ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 17 Μάη 1997
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
Διάλυση και στο βάθος... ιδιώτες

Απροκάλυπτα πλέον η κυβέρνηση προχωρά στη διάλυση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίηση των προσοδοφόρων δραστηριοτήτων της υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων και των κερδοφόρων αεροδρομίων.

Αυτό προέκυψε σαφέστατα κατά την προχτεσινή τρίωρη ομιλία του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών, Χάρη Καστανίδη,σε συγκέντρωση εργαζομένων στην ΥΠΑ. Ο υπουργός επί της ουσίας εξήγγειλε και δημόσια την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για τη διάλυση - τριχοτόμηση της ΥΠΑ και τη σύσταση ανωνύμων εταιριών. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Χ. Καστανίδης ζήτησε ο ίδιος εγγράφως τη συγκέντρωση, αλλά επέλεξε να είναι "κλειστή", αποκλείοντας ρητά και κατηγορηματικά την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, υπήρχε εξονυχιστικός έλεγχος ταυτοτήτων στην πύλη της ΥΠΑ! Ο υπουργός εμφανίστηκε ιδιαίτερα "διαβασμένος" και είχε μαζί του όλους τους συμβούλους του. Δηλωτικό και αυτό ότι η κάθοδός του στην ΥΠΑ ήταν καλά προμελετημένη και είχε στόχο να πείσει τους εργαζόμενους ότι τα σχέδια της κυβέρνησης είναι δήθεν μονόδρομος για τη βιωσιμότητα της ΥΠΑ. Και, όπως ισχυρίστηκε, μονόδρομος είναι η διάλυση της ΥΠΑ και η σύσταση ανωνύμων εταιριών.

Σύμφωνα με όσα είπε ο υπουργός, τα κυβερνητικά σχέδια για την ΥΠΑ, μεταξύ άλλων, προβλέπουν: Την ίδρυση γενικής γραμματείας, η οποία θα υπάγεται στο υπουργείο Μεταφορών και ως αντικείμενο θα έχει τον έλεγχο των ανωνύμων εταιριών που θα συσταθούν. Μια σκέψη είναι να συσταθούν τρεις ξεχωριστές ΑΕ (αεροναυτιλίας, υπηρεσίας αερολιμένων και έργων υποδομής) και μια άλλη είναι να συσταθούν δύο ΑΕ και μια θυγατρική, με αποκλειστικό αντικείμενο τα έργα υποδομής. Κατά τους υπουργικούς ισχυρισμούς, η σύσταση των ΑΕ είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την ΥΠΑ και αυτή θα προωθηθεί στη Βουλή, το αργότερο μέχρι την ερχόμενη άνοιξη! Ο υπουργός είπε ακόμα ότι οι μελετητές της επιτροπής για το Εθνικό Κτηματολόγιο θα εκτιμήσουν και τα περιουσιακά στοιχεία της ΥΠΑ. Κάτι, που είχε αναθέσει το 1992 ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Στ. Μάνος στην αγγλική ιδιωτική εταιρία "Ντελόιτ". Η μελέτη αυτή υπάρχει σήμερα και μάλιστα οι μελετητές εισηγούνται την ιδιωτικοποίηση πέντε κερδοφόρων αεροδρομίων, πλην του Ελληνικού: Θεσσαλονίκης, Ρόδου, Κέρκυρας, Ηρακλείου και Κω.

Απαντώντας σε ερώτηση τι θα γίνει με τους εργαζόμενους στην ΥΠΑ, αν θα υπάρξουν απολύσεις, αν θα μειωθούν οι αποδοχές τους κλπ., ο υπουργός υποσχέθηκε ότι όλα αυτά θα διασφαλιστούν, μίλησε, όμως, ευθέως για υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού και κατέληξε με την ιδέα ότι αυτά είναι δυνατόν να ρυθμιστούν με την πρόσληψη συμβούλου, όπως έγινε με τη "Μακένζι" στην "Ολυμπιακή Αεροπορία".

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ), Βασ. Αλεβιζόπουλος,χαιρέτισε τον "καθυστερημένο διάλογο" με τον υπουργό, επισήμανε ότι η ομόφωνη απόφαση της Ομοσπονδίας είναι ενιαία και δημόσια ΥΠΑ, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, και πρόσθεσε ότι δεν έχει πειστεί ότι συμφέρει τους εργαζόμενους ο τεμαχισμός της ΥΠΑ και η σύσταση ανώνυμων εταιριών.

Αξιοσημείωτη είναι η στάση του προέδρου των αεροελεγκτών, Π. Τσούμπελη,ο οποίος, σε πλήρη ταύτιση με τον υπουργό, είπε ότι το μέλλον αυτής της υπηρεσίας που λεγόταν ΥΠΑ είναι μόνο οι ΑΕ και ζήτησε να προχωρήσει άμεσα η κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι εκπρόσωποι της "Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης" (ΕΣΚ - υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ), διαχώρισαν τη θέση τους από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και δήλωσαν κατηγορηματικά ότι μένουν σταθερά στην πάγια θέση για ενιαία και δημόσια ΥΠΑ, με αποκλειστική αρμοδιότητα την ίδρυση, λειτουργία, οργάνωση και εκμετάλλευση όλων των πολιτικών αεροδρομίων, συμπεριλαμβανομένου και των Σπάτων.

Η Σούλα Ακζώτη,μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΣΥΠΑ και εκπρόσωπος της ΕΣΚ, καταγγέλλει ότι απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι η εκχώρηση των κερδοφόρων δραστηριοτήτων της ΥΠΑ στους ιδιώτες και προσθέτει ότι αυτό γίνεται με τη συνενοχή της πλειοψηφίας στην ΟΣΥΠΑ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ).

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
Διάλυση και στο βάθος... ιδιώτες

Απροκάλυπτα πλέον η κυβέρνηση προχωρά στη διάλυση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίηση των προσοδοφόρων δραστηριοτήτων της υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων και των κερδοφόρων αεροδρομίων.

Αυτό προέκυψε σαφέστατα κατά την προχτεσινή τρίωρη ομιλία του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών, Χάρη Καστανίδη,σε συγκέντρωση εργαζομένων στην ΥΠΑ. Ο υπουργός επί της ουσίας εξήγγειλε και δημόσια την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για τη διάλυση - τριχοτόμηση της ΥΠΑ και τη σύσταση ανωνύμων εταιριών. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Χ. Καστανίδης ζήτησε ο ίδιος εγγράφως τη συγκέντρωση, αλλά επέλεξε να είναι "κλειστή", αποκλείοντας ρητά και κατηγορηματικά την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, υπήρχε εξονυχιστικός έλεγχος ταυτοτήτων στην πύλη της ΥΠΑ! Ο υπουργός εμφανίστηκε ιδιαίτερα "διαβασμένος" και είχε μαζί του όλους τους συμβούλους του. Δηλωτικό και αυτό ότι η κάθοδός του στην ΥΠΑ ήταν καλά προμελετημένη και είχε στόχο να πείσει τους εργαζόμενους ότι τα σχέδια της κυβέρνησης είναι δήθεν μονόδρομος για τη βιωσιμότητα της ΥΠΑ. Και, όπως ισχυρίστηκε, μονόδρομος είναι η διάλυση της ΥΠΑ και η σύσταση ανωνύμων εταιριών.

Σύμφωνα με όσα είπε ο υπουργός, τα κυβερνητικά σχέδια για την ΥΠΑ, μεταξύ άλλων, προβλέπουν: Την ίδρυση γενικής γραμματείας, η οποία θα υπάγεται στο υπουργείο Μεταφορών και ως αντικείμενο θα έχει τον έλεγχο των ανωνύμων εταιριών που θα συσταθούν. Μια σκέψη είναι να συσταθούν τρεις ξεχωριστές ΑΕ (αεροναυτιλίας, υπηρεσίας αερολιμένων και έργων υποδομής) και μια άλλη είναι να συσταθούν δύο ΑΕ και μια θυγατρική, με αποκλειστικό αντικείμενο τα έργα υποδομής. Κατά τους υπουργικούς ισχυρισμούς, η σύσταση των ΑΕ είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την ΥΠΑ και αυτή θα προωθηθεί στη Βουλή, το αργότερο μέχρι την ερχόμενη άνοιξη! Ο υπουργός είπε ακόμα ότι οι μελετητές της επιτροπής για το Εθνικό Κτηματολόγιο θα εκτιμήσουν και τα περιουσιακά στοιχεία της ΥΠΑ. Κάτι, που είχε αναθέσει το 1992 ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Στ. Μάνος στην αγγλική ιδιωτική εταιρία "Ντελόιτ". Η μελέτη αυτή υπάρχει σήμερα και μάλιστα οι μελετητές εισηγούνται την ιδιωτικοποίηση πέντε κερδοφόρων αεροδρομίων, πλην του Ελληνικού: Θεσσαλονίκης, Ρόδου, Κέρκυρας, Ηρακλείου και Κω.

Απαντώντας σε ερώτηση τι θα γίνει με τους εργαζόμενους στην ΥΠΑ, αν θα υπάρξουν απολύσεις, αν θα μειωθούν οι αποδοχές τους κλπ., ο υπουργός υποσχέθηκε ότι όλα αυτά θα διασφαλιστούν, μίλησε, όμως, ευθέως για υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού και κατέληξε με την ιδέα ότι αυτά είναι δυνατόν να ρυθμιστούν με την πρόσληψη συμβούλου, όπως έγινε με τη "Μακένζι" στην "Ολυμπιακή Αεροπορία".

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ), Βασ. Αλεβιζόπουλος,χαιρέτισε τον "καθυστερημένο διάλογο" με τον υπουργό, επισήμανε ότι η ομόφωνη απόφαση της Ομοσπονδίας είναι ενιαία και δημόσια ΥΠΑ, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, και πρόσθεσε ότι δεν έχει πειστεί ότι συμφέρει τους εργαζόμενους ο τεμαχισμός της ΥΠΑ και η σύσταση ανώνυμων εταιριών.

Αξιοσημείωτη είναι η στάση του προέδρου των αεροελεγκτών, Π. Τσούμπελη,ο οποίος, σε πλήρη ταύτιση με τον υπουργό, είπε ότι το μέλλον αυτής της υπηρεσίας που λεγόταν ΥΠΑ είναι μόνο οι ΑΕ και ζήτησε να προχωρήσει άμεσα η κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι εκπρόσωποι της "Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης" (ΕΣΚ - υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ), διαχώρισαν τη θέση τους από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και δήλωσαν κατηγορηματικά ότι μένουν σταθερά στην πάγια θέση για ενιαία και δημόσια ΥΠΑ, με αποκλειστική αρμοδιότητα την ίδρυση, λειτουργία, οργάνωση και εκμετάλλευση όλων των πολιτικών αεροδρομίων, συμπεριλαμβανομένου και των Σπάτων.

Η Σούλα Ακζώτη,μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΣΥΠΑ και εκπρόσωπος της ΕΣΚ, καταγγέλλει ότι απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι η εκχώρηση των κερδοφόρων δραστηριοτήτων της ΥΠΑ στους ιδιώτες και προσθέτει ότι αυτό γίνεται με τη συνενοχή της πλειοψηφίας στην ΟΣΥΠΑ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ).

Μακρονήσι και κεκτημένο δικαίωμα

Σαν βγεις στον πηγεμό για το Μακρονήσι, διαβάτη στάσου προσοχή, 'δω χάμω κείτονται νεκροί, που δεν προσκύνησαν ποτέ, ποτέ δεν είπαν ψέματα. Τύραννο δεν προσκύνησαν. Διαβάτη στάσου προσοχή και μ' άξιο νου μελέτα τους.

Στο δρόμο για τον πηγεμό στο Μακρονήσι, νάσου μπροστά σου ο ποιητής, μέριασε του λες να προσπεράσω, μάζεψε τη λάμψη σου, να δω το σήμερα θέλω, τη φύτρα που απόμεινε, το νιόβγαλτο βλαστάρι. Ενα καράβι φορτωμένο πικρές θύμισες και νοσταλγίες νιότης.

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, μέρες Μαγιού, προσκύνημα μνήμης για τις ιδέες που δε χάθηκαν, για την πίστη που δεν έσβησε.

Φρεσκαδούρα ο Σαρωνικός, καταγάλανος, με άσπρες πουπουλένιες φτερούγες στα καπούλια. Παλιοί σύντροφοι, παλιοί συναγωνιστές ξανασμίγουν. Κι είναι ν' ακούς τη λαχτάρα κι είναι το αχ, το δοξασμένο, το ηρωικό, το λυπημένο κι είναι ν' ακούς και διηγώντας τα να κλαις.

Αναρωτιέσαι και λες, μεσούντος του 20ού αιώνα, πώς έγιναν όλα αυτά τα τρομερά κι απάνθρωπα γεγονότα, από Ελληνες σε Ελληνες, από ενόπλους σε αόπλους, από εξουσιαστές σε εξουσιαζόμενους; Πώς έγιναν και δεν άνοιξε η γη και δεν ξεχύθηκαν τα τάρταρα να τους καταπιούν;

Ντροπή του κόσμου, ξεροβούνι του θανάτου, που με θράσος ονομάτισαν "Νέο Παρθενώνα".

Βαθυμετρώντας τον χρόνο, υποχώρησαν σκιές και πάχνες και εξαϋλώθηκαν στο φως της μέρας από αφάνες, ερπετά και ξερολίθια, φυσιογνωμίες από αβύσσους και θαλασσινές σπηλιές σαν χάντρες, που μια μια ξεδίπλωναν τις αναμνήσεις.

Πικρό το άρωμα της σφίγγας και τ' άνθια του θυμαριού μέσα στον άνεμο ακόμα πιο μαβιά, έτσι που να προαναγγέλλουν θάνατο και Μεγάλη Παρασκευή.

Εδώ που ανατράπηκαν οι αξίες και η ανθρωπιά έχασε το νόημά της. Εδώ που μαρτύρησαν, που βασανίστηκαν, που πέθαναν μόνο και μόνο που δεν πάτησαν όρκους κι ιδέες, γυναίκες και άντρες, γιατί είπαν ΟΧΙ, γιατί δεν εδήλωσαν και δεν υπέγραψαν, γιατί δεν απαρνήθηκαν το ΚΚΕ.

Το σπαρμένο με κόκαλα ηρώων, το ματωμένο, άνυδρο, ξερό, λαβωμένο, αποκρουστικό Μακρονήσι.

Μαζευτήκαμε εδώ για ν' αποτίσουμε φόρο τιμής και δόξας και κλωνάρια δάφνης και κόκκινα μαγιάτικα γαρίφαλα στα βράχια, και τους γκρεμνούς για τους ήρωες νεκρούς. Γιατί η ανατολή είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί η άνοιξη είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί ο Μάης είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί οι μνήμες είναι βαθιά ριζωμένες σε αγριότοπους βασανιστηρίων, είναι κεκτημένο μας δικαίωμα. Και κανένας "εκσυγχρονισμός", ούτε "οι σημερινές συνθήκες που διαμορφώθηκαν", κανένας "κοινωνικός διάλογος", δε θ' αναιρέσει και δε θα μας στερήσει τα κεκτημένα δικαιώματα και αυτό να το λάβουν σοβαρά υπόψη.

Και να πούμε πως ύστερα από σχεδόν 50 χρόνια που πέρασαν, δε στήθηκε από την πολιτεία, μήτε ένας βωμός, μήτε ένα μνημείο, μήτε μια προβλήτα στην ακροθαλασσιά, ν' αγκυροβολούν τα καράβια. Οπως προχτές που 'χε λίγη θάλασσα και μας έστησαν πάνω από τρεις ώρες περιμένοντας να κοπάσει το κύμα.

Χρέος ολωνών και δικό μας, να στεκόμαστε πάντα στις επάλξεις του αγώνα και να τους υπενθυμίζουμε πως και το Μακρονήσι είναι κεκτημένο μας και είναι δικαίωμά μας και δε θα το απεμπολήσουμε ποτέ.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ

Μακρονήσι και κεκτημένο δικαίωμα

Σαν βγεις στον πηγεμό για το Μακρονήσι, διαβάτη στάσου προσοχή, 'δω χάμω κείτονται νεκροί, που δεν προσκύνησαν ποτέ, ποτέ δεν είπαν ψέματα. Τύραννο δεν προσκύνησαν. Διαβάτη στάσου προσοχή και μ' άξιο νου μελέτα τους.

Στο δρόμο για τον πηγεμό στο Μακρονήσι, νάσου μπροστά σου ο ποιητής, μέριασε του λες να προσπεράσω, μάζεψε τη λάμψη σου, να δω το σήμερα θέλω, τη φύτρα που απόμεινε, το νιόβγαλτο βλαστάρι. Ενα καράβι φορτωμένο πικρές θύμισες και νοσταλγίες νιότης.

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, μέρες Μαγιού, προσκύνημα μνήμης για τις ιδέες που δε χάθηκαν, για την πίστη που δεν έσβησε.

Φρεσκαδούρα ο Σαρωνικός, καταγάλανος, με άσπρες πουπουλένιες φτερούγες στα καπούλια. Παλιοί σύντροφοι, παλιοί συναγωνιστές ξανασμίγουν. Κι είναι ν' ακούς τη λαχτάρα κι είναι το αχ, το δοξασμένο, το ηρωικό, το λυπημένο κι είναι ν' ακούς και διηγώντας τα να κλαις.

Αναρωτιέσαι και λες, μεσούντος του 20ού αιώνα, πώς έγιναν όλα αυτά τα τρομερά κι απάνθρωπα γεγονότα, από Ελληνες σε Ελληνες, από ενόπλους σε αόπλους, από εξουσιαστές σε εξουσιαζόμενους; Πώς έγιναν και δεν άνοιξε η γη και δεν ξεχύθηκαν τα τάρταρα να τους καταπιούν;

Ντροπή του κόσμου, ξεροβούνι του θανάτου, που με θράσος ονομάτισαν "Νέο Παρθενώνα".

Βαθυμετρώντας τον χρόνο, υποχώρησαν σκιές και πάχνες και εξαϋλώθηκαν στο φως της μέρας από αφάνες, ερπετά και ξερολίθια, φυσιογνωμίες από αβύσσους και θαλασσινές σπηλιές σαν χάντρες, που μια μια ξεδίπλωναν τις αναμνήσεις.

Πικρό το άρωμα της σφίγγας και τ' άνθια του θυμαριού μέσα στον άνεμο ακόμα πιο μαβιά, έτσι που να προαναγγέλλουν θάνατο και Μεγάλη Παρασκευή.

Εδώ που ανατράπηκαν οι αξίες και η ανθρωπιά έχασε το νόημά της. Εδώ που μαρτύρησαν, που βασανίστηκαν, που πέθαναν μόνο και μόνο που δεν πάτησαν όρκους κι ιδέες, γυναίκες και άντρες, γιατί είπαν ΟΧΙ, γιατί δεν εδήλωσαν και δεν υπέγραψαν, γιατί δεν απαρνήθηκαν το ΚΚΕ.

Το σπαρμένο με κόκαλα ηρώων, το ματωμένο, άνυδρο, ξερό, λαβωμένο, αποκρουστικό Μακρονήσι.

Μαζευτήκαμε εδώ για ν' αποτίσουμε φόρο τιμής και δόξας και κλωνάρια δάφνης και κόκκινα μαγιάτικα γαρίφαλα στα βράχια, και τους γκρεμνούς για τους ήρωες νεκρούς. Γιατί η ανατολή είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί η άνοιξη είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί ο Μάης είναι κεκτημένο μας δικαίωμα, γιατί οι μνήμες είναι βαθιά ριζωμένες σε αγριότοπους βασανιστηρίων, είναι κεκτημένο μας δικαίωμα. Και κανένας "εκσυγχρονισμός", ούτε "οι σημερινές συνθήκες που διαμορφώθηκαν", κανένας "κοινωνικός διάλογος", δε θ' αναιρέσει και δε θα μας στερήσει τα κεκτημένα δικαιώματα και αυτό να το λάβουν σοβαρά υπόψη.

Και να πούμε πως ύστερα από σχεδόν 50 χρόνια που πέρασαν, δε στήθηκε από την πολιτεία, μήτε ένας βωμός, μήτε ένα μνημείο, μήτε μια προβλήτα στην ακροθαλασσιά, ν' αγκυροβολούν τα καράβια. Οπως προχτές που 'χε λίγη θάλασσα και μας έστησαν πάνω από τρεις ώρες περιμένοντας να κοπάσει το κύμα.

Χρέος ολωνών και δικό μας, να στεκόμαστε πάντα στις επάλξεις του αγώνα και να τους υπενθυμίζουμε πως και το Μακρονήσι είναι κεκτημένο μας και είναι δικαίωμά μας και δε θα το απεμπολήσουμε ποτέ.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ