Γεγονός αποτελεί από χτες το στέκι των εκπαιδευτικών στο Πέραμα. Ενα όνειρο, που παρά τις αντιξοότητες, έγινε πραγματικότητα, σ' ένα δήμο ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει χίλια προβλήματα, αλλά δεν ξεχνά τον πολιτισμό.

"Οταν τον Οκτώβρη του '95 ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή, θύμισε χτες στα εγκαίνια του χώρου ο δήμαρχος Γιάννης Πατσιλινάκος,στην προσπάθειά μας να επιταχύνουμε τις διαδικασίες πολιτιστικής ανάπτυξης, επιλέξαμε τρεις σημαντικές παρεμβάσεις, ώστε βασικοί συντελεστές του πολιτιστικού γίγνεσθαι να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους για μια ουσιαστικότερη εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου τους και μια θετικότερη κοινωνική προσφορά".

Μια απ' αυτές ήταν και το στέκι των εκπαιδευτικών. Στον παλιό, παρατημένο για χρόνια, σταθμό των ΗΣΑΠ, ο οποίος επισκευάστηκε και άνοιξε ξανά χτες τις πύλες του για να υποδεχτεί, αντί των εργατοτεχνιτών του σιδηρόδρομου που τον στελέχωναν πριν μερικές δεκαετίες, τους εργάτες του πνεύματος.

Ανάμεσα σε παλιές πορσελάνινες ασφάλειες, μετασχηματιστές, γεννήτριες, αμπερόμετρα, μοχλούς λειτουργίας και άλλα στοιχεία του σταθμού, που διατηρήθηκαν ανέπαφα, δημιουργώντας παράλληλα ένα μίνι βιομηχανικό μουσείο του μεσοπολέμου, άνθρωποι με ανησυχίες θα μπορούν να συναντιούνται και να συζητούν. Δάσκαλοι, καθηγητές, γονείς και μαθητές - οι κύριοι χρήστες του χώρου - θα στήσουν εκεί μια ζωντανή εστία δημιουργίας, τόσο στο επίπεδο των ψυχαγωγικών προγραμμάτων, όσο και στην επεξεργασία εκδηλώσεων και επικοινωνίας, που με τον προβληματισμό και τις ενέργειές της θα αναβαθμίσει τη σχέση δασκάλου - παιδιού - γονιού.

"Εξυπακούεται, παρατήρησε ο δήμαρχος της πόλης, ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης, τόσο τα γενικά όσο και τα ειδικά του Περάματος, θα βρίσκονται σε περίοπτη θέση σε όλες τις εκδηλώσεις του στεκιού. Η διαχείριση και η λειτουργία θα εξασφαλίζεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς σε στενή συνεργασία με το δήμο και τα ιδρύματά του, τους μαζικούς φορείς της πόλης, καθώς επίσης και τον κάθε απλό δημότη, απλό ή μεγάλο".

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε όλη αυτή την προσπάθεια, όπως και στο σύνολο του σχεδίου πολιτιστικής ανάπτυξης που προωθεί ο δήμος, προχώρησε μόνος, χωρίς την παραμικρή οικονομική ή άλλη βοήθεια από το κράτος. Και αυτό ειδικά για το Πέραμα ήταν διπλά δύσκολο, αν κανείς σκεφτεί τις μικρές οικονομικές δυνατότητες του δήμου, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή. Τη στιγμή μάλιστα που η οικεία νομαρχία αλλά και άλλοι δήμοι έχουν εγκαταλείψει ανάμεσα στα αζήτητα τον πολιτισμό.

"Μέχρι τώρα δε δόθηκε ούτε δραχμή, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γ. Πατσιλινάκος. Περιμένουμε τη στήριξη αλλά όλα πέφτουν στις πλάτες του φτωχού δήμου και των άνεργων δημοτών. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση, καθώς αυτές οι πρωτοβουλίες θα αποκαταστήσουν την επαφή ανθρώπων που δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να συνεργαστούν αποτελεσματικά, τόσο για τα δικά τους προβλήματα όσο και για τα γενικότερα προβλήματα της πόλης, για τα οποία χρειαζόμαστε και το δικό τους λόγο, τη δική τους συμμετοχή".

Το επόμενο διάστημα ο δήμος θα επισκευάσει και ένα απ' τα βαγόνια του παλιού τρένου Περάματος - Πειραιά, που λειτουργούσε με την ενέργεια του σταθμού των ΗΣΑΠ, όπου μετασχηματιζόταν σε 550 τα 220 Βολτ της ΔΕΗ που έφταναν εκεί. Το χρηστικό πια βαγόνι θα εγκατασταθεί στον πεζόδρομο μπροστά απ' το στέκι, λειτουργώντας παράλληλα ως ένας επιπλέον χώρος αλλά και ως στοιχείο του μουσείου. Αποτελεί άλλωστε σημείο αναφοράς της ιστορίας του Περάματος. Ο σιδηρόδρομος, που συνέδεσε με τον Πειραιά τις προπολεμικές εργατοσυνοικίες της περιοχής, άρχισε να κατασκευάζεται το '32, ολοκληρώθηκε το '38 και δυστυχώς καταργήθηκε με απόφαση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή το 1978. Ομως, όπως αποδεικνύεται, κανείς ευτυχώς δεν τον ξέχασε στο Πέραμα...Γεράσιμος ΤΡΥΦΩΝΑΣ

Εναν ολόκληρο χρόνο, αυτός ο κουμπαράς μάζευε το μεγαλείο ενός ανθρώπου που η υπόθεση της επανάστασης είναι μια καθημερινή έγνοια, ένας τρόπος ζωής, η ίδια η ζωή. Με τον ίδιο τρόπο που φιλεύει τα εγγόνια του, που αγοράζει το "Ριζοσπάστη", που φοράει τα "καλά" του για να πάει να ψηφίσει. Με τον ίδιο τρόπο που στα νιάτα του ήταν αυτονόητο για τη γενιά του να παίξεις κορόνα - γράμματα τη ζωή σου για ένα καλύτερο αύριο, με μόνο αντάλλαγμα την ηθική ικανοποίηση ότι δεν πέρασες από αυτόν τον πλανήτη δίχως να αφήσεις κάτι για την ανθρωπότητα.

Παλιά, πολύ παλιά, οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν παραμύθια στα εγγόνια τους δίπλα στο τζάκι. Τώρα διαδηλώνουν στους δρόμους. Τώρα το ηθικό δίδαγμα του "παραμυθιού" είναι: "Αγωνίσου"! Αγωνίσου για να μη μείνεις αιώνια είκοσι χρονών στη Βοσνία, στα Τίρανα, στον Περσικό, στην Αδριατική, ή όπου αλλού θα σε καλέσουν σε λίγο να "υπερασπιστείς" την πατρίδα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της - Πάλεψε για να μη μαζεύεις τους φίλους σου απ' το δρόμο με μια σύριγγα στο χέρι. Πάλεψε για να μη γίνεις ένας αριθμός στα ηλεκτρονικά κελιά της Σένγκεν. Για να μην σκουπίζεις με το πτυχίο σου τα δάκρυά σου. Για να μη φέρνουν τον πατέρα σου νεκρό από τη Ζώνη.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Στον πεζόδρομο, μπροστά από το κτίριο των ΗΣΑΠ, θα εγκατασταθεί το τρενάκι, συμπληρώνοντας το "στέκι της εκπαίδευσης"

Χώρος δημιουργίας και δράσης, που θα είναι ταυτόχρονα ένα μίνι βιομηχανικό μουσείο, είναι το κτίριο που εγκαινίασε χτες ο δήμαρχος Περάματος Γ. Πατσιλινάκος

Το τελευταίο δρομολόγιο του '78 από φωτογραφία της εποχής. Δεκαεννιά χρόνια μετά, το τρενάκι επανέρχεται στην υπηρεσία της επικοινωνίας ...του λόγου αυτή τη φορά, αντί των μεταφορών