Κεραυνός δεύτερος: "Να δοθεί η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του και μόνο χρήση"...

Οι δυο παραπάνω θέσεις διατυπώθηκαν χτες. Δεν ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο. Η πρώτη αποτελεί άποψη ενός διδάκτορα Θεολογίας, που κατέχει θέση σχολικού συμβούλου και περιέχεται σε επίσημη εγκύκλιο που απέστειλε στους διδάσκοντες καθηγητές. Ας σημειωθεί ότι, στα χαρτιά, το μέγιστο κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο οι εκάστοτε κυβερνητικοί συμβουλάτορες εκλέγουν τους κατόχους παραπάνω θέσεων, είναι το ...δημοκρατικό ήθος του υποψηφίου σχολικού συμβούλου. Η δεύτερη αποτελεί άποψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και επί αρκετά χρόνια διατελέσαντα υπουργού Παιδείας, Γ. Παπανδρέου, η οποία διατυπώθηκε σε περιοδικό με ευκρινώς νεανικό αναγνωστικό κοινό.

Τι μπορεί να συνδέει τον θεολόγο από τη Λάρισα, με τον υπουργό; Τι είναι, δηλαδή, αυτό που συνδέει το σκοταδισμό, με "Σ" κεφαλαίο, του θεολόγου, με την έντονα αρρωστημένη προπαγάνδιση κρισιακών κοινωνικών φαινομένων, όπως η "ναρκο-εξάρτηση"; Προπαγάνδιση, που γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της "φιλελευθεριότητας", στη βάση της οποίας "πολιτεύεται" ο κύριος υπουργός...

***

Ο άλλος χρησιμοποιεί τον κυβερνητικό του θώκο για να προσφέρει κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ' οίκον μαστούρας... Με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια, πατάει στην υπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του "εθισμού" της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας". Αλήθεια, αν ο πρώτος εκμεταλλεύεται τη θέση του, και τιμωρείται γι' αυτό, ο δεύτερος τι κάνει; Οσοι τον κρίνουν, θεωρούν ότι εδώ δεν υπάρχει κατάχρηση εξουσίας; Και αν αυτό πιστεύουν, τότε σημαίνει ότι οι συμβουλές "καλλιεργήστε χασίσι στο μπαλκόνι σας" τους εκφράζουν. Ας το πουν, λοιπόν, ανοιχτά, ειδάλλως ας πάψουν να παίζουν τον Πόντιο Πιλάτο.

Το δεύτερο κοινό σημείο ανάγεται στο κοινό έδαφος, στην κοινή αντικειμενική βάση, πάνω στην οποία εκδηλώνονται τέτοια περιστατικά. Ποια είναι αυτή η αντικειμενική βάση; Ας την περιγράψουμε με μερικά στιγμιότυπα. Πριν δυο μήνες, δέχτηκαν κυβερνητικές απειλές ότι θα σταλθούν στον εισαγγελέα οι δημοσιογράφοι που έγραφαν υπέρ του αγώνα των αγροτών! Μετά τις παραπάνω "πύρινες" λογοκριτικές απειλές, ανασύρθηκαν στο προσκήνιο χουντικοί νόμοι για να ληφθούν μέτρα εναντίον των αγροτών! Την ίδια περίοδο, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να δώσει την πρώτη του πρωθυπουργική συνέντευξη σε περιοδικό ανάλογης ύλης με αυτό, που ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε ως βήμα για να υπεραμυνθεί της χασισοκαλλιέργειας.

Οσο για το ψεύδος και την απάτη, για τη χρήση, δηλαδή, της κίβδηλης πραγματικότητας σαν "παραισθησιογόνο" εναντίον της κοινωνίας, ώστε να απονεκρωθεί το "νευρικό της σύστημα" και να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα ευκολότερα, αποτελεί την πλέον χρησιμοποιημένη "τοξική ουσία" στις μέρες μας. Το παράδειγμα του "κοινωνικού διαλόγου", που, από εξόφθαλμα στημένος, βαφτίζεται "δημοκρατικός", είναι αρκετό.

***

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα". Ολο και λιγότερο ανέχεται αρχές και αξίες, που περιποιούν τιμή στον άνθρωπο. Δεν ανέχεται ανθρώπους, που δε συναινούν στην απώλεια των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους. Δε θέλει ανθρώπους, που σκέφτονται, που αμφιβάλλουν, που ερευνούν, που αγωνίζονται.

Θέλει την υποταγή, την αλλοτρίωση, τον "οχαδερφισμό", την εξατομίκευση, την απομόνωση. Θέλει τον άνθρωπο "ανυποψίαστο" και βουτηγμένο στην πλάνη του. Μια πλάνη, που τον στρέφει στην "πάρτη του". Και αυτό επιτυγχάνεται, όταν τα μυαλά των ανθρώπων καλυφθούν είτε από το απόλυτο μαύρο πέπλο της άγνοιας, είτε από την απόλυτη "θολούρα" της πρέζας, είτε και από τα δυο μαζί.

Ναι, λοιπόν. Οποιος δε διαβάζει Καζαντζάκη, όποιος, δηλαδή, δεν έρχεται σε επαφή με θέσεις και απόψεις, που βρίσκονται στον αντίποδα των κυρίαρχων τάξεων, που αμφισβητούν την ιδεολογία της εκμετάλλευσης, που αντιτίθενται στην αιώνια σκλαβιά του "έτσι είναι τα πράγματα και έτσι θα μείνουν", δε "συλλογάται λεύτερα". Οποιος "βρίσκει την άκρη" στη μαστούρα, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δε "συλλογάται λεύτερα". Τέτοιους, "τυφλούς", εξαπατημένους και, τελικά, ελεγχόμενους ανθρώπους θέλει το σύστημά τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα"

Κεραυνός δεύτερος: "Να δοθεί η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του και μόνο χρήση"...

Οι δυο παραπάνω θέσεις διατυπώθηκαν χτες. Δεν ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο. Η πρώτη αποτελεί άποψη ενός διδάκτορα Θεολογίας, που κατέχει θέση σχολικού συμβούλου και περιέχεται σε επίσημη εγκύκλιο που απέστειλε στους διδάσκοντες καθηγητές. Ας σημειωθεί ότι, στα χαρτιά, το μέγιστο κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο οι εκάστοτε κυβερνητικοί συμβουλάτορες εκλέγουν τους κατόχους παραπάνω θέσεων, είναι το ...δημοκρατικό ήθος του υποψηφίου σχολικού συμβούλου. Η δεύτερη αποτελεί άποψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και επί αρκετά χρόνια διατελέσαντα υπουργού Παιδείας, Γ. Παπανδρέου, η οποία διατυπώθηκε σε περιοδικό με ευκρινώς νεανικό αναγνωστικό κοινό.

Τι μπορεί να συνδέει τον θεολόγο από τη Λάρισα, με τον υπουργό; Τι είναι, δηλαδή, αυτό που συνδέει το σκοταδισμό, με "Σ" κεφαλαίο, του θεολόγου, με την έντονα αρρωστημένη προπαγάνδιση κρισιακών κοινωνικών φαινομένων, όπως η "ναρκο-εξάρτηση"; Προπαγάνδιση, που γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της "φιλελευθεριότητας", στη βάση της οποίας "πολιτεύεται" ο κύριος υπουργός...

***

Ο άλλος χρησιμοποιεί τον κυβερνητικό του θώκο για να προσφέρει κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ' οίκον μαστούρας... Με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια, πατάει στην υπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του "εθισμού" της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας". Αλήθεια, αν ο πρώτος εκμεταλλεύεται τη θέση του, και τιμωρείται γι' αυτό, ο δεύτερος τι κάνει; Οσοι τον κρίνουν, θεωρούν ότι εδώ δεν υπάρχει κατάχρηση εξουσίας; Και αν αυτό πιστεύουν, τότε σημαίνει ότι οι συμβουλές "καλλιεργήστε χασίσι στο μπαλκόνι σας" τους εκφράζουν. Ας το πουν, λοιπόν, ανοιχτά, ειδάλλως ας πάψουν να παίζουν τον Πόντιο Πιλάτο.

Το δεύτερο κοινό σημείο ανάγεται στο κοινό έδαφος, στην κοινή αντικειμενική βάση, πάνω στην οποία εκδηλώνονται τέτοια περιστατικά. Ποια είναι αυτή η αντικειμενική βάση; Ας την περιγράψουμε με μερικά στιγμιότυπα. Πριν δυο μήνες, δέχτηκαν κυβερνητικές απειλές ότι θα σταλθούν στον εισαγγελέα οι δημοσιογράφοι που έγραφαν υπέρ του αγώνα των αγροτών! Μετά τις παραπάνω "πύρινες" λογοκριτικές απειλές, ανασύρθηκαν στο προσκήνιο χουντικοί νόμοι για να ληφθούν μέτρα εναντίον των αγροτών! Την ίδια περίοδο, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να δώσει την πρώτη του πρωθυπουργική συνέντευξη σε περιοδικό ανάλογης ύλης με αυτό, που ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε ως βήμα για να υπεραμυνθεί της χασισοκαλλιέργειας.

Οσο για το ψεύδος και την απάτη, για τη χρήση, δηλαδή, της κίβδηλης πραγματικότητας σαν "παραισθησιογόνο" εναντίον της κοινωνίας, ώστε να απονεκρωθεί το "νευρικό της σύστημα" και να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα ευκολότερα, αποτελεί την πλέον χρησιμοποιημένη "τοξική ουσία" στις μέρες μας. Το παράδειγμα του "κοινωνικού διαλόγου", που, από εξόφθαλμα στημένος, βαφτίζεται "δημοκρατικός", είναι αρκετό.

***

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα". Ολο και λιγότερο ανέχεται αρχές και αξίες, που περιποιούν τιμή στον άνθρωπο. Δεν ανέχεται ανθρώπους, που δε συναινούν στην απώλεια των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους. Δε θέλει ανθρώπους, που σκέφτονται, που αμφιβάλλουν, που ερευνούν, που αγωνίζονται.

Θέλει την υποταγή, την αλλοτρίωση, τον "οχαδερφισμό", την εξατομίκευση, την απομόνωση. Θέλει τον άνθρωπο "ανυποψίαστο" και βουτηγμένο στην πλάνη του. Μια πλάνη, που τον στρέφει στην "πάρτη του". Και αυτό επιτυγχάνεται, όταν τα μυαλά των ανθρώπων καλυφθούν είτε από το απόλυτο μαύρο πέπλο της άγνοιας, είτε από την απόλυτη "θολούρα" της πρέζας, είτε και από τα δυο μαζί.

Ναι, λοιπόν. Οποιος δε διαβάζει Καζαντζάκη, όποιος, δηλαδή, δεν έρχεται σε επαφή με θέσεις και απόψεις, που βρίσκονται στον αντίποδα των κυρίαρχων τάξεων, που αμφισβητούν την ιδεολογία της εκμετάλλευσης, που αντιτίθενται στην αιώνια σκλαβιά του "έτσι είναι τα πράγματα και έτσι θα μείνουν", δε "συλλογάται λεύτερα". Οποιος "βρίσκει την άκρη" στη μαστούρα, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δε "συλλογάται λεύτερα". Τέτοιους, "τυφλούς", εξαπατημένους και, τελικά, ελεγχόμενους ανθρώπους θέλει το σύστημά τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται λεύτερα"

- Σήμερα πραγματοποιείται στον Πειραιά πανεργατικό συλλαλητήριο, το οποίο διοργανώνεται από 27 πρωτοβάθμια σωματεία της πόλης. Για ποιους λόγους αποφασίσατε τη διοργάνωση αυτής της κινητοποίησης;

- Ο Πειραιάς αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ανεργίας. Τα εργοστάσια της πόλης, το ένα μετά το άλλο, κλείνουν. Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αντιμετωπίζει εκρηκτικό πρόβλημα. Τα "Λιπάσματα" συρρικνώνονται. Στα καπνεργοστάσια γίνονται απολύσεις και μειώνεται το εργατικό δυναμικό. Η κλωστοϋφαντουργία στον Πειραιά έχει εξαφανιστεί. Γι' αυτήν την κατάσταση, δυστυχώς, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά δεν κάνει τίποτα. Είναι δέσμιο της κυβερνητικής πολιτικής και των επιλογών, που απορρέουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη "Λευκή Βίβλο", και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες να οργανώσει τους αγώνες, έτσι ώστε να παραμείνουν αυτοί οι χώροι ανοιχτοί, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί η τεράστια ανεργία στην πόλη. Οπότε, ήρθε σαν ανάγκη πλέον να καλύψει αυτό το κενό του ΕΚΠ η παρέμβαση των πρωτοβάθμιων σωματείων, αναλαμβάνοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

- Ποια είναι η άποψή σας για το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο" της κυβέρνησης;

- Πρέπει να πούμε ότι το πρώτο θέμα που απασχόλησε τη σύσκεψη των σωματείων στο ΕΚΠ, όπου και αποφασίστηκε η πραγματοποίηση του συλλαλητηρίου, ήταν ο "κοινωνικός διάλογος". Εκεί καταγγείλαμε αυτόν το διάλογο - απάτη της κυβέρνησης. Γιατί τον λέμε απάτη; Γιατί θεωρούμε ότι είναι πρόφαση πως θα λύσουμε τα προβλήματά μας, αν κάτσουμε σε ένα τραπέζι με βιομήχανους και υπουργούς της κυβέρνησης ως "εταίροι"! Εμείς λέμε ότι τα προβλήματα λύνονται μόνο μέσα από αγώνες και όχι μέσα από κοινωνικούς διαλόγους - "μαϊμούδες", που επιβάλλουν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές. Τα σωματεία δε συμμετέχουν σ' αυτήν την προσπάθεια της κυβέρνησης, η οποία προσπάθεια δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό, παρά να αφαιρέσει κατακτήσεις των εργαζομένων που έχουν αποκτηθεί με θυσίες και αγώνες δεκαετιών, όπως το 8ωρο,η κοινωνική ασφάλιση. Επιδιώκουμε τη συσπείρωση των εργαζομένων και παράλληλα την οργάνωση του αγώνα, για να αντισταθούμε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Πρέπει να πούμε ότι, για τα δεδομένα του Πειραιά, η συμμετοχή 27 σωματείων είναι σημαντική και ξέρουμε ότι στην πορεία αυτά τα σωματεία θα γίνουν περισσότερα.

- Σαν σωματεία τονίζετε ότι αυτό το συλλαλητήριο αποτελεί μια πρώτη απάντηση στην κυβερνητική πολιτική. Ποια θα είναι τα επόμενα αγωνιστικά σας βήματά;

- Κατ' αρχήν να πούμε ότι τα σωματεία καταλήξαμε σε ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων και αγώνων, με αρχή το σημερινό συλλαλητήριο. Εχουμε συγκεκριμένα αιτήματα, που αφορούν την ανεργία, τη λειτουργία δεκάδων επιχειρήσεων, που είτε έχουν κλείσει είτε οδηγούνται στο κλείσιμο. Απαιτούμε να μην αλλάξει η σύνθεση στα πληρώματα των πλοίων. Ζητάμε μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 55, άμεσα μέτρα για τους ανέργους. Την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ζώνης. Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά μας αιτήματα. Το σημερινό συλλαλητήριο είναι σίγουρα η αρχή των αγώνων. Την επόμενη βδομάδα, όλα τα σωματεία θα ξανασυνεδριάσουν για να αποφασίσουμε τις παραπέρα κινητοποιήσεις μας. Στόχος μας είναι η ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. "Κοινωνικός διάλογος" και Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, καθώς και άλλες τέτοιες λογικές, δε θα επιτρέψουμε να περάσουν.

Γ. Δ.

- Σήμερα πραγματοποιείται στον Πειραιά πανεργατικό συλλαλητήριο, το οποίο διοργανώνεται από 27 πρωτοβάθμια σωματεία της πόλης. Για ποιους λόγους αποφασίσατε τη διοργάνωση αυτής της κινητοποίησης;

- Ο Πειραιάς αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ανεργίας. Τα εργοστάσια της πόλης, το ένα μετά το άλλο, κλείνουν. Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αντιμετωπίζει εκρηκτικό πρόβλημα. Τα "Λιπάσματα" συρρικνώνονται. Στα καπνεργοστάσια γίνονται απολύσεις και μειώνεται το εργατικό δυναμικό. Η κλωστοϋφαντουργία στον Πειραιά έχει εξαφανιστεί. Γι' αυτήν την κατάσταση, δυστυχώς, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά δεν κάνει τίποτα. Είναι δέσμιο της κυβερνητικής πολιτικής και των επιλογών, που απορρέουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη "Λευκή Βίβλο", και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες να οργανώσει τους αγώνες, έτσι ώστε να παραμείνουν αυτοί οι χώροι ανοιχτοί, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί η τεράστια ανεργία στην πόλη. Οπότε, ήρθε σαν ανάγκη πλέον να καλύψει αυτό το κενό του ΕΚΠ η παρέμβαση των πρωτοβάθμιων σωματείων, αναλαμβάνοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

- Ποια είναι η άποψή σας για το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο" της κυβέρνησης;

- Πρέπει να πούμε ότι το πρώτο θέμα που απασχόλησε τη σύσκεψη των σωματείων στο ΕΚΠ, όπου και αποφασίστηκε η πραγματοποίηση του συλλαλητηρίου, ήταν ο "κοινωνικός διάλογος". Εκεί καταγγείλαμε αυτόν το διάλογο - απάτη της κυβέρνησης. Γιατί τον λέμε απάτη; Γιατί θεωρούμε ότι είναι πρόφαση πως θα λύσουμε τα προβλήματά μας, αν κάτσουμε σε ένα τραπέζι με βιομήχανους και υπουργούς της κυβέρνησης ως "εταίροι"! Εμείς λέμε ότι τα προβλήματα λύνονται μόνο μέσα από αγώνες και όχι μέσα από κοινωνικούς διαλόγους - "μαϊμούδες", που επιβάλλουν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές. Τα σωματεία δε συμμετέχουν σ' αυτήν την προσπάθεια της κυβέρνησης, η οποία προσπάθεια δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό, παρά να αφαιρέσει κατακτήσεις των εργαζομένων που έχουν αποκτηθεί με θυσίες και αγώνες δεκαετιών, όπως το 8ωρο,η κοινωνική ασφάλιση. Επιδιώκουμε τη συσπείρωση των εργαζομένων και παράλληλα την οργάνωση του αγώνα, για να αντισταθούμε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Πρέπει να πούμε ότι, για τα δεδομένα του Πειραιά, η συμμετοχή 27 σωματείων είναι σημαντική και ξέρουμε ότι στην πορεία αυτά τα σωματεία θα γίνουν περισσότερα.

- Σαν σωματεία τονίζετε ότι αυτό το συλλαλητήριο αποτελεί μια πρώτη απάντηση στην κυβερνητική πολιτική. Ποια θα είναι τα επόμενα αγωνιστικά σας βήματά;

- Κατ' αρχήν να πούμε ότι τα σωματεία καταλήξαμε σε ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων και αγώνων, με αρχή το σημερινό συλλαλητήριο. Εχουμε συγκεκριμένα αιτήματα, που αφορούν την ανεργία, τη λειτουργία δεκάδων επιχειρήσεων, που είτε έχουν κλείσει είτε οδηγούνται στο κλείσιμο. Απαιτούμε να μην αλλάξει η σύνθεση στα πληρώματα των πλοίων. Ζητάμε μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 55, άμεσα μέτρα για τους ανέργους. Την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ζώνης. Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά μας αιτήματα. Το σημερινό συλλαλητήριο είναι σίγουρα η αρχή των αγώνων. Την επόμενη βδομάδα, όλα τα σωματεία θα ξανασυνεδριάσουν για να αποφασίσουμε τις παραπέρα κινητοποιήσεις μας. Στόχος μας είναι η ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. "Κοινωνικός διάλογος" και Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, καθώς και άλλες τέτοιες λογικές, δε θα επιτρέψουμε να περάσουν.

Γ. Δ.