Οι μαύροι έχουν εξοργιστεί και η οργή τους αυξάνεται με τη διάδοση των λεπτομερειών μιας τρελής ιστορίας, που μόλις πρόσφατα έγινε γνωστή, αν και όχι σε όλο της το μέγεθος.

Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη και τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη, οι μαύροι των γκέτο των δυτικών αμερικανικών μεγαλουπόλεων προχώρησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας. Ζητούσαν ή μάλλον απαιτούσαν, πρώτα απ' όλα, την παραδειγματική τιμωρία των εγκληματικών πρακτόρων της CIA, που στη δεκαετία του '80 διοχέτευαν και πουλούσαν κοκαϊνη στις συμμορίες και τις φτωχογειτονιές των μαύρων Αμερικανών, με σκοπό την αξιοποίηση των εσόδων από αυτήν την "μπίζνες", για τη χρηματοδότηση των ανταρτών "κόντρας" που δρούσαν, εκείνη την εποχή, στη Νικαράγουα κατά της κυβέρνησης των Σαντινίστας. Ακόμα απαίτησαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ αποζημίωση για τις κοινότητές τους, που, αν και ήταν ανέκαθεν υποβαθμισμένες, έφτασαν να είναι σκέτη κόλαση μετά από τις εγκληματικές ενέργειες της CIA εκείνης της περιόδου.

Στις παραπάνω κινητοποιήσεις, έντονη ήταν και η παρουσία των γυναικών, μανάδων που είχαν δει τα παιδιά τους να μπαίνουν ως "βαποράκια" σε μικρές συμμορίες, που τις προμήθευαν μέλη του στρατού των "κόντρας", οι οποίοι είχαν επιστρατευτεί, οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί από τη CIA.

Η όλη υπόθεση, με αρκετές λεπτομέρειες, είδε το φως της δημοσιότητας, στο τέλος του Αυγούστου, όταν δημοσιεύτηκε σχετικό άρθρο στην εφημερίδα "Σαν Χοσέ Μέρκιουρι Νιους". Μία ομάδα ρεπόρτερ της παραπάνω εφημερίδας, με πρωτοπόρο τον Γκάρι Ουέμπ, ξεκίνησε σχετική έρευνα, με αφορμή την κατάθεση του Ντανίλο Μπράντον, πρώην πράκτορα της CIA και σήμερα συνεργάτη της DIA, υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης για την Καταπολέμηση του Εμπορίου Ναρκωτικών, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ το 1995. Ο ρεπόρτερ της "Σαν Χοσέ Μέρκιουρι Νιους" εργάστηκε για ένα χρόνο, περίπου, μέχρι να καταφέρει να συγκεντρώσει τα κομμάτια του παζλ, οπότε και ξεκίνησε η δημοσίευση μία σειρά άρθρων, με πρώτο αυτό που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο. Για ένα χρόνο, λοιπόν, οι ρεπόρτερ της παραπάνω εφημερίδας μπλέχτηκαν μέσα σε ένα κουβάρι με ψεύδη, με δίκες που ξεκίνησαν για να κλείσουν λίγο αργότερα όπως όπως, γιατί "έπλητταν ύψιστα συμφέροντα του κράτους", με σχετικές, με το θέμα, έρευνες, που πριν καλά καλά αρχίσουν σταματούσαν, με εκθέσεις, που κάποτε ήταν μυστικές, σήμερα είναι μεν γνωστές, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να τις βρει κανείς... Οι ρεπόρτερ πήραν συνεντεύξεις από εκατοντάδες μάρτυρες, "βαποράκια", θύματα... Πήγαν σε φυλακές με πρόθεση να μιλήσουν με πρώην "κόντρας", που είχαν καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών, και ανακάλυψαν ότι είχαν δραπετεύσει από εκεί και ότι κανείς δεν τους αναζητούσε.

Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των μαύρων διανεμήθηκαν αντίγραφα των άρθρων της ομάδας του Ουέμπ. Ο κόσμος τα διάβαζε και έλεγε: Ποιος θυμάται τους "κόντρας"; Είναι παλιά ιστορία. Εκείνο που θυμόμαστε όλοι, γιατί το ζούμε καθημερινά στο πετσί μας, είναι οι άθλιες κοινωνικές συνθήκες στα γκέτο μας. Ποιος, αλήθεια, θυμάται τους "Μαύρους Πάνθηρες" που κατάγγελναν ότι η κυβέρνηση προωθούσε ναρκωτικά στους μαύρους για να αποβλακώσει τους νέους, που επιθυμούσαν να δουν τα δικαιώματά τους στην πράξη και όχι στα χαρτιά;

Η ομάδα των ρεπόρτερ αναφέρει στα άρθρα της ότι το πρώτο δίκτυο προώθησης ναρκωτικών - κοκαϊνη στην αρχή, ένα ναρκωτικό για τους πλούσιους λευκούς, και το θανατηφόρο κρακ στη συνέχεια - στα καρτέλ των Κολομβιανών και τις μικρές συμμορίες του Λος Αντζελες στήθηκε μέσω του, μετρίου βεληνεκούς, Νοτιοαμερικανού εμπόρου ναρκωτικών Ρίκι Ντόνελ Ρος "Φριγουέι". Ο τελευταίος ήταν ο καλύτερος πελάτης του Ντανίλο Μπράντον, που αναφέραμε παραπάνω, και εκείνη την εποχή ηγετικό στέλεχος του αντικομμουνιστικού "Νικαραγουανού Δημοκρατικού Μετώπου", που σχεδιάστηκε και λειτούργησε υπό τις εντολές της CIA την προηγούμενη δεκαετία...

Ο Μπράντον είχε καταθέσει στο δικαστήριο ότι ακολουθούσε τις διαταγές του πράκτορα της CIA Μπερμούδες, και ότι, εκτός από τον ίδιο τον Μπράντον, άλλα 5.000 (!) άτομα φρόντιζαν, ώστε να διευρυνθεί η αγορά των μαύρων "καταναλωτών", με αποτέλεσμα να προωθηθεί ένας τόνος κρακ μέσα σε ένα χρόνο, το 1981. Το κέρδος από αυτήν τη βρώμικη υπόθεση ήταν 54.000.000 δολάρια, που χρησιμοποίησε, δεόντως, το "Νικαραγουανό Δημοκρατικό Μέτωπο" κατά των Σαντινίστας. Ακόμα, μέρος αυτών των χρημάτων χρησιμοποιήθηκε για τη συγκρότηση ένοπλων συμμοριών, για διάφορα άλλα εγκλήματα, για επιστράτευση και άλλων νέων ως "βαποράκια". Συνέπεια όλων των παραπάνω ήταν, φυσικά, η κλιμάκωση της βίας στις φτωχογειτονιές των μαύρων, γεγονός που απασχόλησε πολλούς κοινωνιολόγους, που μέσα από μελέτες και αναλύσεις έψαχναν να βρουν τι φταίει.

Οταν ο Ντανίλο Μπράντον έκανε αυτήν την κατάθεση στο δικαστήριο, εργαζόταν ήδη στην DIA, την Υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης για την Καταπολέμηση του Εμπορίου Ναρκωτικών, όπου προσλήφθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, όπου διέμεινε μόνο 28 μήνες. Ωστόσο, ο Μπράντον φυλακίστηκε έστω και για μόνο 28 μήνες. Ο ανώτερός του, Καντανέρο, δεν πάτησε πότε το πόδι του σε φυλακή, αν και φέρεται αναμεμειγμένος σε 45 (!) περιπτώσεις εμπορίου ναρκωτικών, έζησε για χρόνια ανενόχλητος στο Σαν Φρανσίσκο και σήμερα ζει στη Νικαράγουα.

Ο κύκλος CIA - κόντρας - έμποροι ναρκωτικών έκλεισε με την εκλογή του Ρόναλντ Ρίγκαν, του οποίου η κυβέρνηση συνέχισε μεν την παροχή βοήθειας στους "κόντρας" της Νικαράγουα, αλλά με καθαρά πλέον, χρήματα, δηλαδή με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων. Ομως, ο Ρίγκαν δεν έριξε ούτε ένα δολάριο στις φτωχογειτονιές των μαύρων Αμερικανών.

Και οι φωνές διαμαρτυρίας των μαύρων συνεχώς εντείνονται. Απαιτούν να αποζημιωθούν από την κοινωνική σφαγή που μελέτησαν και οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Σε μία ακριβώς βδομάδα πάνω από 97.000.000 Ιάπωνες ψηφοφόροι προσέρχονται εσπευσμένα στις κάλπες για να αναδείξουν τα νέα μέλη της Βουλής και καινούρια κυβέρνηση. Η αφορμή αλλά και το κλίμα που προηγήθηκε μέχρις ότου ο πρωθυπουργός Ριουτάρο Χασιμότο προκηρύξει πρόωρες εκλογές στη χώρα του "Ανατέλλοντος Ηλίου" φάνηκε να θυμίζει αρκετά την τακτική του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη σχετικά με τη διεξαγωγή των γενικών εκλογών της 22ής του Σεπτέμβρη. Μία πρώτη ομοιότητα ήταν η αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών ενόψει της λήψης μιας σειράς μέτρων λιτότητας για την "περίφημη" αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης! Ωστόσο, οι ενδεχόμενες ομοιότητες που μπορεί να υπάρχουν αναφορικά με το σκεπτικό του Κώστα Σημίτη και του Ριουτάρο Χασιμότο, αλλά και σχετικά με το προεκλογικό πολιτικό κλίμα Αθήνας - Τόκιο φαίνεται να σταματούν εδώ. Και αυτό, γιατί οι λόγοι που οδήγησαν τον Ιάπωνα πρωθυπουργό στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών ήταν κάτι παραπάνω από το φόβο της ενδεχόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας μπροστά στα νέα μέτρα...

Στην προκειμένη περίπτωση, οι αληθινοί λόγοι που οδήγησαν τον Ριουτάρο Χασιμότο στο πρόωρο στήσιμο των κάλπεων συνδέονται με μία σειρά έντονης φημολογίας και εισαγγελικών ερευνών, στο "στόχαστρο" των οποίων έχουν μπει για τα καλά τόσο ο σημερινός πρωθυπουργός όσο και ο Κοϊτσι Κάτο, γενικός γραμματέας της μεγαλύτερης παράταξης (Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα) που συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα συνασπισμού κομμάτων.

Οι μεγαλύτερες ιαπωνικές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και η εβδομαδιαία αγγλόφωνη "Weekly Post", φιλοξενούν καθημερινά άρθρα που φέρουν τον Ριουτάρο Χασιμότο και τον Κοϊτσι Κάτο να έχουν παράνομες δοσοληψίες με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, όπως με τη φαρμακευτική εταιρία "Τσουμούρα". Η εταιρία "Τσουμούρα" καταφέρνει να επιβιώνει έως σήμερα παρά τις εις βάρος της κατηγορίες για φοροδιαφυγές εκατομμυρίων δολαρίων και υπέρογκα χρέη που ξεπερνούν το 1,3 δισ. δολάρια!

Δεν είναι μυστικό ότι ο πρωθυπουργός Χασιμότο, που κατά τ' άλλα θεωρείται "αξιοπρεπής" πολιτικός καριέρας, έχει μεγάλη επιρροή και τεράστια εξουσία στις υποθέσεις του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η εφημερίδα "Weekly Post" υποστηρίζει ότι έπαιρνε τεράστια χρηματικά ποσά ως ενίσχυση του κόμματός του από την εταιρία "Τσουμούρα" εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Μία ειδική ομάδα ανακριτών και ερευνητών του Γραφείου Εισαγγελίας του Τόκιο έχουν τον τελευταίο καιρό εντείνει τις έρευνές τους στην υπόθεση "Τσουμούρα" και, όπως λένε δικαστικές πηγές, ετοιμάζονται να προχωρήσουν σύντομα (ίσως και μέσα στον ερχόμενο Δεκέμβρη) σε συλλήψεις που θα κάνουν σάλο. Αυτό, ίσως, να ανοίξει τους κρουνούς των αποκαλύψεων για τις σκοτεινές σχέσεις ανάμεσα σε πολιτικούς και οικονομικά στελέχη της καταχρεωμένης εταιρίας.

Το πρόβλημα σ' αυτή την περίπτωση είναι ολοφάνερα μεγάλο, μιας που σημαντικές πτυχές αυτού του ζητήματος δεν περιορίζονται στις "κακές γλώσσες", αλλά και σε δημόσιες ομολογίες. Στις αρχές Σεπτέμβρη, ο επίσης κατηγορούμενος, γενικός γραμματέας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Κοϊτσι Κάτο, είχε δηλώσει δημοσίως: "Στις ερχόμενες συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου, η αντιπολίτευση και ιδίως το Κόμμα του Νέου Μετώπου θα με κατηγορήσει για σκάνδαλα, που εντούτοις δεν έχουν εμένα ως στόχο αλλά τον πρωθυπουργό Ριουτάρο Χασιμότο. Για να προστατεύσω, λοιπόν, τον πρωθυπουργό, θα διαλύσουμε το Σώμα του Κοινοβουλίου με την έναρξη της νέας, φθινοπωρινής, συνεδρίασης"... Βέβαια, ο κύριος Κοϊτσι δεν είναι τόσο πονόψυχος. Εχει και ο ίδιος λερωμένος τη φωλιά του: Δημοσιεύματα του ιαπωνικού Τύπου δεν τον αναμειγνύουν μόνον με την υπόθεση "Τσουμούρα". Αρκετές εφημερίδες, επικαλούμενες πηγές που πρόσκεινται στο Γραφείο Εισαγγελέα του Τόκιο, αναφέρουν ότι ο γενικός γραμματέας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών δέχτηκε παρανόμως υπέρογκα ποσά από τη χρηματιστηριακή εταιρία "Ασαγκάμι" και δη από τον πρόεδρό της, Τομόμι Κιμούρα. Με τον τρόπο αυτό, επιμένουν τα δημοσιεύματα, ο Κοϊτσι Κάτο κατάφερε να διευρύνει τις επιχειρήσεις του - μεταξύ άλλων και στον τομέα της εναέριας μεταφοράς εμπορευμάτων...

Εδώ περιττεύει σχεδόν κάθε σχόλιο, καθώς είναι μάλλον έκδηλο ότι οι εκλογές "μύρισαν" από την εποχή που το "κεφάλι του ψαριού" άρχισε να βρωμάει για τα καλά! Ισως, οι "κακιές γλώσσες" να μην είναι τόσο άδικες όταν υποστηρίζουν ότι οι πρόωρες εκλογές ήταν το "τέλειο κάλυμμα" προκειμένου να μειωθούν οι έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης περί σκανδαλολογίας.

Ποιες άραγες θα είναι οι συνέπειες όλων αυτών στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα της 20ής του Οκτώβρη; Ισως, να μην είναι και τόσο σημαντικές. Οι πολιτικές συγκυρίες των τελευταίων ημερών είναι με το πλευρό του Ριουτάρο Χασιμότο. Ο ίδιος διατηρεί σε υψηλά ποσοστά το προφίλ δημοτικότητάς του (τα τελευταία γκάλοπ τον φέρνουν πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων με 39%), ενώ ο κυριότερος αντίπαλός του ο Ισίρο Οζάουα, πρώην στέλεχος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και νυν ηγέτης του Κόμματος Νέου Μετώπου, τον ακολουθεί από μακριά με 13%.. Ομως, έτσι και αλλιώς, τα κόμματα της αντιπολίτευσης - με μόνη φωτεινή εξαίρεση το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιαπωνίας (που στις προηγούμενες εκλογές πήρε ποσοστό 7,7%!) - είναι αποδυναμωμένα και μικρής εκλογικής δύναμης. Ο άλλος "άσος" του Ριουτάρο Χασιμότο ακούει στην απογοήτευση των ψηφοφόρων: Περίπου το 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων είτε δηλώνει "αναποφάσιστο", είτε ότι δεν υποστηρίζει κανένα κόμμα.

Πάντως, δε θα πρέπει να αποκλείονται και οι εκπλήξεις. Μία ενδεχόμενη συμμαχία ανάμεσα στο νεοσυγκροτηθέν Δημοκρατικό Κόμμα και το Κόμμα του Νέου Μετώπου, θα μπορούσε, (εάν βεβαίως αυτοί οι δυο συνεργαστούν στενά, και τα πάνε καλά στις εκλογές), να στερήσει την εξουσία από τον Ριουτάρο Χασιμότο. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι καθαρό το εξής: Βασικά ζητήματα, όπως η γραφειοκρατία του ιαπωνικού κρατικού μηχανισμού και η φιλοαμερικανική πολιτική του Τόκιο δεν πρόκειται να ενταχθούν στην προεκλογική ατζέντα "διαξιφισμών" των περισσότερων κομμάτων, πράγμα που, για μία ακόμη φορά, αναμένεται να απομακρύνει από τις κάλπες μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Λίγα χρόνια πριν μπούμε στον 21ο αιώνα και οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα δικαίωμα ψήφου σε αρκετές χώρες. Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στο Κουβέιτ, που διεξήχθησαν την περασμένη βδομάδα, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανισότητας των δύο φύλων, σε μια χώρα, όπου σύμφωνα με έναν δυτικό διπλωμάτη, "οι εκλογές διεξάγονται ελεύθερα". Το πόσο ελεύθερες μπορούν να είναι οι εκλογές χωρίς τη συμμετοχή του μισού περίπου πληθυσμού, ο δυτικός διπλωμάτης φαίνεται πως το έχει ξεχάσει.

Πάντως το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα ψήφου δεν είναι καθόλου καινούριο φαινόμενο στις ισλαμικές χώρες. Πρόσφατα στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν περιόρισαν κατά πολύ τις ελευθερίες των γυναικών, ενώ δεν είναι λίγες οι χώρες, κυρίως ισλαμικές, που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίες. Ωστόσο, τα πράγματα θα έπρεπε να είχαν αλλάξει, τουλάχιστον στο Κουβέιτ. Πριν τέσσερα χρόνια οι υποψήφιοι βουλευτές, κατά την προεκλογική περίοδο, υπόσχονταν να υποστηρίξουν το δικαίωμα των γυναικών στην ψήφο. Ομως, μιας και εκλεγήκανε, "ξέχασαν" την υπόσχεσή τους, όπως και η κυβέρνηση. Αυτή τη φορά, όμως, οι γυναίκες του Κουβέιτ είναι πιο επιφυλακτικές και πιο εξαγριωμένες. "Δε θα μας ξανακοροϊδέψουν", υπόσχονται.

Και για να υλοποιήσουν την υπόσχεσή τους ξεκίνησαν, προεκλογικά, ποικίλες διαμαρτυρίες. Ολο το Σεπτέμβρη οι γυναίκες έκαναν "επιδρομές" στα ανδροκρατούμενα Ντιουανίγιας (ενός τύπου συγκέντρωσης με φαγητό), όπου έκαναν ομιλίες για την υποστήριξη των ανδρών στο δίκαιο αίτημά τους να ψηφίσουν. Η αποφασιστικότητα των γυναικών ήταν τόσο δυνατή που ελάχιστοι ήταν αυτοί που τόλμησαν να εναντιωθούν στο αίτημά τους. Τελικό αποκορύφωμα ήταν η μαζική κινητοποίηση στις 29 Σεπτέμβρη.

Ομως, αξίζει να πούμε και μερικές κουβέντες για την ιστορία του Κουβέιτ. Μέχρι τον Πόλεμο του Κόλπου, η χώρα είχε μοναρχία. Υπήρχε ωστόσο εκλεγμένη Βουλή προηγούμενα, στη δεκαετία του 1980, όμως ο εμίρης αποφάσισε να τη διαλύσει όταν άρχισε να συγκρούεται με την κυβέρνηση. Το 1992, ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε, ο εμίρης αναγκάστηκε να αποκαταστήσει το Σύνταγμα.

Επανερχόμενοι όμως στο θέμα του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν το επόμενο βήμα της νέας Βουλής θα είναι η αποδοχή του αιτήματος αυτού. Ομως, δεν είναι και λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές που πιστεύουν πως είναι καλύτερα να μην ψηφίζουν οι γυναίκες στο Κουβέιτ, γιατί η πλειοψηφία τους είναι στο βάθος βαθιά συντηρητικές σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά θέματα.

"Ο μόνος λόγος που αλλάξαμε γνώμη σχετικά με το δικαίωμα της γυναίκας να ψηφίζει, είναι επειδή φοβόμαστε ότι οι περισσότερες γυναίκες θα αποδειχθούν περισσότερο συντηρητικές απ' ό,τι οι άνδρες και θα ψήφιζαν τους ισλαμιστές, δίνοντάς τους έτσι την πλειοψηφία στη βουλή".

Οι γυναίκες όμως, από τη μεριά τους, απορρίπτουν αυτή τη θεωρία.

"Πρέπει να πιστεύεις στη δημοκρατία, έστω και αν αυτή δε σε συμφέρει", τόνισε η Λούμπνα Σαϊντ αλ - Αμπας, εργαζόμενη στην τηλεόραση του Κουβέιτ, η οποία οργάνωσε και τη μεγάλη συγκέντρωση των γυναικών στα τέλη του Σεπτέμβρη. Η ίδια αλλά και άλλες γυναίκες υπενθυμίζουν συνεχώς πως ο πρίγκιπας Τζαμπίρ αλ - Σαμπάχ, όταν βρισκόταν στην εξορία εξαιτίας της ιρακινής κατοχής, είχε δηλώσει πως η ψήφος των γυναικών είναι απλώς ζήτημα χρόνου. Ο χρόνος αυτός, όπως αναφέρουν, θα έπρεπε να είχε ήδη έρθει...

Κ. Χ.

Η υπερβολή και η κακογουστιά σφραγίζουν την προεκλογική περίοδο και στην μακρινή χώρα του... Ανατέλλοντος Ηλίου

Οι αληθινοί λόγοι που οδήγησαν το Ριουτάρο Χασιμότο στο πρόωρο στήσιμο των κάλπεων, συνδέονται με μία σειρά έντονης φημολογίας και εισαγγελικών ερευνών, στο "στόχαστρο" των οποίων έχουν μπει για τα καλά τόσο ο σημερινός πρωθυπουργός, όσο κι ο Κοϊτσι Κάτο, γενικός γραμματέας της μεγαλύτερης παράταξης (Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα) που συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα συνασπισμού κομμάτων