"Είμαστε όλοι μάρτυρες στις χώρες μας ενός πραγματικού οργίου παραπληροφόρησης, παραμόρφωσης της πραγματικότητας, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, αποθέωσης της βίας και του εγκλήματος, διάδοσης των ναρκωτικών, της πορνείας και της διαφθοράς".

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας παρεμβαίνοντας στις εργασίες του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις "επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και ενημέρωσης πάνω στη δημοκρατία". Συγκεκριμένα στην παρέμβασή του τόνισε:

"Επιτρέψτε μου εκ μέρους της Πολιτικής Ομάδας της Ενωτικής Ευρωπαϊκής Αριστεράς να διατυπώσω μερικές σκέψεις πάνω σε αυτήν την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σημαντική εισήγηση. Είναι αλήθεια ότι οι νέες τεχνολογίες της επικοινωνίας και ενημέρωσης αφορούν όλες τις πλευρές της ζωής μας όπως σημειώνεται στην εισήγηση. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρήση των νέων τεχνολογιών ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφόρησης και της επικοινωνίας.

Οπως αναφέρεται στην εισήγηση "διαγράφεται ένας νέος πολιτισμός" που, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει κίνδυνος να μην είναι προϊόν συνειδητής και υπεύθυνης συμμετοχής όλου του κόσμου ή τουλάχιστον της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, αλλά μάλλον της δράσης ορισμένων, που συχνά ελέγχουν όχι μόνο την παραγωγή των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία και την ενημέρωση, αλλά επίσης την ίδια την επικοινωνία και την ενημέρωση.

Πράγματι, είμαστε όλοι μάρτυρες στις χώρες μας ενός πραγματικού οργίου παραπληροφόρησης, παραμόρφωσης της πραγματικότητας, δημιουργίας ενός νέου τρόπου σκέψης, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, αποθέωσης της βίας και του εγκλήματος, διάδοσης των ναρκωτικών, της πορνείας και διαφθοράς. Ακόμα χειρότερα είμαστε μάρτυρες μίας απόπειρας των κυρίαρχων κύκλων στην πληροφόρηση και επικοινωνία, δυστυχώς όχι χωρίς επιτυχία να πειστούν οι εργαζόμενοι, οι λαοί μας γενικότερα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα μπροστά στην παρακμή που ζούμε σήμερα, ότι το μοιραίο είναι νόμος, προπαντός ότι δεν ωφελεί σε τίποτα να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να αγωνίζονται και τέλος ότι οι ισχυροί, οι μεγαλοκεφαλαιοκράτες που δυναστεύουν τον κόσμο μας και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι είναι ακατανίκητοι. Αυτό που έχει σημασία γιατους εργαζόμενους, είναι πως ό,τι καλό έχουμε σήμερα κατακτήθηκε με σκληρούς ταξικούς αγώνες.

Θέλουμε να καταγγείλουμε για μία ακόμη φορά ότι στη βάση του προβλήματος βρίσκεται ο δογματισμός των ιδιωτικοποιήσεων, οτιδήποτε μπορεί να αποφέρει κέρδος και όταν ακόμη πρόκειται για τομείς τόσο σημαντικούς για το ίδιο το μέλλον του κόσμου, όπως είναι η παιδεία, ο πολιτισμός, η ενημέρωση και επικοινωνία. Πώς είναι δυνατόν πράγματι να εμπιστευτεί κανείς τομείς τόσο αποφασιστικούς στη βουλιμία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζει ότι γι' αυτήν το πρωτεύον είναι η επίτευξη του μέγιστου κέρδους. Αλλά και όταν ακόμη πρόκειται για μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας που ανήκουν στο κράτος συχνότατα τίθενται στην υπηρεσία του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εδώ ακριβώς κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το αδύνατο σημείο της Εκθεσης του κ. Μάσερετ, μίας έκθεσης κατά τα άλλα πολύ καλά δουλεμένης, που θέτει καλά το πρόβλημα κάνει πολύ σωστές διαπιστώσεις, αλλά όμως δε θίγει τις ρίζες του.

Μπορούμε επίσης να διατυπώσουμε όσες ευχές θέλουμε, όπως κάνει η Εκθεση, εάν όμως αφήσουμε τον έλεγχο της επικοινωνίας και της ενημέρωσης στα χέρια των σημερινών ιδιοκτητών τους, θα μείνουν ευσεβείς πόθοι που, σε τελευταία ανάλυση, θα προκαλέσουν αποπροσανατολισμό.

Επιπλέον, το σχέδιο απόφασης κάνει ορισμένες προτάσεις χρήσιμες, αλλά που θα μπορούσαν και αυτές να χρησιμεύσουν ως πρόσχημα. Ετσι, θα συμφωνήσουμε ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της δημοκρατίας ή να την περιορίσουν. Το σχέδιο απόφασης προτείνει να ψηφιστούν σχετικοί νόμοι. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Είτε ο νόμος "προστασίας" του πολίτη δεν εφαρμόζεται, είτε στην πραγματικότητα δεν προστατεύει τον πολίτη, αλλά νομιμοποιεί τη συγκέντρωση και επεξεργασία στοιχείων, αυστηρά προσωπικών σε βάρος του.

Τέτοια είναι η περίπτωση για παράδειγμα του νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα στην ελληνική Βουλή, που στην πράξη δίνει τη δυνατότητα, υπό ορισμένους όρους, στις κρατικές υπηρεσίες ή σε ιδιώτες να συγκεντρώνουν, να επεξεργάζονται και να διακινούν στον κόσμο ολόκληρο, στοιχεία τέτοια όπως είναι οι πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές πεποιθήσεις του πολίτη, ακόμα και η ερωτική του ζωή, όπως διευκρινίζεται στο συγκεκριμένο νόμο. Κατά τη γνώμη μας τέτοιοι νόμοι θα 'πρεπε να απαγορεύουν εξ ολοκλήρου τη συγκέντρωση και επεξεργασία τέτοιων δεδομένων. Θα μπορούσε να επιτραπεί αποκλειστικά με απόφαση του Δικαστηρίου και χωρίς δικαίωμα αποθήκευσης σε αρχεία. Βεβαίως, εδώ πρέπει να καταγγείλουμε επίσης ότι ένας χώρος προνομιακής χρήσης τέτοιων τεχνολογιών για το καλύτερο φακέλωμα και τον έλεγχο των πολιτών είναι αυτός που δημιουργεί η Συμφωνία Σένγκεν.

Αυτές είναι ορισμένες σκέψεις που θελήσαμε να διατυπώσουμε όχι για να ρίξουμε το ανάθεμα πάνω στις νέες τεχνολογίες, αλλά για να αναδείξουμε ορισμένες επιζήμιες πλευρές δίπλα σε αυτές που άλλοι ομιλητές και η εισήγηση ανέδειξαν, καθώς επίσης και για να δείξουμε ότι στο σύστημα ανισότητας και εκμετάλλευσης οι νέες τεχνολογίες υπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα κυρίως. Για ποια δημοκρατία μπορούμε να μιλήσουμε μέσα σε μία τέτοια κατάσταση;".

Είκοσι πέντε χιλιάδες παλιννοστούντες από την πρώην Σοβιετική Ενωση, που ζουν στη Θεσσαλονίκη, βυθίζονται καθημερινά στην εξαθλίωση, την κοινωνική απομόνωση και την περιθωριοποίηση. Αντιμετωπίζουν εντονότερα από άλλες ομάδες του πληθυσμού προβλήματα που σχετίζονται με τη νέα φτώχεια και τιςδυσκολίες στέγασης και πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Μάλιστα, μετά την απόφαση της διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης που απομακρύνει από τις λαϊκές αγορές και στέλνει στις παρυφές της πόλης τους παλιννοστούντες, οι οποίοιπουλούσαν τις οικοσυσκευές τους, εκατοντάδες οικογένειες έχουν πρόβλημα επιβίωσης.

"Η αδιαφορία της πολιτείας για την αποκατάστασή μας, μας οδηγεί στην απελπισία", αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι των σωματείων Συλλόγων Προσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ενωση, που πρόσφατα συγκεντρώθηκαν στην Καβάλα. Οι περισσότεροι από τους παλιννοστούντες έχουν συγκεντρωθεί στις δυτικές συνοικίες της πόλης, κύρια στη Σταυρούπολη, τους Αμπελόκηπους και το Κορδελιό, καθώς και στις υποβαθμισμένες γειτονιές της.

"Από το Κράτος μηδενική είναι η στήριξη. Οι πρόσφυγες έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους. Δεν υπάρχει σχέδιο αποκατάστασλης μας. Ολα γίνονται τυχαία", μας δηλώνει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παλιννοστούντων Ελληνοποντίων, Γ. Καρυπίδης."Το Κράτος - συνεχίζει - ασχολήθηκε μόνο με το 10% των παλιννοστούντων μέσω διαφόρων προγραμμάτων, χωρίς φυσικά να λύσει τα προβλήματα και αυτού του 10%. Υποδοχή και αποκατάσταση δεν υπήρξε. Για παράδειγμα στις Σάπες το 60% των παλιννοστούντων που πρωτοεγκαταστάθηκαν εκεί, τώρα έχουν φύγει στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία. Μερικοί άλλοι πήραν οικόπεδα και έχτισαν σπίτια στα χωριά, αλλά τα εγκατέλειψαν στη συνέχεια γιατί δεν μπορούσαν να επιβιώσουν". Προσθέτει ότι δε γίνεται καμία αξιοποίηση της τεχνογνωσίας και του πλούσιου επιστημονικού δυναμικού. "Εχουμε πολλούς ειδικούς επιστήμονες, μηχανικούς που ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες" τονίζει.

Σύμφωνα με πρόχειρα στοιχεία του συλλόγου, το 50% του προϋπολογισμού μιας οικογένειας Ελληνοποντίων πάει στο νοίκι, καθώς το 90% δεν έχουν δικό τους σπίτι. Οι περισσότεροι αμείβονται για την ίδια δουλιά με τα μισά χρήματα που παίρνουν οι "ντόπιοι". Πάνω από το 70% είναι ανασφάλιστοι.

Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι αυτό της συνταξιοδότησης. Δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό Κράτος τα χρόνια δουλιάς στην πρώην ΣΕ. Πενήντα και 60 χρονών άνθρωποι, που δούλεψαν 20 και 30 χρόνια, όχι μόνο είναι πολύ δύσκολο να βρούνε δουλιά, αλλά δεν έχουν και καμία ελπίδα να συνταξιοδοτηθούν κάποτε. Ηδη όσοι έχουν παιδιά επιβιώνουν χάρη στο χαρτζιλίκι τους, όσοι όμως δεν έχουν, πώς θα συντηρηθούν;

- "Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε ανήλια υπόγεια και τρέφονται μόνο με ψωμί. Αν δεν αλλάξει η πολιτική απέναντί μας, η κατάσταση αυτών των οικογενειών θα γίνεται όλο και πιο τραγική", λέει ο Γ. Καρυπίδης. Υπήρξε για σας κάποιο ενδιαφέρον όπως για την ελίτ αυτής της πόλης, από την "Πολιτιστική Πρωτεύουσα"; τον ρωτάμε.

- Κανένα τέτοιο ενδιαφέρον. Εκαναν 2-3 μικρά εντευκτήρια που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τις κάποιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, όμως αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό, απαντά.

Α. Ν.

Την προώθηση εθνικού προγράμματος αναδιαρθρώσεων καλλιεργειών, σε συνεργασία με τους φορείς των αγροτών, ώστε να μπουν σε προτεραιότητα οι αναδιαρθρώσεις, που εξυπηρετούν τη χώρα και όχι την Ευρωπαϊκή Ενωση, ζητούν οι βουλευτές του ΚΚΕ Σταύρος Παναγιώτου, Μαρία Μπόσκου και Βαγγέλης Μπούτας, οι οποίοι, με ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, καλούν τον υπουργό Γεωργίας να απαντήσει τι μέτρα θα πάρει για να καλύψει τις ανάγκες των αναδιαρθρώσεων των καλλιεργειών.

Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, αναφέρεται στην ερώτηση, είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα για τη βελτίωση και ανάπτυξη της γεωργίας μας. Ωστόσο, τα προγράμματα αναδιαρθρώσεων που προωθούνται στα πλαίσια της ΕΕ από το υπουργείο Γεωργίας, μάλλον σαν προγράμματα αποδιάρθρωσης θα πρέπει να χαρακτηριστούν, αφού τα περισσότερα επιδοτούν την εγκατάλειψη καλλιεργειών...

Ειδικότερα, με τον κανονισμό 1442/88, προωθείται η μόνιμη εγκατάλειψη της αμπελοκαλλιέργειας. Με τον κανονισμό 1592/96 απαγορεύεται η φύτευση νέων καλλιεργειών αμπελιού, με ορισμένες εξαιρέσεις που δεν καλύπτουν τις ανάγκες της χώρας. Για παράδειγμα στις Σέρρες, ενώ απαιτείται η φύτευση 350 στρεμμάτων αμπελιού με την ποικιλία σταφυλιού ροδίτη για την παραγωγή του τοπικού οίνου Σερρών, επέτρεψαν τη φύτευση μόλις 30 στρεμμάτων! Με τον κανονισμό 2505/95 προωθείται το ξερίζωμα και η οριστική εγκατάλειψη των ροδακινεώνων.

Στην πραγματικότητα δε γίνονται αναδιαρθρώσεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της χώρας και των αγροτών, αλλά μέσω των κοινοτικών αναδιαρθρώσεων, που προωθεί η κυβέρνηση άκριτα περιορίζονται οι ντόπιες καλλιέργειες και η αγροτική παραγωγή. Αυτό ακριβώς, κάνει αναγκαία την αλλαγή πολιτικής και την προώθηση πραγματικών αναδιαρθρώσεων, που να προωθούν την ανάπτυξη της γεωργίας στη χώρα και την αύξηση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων.