ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο κουρνιαχτός της εκλογολογίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι μόνες κυβερνήσεις που έκαναν εκλογές στο τέλος της τετραετίας ήταν οι κυβερνήσεις που ήταν βέβαιες ότι θα χάσουν» δηλώνει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, ενώ ο Κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι η ενδεχόμενη πραγματοποίηση των εκλογών πέντε ή έξι μήνες πριν τη λήξη της τετραετίας - δηλαδή, φθινόπωρο του 2007 - δεν πρέπει να θεωρείται πρόωρη. Την ίδια στιγμή, βέβαια, ο Κ. Καραμανλής διαβεβαιώνει ότι δε βλέπει λόγο για πρόωρες εκλογές. Λες κι αν έβλεπε, θα το 'λεγε...

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Πρώτον, μπορεί να μην έχει καταλήξει ακόμη η ηγεσία της ΝΔ στη διενέργεια πρόωρων εκλογών ή την ημερομηνία τους, αλλά το ενδεχόμενο έχει πλέον ενταχθεί στο σχεδιασμό της. Δεύτερον και το σπουδαιότερο, η καλλιεργούμενη εκλογολογία βολεύει την κυβέρνηση και το δικομματισμό γενικότερα, αφού επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων και τη διευκόλυνση της υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Κι όχι μόνο. Ο κουρνιαχτός της εκλογολογίας πηγαίνει χέρι χέρι με την ενίσχυση της ανούσιας και τεχνητής δικομματικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οχι τυχαία, βέβαια. Σύμφωνα, με όσα συμβουλεύουν οι εκλογομάγειροι, οι επόμενες εκλογές πρέπει να γίνουν μέσα σε κλίμα έντονης δικομματικής πόλωσης, για να αποσοβηθεί η ευρεία έκφραση στην κάλπη της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης.

Ευλογημένες... επιχειρήσεις

Τελειωμό δεν έχουν, απ' ό,τι φαίνεται, οι επιχειρηματικές φιλοδοξίες της ηγεσίας της Εκκλησίας και, βέβαια, η κυβέρνηση σπεύδει να τις ικανοποιήσει. Σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε αιφνιδιαστικά η τελευταία στη Βουλή, προχτές το βράδυ, επιτρέπεται στην Εκκλησία της Ελλάδας, στους ναούς και στις μη κυβερνητικές οργανώσεις της Εκκλησίας να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το δημόσιο και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά η αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, «οι προγραμματικές συμβάσεις είναι δυνατό να χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Επενδύσεων, από πόρους της ΕΕ και από τους προϋπολογισμούς των συμβαλλομένων φορέων». Θυμίζουμε ότι η Εκκλησία έχει ήδη συστήσει - πάλι με τη στήριξη της πολιτείας - αναπτυξιακή εταιρεία για τη διαχείριση έργων του Γ' και του Δ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, ενώ, πρόσφατα, δημοσιοποιήθηκαν τα σχέδιά της για την ίδρυση ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, όπως και η συνεργασία της με επιχειρηματικούς ομίλους για την κατασκευή και λειτουργία τουριστικών συγκροτημάτων σε περιοχές - φιλέτα, που ανήκουν σε μονές και μητροπόλεις.

Η πρόκληση...

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο, λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία. Στην περίπτωσή μας θα μπορούσαμε να την παραφράσουμε λίγο και να πούμε... και τα δυο μαζί το σύστημα. Για την πρόσφατη απόφαση του Μισθοδικείου μιλάμε, την αντίδραση της κυβέρνησης, όπως και αυτή του ΠΑΣΟΚ. Η απόφαση, βέβαια, ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης, αφού θέλει να αμείβονται οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων με μηνιαίες αποδοχές της τάξης των 10.000 ευρώ, αλλά είναι απολύτως νόμιμη και σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές και τις νομοθετικές ρυθμίσεις, που έχουν επιβάλλει κατά καιρούς το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Και μπορεί, ο κ. Αλογοσκούφης, για λόγους σκοπιμότητας και μόνο, να μιλά για τις διαβόητες αντοχές της οικονομίας και να δηλώνει ότι εξετάζει νομικά το θέμα, ώστε να μην εφαρμοστεί η απόφαση του Μισθοδικείου, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Αλλωστε, η ίδια κυβέρνηση και ο Γ. Αλογοσκούφης προσωπικά έχουν πάρει αποφάσεις και δίνουν μισθούς κατά πολύ υψηλότερους και ακόμη προκλητικότερους κι απ' αυτόν της απόφασης του Μισθοδικείου. Και τούτο δε συμβαίνει για πρώτη φορά. Πάντοτε ήταν προκλητικά υψηλές οι αμοιβές του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, όπως και όλων όσοι φρόντιζαν από θέσεις κλειδιά την εξουσία και τα συμφέροντα της τελευταίας. Βλέπετε, η «βρώμικη δουλιά» θέλει και τις ανάλογες αποδοχές...

... έχει πολλές όψεις

Ο πρόεδρος του ΔΣ του ΟΤΕ έχει μηνιαίο μισθό 22.000 ευρώ. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας 20.000 ευρώ. οι πρόεδροι της Εθνικής Τράπεζας, της Εμπορικής Τράπεζας και του Χρηματιστηρίου Αθηνών από 17.600. Ο πρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου 14.673, ενώ ο πρόεδρος της ΔΕΗ 13.200 ευρώ. Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου 5.495 και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ 5.419 ευρώ. Δεν τα λέμε εμείς, αλλά ο φιλοκυβερνητικός «Ελεύθερος Τύπος». Κι όλοι αυτοί έχουν διοριστεί από την κυβέρνηση. Την ίδια κυβέρνηση που δηλώνει καθημερινά και σε όλους τους τόνους, ότι η οικονομία δεν αντέχει την παραμικρή ουσιαστική αύξηση στους μισθούς πείνας και τις εξευτελιστικές συντάξεις.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Το ύψος αποδοχών του γενικού διευθυντή του υπουργείου Οικονομίας, των γενικών διευθυντών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και άλλων διευθυντικών στελεχών του δημοσίου, ορίζονται με αποφάσεις του υπουργού Οικονομίας, οι οποίες δε δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Κι όχι μόνον αμείβονται όλοι οι παραπάνω με υψηλότατες και προκλητικές αποδοχές, αλλά στα ποσά αυτά προστίθενται και τα λεγόμενα «Δικαιώματα Βεβαίωσης και Είσπραξης Εσόδων Υπέρ Τρίτων» (ΔΙΒΕΕΤ). Με άλλα λόγια, παίρνουν και μπόνους για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Να σημειωθεί ακόμη, ότι το Μισθοδικείο ζήτησε τις καταστάσεις με τις αναλυτικές αποδοχές των προηγούμενων, αλλά το υπουργείο Οικονομίας δεν τις έστειλε.

Μονιμοποίηση τώρα

Οι κινητοποιήσεις των συμβασιούχων με αφορμή την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου φέρνουν και πάλι στην επιφάνεια το χρόνιο και διαρκώς εντεινόμενο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου στο Δημόσιο, αλλά και στον Ιδιωτικό Τομέα. Οι εργαζόμενοι αυτοί βιώνουν καθημερινά το άθλιο καθεστώς εργασιακής και πολιτικής ομηρίας τους από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Πλάι σε αυτούς οι στρατιές των ανέργων και των υποαπασχολούμενων επιβεβαιώνουν ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, αλλά και εφαρμόζουν αντεργατικές πολιτικές που στόχο έχουν το χτύπημά του.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι αυτοί που προώθησαν και εφάρμοσαν το θεσμό των εκτάκτων. Τις πολιτικές εφαρμογής και επέκτασης των μορφών ελαστικής απασχόλησης. Για να εξυπηρετήσουν όχι μόνο τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα - διατήρησης της κυβερνητικής εξουσίας - αλλά για να δημιουργήσουν μια στρατιά φθηνών εργατικών χεριών που χρησιμοποιείται ως «δούρειος ίππος» για το χτύπημα του συνόλου των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχει και ο ΣΥΝ. Είναι αυτός που πρωταγωνίστησε στη δημιουργία της ψευδαίσθησης ότι οδηγία της ΕΕ αντιμετώπιζε το πρόβλημα των συμβασιούχων, όταν αυτή η οδηγία διαιωνίζει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Είναι οι δικοί του δήμαρχοι που μαζί με αυτούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποδέχτηκαν, στήριξαν και προώθησαν τις αντεργατικές πολιτικές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μαζί τους και οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που κάνουν ό,τι μπορούν για να φρενάρουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των συμβασιούχων, τους αποπροσανατόλισαν και τους εγκλώβισαν σε νομικίστικες διαδικασίες, συγκαλύπτοντας τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος, συνεπώς και τους πραγματικούς υπεύθυνους. Ολοι αυτοί διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα, έκαναν το άσπρο μαύρο, πούλησαν ελπίδες εκμεταλλευόμενοι κατά τον πιο αισχρό τρόπο την ανάγκη του εργαζόμενου για το μεροκάματο, για την επιβίωση. Κορόιδεψαν και κοροϊδεύουν. Δεν έκαναν κανένα λάθος. Συνειδητά υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο αντίθετο ρεύμα του δρόμου, το ΚΚΕ απαιτεί την άμεση και χωρίς όρους μετατροπή όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου και τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων με την Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Μονιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις, αφού η λογική των πάγιων και διαρκών αναγκών χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να διαιωνίζεται το πρόβλημα των εκτάκτων, των συμβασιούχων. Πολιτικό είναι το πρόβλημα και πολιτική λύση πρέπει να δοθεί άμεσα.

Οι ίδιοι οι συμβασιούχοι, που έδωσαν βάση σε ψεύτικες υποσχέσεις, που πίστεψαν ότι η αστική δικαιοσύνη μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Να συσπειρωθούν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που απαιτεί πλήρη σταθερή εργασία για όλους, με εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και διεκδικεί τη μετατροπή όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου και τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Να ταχτούν πολιτικά με το ΚΚΕ, ενισχύοντάς το ενάντια στον κοινό εχθρό που γεννά και οξύνει τα προβλήματά τους: την πολιτική και τα κόμματα που υπηρετούν την πλουτοκρατία.