ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Μάη 1996
Σελ. /56
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Στόχος η αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους

Στο όνομα της "περιστολής της σπατάλης του δημοσίου χρήματος", η κυβέρνηση ετοιμάζει παραπέρα σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Τα σενάρια των περικοπών, που περιλαμβάνονται σε σχετικό πόρισμα, θα συζητηθούν στη συνεργασία, που θα έχουν, αύριο ή μεθαύριο, ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας

Το τελευταίο διάστημα, πυκνώνουν τα στοιχεία ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό την πίεση του ΣΕΒ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσανατολίζεται σε ένα νέο "κύκλο αρετής", σε ό,τι αφορά την οικονομική της πολιτική. Τόσο η δημοσιοποίηση των προτάσεων των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για την περιστολή της "σπατάλης" του δημοσίου, όσο και η τελευταία έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η πολιτική λιτότητας περνάει σε νέα φάση. Η τυχόν υλοποίηση των μέτρων, για διαρκή εισοδηματική λιτότητα, σε συνδυασμό με τη δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών και την προώθηση συντηρητικών λύσεων στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό πρόβλημα της χώρας, είναι σίγουρο ότι ανοίγει διάπλατα τις πόρτες, για μεγαλύτερη εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Η εξάπλωση της φτώχειας, η κατακόρυφη άνοδος της ανεργίας, η μέχρις εσχάτων οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση σημαντικών τμημάτων εργαζομένων, τα στοιχεία δηλαδή που συνθέτουν την κοινωνία των δύο τρίτων, είναι το βαρύ τίμημα που θα πρέπει να καταβάλουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα μεσαία στρώματα στο βωμό της επιχειρούμενης καπιταλιστικής ανασυγκρότησης. Επίσημα, βέβαια, κυβέρνηση και βιομήχανοι ισχυρίζονται ότι στόχος της πολιτικής λιτότητας είναι η σταθεροποίηση των βασικών μακροοικονομικών δεικτών. Σύμφωνα με τη λογική που προβάλλουν, για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, θα πρέπει να προηγηθεί η σταθεροποίηση. Και σταθεροποίηση σημαίνει χαμηλός πληθωρισμός, μικρά επιτοκία και συνεχής προσπάθεια για μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Μόνο με μια τέτοια προοπτική σταθεροποίησης - ισχυρίζονται - θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για σταθερό οικονομικό περιβάλλον και προσέλκυση επενδύσεων, οι οποίες με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε άνοδο της παραγωγικής δραστηριότητας, της απασχόλησης, των εισοδημάτων και στη μείωση της ανεργίας.

Και η προσπάθεια σταθεροποίησης των ανισόρροπων μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να επιδιωχτεί με αύξηση των εσόδων και μείωση των δαπανών στο δημοσιονομικό σκέλος της σταθεροποίησης. Στο άλλο σκέλος, αυτό της πραγματικής οικονομίας, βασική επιδίωξη είναι η συγκράτηση του κόστους παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε επίπεδα χαμηλότερα από τα επίπεδα των ανταγωνιστριών χώρων. Αυτό το διπλό μήνυμα επαναδιατυπώθηκε την προηγούμενη Δευτέρα από τον διοικητή της ΤΕ με την παρουσίαση της έκθεσης.

Σύμφωνα με τη λογική αυτή, οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και, πολύ περισσότερο, οι σχέσεις εκμετάλλευσης στη χώρα μας εξαφανίζονται ή, αν δεν εξαφανίζονται, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Σήμερα, αυτό που προέχει είναι η αντιμετώπιση της υπερχρέωσης της χώρας, ο έλεγχος των μακροοικονομικών δεικτών για την "ισότιμη" συμμετοχή στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Στη θέση, δηλαδή, των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων, η ανάλυση των οποίων αποτελεί βασική προϋπόθεση για την κατανόηση των μεγάλων και μικρών οικονομικών προβλημάτων της χώρας, μπαίνουν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και η υπερχρέωση, οικονομικά, δηλαδή, μεγέθη, που από μόνα τους είναι "αταξικά". Και η αταξική αυτή θεώρηση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας, είναι απαραίτητη για να καλυφθεί η πεμπτουσία μιας βαθιά ταξικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Μιας "σταθεροποιητικής" πολιτικής λιτότητας, που αποκλειστικό στόχο έχει τη μείωση του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, τόσο του μισθολογικού, όσο και του μη μισθολογικού.

Και πρέπει να σημειωθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρξε ελληνική πρωτοτυπία. Η μείωση των δαπανών αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αποτελεί αίτημα και στόχο συνολικά της ευρωπαϊκής αστικής τάξης. Αίτημα, το οποίο εκφράστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μιας και τα περίφημα "κριτήρια" της περιβόητης αυτής συνθήκης είχαν ένα διττό στόχο: Την αύξηση των καπιταλιστικών κερδών, μέσω της έντασης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, παράλληλα με το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Μιας κρίσης, κύρια στοιχεία της οποίας ήταν υπερχρέωση του δημοσίου τομέα, υψηλός ρυθμός πληθωρισμού, πτώση των επενδύσεων και μείωση της ανταγωνιστικότητας απέναντι στα άλλα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η εμπειρία από τη δεκαετή εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει πλήρως ότι στόχος δεν είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας - όπως υποκριτικά ισχυρίζονται - αλλά η αναδιάταξη των συνολικών όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου, η αύξηση της κερδοφορίας του, σε βάρος του παράγοντα εργασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα μέτρα των δύο κυβερνήσεων στόχο είχαν τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Και από την άποψη αυτή, η μέχρι σήμερα ασκούμενη οικονομική πολιτική ήταν απόλυτα επιτυχής. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, "τα καθαρά κέρδη 3.500 μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, μεταξύ των ετών '90 - '94 υπερτριπλασιάζονται, η αποδοτικότητα των ιδίων κεφαλαίων από 6,7% το '90 φτάνει το 11,7% το '94, ενώ ο δείκτης δανειακής επιβάρυνσης μειώνεται από 71% στο 65%" (εξαμηνιαία έκθεση τρεχουσών οικονομικών εξελίξεων του ΥΠΕΘΟ).

Η μείωση του μισθολογικού κόστους επιτεύχθηκε με την εφαρμογή των προγραμμάτων εισοδηματικής λιτότητας, αρχής γενόμενης με το πρόγραμμα λιτότητας Σημίτη τον Ιούλη του 1985. Στο δημόσιο τομέα έχουμε, με μικρές παραλλαγές, την περίφημη εισοδηματική πολιτική του 0 συν 0%, στον ιδιωτικό τομέα καταργείται η ΑΤΑ, ενώ τα χρόνια αυτά υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες συνήθως δεν καλύπτουν τον πληθωρισμό. Στον τομέα των ασφαλιστικών εισφορών, επίσης, οι οποίες περιλαμβάνονται στο μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων, η εισφοροδιαφυγή έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, καθώς τα χρέη των επιχειρήσεων στο ΙΚΑ από τη μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών ανέρχονται στα 650 δισ. δραχμές. Η διατήρηση 400 και κατά άλλους 500 χιλιάδων ανασφάλιστων αλλοδαπών εργατών στη χώρα μας αποτελεί για το κεφάλαιο μια σταθερή βάση άντλησης υπερκερδών.

Ο στόχος, όμως, δεν είναι μόνο η μείωση του μισθολογικού κόστους, αλλά και του μη μισθολογικού, οι δαπάνες δηλαδή για τις συντάξεις, την υγεία και την παιδεία, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στους γενικούς όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Και στους τομείς αυτούς, οι δύο κυβερνήσεις επέδειξαν αξιοσημείωτη πρόοδο. Το μένος κατ' αρχάς στράφηκε κατά των συνταξιούχων, οι οποίοι έχουν την "ατυχία" να βρίσκονται πλέον εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Με δύο ασφαλιστικούς νόμους, η κυβέρνηση της ΝΔ αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης, εισάγει την υποχρέωση της ασφαλιστικής εισφοράς για τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ αποσυνδέει το ύψος των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Και όλα αυτά στο όνομα της σωτηρίας των ασφαλιστικών ταμείων... Ο δε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας επισημαίνει, μέσω της έκθεσης, ότι η προωθητική δύναμη των αλλαγών της ΝΔ εξαντλείται και ότι απαιτείται νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων και στροφή των εργαζομένων στην ιδιωτική ασφάλιση. Γίνεται, επομένως, κατανοητό γιατί η κυβέρνηση επί δύο και πλέον χρόνια "μελετά" τα προβλήματα των συνταξιούχων και, όταν αυτοί δεν πείστηκαν για τις καλές της προθέσεις, τους αντιμετώπισε με τα ΜΑΤ.

Δύο άλλοι τομείς, οι οποίοι έχουν προτεραιότητα για την περικοπή δαπανών, είναι η υγεία και η παιδεία. Αύριο, ή πιθανά την Τρίτη, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας πρόκειται να παραδώσει στον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, το πόρισμα για τον περιορισμό της "σπατάλης" των δαπανών, το οποίο θα αποτελέσει την πρώτη δέσμη μέτρων μείωσης των δαπανών, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και συμπληρωματικά μέτρα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρώτο αυτό πόρισμα περιέχει προτάσεις θεσμικού χαρακτήρα, στην κατεύθυνση της συγχώνευσης δημοσίων υπηρεσιών. Ο τελικός, όμως, στόχος είναι η πλήρης ανατροπή και αναδιάταξη του συστήματος των δαπανών στην κατεύθυνση των προτάσεων του υπουργείου Οικονομικών. Στο στόχαστρο, η ιδιωτικοποίηση των παιδικών σταθμών δημοσίου χαρακτήρα, η νέα αύξηση της χρηματοδότησης των νοσηλευτικών ιδρυμάτων από τους ασφαλιστικούς φορείς, τα φοιτητικά συσσίτια και συγγράμματα, οι επιχορηγήσεις προς τους ΟΤΑ, οι συντάξεις προς τις πολύτεκνες, ακόμα και οι συντάξεις των αντιστασιακών, τις οποίες είχαν χορηγήσει κουτσουρεμένες λίγους μήνες πριν.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΒΕΑ
Εξωφρενικά υψηλοί οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης

Σε εξωφρενικά υψηλά επίπεδα ανέρχονται οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης (ΕΦΚ), με τους οποίους επιβαρύνεται μια σειρά ειδών ευρείας κατανάλωσης, γεγονός που συμβάλλει άμεσα στην αύξηση των τιμών των προϊόντων και κατά συνέπεια στη μείωση της κατανάλωσης και του τζίρου των επιχειρήσεων. Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από σχετική έρευνα που πραγματοποίησε το ΙΜΟΠ για λογαριασμό του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ) και δόθηκε στη δημοσιότητα τη βδομάδα που πέρασε.

Οπως σημειώνεται στην έρευνα οι ειδικοί φόροι στην Ελλάδα αποτελούν μια από τις σημαντικότερες πηγές εσόδων για το ελληνικό κράτος, αφού για το 1996 προβλέπεται να φτάσουν τα 1.750 δισ. δρχ. και να ξεπεράσουν το 25% των συνολικών φορολογικών εσόδων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται στην έρευνα, τα περισσότερα έσοδα προέρχονται από τα καύσιμα (48% του συνόλου των ειδικών φόρων) και τα προϊόντα καπνού (25,5% του συνόλου) και ακολουθούν τα οχήματα και τα ποτά.

Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι οι ειδικοί φόροι που επιβάλλονται σήμερα διακρίνονται στις εξής γενικές κατηγορίες:

  • Ειδικοί φόροι κατανάλωσης επί των προϊόντων πετρελαίου και φυσικών αερίων.
  • Ειδικοί φόροι κατανάλωσης επί των προϊόντων καπνού.
  • Ειδικοί φόροι κατανάλωσης επί των οινοπνευματωδών ποτών και άλλων προϊόντων αιθυλικής αλκοόλης.
  • Ειδικοί φόροι κατανάλωσης οχημάτων.
  • Ειδικός Φόρος Τραπεζικών Εργασιών (ΕΦΤΕ).
  • Ειδικοί φόροι στα εισιτήρια για θεάματα.
  • Ειδικοί φόροι στις διαφημίσεις.
  • Ειδικοί φόροι στις μπανάνες (και κάποια άλλα ήσσονος σημασίας προϊόντα, όπως διαλυτικά καυσίμων).
Αυξήθηκε η φορολογική επιβάρυνση τα τελευταία χρόνια

Σε σχέση με το παρελθόν παρατηρείται ότι το σύστημα των ειδικών φόρων έχει απλοποιηθεί και πολλά είδη δεν επιβαρύνονται, πλέον, με ειδικούς φόρους, ωστόσο η φορολογική επιβάρυνση των ειδών που εξακολουθούν να υπόκεινται σε ειδικούς φόρους έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, δείγμα και αυτό των επιδιώξεων των εκάστοτε κυβερνήσεων να βρουν λύσεις στα δημοσιονομικά προβλήματα μέσω της συγκεκριμένης διαδικασίας.Ειδικότερα, έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση της επιβάρυνσης των καυσίμων, των προϊόντων καπνού και των οινοπνευματωδών ποτών, πέρα από τις αυξήσεις στις υπόλοιπες κατηγορίες της έμμεσης φορολογίας.

Ενδεικτικά της σημαντικής μερίδας που κατέχουν οι ειδικοί φόροι στη διαμόρφωση της συνολικής τιμής των παραπάνω ειδών είναι και τα εξής στοιχεία, που καταγράφονται στην έρευνα: Το 1995 το 60% της λιανικής τιμής της βενζίνης σούπερ αποτελούσε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και το 15% τον ΦΠΑ. Η συνολική φορολογική επιβάρυνση δηλαδή, φτάνει το 75% της τιμής και μόνο το 25% αντιστοιχούσε στα έσοδα των φορέων παραγωγής και διακίνησης. Αντίστοιχη είναι η επιβάρυνση και στα τσιγάρα. Το 58% περίπου της λιανικής τιμής αποτελεί τον ειδικό φόρο και το 15% τον ΦΠΑ. Η συνολική φορολογική επιβάρυνση, δηλαδή, φτάνει το 73% σχεδόν της τιμής και μόνο το 27% αντιστοιχούσε στα έσοδα των φορέων παραγωγής και διακίνησης. Για τα αλκοολούχα ποτά η συνολική φορολογική επιβάρυνση φτάνει το 29% - 30%.Για τις περισσότερες από τις παραπάνω κατηγορίες οι ειδικοί φόροι αυξήθηκαν στις αρχές του 1996. Τέλος, για τα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας μεσαίου κυβισμού παρατηρείται μία συνολική φορολογική επιβάρυνση μεταξύ 48% - 59% της λιανικής τιμής.

Σε σχέση με τα κατώτατα όρια που ορίζουν οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι ειδικοί φόροι της αμόλυβδης βενζίνης βρίσκονταν το 1995 σε επίπεδα κατά35% ανώτερα από το ελάχιστο και της βενζίνης με μόλυβδο ήταν ανώτεροι από το ελάχιστο όριο κατά 20% περίπου. Για τα τσιγάρα και τα ποτά οι ειδικοί φόροι ήταν σχεδόν στο ελάχιστο επιτρεπόμενο όριο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το οποίο ειδικά για τα τσιγάρα είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Η έρευνα διαπιστώνει ότι οι μεγάλες αυτές φορολογικές επιβαρύνσεις προκαλούν μεγάλες στρεβλώσεις στη διάρθρωση της κατανάλωσης των νοικοκυριών, προσθέτοντας ότι οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης θα έπρεπε να καταργηθούν και να διατηρηθεί ένας κοινός φόρος κατανάλωσης, όπως ο ΦΠΑ.

Αναφορικά με τη διάρθρωση της παραγωγής και διακίνησης, υπογραμμίζεται ότι τόσο ο κλάδος των προϊόντων πετρελαίου, όσο και ο κλάδος των τσιγάρων χαρακτηρίζονται από έντονη ολιγοπωλιακή διάρθρωση στην παραγωγή. Μεγάλη ολιγοπωλιακή συγκέντρωση παρουσιάζεται και στον κλάδο των οινοπνευματωδών ποτών, ιδιαίτερα στην παραγωγή μπίρας.

Στην έρευνα αναφέρεται ότι οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης έχουν ως αποτέλεσμα σημαντικές αυξήσεις τιμών και μειώσεις στη ζητούμενη και παραγόμενη ποσότητα.Επιπλέον, όπως υποστηρίζεται, η μείωση της ζήτησης έχει ως αποτέλεσμα μείωση κερδών για τις εγχώριες επιχειρήσεις, κάτι που λειτουργεί ως αντικίνητρο για την ανάληψη επενδύσεων ή τον εκσυγχρονισμό του μηχανολογικού εξοπλισμού.

Λαθρεμπορία

Ιδιαίτερα σημαντική επίπτωση του μεγάλου ύψους των ειδικών φόρων είναι η έξαρση της λαθρεμπορίας.Τόσο στον τομέα των καυσίμων, όσο και στα τσιγάρα και τα ποτά η λαθρεμπορία φαίνεται να ανθεί. Η λαθρεμπορία ενισχύεται και από την αναποτελεσματικότητα των φορολογικών αρχών, αλλά και από τις εξαιρέσεις του συστήματος, όπως οι διαφορές φορολογίας μεταξύ πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, η χορήγηση αφορολόγητου πετρελαίου σε πλοία, η μη φορολόγηση των εξαγωγών, η μικρότερη φορολογία των αυτοκινήτων στην ΕΕ και ειδικά καθεστώτα όπως αυτό της Δωδεκανήσου.

Πάντως, εκτιμάται ότι στις παρούσες μακροοικονομικές συνθήκες, σημαντική μείωση των ειδικών φόρων με την εξαίρεση ίσως των αυτοκινήτων δε φαίνεται εφικτή. Από την άλλη το ύψος τους είναι πλέον τόσο μεγάλο που δε φαίνονται να υπάρχουν και περιθώρια περαιτέρω αυξήσεων.Θεωρείται, λοιπόν, ότι όπου υπάρχουν περιθώρια από τις οδηγίες της ΕΕ η επόμενη μεταβολή των ειδικών φόρων θα πρέπει να είναι προς τα κάτω, προς όφελος τόσο των καταναλωτών όσο και των εγχώριων παραγωγών, ενώ όπου δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια θα πρέπει να αποφευχθεί μελλοντική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

ΑΓΟΡΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΩΝ
H "ελεύθερη" αγορά και ο "ανταγωνισμός" δε λειτουργούν

Μιλάει στο "Ρ" ο γγ της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδας Α. Τούντας, ο οποίος αναφέρεται στα προβλήματα που δημιουργούν τα συμβόλαια αποκλειστικής συνεργασίας πρατηρίων - εταιριών, και τονίζει ότι το πλαφόν πρέπει να επεκταθεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Τα προβλήματα που δημιουργούν στην αγορά των υγρών καυσίμων τα συμβόλαια αποκλειστικής συνεργασίας μεταξύ πρατηρίων και εταιριών εμπορίας πετρελαιοειδών έθιξε σε συνέντευξή του στο "Ρ" ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδας Αγγ. Τούντας.Ο ίδιος, απαντώντας στα επιχειρήματα των υπέρμαχων του ελεύθερου ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων δηλώνει ότι η όποια απόλυση εργαζόμενου πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της επαναφοράς του συγκεκριμένου ωραρίου, θα αποκατασταθεί από την Ομοσπονδία με επαναπρόσληψή του, και ότι δεν τίθεται θέμα αύξησης των λιανικών τιμών κατά τη διάρκεια των διανυκτερεύσεων.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

- Κατά πόσο η επιβολή πλαφόν στις τιμές των καυσίμων στα πλαίσια του ανταγωνισμού αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις αλυσιδωτές αυξήσεις στα καύσιμα και την κερδοσκοπία που υποθάλπει η "ελεύθερη" αγορά και στο χώρο αυτό;

"Κατ' αρχήν σε μια απελευθερωμένη αγορά, ουσιαστικά δε χρειάζεται η παρέμβαση του κράτους εφόσον δουλεύει ο ανταγωνισμός. Αυτό δείχνει ότι η αγορά δεν έχει απελευθερωθεί και δε δουλεύει ο ανταγωνισμός. Οι συνθήκες που επικρατούν στην επαρχία επικρατούν και στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη. Πολύ περισσότερο που διακινείται εδώ το 60% του καυσίμου. Η κυβέρνηση, λοιπόν, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει απελευθερωμένη αγορά θα πρέπει να βάλει το πλαφόν και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη για το διάστημα που της επιτρέπει ο νόμος και επιπλέον θα πρέπει να βοηθήσει να σπάσουν τα συμβόλαια αποκλειστικής συνεργασίας, όσον αφορά το σκέλος των διαφυγόντων κερδών από τις εταιρίες προς τους πρατηριούχους. Απελευθερωμένη αγορά και συμβάσεις αποκλειστικής συνεργασίας δεκαετούς διάρκειας σε εμπορικό επίπεδο δεν μπορεί να συμβαδίσουν. Η κυβέρνηση, αν έχει το σθένος πραγματικά να βοηθήσει τον καταναλωτή, την εθνική οικονομία και τον Ελληνα πρατηριούχο θα πρέπει να δει πολύ σοβαρά αυτές τις δύο κατευθύνσεις.

Εμείς θα εξαντλήσουμε τις παραστάσεις μας στα αρμόδια υπουργεία και τις προσπάθειες να ενημερωθεί το καταναλωτικό κοινό ποιος κερδίζει και τι από κάθε λίτρο του καυσίμου. Αυτό το είχαμε κάνει εμείς πριν από δύο χρόνια, θα επανέλθουμε γιατί θεωρούμε ότι πρέπει ο καταναλωτής να είναι ενημερωμένος για να πάρει μέρος σ' αυτή τη διαμάχη".

- Οι υπέρμαχοι του ελεύθερου ωραρίου υποστηρίζουν ότι με την επαναφορά του συγκεκριμένου ωραρίου έναρξης και λήξης των πρατηρίων, παρατηρούνται κρούσματα υπερβολικών αυξήσεων στις λιανικές τιμές από διανυκτερεύοντα πρατήρια; Πώς το σχολιάζετε;

"Κατ' αρχήν το ελεύθερο ωράριο μακροπρόθεσμα οδηγεί σε ολιγοπωλιακό έλεγχο της αγοράς των υγρών καυσίμων. Τα μικρομεσαία βενζινάδικα θα έκλειναν και θα έμεναν τα μεγάλα πρατήρια των εταιριών που θα έλεγχαν την αγορά. Το μέτρο του ωραρίου κρατάει στην αγορά τα μικρομεσαία βενζινάδικα και βοηθάει τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εταιρίες σταμάτησαν να σκέφτονται τη δημιουργία μεγάλων πρατηρίων. Οι πρατηριούχοι έχοντας γνωρίσει τι σημαίνει απελευθερωμένο ωράριο δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανεβάσουν τις τιμές τις νυχτερινές ώρες στα διανυκτερεύοντα πρατήρια. Είμαστε σίγουροι και το έχουμε καταγγείλει ότι θα υπάρξουν προβοκάτσιες, αλλά είμαστε έτοιμοι με επιπλέον διανυκτερεύοντα πρατήρια να το λύσουμε όπου δημιουργηθεί τέτοιο κρούσμα. Ο υπουργός Εργασίας βλέποντας το πρόβλημα της ανεργίας και το ωράριο λειτουργίας από άλλη κατεύθυνση απ' ό,τι οι"εκσυγχρονιστές" οπαδοί της φιλελευθεροποίησης της αγοράς προχώρησε στο μέτρο για να μην υπάρξουν απολύσεις, κλείσιμο καταστημάτων και κύμα ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εταιρίες από τα τέλη του '94 ως τι αρχές του '96 έχουν αυξήσει τα κέρδη τους σε επίπεδο χονδρεμπορίου κατά 40%, πόσο μάλλον, αν πάρουν στα χέρια τους και το λιανεμπόριο. Πουθενά δεν υπήρξε, από την εφαρμογή του ωραρίου, αύξηση τιμών. Πολύ περισσότερο απολύσεις εργαζομένων. Βέβαια, υπήρξε από τους λεγόμενους ελεύθερους πρατηριούχους ένας κατάλογος δήθεν απολύσεων που σε έρευνα που έκανε το σωματείο μας μαζί με την Επιθεώρηση Ωρών Εργασίας του υπουργείου Εμπορίου, εργαζόμενη που θεωρούνταν απολυμένη το πρωί της Παρασκευής στις 11.00 σε αναζήτησή μας στο σπίτι της, μας δήλωσε η μητέρα της πως βρίσκεται στη δουλιά της. Εμείς έχουμε δηλώσει πως εργαζόμενος που θα απολυθεί έχοντας πάρει τη νόμιμη αποζημίωσή του και έχοντας όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά της απόλυσης θα προσληφθεί από την Ομοσπονδία".

- Πρόσφατα επιτράπηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης η χρησιμοποίηση από τα πρατήρια αυτόματων πωλητών. Ποια είναι η θέση της Ομοσπονδίας σχετικά με το θέμα αυτό;

"Το μέτρο αυτό στην Ευρώπη υπάρχει. Δεν είναι καινούριο. Το θέμα κινήθηκε από την εταιρία που εισάγει τα προϊόντα αυτά. Και το υπουργείο Εμπορίου απαντά ότι την ευθύνη για την ασφάλεια, την ποιότητα και την ποσότητα της βενζίνης συνεχίζει να την έχει ο πρατηριούχος. Εμείς είμαστε αντίθετοι στην εφαρμογή αυτών των μηχανημάτων γιατί τα προβλήματα της ασφάλειας που θα δημιουργηθούν είναι τεράστια καθώς και το πρόβλημα της ανεργίας. Πολύ περισσότερο που αυτά τα μηχανήματα θα λειτουργούν στις ώρες που θα λειτουργεί το πρατήριο μέσα στο συγκεκριμένο ωράριο".

Μ. Ζ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ