγκη να διευκρινιστεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η φύση, ο χαρακτήρας του δικομματισμού. Αυτή η διευκρίνιση είναι απαραίτητη για να γίνει αντιληπτό ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο πως όλες οι δυνάμεις που ζητούν το πλήγμα στο δικομματισμό εννοούν το ίδιο πράγμα.

Παραδείγματος χάριν, ο ΣΥΝ, η ηγεσία του οποίου επιμένει ότι το πρόβλημα του δικομματισμού είναι θέμα απλής αριθμητικής. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέκος Αλαβάνος, στην ομιλία του κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματός του, απέδωσε την αντοχή του δικομματισμού, μεταξύ άλλων, στην «αδυναμία της αριστεράς να προωθήσει με αξιοπιστία μια εναλλακτική πρόταση εξελίξεων» και στην «απωθητικότητα που δημιουργείται μέσα από την εικόνα διαίρεσης σε αυτό που ο κόσμος προσλαμβάνει ως ιστορική αριστερά». Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΣΥΝ επανέφερε τη γνωστή θέση ότι, δηλαδή, φταίει το ΚΚΕ που δε συναινεί σε μια εκλογική σύμπραξη!

Το δικομματικό σύστημα δεν προέκυψε στη χώρα μας ως προϊόν των πολιτικών εξελίξεων. Ηταν συστατικό στοιχείο του σχεδίου που εκπονήθηκε το 1974, με την ανάπηρη μεταπολίτευση, από τις ιθύνουσες (οικονομικές και πολιτικές) δυνάμεις και την αποφασιστική συμβολή του ιμπεριαλιστικού παράγοντα. Το σχέδιο εκείνο περιλάμβανε τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης στα νέα δεδομένα, αλλά και το μηχανισμό που θα διασφάλιζε την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που θα τις υπηρετούσε. Δηλαδή, η κυριαρχία των δύο μεγάλων κομμάτων και η εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία δε θα έλεγε τίποτα απολύτως αν δεν εξυπηρετούνταν η βασική απαίτηση για τη σταθερή προώθηση των στρατηγικών επιλογών.

Εχοντας στα χέρια τους και τη νομοθετική εξουσία, αξιοποίησαν και αξιοποιούν το εκλογικό σύστημα, για να εμπεδώνουν την κυριαρχία τους, καταληστεύοντας τις ψήφους των άλλων κομμάτων. Ομως, ο δικομματισμός ήταν και παραμένει κατ' εξοχήν πρόβλημα πολιτικής και των μηχανισμών χειραγώγησης, εξαγοράς, φθοράς των συνειδήσεων. Πλήγμα στο δικομματισμό, λοιπόν, σημαίνει πρώτ' απ' όλα πλήγμα στην πολιτική του και αυτό δεν μπορεί να δοθεί από μια πολιτική δύναμη που συνυπογράφει τη μία τουλάχιστον από τις γενέθλιες συνθήκες του δικομματικού συστήματος, την ένταξη και παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ επιθυμεί να δει ένα ακόμη στήριγμα του δικομματισμού δεν έχει παρά να κοιταχτεί στον καθρέφτη των πολιτικών της επιλογών.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ