Στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Ηλιούπολης,έγινε την Κυριακή 13-4-97 η Γενική Συνέλευση του Τοπικού Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ, όπου εγκρίθηκε ψήφισμα από το οποίο δημοσιεύουμε ορισμένα στοιχεία:
Αναφέρονται στην όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, με την πολύχρονη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου. Την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, με την εξάπλωση των ναρκωτικών, της ανεργίας, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει και στρέψει δικαιοσύνη και Αστυνομία εναντίον των πολιτών που παλεύουν για τα προβλήματά τους, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να στήνει παγίδες δήθεν διαλόγου, προκειμένου να πετύχει το πέρασμα της αυταρχικής της πολιτικής κ.ά.
Ψήφισμα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, τη Βουλή των Ελλήνων και τα πολιτικά κόμματα, ενέκριναν ομόφωνα οι αγωνιστές των Παραρτημάτων ΠΕΑΕΑ - ΠΟΑΕΑ - ΠΣΕΑΕΑ που συγκεντρώθηκαν στις 20 του Απρίλη στη θέση Τάχνιστα του Νομού Πιερίας, για να τιμήσουν τα 54 χρόνια της μεγάλης και ιστορικής μάχης που έγινε από τμήματα του ΕΛΑΣ κατά των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και τους ηρωικούς νεκρούς που πέσανε πολεμώντας για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Στο ψήφισμα, εκφράζεται: Η αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον αλβανικό λαό, καθώς και η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας σε τρόφιμα, φάρμακα, χρήματα και άλλα, όχι όμως με τη μορφή της στρατιωτικής επέμβασης, που ήδη επιχειρήθηκε.
Η αγανάκτηση και διαμαρτυρία προς το ΝΑΤΟ την ΕΕ και τις ΗΠΑ για την ανοχή που δείχνουν στον τουρκικό επεκτατισμό, με τις εδαφικές της αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας και με τη συνεχιζόμενη κατοχή από τα στρατεύματα εισβολής της Τουρκίας του 40% του κυπριακού εδάφους.
Τέλος, στο ψήφισμα, εκτός από όλα τα γνωστά αντιστασιακά αιτήματα, γίνεται λόγος και για το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στην Κατερίνη, που ακόμη δεν έχει στηθεί.
Επίσης με το ίδιο περιεχόμενο μας απέστειλαν ψηφίσματα τα Παραρτήματα Αγιας Βαρβάρας (Αττικής), Σεπολίων - Θυμαρακίων και Ν. Κόσμου - Αγ. Σώστη.
H 1η Ελληνική Ταξιαρχία ήταν στρατοπεδευμένη στην Καφριόνα της Παλαιστίνης κοντά στο Τελ- Αβίβ. Η ΑΣΟ (Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση) είχε ετοιμάσει έντυπο υλικό - που αναφέρονταν στην εργατική Πρωτομαγιά και στους σκοπούς της - και θα το έριχνε σ' όλες τις μονάδες της ταξιαρχίας που διοικούνταν τότε από αξιωματικούς κατά πλειοψηφία αντιδραστικούς, βασιλικούς, τετραυγουστιανούς, γερμανόφιλους, πεμπτοφαλαγγίτες.
Τα έντυπα καλούσαν τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και στρατιώτες να μπουν στην οργάνωση, ώστε να δημιουργηθεί αξιόμαχος στρατός για να λάβει μέρος στις μάχες της ερήμου και να συντομέψει την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Το μοίρασμα του υλικού απαιτούσε μεγάλη προσοχή, για να μη κτυπηθεί η νεοσύστατη Οργάνωσή μας, που προερχόταν από τις οργανώσεις ΚΣΟ (Κομμουνιστική Στρατιωτική Οργάνωση) και ΑΟΦ (Αντιφασιστική Οργάνωση Φαντάρων). Η ΑΣΟ γρήγορα απλώθηκε σ' όλο το στρατό μας στη Μέση Ανατολή, Πεζικό, Ναυτικό, Αεροπορία και βρήκε μεγάλη βοήθεια από τους Αιγυπτιώτες Ελληνες. Ιδρυτές της Οργάνωσης ήσαν κομμουνιστές στρατιώτες με επικεφαλής τον Γιάννη Σαλά από την Ικαρία, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Εγώ τότε ήμουν δεκαοχτάχρονος στρατιώτης, υπηρετούσα στο Λόχο Μεταφορών και είχα αναπτύξει σχέσεις με κομμουνιστές συμπατριώτες από τη Σάμο, τον ξάδελφό μου Μ. Πίττα από το Μαραθόκαμπο και τους Μ. Περιστερίδη και Δ. Κουτελιά από το Καρλόβασι. Το δικό μου χωριό είναι οι Δρακαίοι.
Θαύμαζα τους τρεις κομμουνιστές που αναφέρω, για την παλικαρίσια συμπεριφορά τους, τις γνώσεις τους και τις αλήθειες που εξέφραζαν, στις συζητήσεις τους με τους φασίστες αξιωματικούς. Ημουν πάντα με το μέρος και τις θέσεις τους.
Την παραμονή της Πρωτομαγιάς συναντηθήκαμε με τον Κουτελιά και μου πρότεινε να τον βοηθήσω το βράδυ στο πέταγμα των προκηρύξεων, δέχτηκα αμέσως. Ορίσαμε ραντεβού, έξω από τα μαγειρεία για τις 10 το βράδυ και χωρίσαμε. Στην καθορισμένη ώρα βρεθήκαμε και αρχίσαμε αμέσως το πέταγμα των προκηρύξεων. Πιάσαμε όλο το στρατόπεδο αργά αργά και το γεμίσαμε Πρωτομαγιάτικο υλικό. Από κείνη τη νύχτα - που ήταν για μένα το "βάπτισμα του πυρός" στην παράνομη δουλιά - οργανώθηκα στην ΑΣΟ και αργότερα έγινα γραμματέας αντιφασιστικής πεντάδας στον πρώτο λόχο του τρίτου Τάγματος.
Την άλλη μέρα ανήμερα Πρωτομαγιάς, όλοι στο συσσίτιο κουβέντιαζαν για την ΑΣΟ και τις προκηρύξεις της. Ο Κουτελιάς περνώντας δίπλα μου με χαιρέτησε με τη χωριανή λαλιά μας "Γειάσ' βρε συ πατριώτ'", "Γεια" του απαντώ και γω και κοιταχτήκαμε με νόημα στα μάτια, ήταν σαν να λέγαμε "Καλά τα καταφέραμε".
Την ίδια μέρα στο Τελ- Αβίβ η Οργάνωσή μας πρωτοστάτησε και περιφρούρησε τη μεγάλη Πρωτομαγιάτικη αντιφασιστική διαδήλωση, που συμμετείχαν χιλιάδες εργάτες και στρατιώτες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί. Με την προστασία της ΑΣΟ έγιναν και τα εγκαίνια των γραφείων του Κομμουνιστικού Κόμματος Παλαιστίνης. Τα πανό με τα αντιφασιστικά συνθήματα και τα κόκκινα λάβαρα που κρεμάσαμε στους δρόμους της Καφριόνα, ήταν σχέδιο του σ. Χ. Σαπουντζή από τη Θράκη και ανέμιζαν για πολλές μέρες γαντζωμένα στα ηλεκτροφόρα σύρματα.
Ηταν Πρωτομαγιά του 1942 στην Παλαιστίνη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ
Λογοτέχνης, μέλος της ΕΕΛ
Στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Ηλιούπολης,έγινε την Κυριακή 13-4-97 η Γενική Συνέλευση του Τοπικού Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ, όπου εγκρίθηκε ψήφισμα από το οποίο δημοσιεύουμε ορισμένα στοιχεία:
Αναφέρονται στην όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, με την πολύχρονη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου. Την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, με την εξάπλωση των ναρκωτικών, της ανεργίας, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει και στρέψει δικαιοσύνη και Αστυνομία εναντίον των πολιτών που παλεύουν για τα προβλήματά τους, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να στήνει παγίδες δήθεν διαλόγου, προκειμένου να πετύχει το πέρασμα της αυταρχικής της πολιτικής κ.ά.
Ψήφισμα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, τη Βουλή των Ελλήνων και τα πολιτικά κόμματα, ενέκριναν ομόφωνα οι αγωνιστές των Παραρτημάτων ΠΕΑΕΑ - ΠΟΑΕΑ - ΠΣΕΑΕΑ που συγκεντρώθηκαν στις 20 του Απρίλη στη θέση Τάχνιστα του Νομού Πιερίας, για να τιμήσουν τα 54 χρόνια της μεγάλης και ιστορικής μάχης που έγινε από τμήματα του ΕΛΑΣ κατά των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και τους ηρωικούς νεκρούς που πέσανε πολεμώντας για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Στο ψήφισμα, εκφράζεται: Η αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον αλβανικό λαό, καθώς και η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας σε τρόφιμα, φάρμακα, χρήματα και άλλα, όχι όμως με τη μορφή της στρατιωτικής επέμβασης, που ήδη επιχειρήθηκε.
Η αγανάκτηση και διαμαρτυρία προς το ΝΑΤΟ την ΕΕ και τις ΗΠΑ για την ανοχή που δείχνουν στον τουρκικό επεκτατισμό, με τις εδαφικές της αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας και με τη συνεχιζόμενη κατοχή από τα στρατεύματα εισβολής της Τουρκίας του 40% του κυπριακού εδάφους.
Τέλος, στο ψήφισμα, εκτός από όλα τα γνωστά αντιστασιακά αιτήματα, γίνεται λόγος και για το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στην Κατερίνη, που ακόμη δεν έχει στηθεί.
Επίσης με το ίδιο περιεχόμενο μας απέστειλαν ψηφίσματα τα Παραρτήματα Αγιας Βαρβάρας (Αττικής), Σεπολίων - Θυμαρακίων και Ν. Κόσμου - Αγ. Σώστη.
H 1η Ελληνική Ταξιαρχία ήταν στρατοπεδευμένη στην Καφριόνα της Παλαιστίνης κοντά στο Τελ- Αβίβ. Η ΑΣΟ (Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση) είχε ετοιμάσει έντυπο υλικό - που αναφέρονταν στην εργατική Πρωτομαγιά και στους σκοπούς της - και θα το έριχνε σ' όλες τις μονάδες της ταξιαρχίας που διοικούνταν τότε από αξιωματικούς κατά πλειοψηφία αντιδραστικούς, βασιλικούς, τετραυγουστιανούς, γερμανόφιλους, πεμπτοφαλαγγίτες.
Τα έντυπα καλούσαν τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και στρατιώτες να μπουν στην οργάνωση, ώστε να δημιουργηθεί αξιόμαχος στρατός για να λάβει μέρος στις μάχες της ερήμου και να συντομέψει την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Το μοίρασμα του υλικού απαιτούσε μεγάλη προσοχή, για να μη κτυπηθεί η νεοσύστατη Οργάνωσή μας, που προερχόταν από τις οργανώσεις ΚΣΟ (Κομμουνιστική Στρατιωτική Οργάνωση) και ΑΟΦ (Αντιφασιστική Οργάνωση Φαντάρων). Η ΑΣΟ γρήγορα απλώθηκε σ' όλο το στρατό μας στη Μέση Ανατολή, Πεζικό, Ναυτικό, Αεροπορία και βρήκε μεγάλη βοήθεια από τους Αιγυπτιώτες Ελληνες. Ιδρυτές της Οργάνωσης ήσαν κομμουνιστές στρατιώτες με επικεφαλής τον Γιάννη Σαλά από την Ικαρία, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Εγώ τότε ήμουν δεκαοχτάχρονος στρατιώτης, υπηρετούσα στο Λόχο Μεταφορών και είχα αναπτύξει σχέσεις με κομμουνιστές συμπατριώτες από τη Σάμο, τον ξάδελφό μου Μ. Πίττα από το Μαραθόκαμπο και τους Μ. Περιστερίδη και Δ. Κουτελιά από το Καρλόβασι. Το δικό μου χωριό είναι οι Δρακαίοι.
Θαύμαζα τους τρεις κομμουνιστές που αναφέρω, για την παλικαρίσια συμπεριφορά τους, τις γνώσεις τους και τις αλήθειες που εξέφραζαν, στις συζητήσεις τους με τους φασίστες αξιωματικούς. Ημουν πάντα με το μέρος και τις θέσεις τους.
Την παραμονή της Πρωτομαγιάς συναντηθήκαμε με τον Κουτελιά και μου πρότεινε να τον βοηθήσω το βράδυ στο πέταγμα των προκηρύξεων, δέχτηκα αμέσως. Ορίσαμε ραντεβού, έξω από τα μαγειρεία για τις 10 το βράδυ και χωρίσαμε. Στην καθορισμένη ώρα βρεθήκαμε και αρχίσαμε αμέσως το πέταγμα των προκηρύξεων. Πιάσαμε όλο το στρατόπεδο αργά αργά και το γεμίσαμε Πρωτομαγιάτικο υλικό. Από κείνη τη νύχτα - που ήταν για μένα το "βάπτισμα του πυρός" στην παράνομη δουλιά - οργανώθηκα στην ΑΣΟ και αργότερα έγινα γραμματέας αντιφασιστικής πεντάδας στον πρώτο λόχο του τρίτου Τάγματος.
Την άλλη μέρα ανήμερα Πρωτομαγιάς, όλοι στο συσσίτιο κουβέντιαζαν για την ΑΣΟ και τις προκηρύξεις της. Ο Κουτελιάς περνώντας δίπλα μου με χαιρέτησε με τη χωριανή λαλιά μας "Γειάσ' βρε συ πατριώτ'", "Γεια" του απαντώ και γω και κοιταχτήκαμε με νόημα στα μάτια, ήταν σαν να λέγαμε "Καλά τα καταφέραμε".
Την ίδια μέρα στο Τελ- Αβίβ η Οργάνωσή μας πρωτοστάτησε και περιφρούρησε τη μεγάλη Πρωτομαγιάτικη αντιφασιστική διαδήλωση, που συμμετείχαν χιλιάδες εργάτες και στρατιώτες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί. Με την προστασία της ΑΣΟ έγιναν και τα εγκαίνια των γραφείων του Κομμουνιστικού Κόμματος Παλαιστίνης. Τα πανό με τα αντιφασιστικά συνθήματα και τα κόκκινα λάβαρα που κρεμάσαμε στους δρόμους της Καφριόνα, ήταν σχέδιο του σ. Χ. Σαπουντζή από τη Θράκη και ανέμιζαν για πολλές μέρες γαντζωμένα στα ηλεκτροφόρα σύρματα.
Ηταν Πρωτομαγιά του 1942 στην Παλαιστίνη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ
Λογοτέχνης, μέλος της ΕΕΛ
Σπύρος Διλιντάς,αντιστασιακός, Αθήνα: Είναι φυσικό να θέλει το κράτος να μη μείνει "λίθος επί λίθου" στη Μακρόνησο. Η κατάρρευση πολλών κτιρίων του κολαστηρίου, που βασανίστηκαν απάνθρωπα χιλιάδες κρατούμενοι την περίοδο του Εμφυλίου, έχει προχωρήσει επικίνδυνα και στη θέση τους εδώ και πολύ καιρό, ξεφυτρώνουν αυθαίρετα... εξοχικά σπίτια, με "ιδιωτικές πλαζ"!!! Κάνω τη σκέψη, μήπως το ΚΚΕ και οι αντιστασιακές Οργανώσεις με τη βοήθεια του Συνδικάτου Οικοδόμων, βάλλουν μπροστά σχέδιο συντήρησης ή και αναπαλαίωσης ορισμένων κτισμάτων.
Δε θα 'ταν αυτή η ενέργεια φόρος τιμής απέναντι σ' αυτούς που μαρτύρησαν και πέθαναν πάνω σ' αυτό το νησί;
Μιχάλης Μπούρμπουλας,αντιστασιακός, Βύρωνας: Ολο και πιο συχνά κάποιοι συνεξόριστοι και συναγωνιστές μας φεύγουν από τη ζωή και από κοντά μας. Γνωστά ονόματα αγωνιστών και φίλων, που αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον αγώνα.
Δε θα τους αντικρίσουμε ξανά, δε θα κατέβουμε άλλο πια αντάμα σε αγώνες. Αυτό μας φέρνει μεγάλη λύπη. Ενας συναγωνιστής από το Παράρτημά μας, της ΠΕΑΕΑ Βύρωνα, έκανε μια πρόταση και τη μεταφέρω.
Σε κάθε Κοιμητήρι της χώρας μας, στην είσοδο, να ανεγείρεται μια μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που έχουν ταφεί εκεί. Ετσι ο κάθε επισκέπτης που θα περνά, να γνωρίζει ότι σ' αυτό το Νεκροταφείο είναι θαμμένος ένας Αγωνιστής και να του αφήνει ένα λουλούδι.
Ο Χρήστος Χριστοδουλάκης,λογοτέχνης και μουσικός, ήταν γραμματέας της ΕΠΟΝ στην Ομάδα "Μπελογιάννη", που δρούσε στην Αθήνα την περίοδο του Εμφυλίου. Μαζί με την προσφορά των 5.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη", μας έστειλε και ένα τραγούδι, που έγραψε στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη.
Ντουφέκισαν το Μπελογιάννη
μια χαραυγή του Μάρτη στο Γουδί
με τρεις συντρόφους του παρέα
νύχτα κρυφά πριν φέξει το πρωί.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
μες στου λαού μας την ψυχή.
Ντουφέκισαν το παλικάρι
τ' αγώνα μας το γελαστό παιδί
παλατιανοί κι Αμερικάνοι
και κυβερνήτες υποτακτικοί.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
με τους αγώνες μας μαζί.
Οργή και πίκρα στο λαό μας
ξεκίνησε αμέσως στη στιγμή
στης Κοκκινιάς το κοιμητήρι
για ν' αποδώσει στο νεκρό τιμή.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
και την ειρήνη θα οδηγεί.
Παρών στο πένθος κ' η ΕΠΟΝ μας.
Πικρή Μεγάλη μας Παρασκευή
στεφάνωσε με δάφνες κι άνθη
το μνήμα του συντρόφου αγωνιστή!
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
μες του λαού μας την ψυχή.
Σπύρος Διλιντάς,αντιστασιακός, Αθήνα: Είναι φυσικό να θέλει το κράτος να μη μείνει "λίθος επί λίθου" στη Μακρόνησο. Η κατάρρευση πολλών κτιρίων του κολαστηρίου, που βασανίστηκαν απάνθρωπα χιλιάδες κρατούμενοι την περίοδο του Εμφυλίου, έχει προχωρήσει επικίνδυνα και στη θέση τους εδώ και πολύ καιρό, ξεφυτρώνουν αυθαίρετα... εξοχικά σπίτια, με "ιδιωτικές πλαζ"!!! Κάνω τη σκέψη, μήπως το ΚΚΕ και οι αντιστασιακές Οργανώσεις με τη βοήθεια του Συνδικάτου Οικοδόμων, βάλλουν μπροστά σχέδιο συντήρησης ή και αναπαλαίωσης ορισμένων κτισμάτων.
Δε θα 'ταν αυτή η ενέργεια φόρος τιμής απέναντι σ' αυτούς που μαρτύρησαν και πέθαναν πάνω σ' αυτό το νησί;
Μιχάλης Μπούρμπουλας,αντιστασιακός, Βύρωνας: Ολο και πιο συχνά κάποιοι συνεξόριστοι και συναγωνιστές μας φεύγουν από τη ζωή και από κοντά μας. Γνωστά ονόματα αγωνιστών και φίλων, που αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον αγώνα.
Δε θα τους αντικρίσουμε ξανά, δε θα κατέβουμε άλλο πια αντάμα σε αγώνες. Αυτό μας φέρνει μεγάλη λύπη. Ενας συναγωνιστής από το Παράρτημά μας, της ΠΕΑΕΑ Βύρωνα, έκανε μια πρόταση και τη μεταφέρω.
Σε κάθε Κοιμητήρι της χώρας μας, στην είσοδο, να ανεγείρεται μια μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που έχουν ταφεί εκεί. Ετσι ο κάθε επισκέπτης που θα περνά, να γνωρίζει ότι σ' αυτό το Νεκροταφείο είναι θαμμένος ένας Αγωνιστής και να του αφήνει ένα λουλούδι.
Ο Χρήστος Χριστοδουλάκης,λογοτέχνης και μουσικός, ήταν γραμματέας της ΕΠΟΝ στην Ομάδα "Μπελογιάννη", που δρούσε στην Αθήνα την περίοδο του Εμφυλίου. Μαζί με την προσφορά των 5.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη", μας έστειλε και ένα τραγούδι, που έγραψε στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη.
Ντουφέκισαν το Μπελογιάννη
μια χαραυγή του Μάρτη στο Γουδί
με τρεις συντρόφους του παρέα
νύχτα κρυφά πριν φέξει το πρωί.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
μες στου λαού μας την ψυχή.
Ντουφέκισαν το παλικάρι
τ' αγώνα μας το γελαστό παιδί
παλατιανοί κι Αμερικάνοι
και κυβερνήτες υποτακτικοί.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
με τους αγώνες μας μαζί.
Οργή και πίκρα στο λαό μας
ξεκίνησε αμέσως στη στιγμή
στης Κοκκινιάς το κοιμητήρι
για ν' αποδώσει στο νεκρό τιμή.
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
και την ειρήνη θα οδηγεί.
Παρών στο πένθος κ' η ΕΠΟΝ μας.
Πικρή Μεγάλη μας Παρασκευή
στεφάνωσε με δάφνες κι άνθη
το μνήμα του συντρόφου αγωνιστή!
Ο Μπελογιάννης μας θα ζει
μες του λαού μας την ψυχή.