Και μετά τη σημερινή απεργία τι; Το ερώτημα τίθεται από πολλές μεριές και με διαφορετικούς τρόπους. Τίθεται πρώταπρώτα από τους ίδιους τους εργαζόμενους που ξέρουν ότι μια απεργία δε φέρνει την "άνοιξη". Οπως επίσης ξέρουν ότι το τι θα ακολουθήσει, το τι συνέχεια θα δοθεί, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία και το δυναμισμό της σημερινής πανεργατικής - πανυπαλληλικής πανελλαδικής κινητοποίησης. Το θέμα απασχολεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κυβέρνηση, που στις δημόσιες δηλώσεις στελεχών της όχι μόνο προσπαθεί να κρύψει την ανησυχία της, αλλά και να εμφανίσει σκόπιμα τη σημερινή, μεγάλης έκτασης, κινητοποίηση ως "εθιμοτυπική", ως μια "ντουφεκιά" που θα πέσει και θα περάσει, ελπίζοντας ότι έτσι θα επηρεάσει την ίδια τη συμμετοχή στην απεργία, σπέρνοντας απογοήτευση ως προς την αποτελεσματικότητά της. Απασχολεί και τα κομματικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ, που με εντατικά εσωκομματικά "σεμινάρια" επιχειρούν να συγκρατήσουν τα στελέχη τους που δρουν στο μαζικό κίνημα, ενώ με την προετοιμασία μιας ακριβοπληρωμένης καμπάνιας προσπαθούν να ενισχύσουν τις θεωρίες του "μονόδρομου", να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων. Απασχολεί και "καίει" σαφώς τους εργοδοτικούς μηχανισμούς, που σε πολλούς εργασιακούς χώρους έχουν θέσει σε εφαρμογή τις "δοκιμασμένες" μεθόδους των πιέσεων ή και της ανοιχτής τρομοκρατίας.
***
Βεβαίως την απάντηση στο ερώτημα καλούνται να τη δώσουν στην πράξη, έτσι και αλλιώς, τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων, των αγροτών, των ΕΒΕ, των συνταξιούχων, της νεολαίας. Σε ορισμένα από αυτά και κυρίως στις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, θα έλεγε κανείς ότι οι συσχετισμοί είναι δεδομένοι. Ωστόσο όσο αλήθεια είναι αυτό, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι το τι θα κάνουν ακόμα και αυτές οι ηγεσίες εξαρτάται από το πόσο η συμμετοχή στη σημερινή κινητοποίηση θα τους αφαιρέσει κάθε πρόσχημα για αναδίπλωση. Από την πίεση που θα ασκηθεί από τα κάτω, από τα επόμενα αγωνιστικά βήματα που θα προγραμματίσουν οι πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, από τον συγκεκριμένο πειστικό τρόπο που θα ιεραρχηθούν και θα προβληθούν τα αιτήματα και οι στόχοι απέναντι στην πανθομολογούμενα βαθιά αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική. Και ακόμα ή και κυρίως, από το πόσο σε πόλεις, κλάδους, περιοχές θα αναπτυχθούν συγκεκριμένα βήματα συντονισμού της δράσης όλων όσοι πλήττονται από αυτή την πολιτική, πάνω σε συγκεκριμένους στόχους που θα συσπειρώνουν και θα δίνουν την προοπτική της οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου πάλης απέναντι στο ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης - μεγάλου κεφαλαίου.
***
Το έδαφος της συνέχισης και της κλιμάκωσης του αγώνα, το έδαφος της ανάπτυξης του πιο πλατιού μετώπου πάλης, είναι το ίδιο το έδαφος της όξυνσης των προβλημάτων και - θεωρητικά τουλάχιστον - αυτό φαίνεται να γίνεται αποδεκτό από ευρύτερες δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αυτή τη στιγμή εμφανίζονται ανοιχτές σε μια αγωνιστική κλιμάκωση, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση - και γι' αυτό ευθύνονται συγκεκριμένες δυνάμεις - να ανακοινώσουν σήμερα από το βήμα των απεργιακών συγκεντρώσεων, όπως θα έπρεπε, τα επόμενα αγωνιστικά βήματα. Αυτό, μαζί με το γεγονός ότι και σε πρόσφατες συνεδριάσεις των οργάνων οι ίδιες δυνάμεις έχουν απορρίψει προτάσεις κλιμάκωσης, αλλά και δεν έχουν υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο πειστικό διεκδικητικό πλαίσιο, κάνει ολοφάνερες τις δυσκολίες που θα υπάρξουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, αυτές οι δυσκολίες σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσουν σε παραίτηση από την άσκηση κάθε μορφής πίεσης και προς τις κορυφαίες οργανώσεις. Ισαίσα, επιβάλλεται να συμβεί το ακριβώς αντίθετο, με τα μάτια στραμμένα ακόμα πιο αποφασιστικά στη βάση, στους τόπους δουλιάς, στα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικάτα, στους ανθρώπους της δουλιάς, αντιπαλεύοντας σταθερά τα πλαστά διλήμματα και τους ψεύτικους διαχωρισμούς που σπέρνουν τα επιτελεία των "επικοινωνιολόγων"...
***
Η ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού δεν είναι ένα "στιγμιαίο" ατόπημα. Είναι ένας εφιάλτης διάρκειας, όπως και η εισοδηματική πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, η φοροεπιδρομή, η ανεργία, οι απολύσεις, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, το ξήλωμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων δεκαετιών... Διαρκής και εντεινόμενη, επομένως, επιβάλλεται να είναι η αντίσταση. Ηδη προς αυτή την κατεύθυνση καταγράφονται τα πρώτα αισιόδοξα μηνύματα. Είναι οι αποφάσεις των συντονιστικών οργάνων που δημιουργήθηκαν σε Θεσσαλικές πόλεις και σε άλλες περιοχές. Η απόφαση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για την κλιμάκωση ενός απεργιακού προγράμματος που θα απαιτήσει λύσεις σε οξύτατα προβλήματα του κλάδου. Η ανάλογη απόφαση της ομοσπονδίας εργαζομένων στα τουριστικά επαγγέλματα. Οι αποφάσεις των εκπαιδευτικών να αμφισβητήσουν στην πράξη, με νέους αγώνες, την οικονομική εξόντωσή τους και την παραπέρα υποβάθμιση του ρόλου τους σ' ένα συνεχώς υποβαθμιζόμενο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Οι αποφάσεις μιας σειράς επιχειρησιακών σωματείων που πρόσφατα οργάνωσαν στην Αθήνα συλλαλητήριο ενάντια στις απολύσεις, στην αποβιομηχάνιση και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Ο προσανατολισμός αρκετών οργανώσεων για νέα, μεγάλης έκτασης, κινητοποίηση, ενώ θα μπαίνει στην ολομέλεια της Βουλής για συζήτηση ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός. Το θέμα αυτό, έτσι και αλλιώς θα απασχολήσει τις επόμενες μέρες και τις κορυφαίες οργανώσεις, οι οποίες ανάλογα με την απάντηση που θα δώσουν στο κρίσιμο, αυτή τη στιγμή, ερώτημα της κλιμάκωσης, θα κριθούν ανάλογα από τους εργαζόμενους.
Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η επιτυχία και ο δυναμισμός της σημερινής πανελλαδικής κινητοποίησης θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη συνέχεια και την κλιμάκωση των αγώνων
- Απεργία σήμερα, γιατί και πώς για τους εργαζόμενους στην Αυτοδιοίκηση;
- Απεργούμε, γιατί δεχόμαστε μια τεράστια επίθεση σε όλα τα μέτωπα και ιδιαίτερα στο οικονομικό, όπου καλούμαστε να ζήσουμε άλλο ένα χρόνο στη λιτότητα, σε αντίθεση με τα προνόμια των μεγάλων. Η παρατεταμένη λιτότητα έχει, ήδη, φέρει αρκετούς στα όρια της εξαθλίωσης, αρκεί να αναφέρουμε ότι κατά μέσο όρο έχουμε χάσει το 25% του εισοδήματος, που θα έπρεπε να έχουμε, μόνο και μόνο αν παίρναμε αυξήσεις τόσες που να συμβαδίζουν με την άνοδο του τιμαρίθμου. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, ενώ το όριο φτώχειας είναι στις 400.000 δρχ., ένας εργάτης στους ΟΤΑ ξεκινά με πρώτο μεικτό μισθό τις 164.000 δρχ. Κατά μέσο όρο έχουμε υπολογίσει ότι σε κάθε οικογένεια δεν μπαίνει παραπάνω από 1,5 μισθός. Καταλαβαίνετε τη διαφορά.
Κι ενώ αυτή είναι η κατάσταση, έρχεται η κυβέρνηση με την πρότασή της για το μισθολόγιο. Είναι υποκρισία. Πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες, όταν ο Παπαντωνίου δηλώνει πως το κομμάτι των εισοδημάτων είναι 8%, αφού το 3,3% είναι διορθωτικό ποσό για την περσινή απώλεια, 2% προκύπτει αναγκαστικά από την ωρίμανση των μισθών, ενώ ένα ακόμα 3% προκύπτει ως επιβάρυνση από τη μη τιμαριθμοποίηση της κλίμακας και την έμμεση φορολογία. Με πρόβλεψη για 6% τιμάριθμο το '97, φαίνεται ότι όποιες αυξήσεις στους αριθμούς είναι αέρας κοπανιστός. Καμιά αύξηση δε θα υπάρχει. Μόνο παραπέρα μείωση. Σε μας, μάλιστα, όπου το 52% των εργαζομένων είναι του κλάδου ΥΕ και φτάνουν στο 85% μαζί με τους ΔΕ, δηλαδή χαμηλόμισθοι, τα πράγματα είναι τραγικά.
- Απεργείτε σήμερα. Λύνεται το πρόβλημα;
- Γεγονός είναι ότι η μια μέρα απεργία είναι λίγη, μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος. Γι' αυτό από τις 31/10 η παράταξή μας είχε θέσει ζητήματα και προειδοποίησε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μας και, παρότι ετοιμάζαμε τον κλάδο για κινητοποιήσεις, απόφαση για κάτι περισσότερο δεν πάρθηκε, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που ταυτίστηκαν με την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, για αναμονή, για αιτήματα μόνο για το μισθολόγιο και τιμαριθμοποίηση της κλίμακας, χωρίς κάλυψη απωλειών στο 30% και χωρίς ΑΤΑ. Ομως, πρέπει να το πούμε ξανά: Αυτή η απεργία μπορεί να γίνει η αρχή για τη συνέχεια που δεν μπορεί να μην υπάρξει. Βρυξέλλες και κυβέρνηση μας λένε ότι πρέπει να θυσιαστούμε κι άλλο για την περίφημη σύγκλιση. Εμείς λέμε ότι δε δίνουμε δεκάρα για τη δική τους σύγκλιση. Δε βγάζουμε στο σφυρί δικαιώματα, που ματώσαμε για να τα κατακτήσουμε. Συμμετέχουμε, λοιπόν, δυναμικά στην απεργία σήμερα και παλεύουμε, ταυτόχρονα, για τη συνέχεια.
- Πόσο άσχετη είναι η πίεση στα εισοδήματα των εργαζομένων, με τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης;
- Καθόλου άσχετη. Ο οικονομικός στραγγαλισμός των ΟΤΑ, η άσκηση μιας πολιτικής που εκπορεύεται απευθείας από τα διεθνή μονοπωλιακά κέντρα, στα οποία υποτάσσει τους νόμους της η κυβέρνηση και θέλει να μετατρέψει τους ΟΤΑ σε φορομπηχτικό μηχανισμό, έχει άμεση αντανάκλαση στους εργαζόμενους των ΟΤΑ και ως εργαζόμενους, που δεν πληρώνονται, και ως καταναλωτές, που πληρώνουν όλο και πιο ακριβές υπηρεσίες. Γι' αυτό και το μέτωπό μας δε στρέφεται μόνο στην κατεύθυνση διεκδίκησης ουσιαστικών αυξήσεων, αλλά και υπεράσπισης του λαϊκού χαρακτήρα που πρέπει να έχουν οι ΟΤΑ. Να μη μετατρέπονται, δηλαδή, σε μακρύ χέρι της κυβέρνησης στην τσέπη του εργαζόμενου.
Επιμένουμε ότι η Αυτοδιοίκηση πρέπει να λειτουργεί για το λαό, με αναβαθμισμένους τους εργαζόμενους σ' αυτήν, με καλές και φτηνές υπηρεσίες.Καθώς η κυβέρνηση έχει χαράξει το δρόμο της στο πλευρό του κεφαλαίου, εμείς πρέπει να εντείνουμε τη δράση μας, κόντρα σε μια τέτοιου είδους συναίνεση.
Θ. Λ.
Feeds
