Φωτεινός σηματοδότης για τους εργαζόμενους όλης της Γης. Μέρα, που έχει ταυτιστεί στο μυαλό και την καρδιά όλων με αιματηρούς αγώνες, αγώνες που απέφεραν τις σημαντικότερες κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Μέρα, που τα μηνύματά της παραμένουν άσβεστα και πάντα επίκαιρα.

Τα παραπάνω αποτελούν συνοπτικά τις απόψεις τεσσάρων νέων εργαζόμενων για την 1η του Μάη. Τεσσάρων νέων ανθρώπων που, όπως και αρκετοί άλλοι, απογοητεύουν όσους θέλουν τους νέους στην αδράνεια, αδιάφορους, αμέτοχους, και δηλώνουν ότι είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να πάρουν τη σκυτάλη και να τρέξουν μαζί με τους υπόλοιπους νέους στο "Μαραθώνιο" της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους.

Ολοι τους εργάζονται στο εμπόριο. Βρεθήκαμε στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, όπου μαζί με αρκετούς ακόμα νέους συναδέλφους τους συζήτησαν για την Πρωτομαγιά και τα μηνύματά της. Αποφάσισαν προς τιμήν της Μέρας να συστήσουν Επιτροπή Νεολαίας,μια επιτροπή που στόχο της θα έχει να προσεγγίσει τους νέους, να τους συσπειρώσει στο σωματείο και να αγωνιστούν όλοι μαζί για τα δικαιώματά τους, μια λέξη άγνωστη για πολλούς νέους εμποροϋπάλληλους. Τους ρωτήσαμε τι σημαίνει γι' αυτούς η Πρωτομαγιά και να τι μας απάντησαν.

"Για μένα Πρωτομαγιά σημαίνει αγώνας, θυσίες, εργάτες, δικαιώματα", μας λέει η 24χρονη Φρόσω Παπαδογιάννη."Ο γιορτασμός της 1ης του Μάη - συνεχίζει - είναι συνδεδεμένος στην καρδιά μου, πάνω απ' όλα, με τους αγώνες της εργατικής τάξης. Το 1886 φαντάζει πολύ μακρινό για μας τους νέους ανθρώπους, αλλά είναι μακριά μόνο αριθμητικά. Ουσιαστικά είμαστε πάλι πίσω στο 1886. Τα αιτήματα των εργατών του Σικάγου ικανοποιήθηκαν με αίμα, ικανοποιήθηκαν όμως. Και το μήνυμα που μας έρχεται από τότε είναι ότι μόνο ενωμένοι, όλοι μαζί, θα αποτρέψουμε την κατάργηση των δικαιωμάτων μας και θα κερδίσουμε κι άλλα. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια... ήρθαν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια και σιγά σιγά μας τα παίρνουν όλα πίσω. Για μας τους νέους το μέλλον διαγράφεται μαύρο. Ποιος να το 'λεγε σε κείνους τους εργάτες το 1886, πως ό,τι κέρδισαν με το αίμα τους θα ερχόταν η στιγμή μετά από ένα και πλέον αιώνα να καταργηθούν από μια "Λευκή Βίβλο" και μια Συνθήκη!".

Η φωνή τη γεμίζει με πείσμα: "Δε θα τους αφήσουμε, δεν πρέπει να τους αφήσουμε, δικαιούμαστε ένα καλύτερο μέλλον και επειδή κανένας δε θα μας το χαρίσει, πρέπει να το διεκδικήσουμε, να το απαιτήσουμε".

Το λόγο παίρνει η 28χρονη Αθανασία Σάββα,ωρομίσθια σε σούπερ μάρκετ, και σημειώνει: "Εγώ δεν έχω να σας πω πολλά. Να σας πω ότι στο μυαλό μου από μικρή η 1η του Μάη είχε συνδεθεί με μια λέξη, το "8ωρο".Ομως ποτέ μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να εργαστώ 8ωρο, να εργαστώ με πλήρη απασχόληση. Καταλαβαίνω ότι έχει διαφορά από τη μερική απασχόληση και σημαντική, αλλά δεν το έχω ζήσει ποτέ, είναι τραγικό. Μπορώ να σας πω για τη μερική απασχόληση με μια φράση ότι είναι η μεγαλύτερη εκμετάλλευση του εργαζόμενου".

Πού βλέπει τη λύση η Αθανασία; Μας απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: "Μα, πού αλλού παρά στον αγώνα. Τι άλλο μας απομένει να κάνουμε, μπροστά μας έχουμε το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς και δε φτάνει μόνο να πάμε στη συγκέντρωση. Οχι, πρέπει ξεκινώντας από αυτή την ιστορική μέρα να προχωρήσουμε σε νέους, πιο δυναμικούς, πιο μαζικούς αγώνες. Ας γίνει η φετινή Πρωτομαγιά το εφαλτήριο για ένα πιο δυναμικό ξεκίνημα. Ειδικά για μας τους νέους είναι υποχρέωση, καθήκον και δικαίωμα η συνέχιση των αγώνων, η υπεράσπιση των κατακτημένων".

Ο Δημήτρης Σμυρνής είναι ο νεότερος της παρέας, μόλις 22 χρόνων, αλλά το νεαρό της ηλικίας του δεν τον εμποδίζει να δραστηριοποιείται στο σωματείο του, ενώ πρόσφατα εκλέχτηκε και στο Διοικητικό Συμβούλιο. Ο Δημήτρης - όπως μας λέει - νιώθει ότι πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση πως "η Πρωτομαγιά είναι ΑΠΕΡΓΙΑ κι όχι αργία, όπως θέλουν μερικοί να την παρουσιάζουν" και συνεχίζει: "Σήμερα με τις συνθήκες που επικρατούν είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι και περισσότερο οι νέοι να κατανοήσουν το νόημα αυτής της μέρας, να κατανοήσουν ότι αυτή η μέρα είναι η δική μας μέρα, μας ανήκει. Είναι μέρα που πρέπει να υψώσουμε τις φωνές και τις γροθιές μας, να φωνάξουμε "φτάνει πια" και να συνεχίσουμε τον τιμημένο δρόμο του αγώνα, που κάποιοι άλλοι πριν χρόνια χάραξαν".

"Είμαστε αναγκασμένοι - τονίζει - από δω και πέρα να μπούμε μπροστά, στις επάλξεις του αγώνα, γιατί σήμερα καθημερινά αμφισβητούνται τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας διαγράφεται πιο άσχημο από ποτέ. Δεν είναι αυτός ο κόσμος που ονειρευόμαστε, δεν είναι ο κόσμος που μας αξίζει και κανείς δε θα τον φτιάξει για μας, αν εμείς οι νέοι δεν τον χτίσουμε με τα χέρια μας.Εγώ θέλω να προσκαλέσω όλους τους νέους να έρθουν φέτος στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και να πούμε "όχι" στον "κοινωνικό διάλογο". Να πούμε "όχι" στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έναν κόσμο ειρηνικό, δίκαιο και δημοκρατικό. Θέλω όμως να τονίσω ότι με τη συμμετοχή μας στην Πρωτομαγιά δεν εξαντλείται η προσφορά και η συνεισφορά μας, χρειάζεται να συνεχίσουμε, είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε".

Αισιόδοξη όμως είναι και η 24χρονη Βάσω Αλεξοπούλου,γιατί, όπως σημειώνει: "Παρότι έγινε και γίνεται προσπάθεια να αλλοιωθεί το μήνυμα της Πρωτομαγιάς, να απομακρυνθεί ο κόσμος από τα σωματεία και εν πολλοίς αυτή η προσπάθεια είχε αποτέλεσμα, ωστόσο φαίνεται τώρα ότι οι εργάτες αρχίζουν να ανοίγουν τα μάτια τους, να καταλαβαίνουν και να βλέπουν τη διέξοδο στους αγώνες. Αυτό φάνηκε από τις τελευταίες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των καθηγητών, των εργατών, των ναυτεργατών, των εμποροϋπαλλήλων, των οικοδόμων κ.ά.".

Τη ρωτάμε για την Πρωτομαγιά και τα μάτια της φωτίζονται: "Τι σημαίνει η Πρωτομαγιά; Σημαίνει εξέγερση, αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον, εργατικό μέλλον, για καλύτερες εργασιακές σχέσεις. Αυτή ήταν η Πρωτομαγιά και σήμερα, 111 χρόνια μετά, τα αιτήματα εκείνης της Πρωτομαγιάς παραμένουν επίκαιρα, αφού οι εργασιακές σχέσεις πισωγυρίζουν στα ίδια επίπεδα. Και σήμερα όπως και τότε οι εργαζόμενοι φοβούνται, η τρομοκρατία που τους ασκείται είναι φοβερή. Να σας πω τι συνέβη σε μένα. Στην τελευταία απεργία εγώ απέργησα, την επόμενη μέρα ο εργοδότης μού έκανε παράπονα, με ρωτούσε αν έχω κανένα πρόβλημα στη δουλιά. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι έχω πρόβλημα με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί, κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι εργαζόμενοι. Δεν είναι το θέμα αν εμείς έχουμε πρόβλημα στη δουλιά μας. Ακόμα κι αν δεν έχουμε, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα δεν μπορούμε να κοιτάμε απαθείς. Ολοι μαζί θα σβήσουμε τη φωτιά για να μην επεκταθεί και στο δικό μας σπίτι".

Και συνεχίζει: "Η Πρωτομαγιά πρέπει να είναι μέρα συνειδητοποίησης της ανάγκης για πάλη και κατάκτηση αυτών που μας ανήκουν. Δεν είναι μια μέρα για να κάτσουμε στο σπίτι μας. Οσο πιο δυναμική θα είναι αυτή η συγκέντρωση, τόσο πιο δυνατά θα ακουστεί το μήνυμά μας ότι επαγρυπνούμε και δεν είμαστε υποχείριά τους. Αυτό το μήνυμα πρέπει πρώτοι απ' όλους να το στείλουν οι νέοι γιατί εμείς θα υποστούμε κύρια τις συνέπειες της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνώντες μας. Εμείς δε νομίζω να δούμε ποτέ τις απολαβές της εργασίας μας, εκτός αν αντισταθούμε".

Βάσω ΝΙΕΡΗ

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο εμπόριο για ανθρώπινο ωράριο

Νέοι εμποροϋπάλληλοι, σε πρόσφατη σύσκεψη στα γραφεία του συλλόγου τους, συζητάνε για τη σύσταση Επιτροπής Νέων