Σοβαρότατα ερωτήματα, διατύπωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Βασίλης Εφραιμίδης,μιλώντας στην υποεπιτροπή Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής που λειτουργεί στα πλαίσια της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για το θέμα της γαλλογερμανικής αντίληψης περί ασφάλειας. Αναφερόμενος ειδικά στο κείμενο που παρουσίασαν οι εκπρόσωποι των δυο χωρών, και υπογράφτηκε στις 9 Δεκέμβρη του 1996, ο Β. Εφραιμίδης επισήμανε τα εξής:

"O Γάλλος και ο Γερμανός εκπρόσωπος υπογράμμισαν σαν ιστορικό το κείμενο της δήλωσης της Νυρεμβέργης και αναφερόμενοι στο περιεχόμενό της απαρίθμησαν σαν θέματα την ασφάλεια, άμυνα, προγράμματα εξοπλισμού, διάταξης στρατιωτικών δυνάμεων, θέματα πυρηνικών όπλων και γεωγραφικής διάστασης στη Νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο.

Από μια άποψη, η δήλωση αυτή είναι ιστορική, αφού ύστερα από δύο παγκόσμιους πολέμους που άρχισαν με αντιπάλους πρωταγωνιστές τη Γερμανία και τη Γαλλία εμφανίζουν αυτές τις δύο χώρες να συνυπογράφουν. Από τι δική μου και όχι μόνο άποψη, μπορεί και να αμφισβητείται η "ιστορικότητα" αυτού του κειμένου. Πρώτον φέρεται σαν δήλωση Νυρεμβέργης, το τοπωνύμιο προκαλεί τουλάχιστον αλλεργία στις γενιές που έζησαν και υπέστησαν τις συνέπειες του χιτλερικού ναζισμού που αυτή την πόλη είχε σαν ορμητήριο και έπαλξη προπαγάνδας. Δεύτερον, ένα πολιτικό κείμενο ανάμεσα σε δύο μεγάλες χώρες της ΕΕ για να μπορεί να χαρακτηρίζεται ιστορικό πρέπει να πηγάζει από την υπεύθυνη έκφραση της θέλησης των λαών τους και όχι μόνο μιας περιστασιακής ηγεσίας τους. Αλλά και ευρύτερα της θέλησης και των συμφερόντων των λαών της Ευρώπης και ευρύτερα όταν και όσο το περιεχόμενο του κειμένου συντάσσεται με υπεύθυνη έκφραση σε διάλογο και των δικών τους απόψεων και φυσικά των συμφερόντων τους. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν στη γαλλογερμανική πρωτοβουλία και στην δήλωση που ανέπτυξαν οι δύο αντιπρόσωποί τους. Τρίτον, υπάρχει το αμείλικτο ερώτημα και θέλει απάντηση, γιατί αυτή η γαλλογερμανική πρωτοβουλία για άμυνα και ασφάλεια; Από τι και από ποιους απειλούνται αυτές οι δύο χώρες; Δεν τους αρκεί ο ΟΗΕ - έστω και όπως χειραγωγείται - ούτε η ΟΑΣΕ, η ΚΕΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΔΕΕ; Μήπως απειλούνται όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, με πόλεμο αν εφαρμόσει τη συμφωνία για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, τις παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της, της εδαφικής της ακεραιότητας - με την ανατροπή διεθνών συμφωνιών και συνθηκών - από την επεκτατική πολιτική της τουρκικής ηγεσίας; Τέταρτον, τι νόημα έχει η κοινή γαλλογερμανική δήλωση της Νυρεμβέργης όταν π. χ. αυτές οι δύο χώρες δεν είχαν κοινή στάση στην κρίση του Κόλπου, στην Ερζεγοβίνη - Γιουγκοσλαβία και σήμερα στην αλβανική περίπτωση όπου η μεν Γαλλία μετέχει στην πολυεθνική εισβολή η δε Γερμανία απέχει; Πέμπτον, μήπως η όλη κατασκευή της γαλλογερμανικής πρωτοβουλίας και δήλωσης κάτω από τα οποιαδήποτε προσχήματα στοχεύει στην ηγεμονίστικη πρόθεση της δημιουργίας στρατιωτικού - πολιτικού μπλοκ ανάμεσά τους και με άλλους υποτακτικούς για επιδιώξεις κυριαρχίας πολιτικής, στρατιωτικής, οικονομικής, πολιτιστικής στο συνολικό χώρο της ευρωπαϊκής ηπείρου και ευρύτερα; Και ακόμα τι σημαίνουν τα σημεία της δήλωσης σχετικά με προγράμματα εξοπλισμού, διάταξης στρατιωτικών δυνάμεων, ενδιαφέροντα για τη Νότια Ευρώπη και τη Μεσόγειο; Τι σημαίνουν ακόμα περισσότερο τα αναφερόμενα στη δήλωση για τα πυρηνικά όπλα; Μήπως επιβεβαίωση - δικαιολόγηση της διατήρησης του πυρηνικού όπλου από τη Γαλλία και έμμεσα από τη Μ. Βρετανία και ενδεχόμενο τη δυνατότητα το πυρηνικό όπλο να περάσει στα χέρια και της Γερμανίας; Και τότε τι αξία έχουν οι συμφωνίες για τη μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων και η διατήρησή τους στο απαράδεκτο κατά την άποψή μας "πέντε υπάρχουσες πυρηνικές δυνάμεις";

Καταλαβαίνω ότι ο Γάλλος και ο Γερμανός εκπρόσωπος που εισηγήθηκαν το όλο θέμα στην Επιτροπή με την υπηρεσιακή τους ιδιότητα, θα δυσκολευτούν, θα αποφύγουν να απαντήσουν υπεύθυνα, πολιτικά. Γι' αυτό πιστεύω ότι θέματα τέτοιας σημασίας είναι ανάγκη να συζητηθούν σε ανάλογο πολιτικό επίπεδο και αντίληψη ανάλογης ιστορικής ευθύνης".

"...Να πούμε, λοιπόν, ότι ο Στάλιν παρέδωσε το ΕΑΜ στη λυσσαλέα απόφαση του Τσόρτσιλ, να το εξοντώσει...".

Αρκούμαι μόνο σ' αυτό απ' το μεγάλο παραμύθι του εξωμότη...

...Τίτλος του γράμματος στην "Καθημερινή" είναι: "Το άρθρο της "Πράβντα"" που δημοσιεύθηκε στο "Ριζοσπάστη" της 21.11.1944: "Κρίσεις από τη Μόσχα: Επικίνδυνο να αφοπλιστούν οι οργανώσεις της Αντίστασης".

Το άρθρο αυτό, τάχα, δημοσιεύθηκε στην "Πράβντα" κατ' έμπνευση του Μπέρια με εντολή που πήρε απ' το Λονδίνο... και δε συμμαζεύεται...

***

Για να το πετύχει όμως, του είναι απαραίτητο να μπλέξει και τον Γιάννη Ιωαννίδη, που, τάχα, λίγα 24ωρα πριν τις 21.11.44 κατέβασε την απόφαση του ΠΓ "σε αχτίφ ανώτατων στελεχών της Αθήνας - Πειραιά", σύμφωνα με την οποία, για ν' αποφύγουμε την αναμέτρηση με τους Αγγλους, θα καταθέταμε τα όπλα για να προχωρήσουμε σε ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και ...ξάφνου "έπεσε σαν κεραυνός το άρθρο αυτό της "Πράβντα". Σταμάτησαν όλα ακαριαία. Η απόφαση ανακλήθηκε και οδηγηθήκαμε στη σφαγή".

...Για το άρθρο είπαμε. Τώρα δυο λόγια για την απόφαση, που κατέβασε ο Γ. Ιωαννίδης σε αχτίφ ανώτατων στελεχών της Αθήνας και του Πειραιά. Τέτοια γραμμή εγώ δε θυμούμαι να κατέβηκε. Ημουνα μέλος της τετραμελούς Γραμματείας του Γραφείου της ΚΟΠ, και βέβαια καπετάνιος του ΕΛΑΣ, στον Πειραιά και θα 'πρεπε να την ξέρω απ' τους πρώτους.

Είναι, λοιπόν, όλα αυτά αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας του αντικομμουνιστή Δ. Δ., όχι μόνο για να διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια, αλλά και να βάλει τη σφήνα του στην πολιτική του ΚΚΕ σήμερα "και μετά κραυγάζουμε για πατριωτισμό, για εθνική ανεξαρτησία, αλίμονό μας".

***

Να, τι έλεγε ο Αλ. Σβώλος σε άρθρο του στη "Μάχη" στις 5.12.1945, ένα χρόνο ύστερα από τα γεγονότα.

"Ο λόγος που η Αριστερά ζητούσε ενότητα, ήταν να διαλυθεί ο φόβος της, ότι και αν ακόμη δημιουργηθεί μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, ήταν δυνατόν, αν ήταν ανεξάρτητη, αυτή να στελνόταν στα σύνορα, ενώ οι άλλες να έμεναν στην Αθήνα και να μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μια στιγμή κατά της Αριστεράς. Δυστυχώς ο Γ. Παπανδρέου, ενώ συμφωνήσαμε στη βάση αυτή, δημοσίευσε την άλλη μέρα εντελώς αλλιώτικα το μέρος αυτό του σχεδίου μας".

Πέρα από αυτά, για χάρη του αναγνώστη, θυμίζουμε τα παρακάτω στοιχεία, σε βάρος του Γ. Παπανδρέου:

• Το αιματοκύλισμα του λαού μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη στις 3.12.44, με διαταγή του Γ. Παπανδρέου, όπως ο Αγ. Εβερτ είχε αποκαλύψει το Δεκέμβρη του 1958 στην εφημερίδα "Ακρόπολη".
• Την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου στις 4.12.44 κάτω απ' τις αντιδράσεις του λαού και του πολιτικού κόσμου της χώρας, υπέρ του Σοφούλη. Τη δήλωση του ΚΚΕ ότι θα υποστηρίξει την κυβέρνηση αυτή με πρωθυπουργό το γηραιό πολιτικό.
• Θυμίζουμε την αντίδραση του Τσόρτσιλ, για κάθε πολιτική λύση με τα δυο τηλεγραφήματά του, στους Λίπερ και Σκόμπι στις 5.12.1944. Εκείνο προς Λίπερ έλεγε: Αν επιμείνει στην παραίτησή του ο Παπανδρέου, αρρωστήστε τον, φυλακίστε τον, κάνετε κάτι να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς. Και προς τον Σκόμπι: Ενεργήστε ως να ευρίσκεσθε σε εξέγερση, σε μια μόλις κατακτηθείσαν απ' το στρατό πόλη.
• Θυμίζουμε τη φράση του Γ. Καφαντάρη στις 27.12.44 στη συγκέντρωση των πολιτικών αρχηγών: "Για δυο χιλιάδες πραιτοριανούς, αιματοκύλησες την Ελλάδα" (Τον Ιερό Λόχο δηλαδή και την Ορεινή Ταξιαρχία).

Ολα αυτά και άλλα πολλά δεν είναι άγνωστα στον Δ. Δ. Κι όμως, το αντιπαρέρχεται. Υποστηρίζει τα αντίθετα, για να γίνει αρεστός και βέβαια με το αζημίωτο. Γι' αυτό στους εχθρούς του λαού αξίζει κάθε περιφρόνηση.

Νίκανδρος ΚΕΠΕΣΗΣ

Η ΚΟΒ Μεθώνης - Φοινικούντας Μεσσηνίας του ΚΚΕ σας προσκαλεί στις 3 Μάη 1997 και ώρα 8.00 μ.μ. στην ταβέρνα "Ωμέγα" (Βουρλιώτη) στη Φοινικούντα σε μια βραδιά μνήμης και αγωνιστικής επαγρύπνησης προς τιμήν του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

• Η Επιτροπή Ετεροδημοτών Ηλείας του ΚΚΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σε συγκέντρωση στα γραφεία της ΚΟΑ, Βερανζέρου και Κοτοπούλη, τη Δευτέρα 12 Μάη στις 7.00 μ.μ. με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, τοπικά προβλήματα και επαναδραστηριοποίηση της επιτροπής.