ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η μισή αλήθεια

"Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, και η ΝΔ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, βρίσκονται αντιμέτωποι με την έντονη ανισορροπία που υπάρχει στο εσωτερικό τους, καθώς οι πολιτικές τους συγκλίνουν. Επίσης βρίσκονται αντιμέτωποι με την έντονη κοινωνική δυσφορία στο εσωτερικό της κοινωνίας, καθώς οι κυβερνητικές τους πολιτικές αποκαλύπτονται ότι είναι οι αιτίες της καθυστέρησης και της αναστάτωσης και δεν μπορεί να γίνουν οι λύσεις των δύσκολων προβλημάτων". Με αυτή την επισήμανση, ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή, στην πρόσφατη, προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την οικονομία, που έγινε στις 19 του μήνα και προκάλεσε η Νέα Δημοκρατία, ο πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος. Μια συζήτηση, που εξ αρχής ο ΣΥΝ επιχείρησε να αξιοποιήσει, στην κατεύθυνση της ανάδειξης της δικής του - "εθνικής", όπως τη χαρακτηρίζει - πολιτικής πρότασης για την οικονομία, ως εναλλακτική λύση, στις πολιτικές που ασκούνται και - καθώς ορθά επισημαίνεται - έχουν προκαλέσει τη λαϊκή αγανάκτηση. Ομως, το περιεχόμενο της ομιλίας του προέδρου του Συνασπισμού είναι ενδεικτικό του ποια ακριβώς είναι η διαφορετικότητα της πρότασης του κόμματος...

***

Από την προαναφερθείσα εισαγωγική επισήμανση, προκύπτει κατ' αρχήν η εκτίμηση του ΣΥΝ, σχετικά με τη "συνευθύνη" ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που άσκησαν πολιτικές "καθυστέρησης" και "αναστάτωσης". Μια εκτίμηση, που δεν αποτελεί βέβαια ανακρίβεια, είναι, όμως, "μισή αλήθεια", που, όπως έχει χιλιοειπωθεί, μπορεί να λειτουργήσει εφάμιλλα με την ανακρίβεια. Με τη θέση αυτή, αποσιωπάται, ουσιαστικά, η αρχική πηγή αυτών των πολιτικών, που υποτάσσονται, κάτω από τη γνωστή λογική του "μονόδρομου", στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Μιας διαδικασίας, που δεν είναι απλά η θέσπιση κάποιων οικονομικών στόχων, που μπορούν να προσεγγιστούν με "εναλλακτικούς τρόπους" από τις εθνικές κυβερνήσεις, αλλά μια πορεία άσκησης πολύ συγκεκριμένων πολιτικών, που "περνούν" μέσα από την καταστροφή της παραγωγικής βάσης των ευρωπαϊκών περιφερειών, την ανάσχεση κατακτήσεων των εργαζομένων, σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, την εφαρμογή μέτρων λιτότητας χωρίς τέλος, στο βωμό της ενίσχυσης των νομισματικών ισοτιμιών. Αυτός είναι και ο πραγματικός συνδετικός κρίκος των πολιτικών που ασκούν τα κόμματα του δικομματισμού και όχι η έλλειψη σχεδιασμού και προοπτικής, άσχετα με το αν συνυπάρχουν και τέτοια στοιχεία στην πολιτική πρακτική τους.

***

Με βάση την παραπάνω θέση, ο ΣΥΝ προβάλλει τη λογική του "εθνικού πλαισίου διαπραγμάτευσης" για την οικονομία, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, τονίζοντας, παράλληλα, ότι "κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη προσαρμογών, ουσιαστικής σύγκλισης και κοινωνικής συνοχής, για να μπορέσει η Ελλάδα να είναι μέσα στις εξελίξεις και μαζί με τις άλλες χώρες της Ευρώπης". Οπως επισήμανε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, στόχοι του πολιτικού πλαισίου διαπραγμάτευσης είναι το "να μην μείνει η Ελλάδα έξω από τις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης", η "δίκαιη αναδιανομή του κόστους" και "να μειωθούν τα μεγάλα ελλείμματα κοινωνικής συνοχής, πραγματικής σύγκλισης των οικονομιών, δημοκρατικών ελέγχων και θεσμών συμμετοχής, οικολογικής προστασίας, που χαρακτηρίζουν τη σχέση της Ελλάδας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση". Σ' αυτό το πλαίσιο, προτείνεται η "ελαστική ερμηνεία των κριτηρίων της ΟΝΕ", η χρηματοδότηση πολιτικών σύγκλισης και συνοχής, καταπολέμηση της ανεργίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κλπ. Αυτά, δηλαδή, που ήδη συζητούνται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης από διάφορα κράτη - μέλη της και που δεν αλλάζουν την ουσία της πορείας ενοποίησης.

***

Πριν απ' όλα, είναι φανερό ότι ένα "εθνικό", δηλαδή "διαταξικό", πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, προϋποθέτει μια εξίσου ..."εθνική" συναίνεση στα θέματα αυτά. Μια συναίνεση, την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση, με πρόφαση τον "κοινωνικό διάλογο", έχει με σαφήνεια δείξει τις προθέσεις της, σχετικά με το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης, την προστασία της εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα. Την ίδια περίοδο, που οι εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων διεθνών οικονομικών οργανισμών δίνουν "συμβουλές" σε ολοένα πιο αντιδραστικές κατευθύνσεις, ενώ εκ μέρους του ΣΕΒ ασκούνται συνεχώς μεγαλύτερες πιέσεις εφαρμογής συντηρητικών επιλογών. Είναι φανερό ότι η υιοθέτηση αυτής της λογικής, από την πλευρά των εργαζομένων, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, όχι απλά σε υποχωρήσεις, αλλά σε καταστροφή των μέχρι τώρα κατακτήσεών τους και ολοκληρωτική υποταγή τους στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Παράλληλα, η πρόταση του ΣΥΝ, σχετικά με τη θέσπιση "δημοκρατικών θεσμών" στην οικονομία, δεν αποτελεί και λύση στο σημερινό αδιέξοδο, στην εξαθλίωση δηλαδή όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων, αφού το πολιτικό περιεχόμενο είναι αυτό που θα καθορίσει τις εξελίξεις και δεν είναι άλλο απ' αυτό που υπηρετεί τις πολυεθνικές. Οσον αφορά δε τις εκκλήσεις για "δίκαιη αναδιανομή" των συνεπειών της διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, η μέχρι τώρα πορεία της χώρας έχει καταδείξει το ότι, τόσο η Συνθήκη του Μάαστριχτ, όσο και οι κατευθύνσεις που απορρέουν από αυτήν (π.χ. "Λευκή Βίβλος") "δείχνουν με το δάχτυλο" το ποιοι είναι αυτοί που θα επωμιστούν τα βάρη της όλης υπόθεσης. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες και τους ανέργους.

Γ. Λ.

Η μισή αλήθεια

***

Γ. Λ.

Νέα μόνιμη στήλη

Από την Κυριακή, 1η Ιούνη 1997, ο "Ριζοσπάστης" καθιερώνει μια νέα μόνιμη στήλη - προσφορά για το αναγνωστικό του κοινό. Θα δημοσιεύει καθημερινά σε συνέχειες ένα ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ, όπως και τα πρώτα χρόνια της νόμιμης επανέκδοσής του. Στις επιλογές του θα είναι ΒΙΒΛΙΟ λογοτεχνικό, ιστορικό ή οποιασδήποτε άλλης κατηγορίας, με προοδευτικό περιεχόμενο και γενικότερο ενδιαφέρον. Αρχίζουμε την άλλη Κυριακή, με το αφήγημα του Βασίλη Φυτσιλή,με τίτλο "Βαγγελίτσα Κουσιάτζα", που κυκλοφόρησε από τη "Σύγχρονη Εποχή" σε 2η έκδοση το 1987. Αναφέρεται στην τραγωδία της Νιάλας - κορυφής των Αγράφων - όπου η φοβερή χιονοθύελλα τύλιξε στο λευκό νεκροσάβανο τους αντάρτες και φαντάρους μαζί, που ξεπάγιασαν. Ενώ όσοι επέζησαν, άλλοι, με κορυφαία την δασκάλα Κουσιάτζα, οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα στην Ξηριώτισσα της Λαμίας κι άλλοι, μαζί και ο συγγραφέας, με ισόβια καταδίκη στη φυλακή. Αυτή η ιστορία γράφτηκε στις γυμνές πλαγιές της Νιάλας τον Απρίλη του 1947 και η έναρξη του αναγνώσματος, που καθιερώνουμε, αποτελεί και αφιέρωμα στα 50χρονά της.

Νέα μόνιμη στήλη