Στην εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων στον ελληνικό στρατό, είναι πασίγνωστες οι περιπτώσεις με τα καψώνια. Σε ευαίσθητα παιδιά προκάλεσαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, που έφτασαν ως την αρρώστια και την αυτοκτονία.
Ολη την αγριότητα των ενστίκτων, την κακότητα και τη βαρβαρότητα των εκπαιδευτών αποκαλύπτει με ρεαλισμό ο εξαιρετικά ευαίσθητος συγγραφέας, Νίκος Α. Καββαδίας,που επιβίωσε μέσα από αυτόν τον "κρανίου τόπο" του παραλογισμού και της απανθρωπιάς, όπου θέλουν τον άνθρωπο κτήνος ντοπαρισμένο για όλες τις αγριότητες.
Η μνήμη, αυτή η μεγάλη παρηγοριά σε παρόμοιες περιπτώσεις, τον φέρνει κοντά στους αγαπημένους, στα ζεστά τους αισθήματα, στο ολόφωτο σπίτι, στους φίλους, στους οικείους. Και το πικρό ποτήρι καταπίνεται κουρεύοντας το γλόμπο, περπατώντας γονατιστός στα χαλίκια, ακροβατώντας στο περβάζι με κίνδυνο να τσακιστείς ή να μείνεις ανάπηρος.
Γράψιμο στρωτό, καλλιεργημένο, που τραβά το ενδιαφέρον, αβίαστο. (Εκδόσεις "Εστία", 1995).
Υφηγητής Ιστορίας της Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική της Θεσσαλονίκης ο Θεόφιλος Βέικος κληροδότησε στην πνευματική παραγωγή της χώρας μας κάποια πολύτιμα ψήγματα λόγου, που προήλθαν από την ασχολία του με την Επιστήμη του και από τη σε βάθος μελέτη του ανθρώπου. Μικρά αποστάγματα, συγκεντρωμένα σ' ένα λιγοσέλιδο βιβλίο "τσέπης", δίνουν το στίγμα του, τις θέσεις του για τις αξίες της ζωής, για τον άνθρωπο, με χιούμορ, στρωτή γλώσσα και βαθιά γνώση των κινημάτων της ψυχής. ("Ελληνικά Γράμματα", 1995 ).
Καλό είναι να γυρνάμε αρκετά πίσω τα φύλλα της Ιστορίας και να μαθαίνουμε ή να θυμόμαστε σε ποια αχνάρια πάνω δημιουργήθηκαν οι νεότεροι πολιτισμοί, από τους ήδη πολιτισμένους ανθρώπους της "γηραιάς" Ευρώπης.
Ο Γερμανός συγγραφέας Γιάκομπ Βάσερμαν (1873 - 1934), που τον κυνηγούσε σ' όλη του τη ζωή το στίγμα του Εβραίου, χτύπησε έντονα τις φυλετικές διακρίσεις, περισσότερο όμως τη βαρβαρότητα των λαών της Δύσης που με "ρομφαία" το Χριστιανισμό, εξολοθρέψανε αθώες φυλές, χρησιμοποιώντας την πονηριά και το ψέμα.
Στο "Χρυσάφι της Καχαμάλκα" (πρωτοδημοσιεύτηκε το 1928) αναφέρεται στην κατάκτηση του Περού από τους Ισπανούς, στον αιώνα της Ιεράς Εξέτασης.
Γραφή γοητευτική, συνάμα αισθαντική, με πολύ ενδιαφέρουσες θέσεις και παρατηρήσεις.
Θαυμάσια μετάφραση από τον Σπύρο Ε. Τσαγγαρόπουλο. ("Γαβριηλίδης", 1995). Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Κυκλοφόρησε το νέο (τέταρτο) ποιητικό βιβλίο του διακεκριμένου στο χώρο των πολιτιστικών δρώμενων Λ. Πετμεζά. Προηγήθηκαν η "Δεσπόζουσα σκεπτομορφή", οι "Ωδές ανθρώπων" και το "Κολάζ". Η ποίηση του Λεόντιου Πετμεζά είναι αγωνιστική, αντιμιλιταριστική, στέκεται με δέος απέναντι στο αιώνιο χρέος του ουμανισμού. Τα ποιήματά του υμνούν τις αιώνιες ανθρώπινες αξίες. Βρίσκονται κοντά στην αλήθεια της ζωής, στον απλό μέσο άνθρωπο, που πάσχει, βάλλεται καθημερινά από διάφορες συνθήκες και παράγοντες που δρουν παράλληλα μ' αυτόν. Σημειώνει χαρακτηριστικά σ' ένα ποίημα ο δημιουργός: "Είχα σταυρώσει πιστικά τα χέρια στο στήθος/ σφικτά κρατούσα πάνω μου λευκό περιστεράκι/ αιμορραγούσε σιωπηλά/ πληγωμένο απ' ανθρώπου χέρι/ αριστερά μου/ στέκονταν δακρύβρεκτη η ζωή/ δεξιά/ βασάνισαν την ειρήνη/ πληγωμένη".Ο ποιητής με λεπτολογία και οξυδέρκεια, χωρίς να επαναλαμβάνεται κάνει γνωστό σ' όλους το πολύεδρο ταλέντο του, με αξιοσύνη και ηθική ευτολμία. Δηλώνει την προσωπική του ευθύνη. Αναδεικνύεται εύστοχα, αδρομερώς, μέσα από εξατομικευμένες καταθέσεις. Στο βιβλίο κυριαρχούν εικόνες ενός ανθρώπου που δεν αλλοτριώθηκε σε μια κοινωνία απάνθρωπη. Καταγράφει το άγχος και την αβεβαιότητα του ανθρώπου που έχει αναστολές, που βλέπει με δέος τον ερχομό του νέου αιώνα. Η διάθεση για τη ζωή θωρακίζει ελπίδες. Με γραφή καθημερινή και απλή. Δίνει δραστικές αναλογίες και μείξεις χωρίς να παραμερίζει τον ρεαλιστικό τόνο: "Ειρήνη/ τα παιδιά, οι αγωνιστές, για σένα πολεμάνε/ ακούστε επαναστατική ραψωδία του ανέμου/ τη μέρα κλέβει η σελήνη/ στιγμή σιγής για την ειρήνη/ Τα παιδιά ακούραστοι εργάτες/ στον αγώνα για αθώωση/ ξαγρυπνάνε".
Ο Λ. Πετμεζάς εκτός από εμπνευσμένος ποιητής διακρίνεται σήμερα στη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, σ' όλο τον κόσμο και επίσης ως θεωρητικός και ιστορικός τέχνης. Το βιβλίο του φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Κώστας Ευαγγελάτος.
Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ
Το μνημείο της Πίνδου του Καπράλου. Η Συμφωνία της Αντίστασης του Ξένου"
"Από την Εθνική Αντίσταση - Το Μνημείο της Πίνδου του Καπράλου - Η Συμφωνία της Αντίστασης του Ξένου",τιτλοφορείται το βιβλίο του πρώην καθηγητή της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φανατικού λάτρη των τεχνών και της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, Θάνου Κωνσταντινίδη,που πρόσφατα κυκλοφόρησε (Γραφικές Τέχνες Γ. Αργυρόπουλος ΕΠΕ). Πρόκειται για ένα φόρο τιμής στους δύο εξαίρετους δημιουργούς, αλλά και στους νεκρούς της Εθνικής Αντίστασης, "σε όσους αντιστάθηκαν στους κατακτητές, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, και ανταμείφθηκαν γι' αυτό με διώξεις, φυλακές, εξορίες και εκτελέσεις. Ως "μιάσματα"". Στο βιβλίο, γίνεται μια σύντομη αναδρομή στην Εθνική Αντίσταση του ελληνικού λαού με την παράθεση κάποιων γεγονότων από αυτό τον αγώνα, ενώ υπογραμμίζεται η πνευματική άνθηση που συνοδεύει την Αντίσταση, με τη συμμετοχή εκλεκτών δημιουργών. Λογοτέχνες, καλλιτέχνες, μουσικοί, ηθοποιοί, επιστήμονες, προσφέρουν τη δική τους συμβολή στον Αγώνα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται από τον συγγραφέα, όπως εξάλλου μαρτυρά και ο τίτλος του βιβλίου, στα δύο έργα, των Χρήστου Καπράλου και Αλέκου Ξένου. "Οπως ο Καπράλος στο Μνημείο του, τονίζεται, έτσι και ο Ξένος στη Συμφωνία του, γράφοντας προγραμματική μουσική με τον δικό του τρόπο, "ιστορεί" την Εθνική Αντίσταση. Τα δύο έργα έχουν βέβαια, διαφορές... Κοινά, όμως, και στους δύο καλλιτέχνες τα ιδανικά της Πατρίδας, της Ελευθερίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας, της Ειρήνης. Αλλά κοινός και ο αγώνας για την απόκτησή τους... Καθένα (σ.σ. έργο) στην περιοχή της τέχνης του αποτελεί κορυφαίο επίτευγμα. Ετσι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το ένα "Η Γλυπτική της Αντίστασης", το άλλο "Η Μουσική της Αντίστασης"".
Το βιβλίο αφιερώνεται τη μνήμη του μαέστρου Ευθύμιου Καβαλλιεράτου,ο οποίος διηύθυνε την πρώτη εκτέλεση της "Συμφωνίας της Αντίστασης" (26/3/1979).