"... Οι εργάτες έχουν γράψει στη γαλάζια τους

φόρμα τ' όνομά σου, Σωτηρία,

οι οικοδόμοι στις ψηλές σκαλωσιές

τραγουδούν τ' όνομά σου, Σωτηρία... "

Γιάννης Ρίτσος

Αν και έχουν περάσει 16 χρόνια από κείνο το μεσημέρι του Ιούλη που δολοφονήθηκε έξω από την πύλη της ΕΤΜΑ η κνίτισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου, αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, ακόμα και σήμερα αυτά για τα οποία "έπεσε" παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Αγωνιζόταν ενάντια στη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, που επιδίωκε τότε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πάλευε ενάντια στην ακρίβεια και την ανεργία. Σήμερα, 16 χρόνια μετά, η πολιτική της λιτότητας, της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων συνεχίζεται, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Για το μήνυμα της θυσίας της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου έξω από το γκέτο της ΕΤΜΑ και για το τι σημαίνει η θυσία αυτή για τους σημερινούς νέους, μίλησαν στο "Ρ" ο Δήμος Θεοδώρου,μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργατών Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ) και ο Κυριάκος Ιωαννίδης,φοιτητής Παντείου και μέλος του Γραφείου της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.

Ο Δ. Θεοδώρου δήλωσε στο "Ρ": "Πριν από 16 χρόνια η νεαρή κνίτισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου, σαν συνειδητοποιημένη νέα, μοίραζε ανακοινώσεις έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ για το εργατικό συλλαλητήριο της επόμενης μέρας, που είχαν προκηρύξει τα συνδικάτα της Αθήνας. Επρόκειτο για συλλαλητήριο ενάντια στην ακρίβεια, τις ανατιμήσεις και την πολιτική της λιτότητας, ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, που επέβαλε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ.

Η νεολαία τότε, στενά δεμένη με το εργατικό κίνημα, στεκόταν αλληλεγγύη στα προβλήματα των εργατών. Σήμερα 16 χρόνια μετά, συνεχίζεται η ίδια πολιτική με "σύγχρονους" τρόπους και μεθόδους, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής των πολυεθνικών και της ΕΕ. Πολιτικές συρρίκνωσης της βιομηχανίας, αφανισμού της παραγωγικής βάσης της χώρας, έντασης της ανεργίας, της εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο. Πολιτική ιδιωτικοποιήσεων των πάντων. Πολιτική αφαίρεσης των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις του λαού, ιδιωτικοποιήσεων της υγείας, της παιδείας, στην κατεύθυνση σπουδές για λίγους και όχι για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των αγροτών. Με λίγα λόγια, μια πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου.

Το μήνυμα που έστειλε το 1980 η νεολαία με τη θυσία της Σωτηρίας παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Είναι ένα μήνυμα, που λέει πως η νεολαία έχει κοινά συμφέροντα με την εργατική τάξη, με την αγροτιά και με τα άλλα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να προχωρήσουμε για να ανοίξουμε τους νέους δρόμους της κοινωνικής αλλαγής στην Ελλάδα".

Ο Κ. Ιωαννίδης μας είπε: "Το μήνυμα της Σωτηρίας είναι επίκαιρο για όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται και φιλοδοξούμε αυτοί οι άνθρωποι να πληθαίνουν. Η Σωτηρία έδωσε τη ζωή της προσπαθώντας να βάλει και αυτή ένα λιθαράκι στη σύνδεση του λαϊκού κινήματος με το φοιτητικό.

Στην επίθεση που δεχόμαστε, φοιτητές, εργάτες και γενικότερα όλος ο ελληνικός λαός θα απαντήσουμε μέσα από το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα στην πολιτική που κινείται στα πλαίσια των πολυεθνικών και της ΕΕ και θέλει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα χωρίς δικαιώματα.

Το μήνυμα της συντρόφισσας Σωτηρίας απευθύνεται σε όλους τους νέους και τους καλεί να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους, την ειρήνη και το σοσιαλισμό. Είναι μήνυμα ενάντια σε όλες τις σειρήνες του κατεστημένου, που θέλουν τους νέους στη μοιρολατρία, στην απάθεια και τον ωχαδελφισμό. Εμείς τους καλούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για να γίνει πράξη το όραμα της Σωτηρίας".

Είκοσι οχτώ Ιούλη 1980 και ώρα 2.30 το μεσημέρι. Είναι η ώρα που σχολάει η πρωινή βάρδια του εργοστασίου της ΕΤΜΑ. Παραμονή της πανεργατικής απεργίας και συγκέντρωσης στην Αθήνα. Στην πύλη του εργοστασίου φοιτητές, μέλη της ΚΝΕ μοιράζουν ανακοινώσεις, μιλούν στους εργάτες, τους καλούν να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση ενάντια στην ακρίβεια και την ανεργία.

Ανάμεσά τους και η Σωτηρία. Καλεί μαζί με τους συντρόφους της τους εργάτες να μη σκύψουν το κεφάλι στους εκβιασμούς του Λιάμπεη, να απεργήσουν όλοι, να δώσουν δυναμική απάντηση στην τρομοκρατία της εργοδοσίας.

Τα αφεντικά και οι μπράβοι τους μάταια προσπαθούν να εμποδίσουν τους εργάτες να έρθουν σε επαφή με τους Κνίτες. Οι προκηρύξεις αλλάζουν χέρια, τα παράθυρα των πούλμαν, με τα οποία μεταφέρονται οι εργάτες στα σπίτια τους ανοίγουν διάπλατα, οι εργάτες ακούνε τους κομμουνιστές. Ξαφνικά ο οδηγός Μ. Χαρίτος αναπτύσσει ταχύτητα πάνω στη στροφή. Η Σωτηρία απλώνει τελευταία φορά το χέρι με την ανακοίνωση. Δεν προλαβαίνει. Το πούλμαν πέρασε από πάνω της, συνθλίβοντας τα 21 χρόνια της. Η πικέτα, τα γυαλιά της και λίγα λουλούδια στη ματωμένη άσφαλτο.

Σε λιγότερο από μισή ώρα μια οργισμένη συγκέντρωση γίνεται έξω από το εργοστάσιο. Η κυβέρνηση απαντά με την ακόλουθη δήλωση: "Εξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ συνέβη ένα πολύ λυπηρό ατύχημα. Αλλά δε συμμεριζόμαστε τις προσπάθειες που καταβάλλονται να πολιτικοποιηθεί το αστυνομικό δελτίο"! Ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται, για να αποδειχτεί πως επρόκειτο για ένα "τροχαίο ατύχημα". Ο φυσικός αυτουργός παραπέμφθηκε για "ανθρωποκτονία εξ αμελείας". Δικάζεται σε 12 μήνες φυλάκιση, που εξαγοράζει προς 200 δραχμές την ημέρα.

Η σκληρή μάχη της απεργίας στο κάτεργο της ΕΤΜΑ δόθηκε και κερδήθηκε από εκείνη τη στιγμή. Λίγες ώρες αργότερα η τραγική είδηση της δολοφονίας της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου είχε φτάσει σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Η διοίκηση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών Αττικής και η εργοστασιακή επιτροπή εργαζομένων στην ΕΤΜΑ κήρυξαν απεργία. Στις 9 το βράδυ τα ΜΑΤ χτύπησαν άγρια τους εργάτες. Η συμμετοχή στην απεργία της επόμενης μέρας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το όνομα της Σωτηρίας ήταν στα χείλη όλων. "Θα ζεις μέσα από τους αγώνες μας", υπόσχονται χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές στην κηδεία της.

Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου ή "Σίσσυ", όπως την αποκαλούσαν φίλοι και σύντροφοι, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Ιούνη του 1959. Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές, όπου ήταν άριστη μαθήτρια, πέρασε στην Πάντειο, όπου και εκεί διακρίθηκε για την απόδοσή της. Το χειμώνα του 1978, όταν βρισκόταν στο δεύτερο έτος των σπουδών της, πλησίασε την Οργάνωση από μόνη της και ζήτησε να γίνει μέλος της, όπως και έγινε.

Ο πατέρας της ήταν συνταξιούχος τραπεζικός. Η ίδια για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυσκολίες και να ελαφρύνει το σπίτι της, δούλευε κατά χρονικά διαστήματα σε διάφορες δουλιές. Σύμφωνα με μαρτυρίες των συναγωνιστών, των συντρόφων και των συμφοιτητών της, ήταν υπόδειγμα σεμνότητας και ανοιχτής καρδιάς. Ζούσε δραστήρια τη ζωή της Οργάνωσης και του φοιτητικού συλλόγου της σχολής της. Ηξερε και κατάφερνε να συνδυάζει σωστά την οργανωμένη ζωή με άλλες δραστηριότητες. Ηξερε να συνδυάζει τη μόρφωση με τον αγώνα. Για τα ιδανικά της ζωής και της προκοπής που πίστεψε και αγωνίστηκε, έδωσε ακόμα και τη ζωή της.

Η εκδήλωση μνήμης και τιμής για τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου,θα γίνει αύριο, Δευτέρα, στις 7 το απόγευμα, έξω από την πύλη της ΕΤΜΑ (Αγίας Αννης και Ιερά οδός) που παραμένει γκέτο για τους εργάτες της. Την εκδήλωση οργανώνουν η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος και ο Σύλλογος Φοιτητών Παντείου. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια μνημείου προς τιμήν της.