Για πέντε ολόκληρα χρόνια, η αδιέξοδη και ζημιογόνα πολιτική της "ονοματολογίας", προσθέτει κι αυτή, τη δική της σκιά στη βεβαρημένη πολιτική ζωή της χώρας. Και σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις, δεν αποκλείεται, να συνεχίσει να το κάνει, παρά την ενδεχόμενη - έτσι ή αλλιώς - όποια επίλυση του ζητήματος. Αν και φαίνεται, ότι η κυβέρνηση έχει πλέον αναγνωρίσει την ανάγκη, να μπει ένα τέρμα σε όλη αυτή την ιστορία της "μακεδονομαχίας", δεν είναι προφανώς έτοιμη να απαλλαγεί από τα αντίστοιχα, τραγικά λάθη της πολιτικής της. Επιδιώκει και λύση να προωθηθεί στο θέμα που ταλαιπωρεί τη χώρα με την ΠΓΔ της Μακεδονίας, αλλά και άθικτο να αφήσει το παρελθόν της "ονοματολογίας". Την ίδια ώρα, που όλοι γνωρίζουν, ότι κινείται σε μια τροχιά αποδοχής σύνθετης ονομασίας για το γειτονικό κράτος και - σε ανεπίσημο επίπεδο - οι κυβερνητικοί ιθύνοντες διαδίδουν σε κάθε τόνο αυτή την πρόθεσή τους, επισήμως αρνούνται επίμονα να υποστηρίξουν ευθέως την παραπάνω πολιτική.

Είναι ενδεικτικό ότι, όταν χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ρωτήθηκε από το "Ρ", αν η κυβέρνηση είναι υπέρ της σύνθετης ονομασίας, εφόσον το επιτρέψουν οι εξελίξεις, απάντησε: "Η κυβέρνηση είναι υπέρ του να επιδιώξει τη συμφερότερη εθνικά λύση"... Ανάλογη απάντηση έδωσε όταν ο "Ρ" έθεσε το ερώτημα, αν η κυβέρνηση προτίθεται να προβεί σε απευθείας διάλογο με την άλλη πλευρά, χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων. Δεν είναι το μόνο δείγμα της κυβερνητικής πρακτικής των ήξεις - αφήξεις. Ας σημειωθεί, ότι ο ίδιος ο Κ. Σημίτης στην πρόσφατη συνέντευξή του, επανέλαβε εκείνα τα περί "δε δεχόμαστε όνομα με τον όρο ή παράγωγα του όρου Μακεδονία". Ταυτόχρονα όμως με τα παραπάνω, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών κινούνται στην κατεύθυνση του "συμβιβασμού" στο όνομα.

Πρόκειται για μια αντιφατική τακτική. Η αντιφατικότητα οφείλεται στο γεγονός, ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αποφύγει την καταδίκη της μέχρι σήμερα πολιτικής της "ονοματολογίας". Δεν αναλαμβάνει το χρέος της, να "ανοίξει" τα απαραίτητα - για το σκοπό αυτό - μέτωπα στις διάφορες αντιλήψεις εθνικισμού και σοβινισμού, που ενδημούν και σε ορισμένους χώρους του ΠΑΣΟΚ. Και για το λόγο αυτό - επειδή ακριβώς δε θέλει να απορρίψει την πολιτική της"ονοματολογίας" - επιχειρεί να εμφανίσει την προώθηση των όποιων λύσεων συζητούνται στις αντίστοιχες διαπραγματεύσεις, ως "αναγκαίο κακό", παρέχοντας άλλοθι επίδειξης κίβδηλου πατριωτισμού σε όσους θέλουν να εμφανίζουν την ομαλοποίηση των σχέσεων Ελλάδας - ΠΓΔ της Μακεδονίας, ως "συμβιβασμό" και "εθνική ήττα".

Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η πρακτική είναι επικίνδυνη. Οι κυβερνητικές ταλαντεύσεις υπονομεύουν αντικειμενικά τις όποιες ...ανεπίσημες προθέσεις εκδηλώνει η κυβέρνηση. Δε δημιουργούν μόνο πρόσφορο έδαφος μικροκομματικής προπαγάνδας, σε όσους θέλουν να συνεχισθεί η τακτική της συντήρησης του "σκοπιανού" ζητήματος, αλλά και εύλογες φιλοδοξίες, για τη συνολική υπαναχώρηση της πολιτικής ζωής του τόπου στον αστερισμό των "ονοματολογικών" συλλαλητηρίων. Απαιτείται λοιπόν η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει άμεσα και ξεκάθαρα τη θέση της. Εφόσον δεν το πράττει, δημιουργεί προσκόμματα στην αντιμετώπιση του θέματος. Τέτοια, που δε θα της επιτρέπουν αργότερα να δικαιολογηθεί, κάνοντας επίκληση των όποιων "καλών της προθέσεων".