Το σχέδιο Προγράμματος της ΚΕ του ΚΚΕ, ντοκουμέντο, οδηγός, για δράση, για αγώνα, είναι ανάγκη να διαβαστεί, από κάθε σκεπτόμενο, δημοκράτη πολίτη. Το σχέδιο Προγράμματος που βάζει το Κόμμα μας για συζήτηση, στο προσυνεδριακό διάλογο, είναι επιστημονικά θεμελιωμένο. Ομως, οι προτάσεις μας και οι υποδείξεις, των μελών και φίλων του Κόμματος, που παίρνουν μέρος στον προσυνεδριακό διάλογο, θα βοηθήσουν το Συνέδριο να συντάξει το οριστικό Πρόγραμμα και να το κάνει: Γερό ΘΕΜΕΛΙΟ, στους καθημερινούς αγώνες, για επιτυχή και σίγουρη πορεία προς το σοσιαλισμό.

Στον πρόλογο, σελ. 1, παρ. 7 λέμε: "... και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, το δικό μας γερό, καλά οργανωμένο, θεωρητικά, εξοπλισμένο κόμμα...". Εχω τη γνώμη, σύντροφοι πως θα πρέπει να συμπληρωθεί: "οπλισμένο με τη θεωρεία του μαρξισμού - λενινισμού".

Στη σελ. 3, τελευταία παρ. λέμε: "... Η περίοδος αυτή σημαδεύεται από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη..." Από ποιους σύντροφοι ανατράπηκε; Ποιοι ανέτρεψαν το σοσιαλιστικό σύστημα, γιατί δεν τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους; Οι εχθροί του σοσιαλισμού λένε: Ξόφλησε ο σοσιαλισμός, ό,τι είχε να δώσει τα 'δοσε, δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο σοσιαλισμός... - Αν σύντροφοι, εμείς στο Πρόγραμμά μας, βλέπουμε ανατροπή, χωρίς να αναφερόμαστε, στους ανθρώπους που αυτοανατράπηκαν, που πρόδωσαν τα ιδανικά τους, που πρόδωσαν τους λαούς τους και τους παρέδωσαν αλυσοδεμένους στους ιμπεριαλιστές, δούλοι κι αυτοί, υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, δε διαπαιδαγωγούμε σωστά, κυρίως τη νέα γενιά. Παρήγορο σύντροφοι, που οι Ρώσοι μπολσεβίκοι, άρχισαν να τους παρουσιάζουν με το όνομά τους, τους προδότες και υπεύθυνους της καταστροφής της Σοβιετικής Ενωσης,("Ρ" Σάββατο 2 του Μάρτη 1996 σελ. 11).

Στη σελ. 4 στο τέλος "... Οι αντεπαναστατικές αλλαγές - ανατροπές, που συνέβησαν στο τέλος του 20ού αιώνα, δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής...". Σωστά σύντροφοι και δεν τον αλλάζουν. Ομως σύντροφοι και εδώ δεν τα λέμε με το όνομά τους: Ποιοι κάναν τις αντεπαναστατικές αλλαγές... Αποκαλύπτοντας τους προδότες "ηγέτες", αυτών των αντεπαναστατικών αλλαγών - ανατροπών, βοηθάμε και το κίνημά μας για συνεχή επαγρύπνηση και παράλληλα, για σωστή επιλογή στελεχών, δοκιμασμένους, μπολσεβίκους στην ηγεσία.

Και εδώ, στη σελίδα 5, παρ.3, αναφερόμαστε πάλι στις "αντεπαναστατικές αλλαγές" και στο: "... ρεφορμισμό και αναθεωρητισμό κάθε απόχρωσης...". Πιστεύω σύντροφοι, πως, το Πρόγραμμά μας, θα γίνει "μπετόν αρμέ", αν, δεν υπάρχουν σημεία διφορούμενης ερμηνείας.

Στη σελ. 6, παρ. 1 λέμε: "Τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη ακολουθεί μια σχεδιασμένη και παρατεταμένη ιδεολογική επίθεση από τους αντιπάλους του σοσιαλισμού για να πείσουν τους εργαζόμενους για το "τέλος του σοσιαλιστικού οράματος", την παντοκρατορία της αγοράς και του καπιταλισμού, για τη δήθεν χρεοκοπία του μαρξισμού - λενινισμού...". Να γιατί σύντροφοι, πρέπει στο Πρόγραμμά μας, να λέμε όλα με το όνομά τους. Θα ξεδοντιάζουμε, τους ριψάσπιδες και αντιπάλους του σοσιαλισμού και θα τους αφαιρούμε τη δυνατότητα να πείσουν τους εργαζόμενους".

Και πάρα κάτω, στην ίδια σελίδα, 2 παρ., λέμε: "Μέσα από αυτό το ζοφερό ιδεολογικό τοπίο αναδεικνύεται και προβάλλει εκ νέου η ακατάβλητη ζωτικότητα και η επικαιρότητα του μαρξισμού - λενινισμού... "Γιατί σύντροφοι αυτό το "εκ νέου"; Μόνο τα άρρωστα μυαλά των εχθρών του σοσιαλισμού, βλέπανε το τέλος του σοσιαλιστικού οράματος. Το όραμα του σοσιαλισμού, γεννήθηκε, αμέσως με τη γέννηση του καπιταλιστικού συστήματος και θα υπάρχει για πάντα, στις καρδιές των "κολασμένων" όπου Γης, μέχρι να γίνει πραγματικότητα, παγκόσμια, το σοσιαλιστικό σύστημα, μέχρι να γίνει πράξη η κομμουνιστική αταξική κοινωνία.

Στη σελ. 10, σημείο 16 παρ. 4 λέμε: "... Η ανασυγκρότηση του επαναστατικού εργατικού κινήματος, αποτελεί επιτακτικό καθήκον, ύστερα από την υποχώρηση που προκάλεσαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές στα καθεστώτα των σοσιαλιστικών χωρών στην Ευρώπη...". Αφού, σύντροφοι, θέλουμε να αναφερόμαστε στις ανατροπές, ας τις πούμε με τ' όνομά τους: αυτοανατροπές και προδοσία, όπως άρχισαν και τις ονομάζουν, οι Ρώσοι μπολσεβίκοι, οι οποίοι, τον ρίψασπη Γκορμπατσόφ, τον "... θεωρούν προδότη του σοσιαλισμού και υπεύθυνο για την καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης".

Στη σελ. 11, σημείο 18, παρ. 4 λέμε: "... Η κατάσταση αυτή οφείλεται πριν από όλα στις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στα Κόμματα και λιγότερο σε υπαρκτές δυσκολίες και εμπόδια. Ορισμένα κόμματα, ενώ διατηρούν τον τίτλο του κομμουνιστικού ή εργατικού, προβάλουν την αναθεώρηση του μαρξισμού - λενινισμού...". Εδώ σύντροφοι χρειάζεται πολύ προσοχή. Το λαϊκό κίνημα, εθνικά σε κάθε χώρα, μα και παγκόσμια, το έχει πληρώσει πολύ ακριβά. Εμείς εδώ στη χώρα μας, έχουμε οδυνηρές εμπειρίες, από πισώπλατα χτυπήματα συνεργαζομένων. Ενότητα των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, ΝΑΙ όμως, πάνω σε αρχές ιδεολογικές, στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού. Πολύ προσοχή σύντροφοι χρειάζεται και στη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

Στη σελ. 19, σημείο 29 στο τέλος: "... τα καθοδηγητικά όργανα του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού λαϊκού μετώπου, οι λεογέννητοι θεσμοί που εμφανίζονται στη διάρκεια της αναμέτρησης και των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της...". Χρειάζεται όμως διευκρίνιση σύντροφοι, ποια ιδεολογία θα 'χουν αυτά τα καθοδηγητικά όργανα. Αυτά τα έμβρυα της νέας πολιτικής εξουσίας θα είναι κάτι καινούριο, δε θα ηγείται, στους ταξικούς αγώνας το Κομμουνιστικό Κόμμα, χρειάζεται ερμηνεία σύντροφοι. Η πείρα από το κοντινό πρόσφατο παρελθόν, που κατέβηκε η ηγεσία μας από την καρέκλα και ανέβηκε "στέλεχος", που η μόνη δράση του, ήταν το χωνί του Πολυτεχνείου...

Στη σελ. 23, παρ. δεύτερη λέμε: "... Συνταξιοδότηση των Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και φυλακισμένων Αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, των εξορίστων και φυλακισμένων αγωνιστών του εμφυλίου πολέμου". Εδώ σύντροφοι να προστεθεί: "Και η ηθική αναγνώριση και δικαίωση των αγώνων και των θυσιών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου". Η άλλη "πλευρά" που λέμε, και ακόμα και διώκτες της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, έχουν ηθικά και υλικά ευεργετηθεί από το 1950.

Στη σελ. 31 πρώτη παράγραφο λέμε: "Οπως έδειξε η πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα, η υποτίμηση των αντιθέσεων, μπορεί να οδηγήσει στη μετεξέλιξή τους, σε σοβαρούς ανταγωνισμούς, στην υπόσκαψη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στην ενίσχυση των στοιχείων της αντεπανάστασης". Και εδώ σύντροφοι νομίζω πως θέλει "δούλεμα" η θέση μας, στο Πρόγραμμά μας. Οι πρώην "ηγέτες" των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, στην Ευρώπη και στην ΕΣΣΔ, που αυτοανατράπηκαν και που, πρόδωσαν τους λαούς των και τα κόμματά τους, είχαν αντιθέσεις και γι' αυτό πρόδωσαν. Γι' αυτό, με μια πορεία τριάντα ετών, σχεδόν, (1955 - 1985), έγιναν πράκτορες και υπηρέτες του καπιταλισμού και μεθοδικά, προετοίμασαν, γκορμπατσοφικό Δούρειο Ιππο, με την εξαπάτηση των λαών τους, την περεστρόικα, για περισσότερο σοσιαλισμό, αλυσόδεσαν τους λαούς τους και παρέδωσαν τις χώρες τους, στα νύχια των αφεντικών των Θάτσερ, Μπους, Κολ, Μιτεράν κλπ.

Ομως σιγά σιγά, με το πέρασμα του χρόνου, οι προδομένοι λαοί των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, αποκαλύπτουν τους πρώην "ηγέτες" τους και τον προδοτικό τους ρόλο και τους παρουσιάζουν με το όνομά τους. "ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ και υπεύθυνους για την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥΣ"...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΣΗΣ - ΞΑΝΘΟΣ

Αντιστασιακός

Ο καπιταλισμός που βασίζει την ύπαρξή του στην ιδιοποίηση, της παραγόμενης απ' την εργατική τάξη υπεραξίας, από την αστική τάξη που έχει Θεό της "το κέρδος" δε θα μπορούσε να πιστεύει και έναν αντίθετο Θεό όπως είναι η σημαντικότερη παραγωγική δύναμη - ο άνθρωπος. Θα ήθελα όμως να μην υπάρχουν κοινωνικές τριβές πλην όμως αυτό δεν είναι δυνατόν αφού υπάρχουν: Ανεργία, καταλήστευση παραγωγικών πηγών, υπανάπτυξη, κλείσιμο παραγωγικών μονάδων, ανυπαρξία οικονομικού σχεδιασμού, πολιτικές πιέσεις, απειλές, στρατιωτικές παρουσίες, βομβαρδισμοί - "ειρηνικά" και στρατιωτικά μέσα για τη διαιώνιση και βάθυνση της εξαθλίωσης των λαών. Επομένως ο καπιταλισμός αδυνατεί να λύσει τα εκρηκτικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί και αυτό θα πρέπει να τονίζεται σαν έκφραση ηθικής και κοινωνικής του καταδίκης.

Η εφαρμογή αυτής της καταδίκης είναι το ζητούμενο και απαιτεί τη συγκρότηση των απαιτούμενων συνειδήσεων και δυνάμεων. Εδώ είναι ο αγώνας μας και είναι δύσκολος. Συμφωνώ με την πρόταση για το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο (ΑΑΜ) σαν βάση για τη διαμόρφωση αυτών των δυνάμεων. Η εγκυρότητα και επικαιρότητά του κάποιες στιγμές λάμπει εντυπωσιακά (η αμφισβήτηση των παραδοσιακών "συμμάχων" από πολίτες όλων των απόψεων ήταν σαφής στην κρίση της Ιμια. Η δε καταστροφική παρουσία των πολυεθνικών μονοπωλίων είναι κοινή συνείδηση).

Ομως υπάρχουν δυσκολίες: Ο λαός βάλλεται και φθείρεται πολιτικά, ιδεολογικά, φυσικά - κουράζεται από το άγχος και την καθημερινή δουλιά και ξέπνοος το βράδυ φτάνει μπροστά σε μια άθλια TV. Δε συναντάται με άλλους να συζητήσει, να διαπιστώσει, να δράσει. Τι κάνει; ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ άλλους να μιλούν αντ' αυτού. Και έτσι μπορεί και να νομίσει ότι έχει προσωπική γνώμη μιας και όλα περνούν από τα αυτιά του ακριβώς όπως δημιουργείται συχνά η αίσθηση της αφθονίας όταν παρελαύνουν απ' τα μάτια σου οι βιτρίνες των καταστημάτων. Αυτός είναι ο καταναλωτισμός, βασική παράμετρος του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός λοιπόν που υπεισέρχεται παντού και βέβαια στη σχέση σου με την πολιτική: Βομβαρδίσου με τόνους "talk show" για όλα τα θέματα, προς θεού, όμως, μη συμμετέχεις, παρακολούθα τα όλα, όχι όμως δράση, να συμπεράνουν άλλοι αντί για σένα, όχι, όμως, εσύ.

Τα προβλήματα, όμως, πιέζουν. Θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους του λαού μας να αποτινάξουν αυτή την κατάσταση μουδιάσματος και απομόνωσης; Αν λάβουμε υπόψη μας κάποιες πτυχές και εκδηλώσεις, σημαντικές πάντως, της ψυχής τους, σίγουρα θα τους φέρουμε στο προσκήνιο. Η επισήμανση διαστάσεων της δράσης του ταξικού εχθρού (π.χ. η ψυχική υπονόμευση νέων ανθρώπων λόγω ανεργίας και πιθανή εξ αυτού αντικοινωνική τους συμπεριφορά ή η απομόνωση όπου έχει αποτραβηχτεί πολύς κόσμος, γιατί αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει έναν παλιότερο ενθουσιασμό επειδή είδε και δέχτηκε κάποια γερά χαστούκια και κάμφθηκε και ίσως έκανε και συμβιβασμούς) και η δική μας κατάλληλη τοποθέτηση και καθημερινή διατύπωση μπορεί να "μιλήσει" μέσα στους νέους ανθρώπους και γενικά στο λαό, να συνδέσει την πολιτική μας με το κομμένο νήμα του φιλότιμού του, να κάνει στη συνείδησή του την πολιτική μας καθαρή, συγκεκριμένη, με τα ζωηρά χρώματα που έχει. Μιλάω πάντα για τον τρόπο με τον οποίο θα φτάσει ο άνθρωπος του λαού μας απ' το σημείο που βρίσκεται στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Είναι βέβαια θέμα που αφορά το πώς θα δουλέψει κάθε ΚΟΒ, αλλά και τι επισημάνσεις και πού θα δοθεί έμφαση από τα κεντρικότερα όργανα και την ΚΕ του Κόμματος (κοντά διαστήματα π.χ. μπορεί να βγαίνει κάποια αφίσα που να βοηθάει το λαό, φανερώνοντας αυτό που συντελείται βαθιά μέσα του και θέλει να δει να του το επισημαίνουν "ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ - ΜΗ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ - ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ - ΕΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ"). Θα ήταν ωφέλιμο η ΚΕ κατά καιρούς να προσπαθεί με τη συμβολή και επιστημόνων ψυχολόγων μαρξιστών να εντοπίσει επιμέρους ιδεολογήματα που διατρέχουν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας και κινούμενα παρά και δίπλα στα μεγάλα θέματα που θα πρέπει να απασχολούν το λαό μας, παράγουν παράλληλους, εσωτερικούς ρυθμούς ζωής, απομόνωση και αποπροσανατολισμό. Σε μερίδα του λαού είναι εμπεδωμένη π.χ. η άποψη ότι το ΚΚΕ απευθύνεται στους λίγους, ακέραιους αγωνιστές και επομένως σαν χώρος δεν ταιριάζει στους υπόλοιπους. Ομως εμείς μόνο στους ήρωες απευθυνόμαστε ή είμαστε ο ζεστός σύντροφος που χωρίς να κολακεύει τα πάντα δείχνει κατανόηση για την καθημερινή του αβεβαιότητα και ίσως υποχώρηση και τους προτείνει να διεκδικήσουν όπως δυνητικά αξίζουν μια καλύτερη εικόνα;

Εκκρεμεί λοιπόν ένα ψυχογράφημα που πρέπει να γίνεται, για να αναδεικνύεται το εύρος και το βάθος της πολιτικής μας σε μια μεγάλη μερίδα του λαού μας.

Καταλυτικά δρουν ακόμη στη συνείδηση των λαών - και του δικού μας - και κάποια άλλα πράγματα όπως το θέμα της ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ακόμη και η αναγγελία των σχετικών με αυτό διαδικασιών θα δημιουργήσει ελπίδα στους λαούς ότι συγκροτείται εκείνη η διεθνής δύναμη που διακηρυγμένο στόχο της έχει να συγκρουστεί με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό και οργανώνει, συνενώνει τις απαραίτητες γι' αυτό δυνάμεις. Κάτι τέτοιο δημιουργεί νέα ψυχολογία στους λαούς. Βεβαίως η υπόθεση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος προχωράει και στα θέματα σχετικά με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, αλλά το πρώτο βήμα, που θα ανυψώσει το κύρος γενικά των ΚΚ πιστεύω πως μπορεί να είναι η μεταξύ τους συμφωνία για προώθηση της πρότασης για το αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό μέτωπο (ΑΑΜ), όπως το προτείνουμε και για τη χώρα μας. Πράγμα που επιπλέον μειώνει κινδύνους εθνικιστικών εξάρσεων και κάποιων πολέμων που θα επιθυμούσαν ενδεχόμενα κάποια στιγμή οι ιμπεριαλιστές.

Αναφέρθηκα σε κάποια ζητήματα που νομίζω πρέπει να συνοδεύουν τον προβληματισμό του Κόμματος για να πλησιάσει αποτελεσματικότερα τον εργαζόμενο και σε δύο άλλα σημεία που θα περιλάβει το πρόγραμμά του.

Το Κόμμα, όμως, ίσως πρέπει να ετοιμάζεται να μιλήσει για πάρα πολλά θέματα. Ισως όχι στο πρόγραμμα του, γενικότερα όμως στα ντοκουμέντα του γιατί υπάρχουν πολλά που έχουν διασπάσει, κουράσει, απογοητεύσει το λαό. Ισως τα υλικά του Συνεδρίου πρέπει να είναι ογκώδη, ακριβώς για να τονιστεί ότι παρ' όλα αυτά η συνέχεια πρέπει να είναι η οργάνωση του λαού στην ελάχιστη βάση του ΑΑΜ. Αντιστοιχεί στο άμεσο πρόβλημα του λαού και αντιμετωπίζει χωρίς προκαταλήψεις όσους θέλουν να στρατευτούν στον αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, αφήνοντας άλλα, ίσως και μεγάλα θέματα του παρελθόντος να λυθούν στο μέλλον. Είναι μια ενωτική πρόταση αντάξια ενός κομμουνιστικού κόμματος.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ

Αθήνα

1. Πέρασαν πέντε χρόνια από την αντεπαναστατική θύελλα των 1989 - 1991. Υπερασπίσαμε θετικά και δημιουργικά την πολιτική αυτοτέλεια και την ιδεολογική ανεξαρτησία του ΚΚΕ, του επαναστατικού, εργατικού κινήματος, σε καιρούς που η ιδεολογική ομίχλη, που διέχεε ο ιμπεριαλισμός και οι ρεβιζιονιστές δημοσιολόγοι, θάμπωναν και καθήλωναν τη λαϊκή συνείδηση, τις αξίες των προοδευτικών ανθρώπων, ακόμη και των κομμουνιστών.

Πετύχαμε αυτό που φάνταζε σαν ακατόρθωτο, σαν αδιανόητο στις αναλύσεις, τις προβλέψεις των δημοσιολόγων της κεφαλαιοκρατίας.

Δε μας μάγεψε ο "κουρνιαχτός" της χρυσόσκονης για την "ελεύθερη οικονομία της αγοράς", τη "δημοκρατία και ελευθερία" των πολυεθνικών και της στρατοκρατίας.

Και όχι μόνο. Οι επεξεργασίες στις οποίες προχώρησε το ΚΚΕ αυτά τα χρόνια, συγκροτούν πειστική απόδειξη της ζωτικότητας και της επιστημονικότητας της μαρξιστικο-λενινιστικής κοσμοθεωρίας, όταν οι κομμουνιστές την υπερασπίζουν δημιουργικά και κάνουν συντονισμένες προσπάθειες να τη γνωρίσουν σε βάθος.

Το ΚΚΕ, στο κατώφλι του 21ου αιώνα αναδεικνύεται σε φορέα πρωτοποριακών και μοντέρνων αντιλήψεων και προτάσεων στην κοινωνικοπολιτική σκέψη και δράση. Κόντρα στη "σκουριά" και το σκοταδισμό της αστικής και ιμπεριαλιστικής δημοσιολογίας.

2. Τώρα μπορούμε στεκόμενοι στα πόδια μας, όρθιοι, να προβληματιζόμαστε, να ανιχνεύουμε τους δρόμους για την προετοιμασία μας, ώστε να ξεδιπλώσουμε τη δική μας ιδεολογική, πολιτιστική αντεπίθεση στην πολυσχιδή ιδεολογική τρομοκρατία της χρηματιστικής ολιγαρχίας και των μηχανισμών του ιμπεριαλισμού: Η ιδεολογική τρομοκρατία, που επιβάλλει και υποβάλλει στερεότυπα, τρόπους αξιολόγησης της κοινωνικής πραγματικότητας που συσκοτίζουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα των κοινωνικών σχέσεων και φυλακίζουν - αιχμαλωτίζουν τις αναζητήσεις ακόμα και πρωτοπόρων εργαζομένων και προοδευτικών ανθρώπων.

3. Το βασικό προτέρημα του σχεδίου Προγράμματος, νομίζω ότι είναι η ιστορική διάσταση στην παρουσίαση των κοινωνικών φαινομένων που αναφέρεται. Η ιστορική κίνηση που ξετυλίγεται μπροστά μας, η στιγμή που βρισκόμαστε, που βιώνουμε καθημερινά. Ας αναλογιστούμε την αξία αυτής της προσέγγισης όταν η αστική κοσμοθεωρία διαμόρφωσε - διαμορφώνει επίπεδες και ακρωτηριασμένες συνειδήσεις χωρίς επίγνωση της κατεύθυνσης της ιστορικής κίνησης. Εχει συνοχή η προσπάθεια που γίνεται στο σχέδιο Προγράμματος να σηκωθεί το ΚΚΕ, το επαναστατικό, εργατικό κίνημα στο ύψος της συγκεκριμένης γενικότητας της σημερινής ιστορικής στιγμής, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πάλης των τάξεων, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και τον κομμουνισμό.

Σημειώνω ότι η συγκεκριμένη γενικότητα δεν είναι γενικολογία ούτε θεωρητικολογία. Είναι η διαμόρφωση της προγραμματικής αντίληψής μας με ενότητα θεωρίας και πράξης.

4. Βασικό "μειονέκτημα" του σχεδίου Προγράμματος, είναι κατά τη γνώμη μου, ότι υποδηλώνονται μερικά πράγματα χωρίς να διακηρύσσονται με επάρκεια. Αναφέρω μερικά:

α) Για τις κινητήριες κοινωνικές δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης, χρειάζεται ανάπτυξη και καλύτερη διατύπωση. Για το ότι το ΚΚΕ επιδιώκει να εκφράζει ολοκληρωμένα τα ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων της πόλης και του χωριού.

β) Γιατί δεν έχει αντικειμενική βάση σήμερα, αντιιμπεριαλιστικό στάδιο στην επαναστατική πάλη.

Ενώ έχουμε ορατή προσέγγιση συμφερόντων ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους μισοπρολετάριους από τη μια, τους βιοτέχνες, επαγγελματίες, τους μικρεμπόρους από την άλλη. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Γιατί τα κοινά συμφέροντα δε διαμορφώνονται αυθόρμητα.

Αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό μέτωπο, δημιουργούν την αντικειμενική κοινωνικοπολιτική βάση, ώστε να πραγματοποιηθεί σύνδεση συμφερόντων. Σύνδεση συμφερόντων και όχι ταυτόσημα συμφέροντα. Κοινά συμφέροντα ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και όχι για όλα τα ζητήματα της κοινωνικής εξέλιξης και κοινωνικής προόδου.

Μόνον έτσι, νομίζω ότι θεμελιώνεται με επάρκεια η θέση και ο ρόλος του ΚΚΕ να δρα, να λειτουργεί, να παρεμβαίνει σαν η προλεταριακή πτέρυγα και δύναμη ενός πλατιού επαναστατικού λαϊκού μετώπου.

Γίνεται ορατή η σωστή απαίτηση για το χαρακτήρα και η αντικειμενική κοινωνική βάση της πολιτικής συμμαχιών στον επαναστατικό αγώνα.

γ) Τονίζω τη σημασία που έχει η αυτοτέλεια γνώμης, η συντροφική κριτική, ενδεχόμενα και πολεμική στις αντιλήψεις που αρνούνται την επαναστατική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, τη διαμόρφωση ενιαίας στρατηγικής κατά του ιμπεριαλισμού.

δ) Η αστική τάξη της χώρας μας, στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, δεν είναι μόνο υποτελής και εξαρτημένη. Είναι ταυτόχρονα ενεργητικό συστατικό μέρος του ιμπεριαλισμού.

Τα οράματα - στόχοι, επιδιώξεις για "βαλκανική ενδοχώρα", για "οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια", για "αργοναυτική εκστρατεία στον Εύξεινο Πόντο και τον Καύκασο", για "Ελλάδα προνομιακό πυλώνα στη στρατηγική διεύρυνσης του ΝΑΤΟ", για "Ελλάδα γέφυρα της ΕΕ στα Βαλκάνια και την Κασπία", είναι το σημερινό σχέδιο της άρχουσας τάξης να είναι η πατρίδα μας πολεμικό ορμητήριο. Μαρτυρούν την επιδίωξή της να συμμετάσχει στη ληστεία των πλουτοπαραγωγικών πηγών άλλων λαών. Η επιδίωξη αυτή πατάει στο γεγονός ότι ο πυρήνας της κρατικομονοπωλιακής ολιγαρχίας στη χώρα μας, γνωστοί αστέρες της κεφαλαιοκρατίας έχουν ήδη πολυεθνική δικτύωση. Είναι κοσμοπολίτες.

Ο διαγκωνισμός - ανταγωνισμός της άρχουσας τάξης με την αντίστοιχη της Τουρκίας, δε σχετίζεται με ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, αλλά με φιλοδοξίες συμμετοχής σε ληστεία γειτονικών λαών. Δε σχετίζεται με τις προσδοκίες και τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά εκφράζει τις ανάγκες και επιδιώξεις των κεφαλαιοκρατών της Ελλάδας και την πολυεθνική τους δικτύωση.

Η άρχουσα τάξη είναι γι' αυτό εχθρική απέναντι στην ειρήνη, την ισότιμη συνεργασία, τη φιλία των λαών. Ο εθνικισμός είναι το ιδεολογικό όχημα για να μασκαρεύει τις κατ' ουσία αντεθνικές επιδιώξεις της και τον κοσμοπολιτισμό της.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ζωγράφου

Παρατηρήσεις - Προτάσεις για το Σχέδιο Καταστατικού

Το Καταστατικό του ΚΚΕ ασφαλώς εκφράζει το χαρακτήρα του Κόμματος, προσδιορίζει τους σκοπούς του και καθορίζει τις θεμελιακές αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του. Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω ότι πρέπει να είναι κατά το δυνατόν σαφές και συγκεκριμένο. Αυτό, σε συνδυασμό και με τη συνεπή εφαρμογή του απ' όλες τις κομματικές οργανώσεις, σ' όλη την κομματική ιεραρχία, αποτελεί την εγγύηση για την ενότητα και τη δύναμη του Κόμματος, τη σωστή λειτουργία των οργανώσεών του, τη συλλογικότητα στην καθοδήγηση και δράση, την αξιοποίηση όλου του κομματικού δυναμικού, έτσι, που οι οργανώσεις μας να αποκτούν δυναμικότητα, να αποτελούν παράδειγμα που θα διδάσκει, αλλά και θα προσελκύει τους φίλους και συμπαθούντες να μας εμπιστεύονται, να μας πλησιάζουν, να μας αποδέχονται, να συνεργάζονται μαζί μας, να προσχωρούν στις γραμμές μας.

Εξετάζοντας, όσο μου επιτρέπουν οι νοητικές μου δυνατότητες, το Σχέδιο Καταστατικού της ΚΕ προς το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ και με τη σχετική 54χρονη πείρα μου ως μέλος του ΚΚΕ, θα ήθελα να εκθέσω κάποιες παρατηρήσεις και προτάσεις μου.

- Στο άρθρο 1, που καθορίζει ποιος μπορεί να γίνει μέλος του ΚΚΕ, θεωρώ ότι πρέπει να προστεθεί και ποιος δεν έχει θέση σ' αυτό, προσθέτοντας ότι: στο Κόμμα δεν έχουν θέση άνθρωποι με σοβαρές κοινωνικές αδυναμίες: Μέθυσοι, ναρκομανείς, διεστραμμένοι, καταχραστές, που υποβιβάζουν τον τιμητικό τίτλο του κομμουνιστή.

- Στο άρθρο 28, κρίνω ότι δεν είναι σωστό να χρησιμοποιείται η πρόβλεψη για συμπλήρωση καθοδηγητικών οργάνων. Αυτό σε δύσκολες στιγμές εγκυμονεί τον κίνδυνο αλλοίωσης της σύνθεσης του οργάνου. Θεωρώ σωστότερη την εκλογή αναπληρωματικών μελών ή τη σύγκληση συνδιάσκεψης για τη συμπλήρωση του δοσμένου οργάνου. Επομένως, να απαλειφθεί το αντίστοιχο μέρος του παραπάνω άρθρου.

- Στο άρθρο 35 προβλέπεται η εκλογή απ' τη συνέλευση της ΚΟΒ γραμματέα και γραφείου της ΚΟΒ. Πιστεύω ότι η ξεχωριστή εκλογή γραμματέα αντιτίθεται στην αρχή της δημοκρατίας και της συλλογικότητας, δε συμβάλλει στην ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία του γραφείου και της ίδιας της ΚΟΒ, δημιουργεί προϋποθέσεις αντιθέσεων, δυαδικής εξουσίας, μείωση του ελέγχου, υποβιβασμού του κύρους και της αποστολής του γραφείου, υπεροψίας του γραμματέα, αφού είναι ξεχωριστά εκλεγμένος απ' τη συνέλευση. Αλλωστε, ποιος ο λόγος μιας τέτοιας ιδιόμορφης διαδικασίας, όταν το καταστατικό δεν προβλέπει κάποιες ιδιαίτερες αρμοδιότητες για τον γραμματέα. Προτείνω, συνεπώς, να απαλειφθούν από την πρώτη παράγραφο οι λέξεις γραμματέας και, καθώς και η τελευταία παράγραφος του άρθρου. Τον γραμματέα να εκλέγει το γραφείο της ΚΟΒ, όπως αυτό γίνεται σε κάθε καθοδηγητικό όργανο. Σε αντίθετη περίπτωση, εκλέγουμε διοίκηση, διοικητή και όχι καθοδηγητικό όργανο.

- Στο άρθρο 37, τα χρονικά περιθώρια που δίνονται για τη σύγκληση της συνέλευσης της ΚΟΒ, πιστεύω πως είναι υπερβολικά. Πώς η ΚΟΒ θα αποτελέσει το κόμμα στο χώρο της, όταν δε συνέρχεται συχνά, για να μελετάει και να επιλαμβάνεται προβλημάτων που προκύπτουν και χρήζουν άμεσης παρέμβασης; Αλλωστε τα παραπάνω καθορίστηκαν απ' το 13ο Συνέδριο, το οποίο, ίσως είχε τους λόγους του να τα επιβάλει. Προτείνω, η πρώτη παράγραφος του άρθρου να διατυπωθεί ως εξής: Η συνέλευση της ΚΟΒ συγκαλείται το αργότερο (όχι τουλάχιστον) μια φορά το μήνα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις σε ενάμιση μήνα...

Εκτός των παραπάνω και άλλων προτάσεων και αλλαγών που θα επέλθουν απ' το 15ο Συνέδριο του Κόμματος, απαραίτητο θα είναι να επεξεργαστεί απ' την ΚΕ ένας κανονισμός εσωκομματικής λειτουργίας, που θα εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από όλες τις οργανώσεις για την ομοιόμορφη λειτουργία τους, προσαρμοσμένη στις ιδιαίτερες συνθήκες τους, για να αποφεύγεται έτσι η συσσώρευση προβλημάτων, η προχειρότητα, ο πρακτικισμός.

Προβληματιζόμενος στους αναφερόμενους συλλογισμούς μου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι σε αρκετές περιπτώσεις, αντί να προσαρμοζόμαστε στις διατάξεις του Καταστατικού μας, στις αρχές συλλογικής καθοδήγησης και δημοκρατίας, προσπαθούμε να προσαρμόσουμε αυτές τις αρχές και τις διατάξεις στις δικές μας αδυναμίες και ανεπάρκειες.

Εύχομαι και πιστεύω ότι το 15ο Συνέδριο θα αποτελέσει σταθμό στη ζωή και τη δράση του Κόμματός μας, για να ανταποκριθεί στην ιστορική του αποστολή.

Κ. ΜΑΚΡΗΣ

Καρδίτσα

Για τα Ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου

1. Για το σχέδιο Προγράμματος

Στη θέση 23, αναφέρεται ότι η χώρα μας δεν παράγει σύγχρονα τεχνολογικά προϊόντα. Σίγουρα δεν έχουμε σαν χώρα οργασμό σ' αυτόν τον τομέα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά βήματα και στους υπολογιστές και στην αυτοματοποίηση στη βιομηχανία και την άμυνα, από ελληνικές εταιρίες.

Στη θέση 26, αναφέρεται ότι αυξήθηκαν αριθμητικά και σε συμμετοχή στον Οικονομικά Ενεργό Πληθυσμό τα μεσαία στρώματα της πόλης. Δεν έχουμε περάσει δηλαδή - σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μαρξ - ακόμα, στη συρρίκνωση των μικρομεσαίων και στη μετατροπή τους σε προλεταριάτο ή άνεργους; Είχα την εντύπωση ότι μετά το '89 είχαμε μπει σ' αυτό το στάδιο.

Στη θέση 30, αναφέρεται ότι πρέπει να γίνει αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους. Θα πρέπει να γίνει ανάλυση στο σημείο αυτό.

2. Για την Εκθεση Δράσης

Σχετικά με το "Ριζοσπάστη" (Θέση 17): Ανακριβέστατος ο κατάλογος των ραδιοσυχνοτήτων που δημοσιεύεται σε κάθε φύλλο. Πολλοί από τους ραδιοσταθμούς που αναφέρονται εκεί, έχουν κλείσει εδώ και 5 χρόνια και έχουν μπει στη θέση τους άλλοι.

Επίσης, τα γραφόμενα στην ίδια σελίδα (ραδιοτηλεοπτικά) είναι πολύ λίγα σε σχέση με τον οργασμό, αλλά και τα κακώς κείμενα, που υπάρχουν στα ΜΜΕ. Σίγουρα χρειάζεται διπλασιασμός του χώρου στον τομέα αυτό.

Για τον τηλεοπτικό "902" (Θέση 17): Οπωσδήποτε χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει εκπομπή, τουλάχιστον 30λεπτη, με κύριο άξονα την επικαιρότητα και τον σχολιασμό της, και σε 5 - 6 μήνες να έχουμε τουλάχιστον 3ωρο πρόγραμμα με άξονα την επικαιρότητα και τις δραστηριότητες του Κόμματος και των μαζικών οργανώσεων. Καλό θα ήταν να μεταδίδεται καθημερινά και μια συζήτηση, όπου θα μετέχουν όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις. Εκτός από τα κόμματα της Βουλής θα πρέπει να μετέχουν και εκπρόσωποι του "Συνασπισμού", των Οικολόγων, του ΔΗΚΚΙ και του Νέου Αριστερού Ρεύματος. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από την αντιπαράθεση απόψεων.

Σχετικά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Θέση 26): Θα πρέπει να εκλείψει το φαινόμενο που παρατηρείται από παλιά, της μη συμμετοχής δημοτικών μας συμβούλων σε κάποιες τοπικές εκδηλώσεις. Γίνονται διάφορες εκδηλώσεις στους δήμους, πολλές από τις οποίες αξιολογότατες, και οι μόνοι που λείπουν - πολλές φορές - είναι οι κομμουνιστές δημοτικοί σύμβουλοι. Οι δικαιολογίες περί "πολλών ασχολιών" ή "ασήμαντων εκδηλώσεων" δε στέκουν. Να γίνονται δημοτικοί σύμβουλοι όσοι μπορούν να αντεπεξέλθουν και όχι όσοι απασχολούνται σε πολλούς μαζικούς φορείς, με αποτέλεσμα "μπαλώματα" από δω και από κει.

3. Για το Σχέδιο Καταστατικού

Θα ήθελα ανάλυση των όρων που αναφέρονται ως "οικογενειακότητα" και "τοπικισμός". Σχετικά με τον τοπικισμό θέλω να δώσω ένα παράδειγμα: Κατά το παρελθόν, όταν υπήρχαν σε κάποιους δήμους διοικήσεις που επρόσκειντο στο Κόμμα, είχαμε το φαινόμενο να προσλαμβάνονται μέλη του Κόμματος στο δήμο Αιγάλεω που έμεναν στην Αγία Βαρβάρα ή το Χαϊδάρι και το αντίθετο. Θα ήθελα διευκρίνιση: Είναι τοπικισμός να προσλαμβάνονται σε έναν δήμο άτομα που διαμένουν σ' αυτόν και όχι άλλοι; Εγώ πιστεύω πως όχι, και παρόμοια γεγονότα έχουν κάνει κακό στο ΚΚΕ.

Επίσης, σχετικά με τις ψηφοφορίες που αναφέρονται στο Σχέδιο Καταστατικού, πιστεύω ότι όλες πρέπει να είναι φανερές και όχι μυστικές.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΕΤΖΗΣ

Εκδότης εφημερίδας "Αιγάλεω"

Τα "γιες" φέρνουν κρίσεις

Αγαπητοί σύντροφοι,

Θα ήθελα κι εγώ να πω τη γνώμη μου μέσω του Προσυνεδριακού Διαλόγου.

Θα ασχοληθώ με δύο θέματα: Το θέμα της ένταξής μας στην ΕΟΚ και την ΕΕ και το θέμα για τα γεγονότα στην Ιμια.

Επειδή η παιδεία μου είναι μικρή (λόγω κατοχής) θα τα πω, όπως μπορώ.

Θα αρχίσω με το θέμα για την ΕΟΚ και την ΕΕ και θα πω πως 20 χρόνια άκουγα από το ένα κόμμα και 10 από το άλλο (γιατί το άλλο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του μας έλεγε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και ακόμη κλέβοντας το '81 τους αγώνες και τα ιδανικά του σοσιαλισμού αναρριχήθηκε στην εξουσία) πως μπαίνοντας στην ΕΕ θα γινόμασταν Ευρωπαίοι και θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια. Πήγα και εγώ ο βλάκας και δίνοντας τις οικονομίες μου και αγόρασα 6 χρυσά κουτάλια που τώρα σκούριασαν και θα τα πετάξω, αφού 20 χρόνια ακούω το ίδιο και παρόμοια. Κάντε υπομονή, κάντε υπομονή. Και έσπαγα το κεφάλι μου, πότε επιτέλους θα γίνονταν αυτά που μας έλεγαν, πότε το ένα κόμμα και πότε το άλλο.

Κατέληγα πως τουλάχιστον στα εθνικά μας θέματα θα μας συμπαραστέκονταν και δε θα είχαμε πρόβλημα στα σύνορά μας, αφού και εμείς λέγαμε "γιες" σε κάθε κρίση, όπως στην κρίση του Κόλπου και των Βαλκανίων. Αντ' αυτού, τι βλέπουμε; Να μη μας συμπαραστέκονται στην κρίση της βραχονησίδας και του θέματος των Σκοπίων, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα πετρέλαια του Αιγαίου και οι αγορές των Βαλκανίων και πάνω απ' όλα όλοι οι Ευρωπαίοι να εκτελούν εντολές του πλανητάρχη.

Τελειώνοντας, θέλω να απευθυνθώ στους διάφορους κραυγάζοντες και βολεμένους πατριδοκάπηλους και να τους ρωτήσω:

Γιατί, κύριοι κραυγάζοντες, να στείλουμε τα παιδιά μας να σκοτώνονται - όπως όταν θρηνούσαμε πρόσφατα τα τρία παλικάρια - όταν τα μισά νησιά μας τα έχουν πουλήσει στους ξένους κεφαλαιούχους και σε 5 - 10 χρόνια θα πουλήσουμε και τα υπόλοιπα και εμείς θα καταντήσουμε αποικία και τα παιδιά μας γκαρσόνες και εργάτες και ακόμη θα διασχίζουμε την Ελλάδα και δε θα βλέπουμε ελληνική σημαία;

Θα τελειώσω, αναφερόμενος πάλι στους βολεμένους πατριδοκάπηλους, για να τους πω πως εσείς κύριοι που κραυγάζετε, συνήθως σε καιρό πολέμου, αλλά και ειρήνης, φροντίζετε και στέλνετε τους κανακάρηδές σας στα διάφορα ΚΕΜΠΡΙΤΖ και ΧΑΡΒΑΡΝΤ και έρχονται σε 5-10 χρόνια, πληρώνει ο μπαμπάς με το χοντρό πορτοφόλι μερικά εκατομμύρια και ούτε γάτα, ούτε ζημιά και πάντοτε την πληρώνουν τα παιδιά των εργαζομένων και των αγροτών.

Συντροφικά

ΠΡΟΚΟΠΙΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Κοκκινιά

Να βγει το Κόμμα δυνατό

Διαβάζοντας το Σχέδιο του Καταστατικού και το Σχέδιο του Προγράμματος για το 15ο Συνέδριο, είδα πως αναφέρει πολλά από αυτά που πρέπει να μάθει ο κόσμος και ιδιαίτερα η εργατική τάξη. Οτι είμαστε η πρωτοπόρα οργάνωση των εργαζομένων και θέλουμε να καταργήσουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί αυτά δεν τα λέγαμε παλιότερα, όταν στο Κόμμα είχαμε τους δεξιούς οπορτουνιστές που θέλανε να καταργήσουν την ιδεολογία μας και να διαλύσουν το τιμημένο ΚΚΕ. Πρέπει, λοιπόν, το 15ο Συνέδριο να γίνει απάντηση σε όλους εκείνους που κατηγορούσαν το Κόμμα, πότε από τα δεξιά και πότε από τα "αριστερά". Ακόμα και σήμερα κάποιοι "αριστεροί" προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος. Παρουσιάζοντας το Κόμμα σαν ...ρεφορμιστικό και οπορτουνιστικό!!!

Αυτοί οι δήθεν αριστεροί δεν έχουν παρά να θυμηθούν το καλοκαίρι του 1991. Τότε που τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ, έκαναν το παν για να μη γίνει η διάλυσή του κόμματος από τους δήθεν ανανεωτές που συμβιβάστηκαν με το κατεστημένο. Δεν έχουν παρά να διαβάσουν το Σχέδιο Προγράμματος, να δουν αν είμαστε σαν τους αναθεωρητές του "εσ" παλιότερα και του "ΣΥΝ" σήμερα. Και οι θέσεις του Συνεδρίου πρέπει να αγκαλιάσουν όσο μπορούν περισσότερο τα προβλήματα της νεολαίας, ώστε να βγει το Κόμμα, όσο πιο δυνατό γίνεται.

Ζήτω το τιμημένο Κόμμα της Εργατιάς, το ΚΚΕ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Μεταμόρφωση