Οι κόκκινες σημαίες κυμάτιζαν και οι διάφορες γενιές είχαν πάρει τη θέση τους, στην πολιτική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην κεντρική πλατεία της Λιβαδειάς. Η γενιά του ΕΑΜ και του ΔΣΕ δικαιωματικά καθισμένοι στις καρέκλες και γύρω γύρω άνθρωποι όλων των ηλικιών, με τους νεολαίους της πόλης να δίνουν τον παλμό. Ενώ δεν ήταν λίγοι οι άνθρωποι εκείνοι, όπως παρατηρήσαμε, που είτε περαστικοί είτε πιθανά και άλλης πολιτικής επιλογής, στάθηκαν να παρακολουθήσουν έναν απλό, πηγαίο και πάνω απ' όλα αληθινό λόγο.

Αυτές, λοιπόν, οι εκατοντάδες λιβαδειώτικου λαού, άνθρωποι της καθημερινής βιοπάλης και του μόχθου, μπουχτισμένοι από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, ήταν το ακροατήριο στη συγκέντρωση του ΚΚΕ που κεντρική ομιλήτρια ήταν ηΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Προλογίζοντας ο Μ. Μπακόλας γραμματέας της ΝΕ Βοιωτίας υπογράμμισε: "Για εμάς τους κομμουνιστές είναι ανάσα ζωής, η προσπάθεια να γνωρίσετε εσείς και όλος ο ελληνικός λαός τις θέσεις του ΚΚΕ, του κόμματος αυτού που με συνέπεια δίνει καθημερινά τη μάχη για τα λαϊκά δίκαια".

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι εργαζόμενοι την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα. Αφού στην αρχή έκανε καθαρό, ότι για το ΚΚΕ, η άμεση επαφή με το λαό είναι πρώτης σημασίας ζήτημα και δεν τη θυμάται μόνο σε προεκλογικές περιόδους, στάθηκε στην πολιτική του Κόμματος και τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του το τελευταίο διάστημα.

Παραθέτουμε παρακάτω βασικά αποσπάσματα από την ομιλία:

"Είναι αλήθεια ότι είπαμε πολλά "όχι" τα τελευταία χρόνια. "Οχι" στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, "όχι" στη Συνθήκη του Σένγκεν, "όχι" σε νομοσχέδια που έγιναν νόμοι στη Βουλή, είπαμε "όχι" στο ΝΑΤΟ, "όχι" στα πολυεθνικά στρατεύματα που επεμβαίνουν στις χώρες, "όχι" στους εξοπλισμούς, "όχι" στην εθνική επιτροπή, όπως λέγεται, του κοινωνικού διαλόγου. Γι' αυτό αρκετοί μάς κατηγορούν σαν μηδενιστές. Εμείς ρωτάμε όλα αυτά τα "όχι", ήταν δίκαια ή ήταν άδικα ή πέσαμε έξω; Θεωρούμε ότι όλα αυτά τα "όχι" που είπε το ΚΚΕ, ήταν δίκαια, έπρεπε να ειπωθούν, και αλίμονο σ' αυτόν τον τόπο και το κίνημα, αν και εμείς λέγαμε "ναι" μαζί με όλα τα άλλα κόμματα. Το "όχι" το δικό μας, μοναδικό πολλές φορές μέσα στη Βουλή, "όχι" πολλές φορές στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, έπιασε τόπο στο λαό. Ηταν ΝΑΙ για τα συμφέροντα του λαού. Αν εμείς λέγαμε "ναι" στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δε θα υπήρχε σήμερα, ένας κόσμος σκεπτόμενος και διαμαρτυρόμενος, δε θα αρκούσε η πείρα του. Βοήθησε και το δικό μας "όχι" γιατί αρκετός κόσμος άρχισε να προβληματίζεται, γιατί οι κομμουνιστές λένε "όχι", γιατί πάνε κόντρα στο ρεύμα. Και τούτο το "όχι" που είπαμε, ταίριαξε με την καθημερινή εμπειρία του εργάτη, του αγρότη, του μικρομεσαίου. Ετσι φτάσαμε σήμερα, και το σήμερα το εννοώ, ο άξονας της συζήτησης να μπορεί επιτέλους να μετατοπιστεί. Ολα τα χρόνια πασχίσαμε να εξηγήσουμε σ' αυτόν τον τόπο ότι, ό,τι γίνεται στις κορυφές, είτε στην Ελλάδα είτε στις Βρυξέλλες, είναι ζημιογόνο και επικίνδυνο για το λαό μας".

Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στα πολύ οξυμένα προβλήματα και ιδιαίτερα στην ανεργία που μαστίζει την περιοχή, αφού πολλά εργοστάσια έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια και συνέχισε:

"Αυτό που θα κάνουμε σήμερα εδώ, είναι να δώσουμε μια εξήγηση, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Και κυρίως για να μιλήσουμε γι' αυτό τον άλλο δρόμο που υπάρχει, το δρόμο της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Γι' αυτό το δρόμο που έχει ανάγκη ο τόπος, όχι για να λύσουμε από τη μια μέρα στην άλλη τα προβλήματά μας, αλλά για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, να μην πάμε πιο χειρότερα απ' όσο είμαστε και για να ανοίξουμε το δρόμο για πραγματικές φιλολαϊκές φιλεργατικές αλλαγές στον τόπο μας. Θεωρώ όμως πρώτα υποχρέωσή μου να αναφερθώ (από την περιοδεία μου στο νομό Βοιωτίας) σε ορισμένα πράγματα, που είναι χαρακτηριστικά για το τι σημαίνει πολιτική που τα δίνει όλα στα καπιταλιστικά κέρδη, στο μεγάλο κεφάλαιο.

Κοιτάξτε στην Ελλάδα, πλούτος υπάρχει πολύς, τα καπιταλιστικά κέρδη αυξάνονται στοιχειωδώς, συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων γίνονται. Δεν κλείνουν μόνο επιχειρήσεις, εκεί που κλείνουν επιχειρήσεις, εκεί φαίνεται ότι το μεγάλο κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε χέρια λίγων και συγκεντρώνεται η δύναμη στις λίγες επιχειρήσεις που γίνονται πιο ισχυρές. Κοινοτικά ποσά μπαίνουν κατά εκατομμύρια στην Ελλάδα και βεβαίως αυτά δε χαρίζονται σε κανένα, αυτά τα ποσά διαμορφώνονται από τη ληστεία του μόχθου των λαών όλης της Ευρώπης. Χρήματα, λοιπόν, υπάρχουν. Αλλά ο κρατικός προϋπολογισμός, δεν έχει χρήματα για να στηρίξει το μοναδικό σχολείο για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που υπάρχει στη Θήβα και για τα άτομα με ειδικές ανάγκες που φτάνουν στην Ελλάδα τους 400.000. Περισσεύουν, όμως, χρήματα να χαρίζονται τα χρέη της εργοδοσίας που χρωστάει το ΙΚΑ, χαρίζονται τα χρέη του Λάτση και του Βαρδινογιάννη. Βλέπετε, λοιπόν, ότι πρέπει να περισσέψει η οργή σ' αυτόν τον τόπο".

Σε άλλη αποστροφή της ομιλίας της η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στο επιχείρημα της παγκοσμιοποίησης, που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και όχι μόνο, σαν η εξήγηση για όλα τα δεινά που υπάρχουν στον τόπο, την ανεργία και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας. Στο σημείο αυτό τόνισε: "Υπάρχει παγκοσμιοποίηση. Και εμείς ρωτάμε; Πώς γίνεται όμως σε αυτή, να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Ενας λόγος παραπάνω γιατί όταν έχουμε παγκοσμιοποίηση, διεθνοποίηση, γιατί δεν παγκοσμιοποιείται το δίκιο του εργάτη, του αγρότη, του μικρομεσαίου, το δίκιο των λαών, αλλά διεθνοποιείται το δίκιο του κεφαλαιοκράτη και του ιμπεριαλιστή; Αυτή η διαδικασία δεν είναι ουδέτερη, είναι διαδικασία που έχει πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά κριτήρια. Ποιος αξιοποιεί αυτή την παγκοσμιοποίηση; Η πλουτοκρατία, οι καπιταλιστές, οι ιμπεριαλιστικές χώρες. Οι ιδιοκτήτες κεφαλαίου, γης και μεγάλων περιουσιών κερδίζουν και χάνουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Το ΚΚΕ πιστεύει ότι μπορούμε κατ' αρχήν να παλέψουμε για τον τόπο μας και να συντονιστούμε με τους άλλους λαούς".

Συνάντηση με μαζικούς φορείς και τοπικά ΜΜΕ στη Λιβαδειά, είχε κατά την προχτεσινή της περιοδεία στο Νομό Βοιωτίας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Στην εισηγητική της τοποθέτηση η Αλ. Παπαρήγα ενημέρωσε για τα πρώτα συμπεράσματα από τις επισκέψεις της αντιπροσωπείας του Κόμματος στο ειδικό σχολείο Θήβας, αλλά και το νοσοκομείο Λιβαδειάς και επανέλαβε τις θέσεις του ΚΚΕ για δυο θέματα κυρίως, αλλά όχι μόνο, της επικαιρότητας, το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο" και το νέο νομοσχέδιο υγείας που φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση.

Αναφερόμενη ιδιαίτερα στο ειδικό σχολείο Θήβας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είπε χαρακτηριστικά: "Παρότι πολιτικά δε με ξένισε, και εμένα και τους συντρόφους της αντιπροσωπείας, η κατάσταση μας προκάλεσε οργή, γιατί δεν μπορεί σε παιδιά τα οποία έχουν βαριές παθήσεις, νοητικές και ψυχικές, να παρέχεται μια τέτοια εκπαίδευση. Απ' τη μια μεριά είναι άθλος οι προσπάθειες που καταβάλλουν εκπαιδευτικοί και γονείς, αλλά δεν μπορεί να γίνεται μάθημα σ' ένα διάδρομο, ούτε μπορεί στην Ελλάδα του 1997 να υπάρχει τόση τσιγκουνιά σε έναν τέτοιο τομέα".

Οσον αφορά το νομοσχέδιο για την υγεία, η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε πως η προσπάθεια της κυβέρνησης δεν αιφνιδίασε το ΚΚΕ, υπογράμμισε όμως ότι αν δεν υπάρξει αντίδραση από τους εργαζομένους, δε θ' απομείνει τίποτα απ' τη δημόσια υγεία, ή, αν απομείνει, η ποιότητα των υπηρεσιών θα υποβαθμιστεί τόσο "που μας γυρίζει 50 χρόνια πίσω".

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Λιβαδειάςυπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό. Είναι ίσως ενδεικτικό, αυτό που μας αναφέρθηκε από νεφροπαθή, ότι 40 νεφροπαθείς του νομού αναγκάζονται να μεταφέρονται στην Αθήνα για αιμοκάθαρση, γιατί η μονάδα στο νοσοκομείο δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες, λόγω έλλειψης προσωπικού, επειδή δουλεύει μόνο μια βάρδια.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: "Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πρωτοβάθμια περίθαλψη ελάχιστα. Δεν είναι δυνατόν - κι αυτό περνά μέσα απ' το νομοσχέδιο - ο ασθενής να αντιμετωπίζεται ως πελάτης και το νοσοκομείο να είναι επιχείρηση. Η υγεία δεν είναι - άσχετα αν έχει γίνει - εμπόρευμα. Και δεν αναφέρομαι καθόλου στο δράμα των νέων γιατρών, που θα έχουν την ίδια ανασφάλεια και τις ίδιες συνθήκες δουλιάς με τους εργάτες των εργοστασίων". Τέλος, επισήμανε πως παρά τις δυσκολίες, οι κομμουνιστές αισιοδοξούν γιατί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αρχίζει και αφυπνίζεται.