Με αφορμή την έναρξη των διαδικασιών της φιέστας του "κοινωνικού διαλόγου", το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Από τη σημερινή φιέστα απουσιάζει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων. Αντίθετα είναι παραπάνω από διακριτή, είναι κυρίαρχη, η παρουσία των οργανώσεων της μεγάλης εργοδοσίας και των κυβερνητικών στελεχών. Το γεγονός αυτό, μαζί με την παρουσία των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη για την αντεργατική κατάληξη που πρόκειται να έχει ο "διάλογος" των προειλημμένων αποφάσεων.

Ο "κοινωνικός διάλογος" ξεκινάει τη στιγμή που έχουν από χρόνια ψηφιστεί και εφαρμόζονται οι αντιλαϊκοί αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (1759/88 - 1902/90 - 2084/92). Ξεκινάει τη στιγμή που τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταληστευτεί από τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία, που τα οδήγησαν στη χρεοκοπία και έστρωσαν το έδαφος για να περάσει η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Επομένως ο "διάλογος" αρχίζει με δεδομένη όχι μόνο την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και με δεδομένη την αντιλαϊκή νομοθεσία που στηρίζει τα κέρδη των σύγχρονων πατρικίων σε βάρος των σύγχρονων πληβείων.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην επιτρέψουν σε κανένα συνδικαλιστή να πάει κόντρα στη θέλησή τους. Να απαιτήσουν να σταθεί ο κάθε εκπρόσωπός τους, συνεπής τουλάχιστον στις διακηρύξεις του.

Με αφορμή την έναρξη των διαδικασιών της φιέστας του "κοινωνικού διαλόγου", το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Από τη σημερινή φιέστα απουσιάζει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων. Αντίθετα είναι παραπάνω από διακριτή, είναι κυρίαρχη, η παρουσία των οργανώσεων της μεγάλης εργοδοσίας και των κυβερνητικών στελεχών. Το γεγονός αυτό, μαζί με την παρουσία των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη για την αντεργατική κατάληξη που πρόκειται να έχει ο "διάλογος" των προειλημμένων αποφάσεων.

Ο "κοινωνικός διάλογος" ξεκινάει τη στιγμή που έχουν από χρόνια ψηφιστεί και εφαρμόζονται οι αντιλαϊκοί αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (1759/88 - 1902/90 - 2084/92). Ξεκινάει τη στιγμή που τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταληστευτεί από τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία, που τα οδήγησαν στη χρεοκοπία και έστρωσαν το έδαφος για να περάσει η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Επομένως ο "διάλογος" αρχίζει με δεδομένη όχι μόνο την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και με δεδομένη την αντιλαϊκή νομοθεσία που στηρίζει τα κέρδη των σύγχρονων πατρικίων σε βάρος των σύγχρονων πληβείων.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην επιτρέψουν σε κανένα συνδικαλιστή να πάει κόντρα στη θέλησή τους. Να απαιτήσουν να σταθεί ο κάθε εκπρόσωπός τους, συνεπής τουλάχιστον στις διακηρύξεις του.

Μέσα από το μείγμα κινδυνολογίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας για την... τύχη του τόπου (!), στην περίπτωση που ο ελληνικός λαός αρνηθεί να υποταχθεί στον Προκρούστη των πολυεθνικών και να προστεθεί στις αλυσίδες της Μπούντεσμπανκ, το οποίο απέπνεε η χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού, πέρασε η χτεσινή φιέστα - έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" που έστησε η κυβέρνηση. Ο Κ. Σημίτης, με το δογματικό μένος που αρμόζει στους υπαλλήλους της πλουτοκρατίας και με την - περισσότερο έκθεση ιδεών, παρά συγκροτημένη πολιτικά - τοποθέτησή του στα πλαίσια του μίζερου, οικογενειακού "πανηγυριού" που έλαβε χώρα στο Γενικό Λογιστήριο, φρόντισε, ωστόσο, να ξεκαθαρίσει: Η κυβέρνησή του φιλοδοξεί να αναδειχτεί "επαρκής" οδηγός του αντιλαϊκού οδοστρωτήρα ενάντια στα εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα του λαού.

Ο πρωθυπουργός σε ένα κρεσέντο καταστροφολογίας, έφτασε μέχρι του σημείου να μιλήσει για "εθνική ήττα" (!),στην περίπτωση που η χώρα δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ΟΝΕ και ο - κατά τα άλλα χωρίς "προειλημμένες" αποφάσεις - "κοινωνικός διάλογος", δεν καταλήξει σε "συναινετικά" αποτελέσματα, που θα υπηρετούν το στόχο της ολιγαρχίας!

Συγκεκριμένα, ο Κ. Σημίτης, αφού υπερτόνισε την "κρίσιμη χρονικά στιγμή" έναρξης του "κοινωνικού διαλόγου", λόγω της συγκρότησης της ΟΝΕ, δήλωσε: "Αν δεν πετύχουμε το στόχο αυτό (σσ: της ΟΝΕ), θα οδηγήσουμε τη δραχμή σε υποτίμηση, τον πληθωρισμό σε αύξηση, τον εξωτερικό δανεισμό σε ανοδική πορεία και ταυτόχρονα την απασχόληση και την ευημερία σε κάθετη πτώση. Θα έχουμε επιλέξει οι ίδιοι μια εθνική ήττα, που θα έχει επιπτώσεις στην κοινωνία και οικονομία της χώρας, αλλά και στη διεθνή της θέση"!

Οι κινδυνολογικές εκρήξεις δεν περιορίστηκαν εκεί, αφού σε άλλο σημείο της πρωθυπουργικής ομιλίας, οι πολίτες της χώρας... ενημερώθηκαν πως σε περίπτωση που αντισταθούν στο όραμα του Μάαστριχτ", τότε "θα βρεθούμε σε λίγα χρόνια αντιμέτωποι με χειρότερα προβλήματα, που θα απαιτούν πιο σοβαρές θυσίες, θυσίες που θα πληρώνουν και για τα λάθη που θα έχουν γίνει"...

Λίγο πριν, ακτινογραφώντας τον "κοινωνικό διάλογο" ως επιχείρηση προσαρμογής των εργαζόμενων στην "παγκοσμιοποιημένη" κεφαλαιοκρατική βαρβαρότητα, είπε με εμφανή διάθεση να... στιγματίσει σαν "αντεθνικώς δρώντες", όσους δεν υποκύπτουν στα κηρύγματά του: "Η καθυστέρηση προσαρμογής δεν αποτελούν στρατηγικές που υπόσχονται επιτυχία. Αντίθετα λειτουργούν διαβρωτικά μαζί με άλλους παράγοντες και επιδεινώνουν τη θέση της χώρας και τελικά του κοινωνικού συνόλου"...

Για να μην υπάρξουν, πάντως, παρεξηγήσεις ή αυταπάτες ότι η λιτότητα έχει ημερομηνία λήξης, ο Κ. Σημίτης, που προηγουμένως είχε ζητήσει "πιο γρήγορα βήματα"... ξεκαθάρισε: "Ομως, η επιτυχία του προγράμματος σύγκλισης δεν αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη για τη σταθερή συμμετοχή μας στην ΟΝΕ"... Για όσους δεν κατάλαβαν, οι σημερινές "θυσίες" για να "μπούμε" στην ΟΝΕ, θα αντικατασταθούν αργότερα με τις "θυσίες" για να "παραμείνουμε" στην ΟΝΕ... Αυτά για το λαό. Οσο για τους πλουτοκράτες, ο πρωθυπουργός είχε άλλο μήνυμα: Αφού περιέγραψε γλαφυρά τα φιλομονοπωλιακά μέτρα, τα "νέα και ισχυρά κίνητρα" που τους παρέχει η κυβέρνηση, τους ζήτησε να επιδείξουν περισσότερη "τόλμη"...

Σε ό,τι αφορά τον "κοινωνικό διάλογο" ο πρωθυπουργός δεν απέκρυψε ότι αποτελεί "στρατηγικό σχεδιασμό" της κυβέρνησης για "κοινές δράσεις με συναίνεση", οι οποίες θα αποσκοπούν:

• Στην αντιδραστική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων αφού, όπως ανέφερε, "δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και να μην αναλύσουμε τις αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας και τις μελλοντικές τους συνέπειες για την απασχόληση",αλλά, αντίθετα, πρέπει "να εφεύρουμε νέες λύσεις με το μικρότερο δυνατό κόστος και τους λιγότερους κραδασμούς".
• Στο "ξήλωμα" κάθε έννοιας κοινωνικού δικαιώματος για το λαό, αφού διά χειλέων Σημίτη ξεκαθαρίστηκε ότι "ο κοινωνικός διάλογος θα πετύχει, όχι αν καταλήξει σε συμβιβαστικές συμφωνίες συντήρησης των κεκτημένων...".
• Στην πλήρη κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, αφού σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη "ο διάλογος για το ασφαλιστικό θα διεξαχθεί παράλληλα με αυτόν" που άνοιξε χτες, και υποστήριξε ότι "η προστασία και η ασφάλεια που ως τώρα γνωρίζαμε και στο πλαίσιο των οποίων συνηθίσαμε να λειτουργούμε, έχουν περιοριστεί σημαντικά" και "στα επόμενα χρόνια, το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον θα έχει τελείως διαφορετική μορφή".
• Ο "κοινωνικός διάλογος", δε, σε εκείνο που κυρίως στοχεύει είναι, κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, "να επαναλάβουμε το πλαίσιο και τους στόχους της οικονομικής μας πολιτικής, να αιτιολογήσουμε την απόφασή μας για την έγκαιρη συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ, να εξηγήσουμε ποιες θα είναι οι πιθανές συνέπειες της αποτυχίας επίτευξης των στόχων μας"...

Ν. Μπ.

Μέσα από το μείγμα κινδυνολογίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας για την... τύχη του τόπου (!), στην περίπτωση που ο ελληνικός λαός αρνηθεί να υποταχθεί στον Προκρούστη των πολυεθνικών και να προστεθεί στις αλυσίδες της Μπούντεσμπανκ, το οποίο απέπνεε η χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού, πέρασε η χτεσινή φιέστα - έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" που έστησε η κυβέρνηση. Ο Κ. Σημίτης, με το δογματικό μένος που αρμόζει στους υπαλλήλους της πλουτοκρατίας και με την - περισσότερο έκθεση ιδεών, παρά συγκροτημένη πολιτικά - τοποθέτησή του στα πλαίσια του μίζερου, οικογενειακού "πανηγυριού" που έλαβε χώρα στο Γενικό Λογιστήριο, φρόντισε, ωστόσο, να ξεκαθαρίσει: Η κυβέρνησή του φιλοδοξεί να αναδειχτεί "επαρκής" οδηγός του αντιλαϊκού οδοστρωτήρα ενάντια στα εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα του λαού.

Ο πρωθυπουργός σε ένα κρεσέντο καταστροφολογίας, έφτασε μέχρι του σημείου να μιλήσει για "εθνική ήττα" (!),στην περίπτωση που η χώρα δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ΟΝΕ και ο - κατά τα άλλα χωρίς "προειλημμένες" αποφάσεις - "κοινωνικός διάλογος", δεν καταλήξει σε "συναινετικά" αποτελέσματα, που θα υπηρετούν το στόχο της ολιγαρχίας!

Συγκεκριμένα, ο Κ. Σημίτης, αφού υπερτόνισε την "κρίσιμη χρονικά στιγμή" έναρξης του "κοινωνικού διαλόγου", λόγω της συγκρότησης της ΟΝΕ, δήλωσε: "Αν δεν πετύχουμε το στόχο αυτό (σσ: της ΟΝΕ), θα οδηγήσουμε τη δραχμή σε υποτίμηση, τον πληθωρισμό σε αύξηση, τον εξωτερικό δανεισμό σε ανοδική πορεία και ταυτόχρονα την απασχόληση και την ευημερία σε κάθετη πτώση. Θα έχουμε επιλέξει οι ίδιοι μια εθνική ήττα, που θα έχει επιπτώσεις στην κοινωνία και οικονομία της χώρας, αλλά και στη διεθνή της θέση"!

Οι κινδυνολογικές εκρήξεις δεν περιορίστηκαν εκεί, αφού σε άλλο σημείο της πρωθυπουργικής ομιλίας, οι πολίτες της χώρας... ενημερώθηκαν πως σε περίπτωση που αντισταθούν στο όραμα του Μάαστριχτ", τότε "θα βρεθούμε σε λίγα χρόνια αντιμέτωποι με χειρότερα προβλήματα, που θα απαιτούν πιο σοβαρές θυσίες, θυσίες που θα πληρώνουν και για τα λάθη που θα έχουν γίνει"...

Λίγο πριν, ακτινογραφώντας τον "κοινωνικό διάλογο" ως επιχείρηση προσαρμογής των εργαζόμενων στην "παγκοσμιοποιημένη" κεφαλαιοκρατική βαρβαρότητα, είπε με εμφανή διάθεση να... στιγματίσει σαν "αντεθνικώς δρώντες", όσους δεν υποκύπτουν στα κηρύγματά του: "Η καθυστέρηση προσαρμογής δεν αποτελούν στρατηγικές που υπόσχονται επιτυχία. Αντίθετα λειτουργούν διαβρωτικά μαζί με άλλους παράγοντες και επιδεινώνουν τη θέση της χώρας και τελικά του κοινωνικού συνόλου"...

Για να μην υπάρξουν, πάντως, παρεξηγήσεις ή αυταπάτες ότι η λιτότητα έχει ημερομηνία λήξης, ο Κ. Σημίτης, που προηγουμένως είχε ζητήσει "πιο γρήγορα βήματα"... ξεκαθάρισε: "Ομως, η επιτυχία του προγράμματος σύγκλισης δεν αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη για τη σταθερή συμμετοχή μας στην ΟΝΕ"... Για όσους δεν κατάλαβαν, οι σημερινές "θυσίες" για να "μπούμε" στην ΟΝΕ, θα αντικατασταθούν αργότερα με τις "θυσίες" για να "παραμείνουμε" στην ΟΝΕ... Αυτά για το λαό. Οσο για τους πλουτοκράτες, ο πρωθυπουργός είχε άλλο μήνυμα: Αφού περιέγραψε γλαφυρά τα φιλομονοπωλιακά μέτρα, τα "νέα και ισχυρά κίνητρα" που τους παρέχει η κυβέρνηση, τους ζήτησε να επιδείξουν περισσότερη "τόλμη"...

Σε ό,τι αφορά τον "κοινωνικό διάλογο" ο πρωθυπουργός δεν απέκρυψε ότι αποτελεί "στρατηγικό σχεδιασμό" της κυβέρνησης για "κοινές δράσεις με συναίνεση", οι οποίες θα αποσκοπούν:

• Στην αντιδραστική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων αφού, όπως ανέφερε, "δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και να μην αναλύσουμε τις αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας και τις μελλοντικές τους συνέπειες για την απασχόληση",αλλά, αντίθετα, πρέπει "να εφεύρουμε νέες λύσεις με το μικρότερο δυνατό κόστος και τους λιγότερους κραδασμούς".
• Στο "ξήλωμα" κάθε έννοιας κοινωνικού δικαιώματος για το λαό, αφού διά χειλέων Σημίτη ξεκαθαρίστηκε ότι "ο κοινωνικός διάλογος θα πετύχει, όχι αν καταλήξει σε συμβιβαστικές συμφωνίες συντήρησης των κεκτημένων...".
• Στην πλήρη κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, αφού σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη "ο διάλογος για το ασφαλιστικό θα διεξαχθεί παράλληλα με αυτόν" που άνοιξε χτες, και υποστήριξε ότι "η προστασία και η ασφάλεια που ως τώρα γνωρίζαμε και στο πλαίσιο των οποίων συνηθίσαμε να λειτουργούμε, έχουν περιοριστεί σημαντικά" και "στα επόμενα χρόνια, το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον θα έχει τελείως διαφορετική μορφή".
• Ο "κοινωνικός διάλογος", δε, σε εκείνο που κυρίως στοχεύει είναι, κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, "να επαναλάβουμε το πλαίσιο και τους στόχους της οικονομικής μας πολιτικής, να αιτιολογήσουμε την απόφασή μας για την έγκαιρη συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ, να εξηγήσουμε ποιες θα είναι οι πιθανές συνέπειες της αποτυχίας επίτευξης των στόχων μας"...

Ν. Μπ.

Με μια φιέστα κατώτερη των προσδοκιών, που "άνοιξε" με ομιλία του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη,ο οποίος και αποχώρησε αμέσως μετά, άρχισε χτες ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος". Από την όλη συζήτηση, ξεκαθαρίστηκε πάντως ότι οι "εταίροι" θα κουβεντιάζουν και η κυβέρνηση θα αποφασίζει,αλλά θα λάβει "υπόψη της" τα συμπεράσματα του "διαλόγου"...

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλος,δε δημιούργησε... προβλήματα με την τοποθέτησή του. Τόνισε ότι "έπρεπε από καιρό να είχε ξεκινήσει αυτή η διαδικασία για να συμβάλουν όλοι στη λύση των προβλημάτων" και στράφηκε εναντίον "κάποιων που προσπαθούν να αφυδατώσουν τη συμβολή της ΓΣΕΕ στην προσπάθεια αυτή"!

Ζήτησε επίσης ο "κοινωνικός διάλογος" να είναι αυστηρά τριμερής και να μην υποκαταστήσει το διάλογο μεταξύ εργοδοτών - εργαζομένων, ενώ εξέφρασε τη "χαρά" του επειδή θα συζητηθεί το... ασφαλιστικό. "Δε μας ενδιαφέρει η διαδικασία ή σε ποιο κύκλο θα είναι",είπε χαρακτηριστικά!

Εθεσε το αίτημα να συζητηθούν οι άξονες "κοινωνική συνοχή" και "αναδιανομή εισοδήματος" και στα πλαίσια αυτά το φορολογικό, με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την αποκατάσταση των αδικιών. Σχετικά με την αξιοπιστία του "διαλόγου", είπε ότι δεν πρέπει να υπάρξουν διαρροές που θα τον υπονομεύσουν "εν τη γενέσει του", όπως έγινε το προηγούμενο διάστημα και ότι πρέπει να βρεθεί ένας πρόσφορος τρόπος - σε σχέση με αυτό - για την ενημέρωση της κοινής γνώμης...

Η τοποθέτησή του αναμένεται να προκαλέσει προβλήματα και μέσα στην ΠΑΣΚΕ, αφού δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει καμία από τις προϋποθέσεις συμμετοχής που έθεσαν κάποια στελέχη της, πολύ περισσότερο αυτά που έθεσαν οι άλλες παρατάξεις.

Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Γ. Κουτσούκος,ζήτησε διεύρυνση της θεματολογίας, με κοινωνική ασφάλιση, υγεία, κοινωνική πρόνοια, παιδεία, δημόσιες επενδύσεις και φορολογικό, ενώ τόνισε ότι "δεν μπορεί να υπάρξουν αιφνιδιασμοί για τα ζητήματα που θα συζητάμε στη διάρκεια του διαλόγου".

Με τη "μεταρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων" και τη "μείωση των διαφορών μεταξύ των κοινωνικών εταίρων", συνέδεσε τον "κοινωνικό διάλογο" ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος,ο οποίος τόνισε ότι το τρίπτυχο "ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα - απασχόληση" είναι ενιαίο και αδιαίρετο. Τόνισε ακόμα ότι σε αυτή την πορεία "οι παρωχημένες πρακτικές λειτουργούν ως εμπόδια που πρέπει να αρθούν προς όφελος όλων".

Ζήτησε επίσης από την κυβέρνηση να αποσαφηνίσει τις θέσεις της, ώστε να δεσμευτεί πώς θα "συνεισφέρει" σ' αυτόν, όπως κάνουν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες. Γιατί, πρόσθεσε, "αν το κράτος συνεχίσει να σπαταλά πόρους σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες, δεν μπορεί να οδηγηθούμε στην ανάπτυξη".Ζήτησε λοιπόν τη θέση της κυβέρνησης για τη δημόσια διοίκηση, τις ΔΕΚΟ, την "απελευθέρωση των αγορών" που κυριαρχούν τα κρατικά μονοπώλια, τη δημιουργία προϋποθέσεων για επενδύσεις - ακόμα περισσότερων από σήμερα - την άρση "αντικινήτρων" για την ενίσχυσή τους και τις "αποκρατικοποιήσεις".

Με τη σειρά του συμφώνησε ότι χρειάζεται συζήτηση για το φορολογικό, για ένα "δίκαιο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα"... Τέλος, τόνισε ότι αν η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, δεν μπορεί να αποσαφηνιστεί αν θέλει ένα "φόρουμ ανταλλαγής απόψεων" που θα συνθέσει αυτή μετά ή μια "μεγάλη συμφωνία" ανάμεσα στους "κοινωνικούς εταίρους". Ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν μπορεί να συμβεί το δεύτερο με τόσο διευρυμένη συμμετοχή και τόνισε ότι υπάρχουν η ΕΓΣΣΕ και οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας,με σημαντική συμβολή.

Αρκετοί από τους εκπροσώπους των φορέων που συμμετείχαν στη φιέστα πήραν το λόγο, κυρίως για να εκθειάσουν την έναρξη της διαδικασίας, να υποστηρίξουν τη συμμετοχή τους έναντι των θέσεων για τον τριμερή χαρακτήρα του "διαλόγου" και να βάλουν επιμέρους ζητήματα για συζήτηση.

Ο υπουργός Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου,είπε ότι θα είναι θετικό αν στη χώρα μας θεσμοθετηθεί, μέσα από αυτό το "πείραμα", ένα νέο όργανο, χωρίς να υπονομεύεται η διμερής διαβούλευση. Τόνισε ακόμα ότι η κατάληξη του διαλόγου δε σημαίνει και κάποιο σχετικό νόμο. Οσο για τις θέσεις της κυβέρνησης, είπε ότι υπάρχουν, αλλά υπάρχει και ένα κλίμα "γενικότερης ανασφάλειας", "καχυποψίας και αμφισβήτησης" που πρέπει να προσεχτεί. Ο Γ. Παπαντωνίου ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει "προειλημμένες αποφάσεις" και ότι δε θα διστάσει να βάλει τις θέσεις της.

Με μια φιέστα κατώτερη των προσδοκιών, που "άνοιξε" με ομιλία του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη,ο οποίος και αποχώρησε αμέσως μετά, άρχισε χτες ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος". Από την όλη συζήτηση, ξεκαθαρίστηκε πάντως ότι οι "εταίροι" θα κουβεντιάζουν και η κυβέρνηση θα αποφασίζει,αλλά θα λάβει "υπόψη της" τα συμπεράσματα του "διαλόγου"...

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλος,δε δημιούργησε... προβλήματα με την τοποθέτησή του. Τόνισε ότι "έπρεπε από καιρό να είχε ξεκινήσει αυτή η διαδικασία για να συμβάλουν όλοι στη λύση των προβλημάτων" και στράφηκε εναντίον "κάποιων που προσπαθούν να αφυδατώσουν τη συμβολή της ΓΣΕΕ στην προσπάθεια αυτή"!

Ζήτησε επίσης ο "κοινωνικός διάλογος" να είναι αυστηρά τριμερής και να μην υποκαταστήσει το διάλογο μεταξύ εργοδοτών - εργαζομένων, ενώ εξέφρασε τη "χαρά" του επειδή θα συζητηθεί το... ασφαλιστικό. "Δε μας ενδιαφέρει η διαδικασία ή σε ποιο κύκλο θα είναι",είπε χαρακτηριστικά!

Εθεσε το αίτημα να συζητηθούν οι άξονες "κοινωνική συνοχή" και "αναδιανομή εισοδήματος" και στα πλαίσια αυτά το φορολογικό, με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την αποκατάσταση των αδικιών. Σχετικά με την αξιοπιστία του "διαλόγου", είπε ότι δεν πρέπει να υπάρξουν διαρροές που θα τον υπονομεύσουν "εν τη γενέσει του", όπως έγινε το προηγούμενο διάστημα και ότι πρέπει να βρεθεί ένας πρόσφορος τρόπος - σε σχέση με αυτό - για την ενημέρωση της κοινής γνώμης...

Η τοποθέτησή του αναμένεται να προκαλέσει προβλήματα και μέσα στην ΠΑΣΚΕ, αφού δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει καμία από τις προϋποθέσεις συμμετοχής που έθεσαν κάποια στελέχη της, πολύ περισσότερο αυτά που έθεσαν οι άλλες παρατάξεις.

Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Γ. Κουτσούκος,ζήτησε διεύρυνση της θεματολογίας, με κοινωνική ασφάλιση, υγεία, κοινωνική πρόνοια, παιδεία, δημόσιες επενδύσεις και φορολογικό, ενώ τόνισε ότι "δεν μπορεί να υπάρξουν αιφνιδιασμοί για τα ζητήματα που θα συζητάμε στη διάρκεια του διαλόγου".

Με τη "μεταρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων" και τη "μείωση των διαφορών μεταξύ των κοινωνικών εταίρων", συνέδεσε τον "κοινωνικό διάλογο" ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος,ο οποίος τόνισε ότι το τρίπτυχο "ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα - απασχόληση" είναι ενιαίο και αδιαίρετο. Τόνισε ακόμα ότι σε αυτή την πορεία "οι παρωχημένες πρακτικές λειτουργούν ως εμπόδια που πρέπει να αρθούν προς όφελος όλων".

Ζήτησε επίσης από την κυβέρνηση να αποσαφηνίσει τις θέσεις της, ώστε να δεσμευτεί πώς θα "συνεισφέρει" σ' αυτόν, όπως κάνουν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες. Γιατί, πρόσθεσε, "αν το κράτος συνεχίσει να σπαταλά πόρους σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες, δεν μπορεί να οδηγηθούμε στην ανάπτυξη".Ζήτησε λοιπόν τη θέση της κυβέρνησης για τη δημόσια διοίκηση, τις ΔΕΚΟ, την "απελευθέρωση των αγορών" που κυριαρχούν τα κρατικά μονοπώλια, τη δημιουργία προϋποθέσεων για επενδύσεις - ακόμα περισσότερων από σήμερα - την άρση "αντικινήτρων" για την ενίσχυσή τους και τις "αποκρατικοποιήσεις".

Με τη σειρά του συμφώνησε ότι χρειάζεται συζήτηση για το φορολογικό, για ένα "δίκαιο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα"... Τέλος, τόνισε ότι αν η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, δεν μπορεί να αποσαφηνιστεί αν θέλει ένα "φόρουμ ανταλλαγής απόψεων" που θα συνθέσει αυτή μετά ή μια "μεγάλη συμφωνία" ανάμεσα στους "κοινωνικούς εταίρους". Ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν μπορεί να συμβεί το δεύτερο με τόσο διευρυμένη συμμετοχή και τόνισε ότι υπάρχουν η ΕΓΣΣΕ και οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας,με σημαντική συμβολή.

Αρκετοί από τους εκπροσώπους των φορέων που συμμετείχαν στη φιέστα πήραν το λόγο, κυρίως για να εκθειάσουν την έναρξη της διαδικασίας, να υποστηρίξουν τη συμμετοχή τους έναντι των θέσεων για τον τριμερή χαρακτήρα του "διαλόγου" και να βάλουν επιμέρους ζητήματα για συζήτηση.

Ο υπουργός Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου,είπε ότι θα είναι θετικό αν στη χώρα μας θεσμοθετηθεί, μέσα από αυτό το "πείραμα", ένα νέο όργανο, χωρίς να υπονομεύεται η διμερής διαβούλευση. Τόνισε ακόμα ότι η κατάληξη του διαλόγου δε σημαίνει και κάποιο σχετικό νόμο. Οσο για τις θέσεις της κυβέρνησης, είπε ότι υπάρχουν, αλλά υπάρχει και ένα κλίμα "γενικότερης ανασφάλειας", "καχυποψίας και αμφισβήτησης" που πρέπει να προσεχτεί. Ο Γ. Παπαντωνίου ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει "προειλημμένες αποφάσεις" και ότι δε θα διστάσει να βάλει τις θέσεις της.

Σε "ομάδες εργασίας" θα χωριστούν οι εκπρόσωποι των φορέων που συμμετέχουν στον "κοινωνικό διάλογο", με συντονιστή τη "Γραμματεία της Ολομέλειας",η οποία θα αποτελείται από εκπροσώπους της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των εργαζομένων, όπως πρότεινε και έγινε δεκτό, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.

Πρώτα απ' όλα η διαδικασία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 1997.Ο "κοινωνικός διάλογος" θα αρχίσει με τη συζήτηση του "πρώτου κύκλου",ο οποίος θα αφορά τους άξονες απασχόληση - ανάπτυξη.Το ασφαλιστικό θα συζητηθεί σε ένα "δεύτερο κύκλο". Το αγροτικό θα συζητηθεί σε δική του διαδικασία εκτός "κοινωνικού διαλόγου", μέσω του Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής.Θα υπάρχει η δυνατότητα διεύρυνσης της θεματολογίας, αλλά καλό θα είναι - είπε ο υπουργός - "να μην παρανοίξουμε τα θέματα" για να γίνει δυνατό να βγουν κάποια συμπεράσματα.

Ψηφοφορίες δε θα υπάρξουν. Θα καταγράφεται η συμφωνία σε ορισμένα θέματα, αλλά και οι απόψεις που δε συγκεντρώνουν τη σύμφωνη γνώμη όλων.Τα 19 σημεία δε θα συζητηθούν ξεχωριστά. Θα συσταθούν 4 - 5 ομάδες εργασίας οι οποίες και θα συζητήσουν πάνω σε αυτά. Τα συμπεράσματα της συζήτησής τους θα πηγαίνουν στην "Ολομέλεια" - όπως αυτοβαπτίστηκε η μάζωξη - του "κοινωνικού διαλόγου", για νέα συζήτηση και "οριστικοποίηση των συμπερασμάτων".

Η όλη διαδικασία θα υποστηριχτεί από το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και από εμπειρογνώμονες που θα προσφέρουν τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας, Εργασίας και το γραφείο του πρωθυπουργού.

Συντονιστικό ρόλο θα έχει η λεγόμενη "Γραμματεία του κοινωνικού διαλόγου", η οποία - όπως τελικά έγινε αποδεκτό - θα αποτελείται από εκπροσώπους της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των εργαζομένων. Αρχικά η πρόταση ήταν τρεις από την κυβέρνηση, δύο από τους εργοδότες και δύο από τους εργαζόμενους. Μετά, λόγω "κολλήματος" των εργοδοτών που έχουν τρεις οργανώσεις, έγινε μετατροπή και στο όργανο θα συμμετέχουν μάλλον τέσσερις, τρεις και τρεις.

Η "Γραμματεία" θα συνεδριάσει τις επόμενες μέρες και θα ορίσει τις ομάδες εργασίας, ενώ θα καθορίσει και το πότε θα γίνει η επόμενη συνάντηση - συζήτηση. Εγινε επίσης καθαρό ότι στην "Ολομέλεια" θα μπορούν να τοποθετηθούν και φορείς που δεν εκπροσωπούνται.

Τέλος, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έμεινε με την... όρεξη, αφού ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ξεκαθάρισε πως δεν έχει αντικείμενο αυτή τη στιγμή, αλλά αργότερα, όταν τα "συμπεράσματα" του "κοινωνικού διαλόγου" καταληχτούν. Τότε θα δεχτεί τα πορίσματα και θα έχει ένα γνωμοδοτικό ρόλο. Αυτό όμως θα γίνει μετά το 1997 ή κατά τη διάρκεια του "διαλόγου" για όποια θέματα καταλήγονται...

Τότε, οι πολεμικές κραυγές για "εθνική ήττα" (!) που θα υποστεί η "εκτός ΟΝΕ" Ελλάδα, η ιδεολογική τρομοκρατία κατά του λαού που αντιστέκεται, η καταστροφολογία που θέλει τη χώρα να έχει την τύχη της χαμένης... Ατλαντίδας, αν δεν αλυσοδεθεί στα κοινωνικά "κρεματόρια" του "μααστριχτικού" Μεσαίωνα, θα είχαν το ντεκόρ που τους αρμόζει.

***

***

Ωστόσο, η επιθετική τακτική της κυβέρνησης, δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία της. Η κυβέρνηση θέλει να τρομοκρατήσει, αλλά, την ίδια ώρα, είναι η ίδια που φοβάται. Φοβάται ότι, παρά τα... "εν ονόματι του Εθνους" μελλοντικά"τετέλεσται" (!), με τα οποία απειλεί τον ελληνικό λαό, δε θα τα καταφέρει να ποδηγετήσει τους εργαζόμενους. Οι επαναλαμβανόμενες αναφορές του πρωθυπουργού σε όσους διαδηλώνουν κατά της πολιτικής του, μαζί με τις νουθεσίες "να τους πείσουμε", και κυρίως την αναφορά στα "πολιτικά οφέλη" που θα απολέσει η εγχώρια ολιγαρχία αν "δεν της περάσει", συνιστά ομολογία του δικού του φόβου. Ενός φόβου που είναι στα χέρια του μαζικού λαϊκού κινήματος να μετατρέψει σε πανικό, επιφέροντας πράγματι "εθνική ήττα". Αλλά, την ήττα που θα αφορά το "έθνους" των πλουτοκρατών.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Σε "ομάδες εργασίας" θα χωριστούν οι εκπρόσωποι των φορέων που συμμετέχουν στον "κοινωνικό διάλογο", με συντονιστή τη "Γραμματεία της Ολομέλειας",η οποία θα αποτελείται από εκπροσώπους της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των εργαζομένων, όπως πρότεινε και έγινε δεκτό, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.

Πρώτα απ' όλα η διαδικασία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 1997.Ο "κοινωνικός διάλογος" θα αρχίσει με τη συζήτηση του "πρώτου κύκλου",ο οποίος θα αφορά τους άξονες απασχόληση - ανάπτυξη.Το ασφαλιστικό θα συζητηθεί σε ένα "δεύτερο κύκλο". Το αγροτικό θα συζητηθεί σε δική του διαδικασία εκτός "κοινωνικού διαλόγου", μέσω του Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής.Θα υπάρχει η δυνατότητα διεύρυνσης της θεματολογίας, αλλά καλό θα είναι - είπε ο υπουργός - "να μην παρανοίξουμε τα θέματα" για να γίνει δυνατό να βγουν κάποια συμπεράσματα.

Ψηφοφορίες δε θα υπάρξουν. Θα καταγράφεται η συμφωνία σε ορισμένα θέματα, αλλά και οι απόψεις που δε συγκεντρώνουν τη σύμφωνη γνώμη όλων.Τα 19 σημεία δε θα συζητηθούν ξεχωριστά. Θα συσταθούν 4 - 5 ομάδες εργασίας οι οποίες και θα συζητήσουν πάνω σε αυτά. Τα συμπεράσματα της συζήτησής τους θα πηγαίνουν στην "Ολομέλεια" - όπως αυτοβαπτίστηκε η μάζωξη - του "κοινωνικού διαλόγου", για νέα συζήτηση και "οριστικοποίηση των συμπερασμάτων".

Η όλη διαδικασία θα υποστηριχτεί από το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και από εμπειρογνώμονες που θα προσφέρουν τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας, Εργασίας και το γραφείο του πρωθυπουργού.

Συντονιστικό ρόλο θα έχει η λεγόμενη "Γραμματεία του κοινωνικού διαλόγου", η οποία - όπως τελικά έγινε αποδεκτό - θα αποτελείται από εκπροσώπους της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των εργαζομένων. Αρχικά η πρόταση ήταν τρεις από την κυβέρνηση, δύο από τους εργοδότες και δύο από τους εργαζόμενους. Μετά, λόγω "κολλήματος" των εργοδοτών που έχουν τρεις οργανώσεις, έγινε μετατροπή και στο όργανο θα συμμετέχουν μάλλον τέσσερις, τρεις και τρεις.

Η "Γραμματεία" θα συνεδριάσει τις επόμενες μέρες και θα ορίσει τις ομάδες εργασίας, ενώ θα καθορίσει και το πότε θα γίνει η επόμενη συνάντηση - συζήτηση. Εγινε επίσης καθαρό ότι στην "Ολομέλεια" θα μπορούν να τοποθετηθούν και φορείς που δεν εκπροσωπούνται.

Τέλος, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έμεινε με την... όρεξη, αφού ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ξεκαθάρισε πως δεν έχει αντικείμενο αυτή τη στιγμή, αλλά αργότερα, όταν τα "συμπεράσματα" του "κοινωνικού διαλόγου" καταληχτούν. Τότε θα δεχτεί τα πορίσματα και θα έχει ένα γνωμοδοτικό ρόλο. Αυτό όμως θα γίνει μετά το 1997 ή κατά τη διάρκεια του "διαλόγου" για όποια θέματα καταλήγονται...

Τότε, οι πολεμικές κραυγές για "εθνική ήττα" (!) που θα υποστεί η "εκτός ΟΝΕ" Ελλάδα, η ιδεολογική τρομοκρατία κατά του λαού που αντιστέκεται, η καταστροφολογία που θέλει τη χώρα να έχει την τύχη της χαμένης... Ατλαντίδας, αν δεν αλυσοδεθεί στα κοινωνικά "κρεματόρια" του "μααστριχτικού" Μεσαίωνα, θα είχαν το ντεκόρ που τους αρμόζει.

***

***

Ωστόσο, η επιθετική τακτική της κυβέρνησης, δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία της. Η κυβέρνηση θέλει να τρομοκρατήσει, αλλά, την ίδια ώρα, είναι η ίδια που φοβάται. Φοβάται ότι, παρά τα... "εν ονόματι του Εθνους" μελλοντικά"τετέλεσται" (!), με τα οποία απειλεί τον ελληνικό λαό, δε θα τα καταφέρει να ποδηγετήσει τους εργαζόμενους. Οι επαναλαμβανόμενες αναφορές του πρωθυπουργού σε όσους διαδηλώνουν κατά της πολιτικής του, μαζί με τις νουθεσίες "να τους πείσουμε", και κυρίως την αναφορά στα "πολιτικά οφέλη" που θα απολέσει η εγχώρια ολιγαρχία αν "δεν της περάσει", συνιστά ομολογία του δικού του φόβου. Ενός φόβου που είναι στα χέρια του μαζικού λαϊκού κινήματος να μετατρέψει σε πανικό, επιφέροντας πράγματι "εθνική ήττα". Αλλά, την ήττα που θα αφορά το "έθνους" των πλουτοκρατών.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά τη συνάντηση που είχε χτες η Αλέκα Παπαρήγα με τους εκπροσώπους του Σωματείου των εργαζομένων της SOFTEX και απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τον κοινωνικό διάλογο που άρχισε χτες η κυβέρνηση, δήλωσε:

"Η ομιλία του πρωθυπουργού δείχνει ότι τα μόνα περιθώρια που επιτρέπει η κυβέρνηση στους εργαζομένους είναι άλλοι μεν να διαλέξουν με τι είδους αλυσίδες θα τους δέσουν, άλλοι να διαλέξουν τον βρόγχο που θα τους κρεμάσουν. Για τα δύο τρίτα πάντως της ελληνικής κοινωνίας, ο περίφημος "κοινωνικός διάλογος" είναι ένα κοφτερό σπαθί που παίρνει πίσω κατακτήσεις, δεν αναθεωρεί κεκτημένα για να βάλει στη θέση τους καινούρια θετικά, παίρνει πίσω και μετατρέπει τις εργασιακές σχέσεις στο πιο άγριο και σύγχρονο δουλεμπόριο. Αγριο και σύγχρονο δε συμβιβάζονται, αλλά έτσι είναι ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη".

"Οι χώρες και οι λαοί που αρνήθηκαν την ΟΝΕ και το Μάαστριχτ είναι οι εθνικά ηττημένοι της Ευρώπης σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Επίσης, οι ομοϊδεάτες σας στην Ευρώπη, που λένε όσα λένε για την ΟΝΕ, οδηγούν τις χώρες τους σε εθνικές ήττες;", ρωτήθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από το "Ρ", με αφορμή τα περί "εθνικής ήττας" του Κ. Σημίτη.

"Δε γνωρίζω να υπάρχει χώρα της Ευρώπης, η οποία θα είχε τη δυνατότητα να ενταχθεί στην ΕΕ και αρνείται να αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα", είπε ο Δ. Ρέππας. Μάλιστα. Καλά όμως να ξεχνάει η κυβέρνηση τα δημοψηφίσματα στη Νορβηγία, στη Μάλτα, στη Δανία. Αλλά να μη γνωρίζει και τις θέσεις του Ζοσπέν στη Γαλλία; Η μήπως τα προεκλογικά των Γάλλων σοσιαλιστών είναι τόσο κάλπικα, που η απώλεια μνήμης του Κ. Σημίτη επεκτείνεται και σε αυτούς;

Μετά τη συνάντηση που είχε χτες η Αλέκα Παπαρήγα με τους εκπροσώπους του Σωματείου των εργαζομένων της SOFTEX και απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τον κοινωνικό διάλογο που άρχισε χτες η κυβέρνηση, δήλωσε:

"Η ομιλία του πρωθυπουργού δείχνει ότι τα μόνα περιθώρια που επιτρέπει η κυβέρνηση στους εργαζομένους είναι άλλοι μεν να διαλέξουν με τι είδους αλυσίδες θα τους δέσουν, άλλοι να διαλέξουν τον βρόγχο που θα τους κρεμάσουν. Για τα δύο τρίτα πάντως της ελληνικής κοινωνίας, ο περίφημος "κοινωνικός διάλογος" είναι ένα κοφτερό σπαθί που παίρνει πίσω κατακτήσεις, δεν αναθεωρεί κεκτημένα για να βάλει στη θέση τους καινούρια θετικά, παίρνει πίσω και μετατρέπει τις εργασιακές σχέσεις στο πιο άγριο και σύγχρονο δουλεμπόριο. Αγριο και σύγχρονο δε συμβιβάζονται, αλλά έτσι είναι ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη".

"Οι χώρες και οι λαοί που αρνήθηκαν την ΟΝΕ και το Μάαστριχτ είναι οι εθνικά ηττημένοι της Ευρώπης σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Επίσης, οι ομοϊδεάτες σας στην Ευρώπη, που λένε όσα λένε για την ΟΝΕ, οδηγούν τις χώρες τους σε εθνικές ήττες;", ρωτήθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από το "Ρ", με αφορμή τα περί "εθνικής ήττας" του Κ. Σημίτη.

"Δε γνωρίζω να υπάρχει χώρα της Ευρώπης, η οποία θα είχε τη δυνατότητα να ενταχθεί στην ΕΕ και αρνείται να αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα", είπε ο Δ. Ρέππας. Μάλιστα. Καλά όμως να ξεχνάει η κυβέρνηση τα δημοψηφίσματα στη Νορβηγία, στη Μάλτα, στη Δανία. Αλλά να μη γνωρίζει και τις θέσεις του Ζοσπέν στη Γαλλία; Η μήπως τα προεκλογικά των Γάλλων σοσιαλιστών είναι τόσο κάλπικα, που η απώλεια μνήμης του Κ. Σημίτη επεκτείνεται και σε αυτούς;