ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Τρομσέ

Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ

Στο σημείωμά μου, της προηγούμενης Κυριακής, έγραφα για τη μοναδικότητα της Καστοριάς. Για τη λίμνη της. Εγραφα ακόμα για το τραγούδι του γέρου τραγουδιστή από το Mohenjo Daro, που έβρισκε τη μοναδικότητα της ερωμένης του στην "αρμύρα" και όχι στη γλύκα της. Ετσι κι εγώ αποφάσισα, σας το υποσχέθηκα την προηγούμενη Κυριακή, να γράψω μερικά καλοκαιριάτικα σημειώματα, αφιερωμένα στην "αρμύρα" κάποιων πόλεων που έτυχε να επισκεφτώ, ταξιδεύοντας εδώ και εκεί. Στην Ευρώπη ή αλλού. Σήμερα θα γράψω για το Τρομσέ, μια μικρή πόλη της Βόρειας Νορβηγίας, λίγο πιο κάτω από το βόρειο ακρωτήριο. Το βορειότερο άκρο της Ευρώπης.

Πρώτα περνάς τον 66ο παράλληλο, που σημαδεύει τον Πολικό Κύκλο. Εδώ δεν υπάρχουν πια δέντρα. Η βλάστηση είναι τούνδρα. Χαμηλά περίεργα χόρτα, άλλα με έντονα χρώματα κι άλλα άχρωμα, απρόσωπα, χωρίς άρωμα, χωρίς όνομα. Χαμένα μέσα σε έναν απέραντο κόσμο σιωπής και μυστηρίου. Ενός μυστηρίου, που, όσο προχωράς προς "τα πάνω", καταλαβαίνεις να μπαίνει μέσα σου, ακολουθώντας όλες σου τις αισθήσεις. Πότε γίνεται ήχος. Πότε γίνεται όσφρηση, γεύση, χρώμα και σύννεφο. Και όλ' αυτά μαζί διαπερνούν τα παράθυρα του αυτοκινήτου, κρεμιούνται από τα χέρια σου και ύστερα χάνονται, αφήνοντας στους σωλήνες των αυτιών σου, στη στεγνωμένη σου γλώσσα, στα μάτια σου, που τσούζουν, βαθιές γραμμές, γεμάτες με το πηχτό υλικό του βορά, που είναι κάτι ανάμεσα σε παστό ψάρι και αλμυρή γαλέτα, κάτι ανάμεσα σε κραυγή και ποδοβολητό. Ποδοβολητό σκύλων και ανθρώπων, που κάποτε προσπάθησαν να κατακτήσουν το Βόρειο Πόλο και έμειναν εκεί, ένα με τον πάγο, χωρίς να πραγματώσουν το όνειρό τους, που, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε κανέναν άλλο σκοπό. Παρέμενε, έτσι, το ίδιο το όνειρο.

Μόλις περάσεις τον 66ο παράλληλο, σε υποδέχεται μια έκπληξη. Απέναντι ακριβώς από το σήμα του Πολικού Κύκλου, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια "γλυπτική" απόδοση της έννοιας του κόσμου, μιας σφαίρας, δηλαδή, καμωμένης με ατσάλι, όπου σημειώνεται η γραμμή του 66ου παραλλήλου, είναι χτισμένο ένα μικρό σνακ μπαρ. Εκεί, μέσα στους καπνούς των τσιγάρων και τους αχνούς των ζεστών ροφημάτων, σε υποδέχονται οι τοπικοί "άρχοντες" της πύλης του Πολικού Κύκλου. Δύο χοντροί κύριοι, με κόκκινα μάγουλα και ένα μεγάλο ποτήρι μπίρας ακουμπισμένο δίπλα στο θεόρατο σβησμένο πούρο. Γελάνε μόλις σε δουν και ύστερα σου δίνουν το "πτυχίο" σου. Ενα καλαίσθητο έντυπο με τα σχετικά διακοσμητικά του, όπου βεβαιώνεται ότι πέρασες τον Πολικό Κύκλο και είσαι από τη στιγμή εκείνη και πέρα μέλος μιας παγκόσμιας ομάδας. Φυσικά, δε γνωρίζεις κανέναν από τους άλλους. Δε γνωρίζεις πόσοι είναι, πού βρίσκονται εκείνη τη στιγμή, που παίρνεις το δικό σου "πτυχίο". Κι όμως, στο βάθος της καρδιάς, καταλαβαίνεις πως κάπου βρίσκονται. Και είναι τόσο έντονη και σχεδόν βασανιστική η εμπειρία αυτή: Να είσαι βέβαιος πως σε άλλα μέρη της Γης, που δεν ξέρεις ποια είναι, ζουν κάποιοι άνθρωποι που ήπιαν και ήπιαν, όπως κι εσύ, σε μια μουντή ώρα του καλοκαιριού τον αχνιστό τους καφέ απέναντι από το ατσάλινο "γλυπτό" του Πολικού Κύκλου. Πόσο μεγάλη είναι η συγκίνηση αυτή, που τη γεννάει η αίσθηση μιας απροσδιόριστης συντροφικότητας και πόσο πιο μεγάλη θα ήταν, αν η συντροφικότητα αυτή δενόταν με ένα όραμα! Αυτό που σε καθησυχάζει και σε αναστατώνει μαζί. Αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι "ρεαλιστής", γιατί αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα, που σε καταδυναστεύει και ονειροπόλος, γιατί σκοπεύεις να την αλλάξεις αυτή την πραγματικότητα. Θέλεις, με άλλα λόγια, να πραγματώσεις αυτό που έγραψε ο Τσε Γκεβάρα "συνεχίζουμε να είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το αδύνατο!".

Παίρνεις, λοιπόν, το "πτυχίο" σου και προχωράς. Στα δυτικά σου, μόλις τελειώνουν οι οξυκόρυφοι ορίζοντες των νησιών Λοφότεν, που τα τραγούδησε ο Νίκος Καββαδίας στο "Πούσι". Αυτές οι μυστήριες κορυφές είναι χαμένες πάντα μέσα σε γκρίζα σύννεφα, όπου το μάτι σου αναζητά τους ατμούς του Γκολφ στριμ. Αυτό το μαγικό, θερμό θαλάσσιο ρεύμα, που ξεκινάει από τον κόλπο του Μεξικού και φτάνει μέχρι τις δυτικές ακτές της Σκανδιναβίας. Γι' αυτό το λόγο οι περιοχές αυτές του Πολικού Κύκλου δεν παγώνουν ποτέ. Οι βαθμοί θερμοκρασίας τους είναι υψηλοί, γι' αυτό και μπορεί να ξεχαστείς στην κουπαστή του πλοίου που σε φέρνει μέσα στα φιορδ, χωρίς να αισθάνεσαι να περπατάει πάνω στην πλάτη σου η παγωμένη ανάσα του Βόρειου Πόλου.

Κι όταν τελειώσουν οι κορυφές του Λοφότεν αρχίζεις και χάνεσαι. Καταλαβαίνεις πως μπαίνεις στον κόσμο ενός περίεργου παραμυθιού. Το τοπίο μυρίζει πιπερόριζα. Μυρίζει ταμπάκο, ρούμι, παγωμένο κρασί. Μυρίζει κατράμι και λάδι μηχανής. Είσαι σίγουρος πως πλησιάζεις εκεί όπου γεννήθηκαν τα όνειρα για την κατάκτηση του Βόρειου Πόλου. Πλησιάζεις στο Τρομσέ. Τώρα που γνώρισα και το μικρό λιμανάκι απ' όπου ξεκίνησαν οι Πορτογάλοι κονκισταδόρες, στη βορειοδυτική άκρη της Λισαβόνας, κατάλαβα τη διαφορά. Είναι άλλο αυτοί που ξεκίνησαν και χάθηκαν στο δρόμο για την Ινδία, αναζητώντας τα μπαχαρικά της Ανατολής ή τα χρυσάφια του El Dorado κι άλλο αυτοί που χάθηκαν μέσα στα στοιχειωμένα αντίσκηνά τους, σκεπασμένοι από τα χιόνια, με γδαρμένα τα πρόσωπα και τα χέρια τους από τα κρυοπαγήματα, μέσα σε ένα απάνθρωπο παγωμένο τοπίο, που δεν είχε ούτε μπαχαρικά ούτε χρυσάφι.

Στο Τρομσέ μπήκαμε νωρίς το απόγευμα. Ο ουρανός ήταν σκεπασμένος με μαύρα σύννεφα. Η κεντρική πλατεία άδεια. Τα μαγαζιά που πουλούσαν ναυτιλιακά είδη ανοιχτά, χωρίς πελάτες. Και στη μέση της πλατείας, το μπρούτζινο άγαλμα του Αμούδσεν. Γιατί από δω ξεκίνησε, για να κατακτήσει το Β. Πόλο. Κατάλαβα αμέσως την "αρμύρα" του Τρομσέ. Δεν ήτανε ο ήλιος του μεσονυκτίου. Ούτε το γεγονός πως η πόλη αυτή από το Νοέμβριο, πάνω - κάτω, μέχρι το Γενάρη δεν έχει το φως του ήλιου και ζει μέσα σε ένα βαρύ σκοτάδι. Η "αρμύρα", η μοναδικότητα του Τρομσέ είναι αυτό που τη χαρακτηρίζει ως αφετηρία των ταξιδιών, που δεν οδηγούν στους δρόμους του κέρδους, αλλά στον αφανισμό της ύπαρξης, που μέσα στην πηχτή ύλη του ρεαλισμού της, αναζητάει το αδύνατο. Δεν είναι πολλές τέτοιες πόλεις. Και οι μοναδικότητες που σου αποκαλύπτουν την αναζήτηση του "αδύνατου" πολύ λίγες.

Τώρα, που γνώρισα το μικρό λιμανάκι, απ' όπου ξεκίνησαν οι Πορτογάλοι κονκισταδόρες, στη βορειοδυτική άκρη της Λισαβόνας, κατάλαβα τη διαφορά. Είναι άλλο αυτοί, που ξεκίνησαν και χάθηκαν στο δρόμο για την Ινδία, αναζητώντας τα μπαχαρικά της Ανατολής ή τα χρυσάφια του El Dorado κι άλλο αυτοί που χάθηκαν μέσα στα στοιχειωμένα αντίσκηνά τους, σκεπασμένοι από τα χιόνια, με γδαρμένα τα πρόσωπα και τα χέρια τους από τα κρυοπαγήματα, μέσα σε ένα απάνθρωπο παγωμένο τοπίο, που δεν είχε ούτε μπαχαρικά ούτε χρυσάφι

Γνωρίστε το Internet

Λοιπόν, πήρατε τη μεγάλη απόφαση: θα "μπείτε" στο Internet, για να διαπιστώσετε τι στο καλό είναι αυτό το... πράγμα για το οποίο σας ζαλίζει διαρκώς ο συνάδελφός σας στη δουλιά (και το παιδί σας στο σπίτι). Τι όμως χρειάζεται για να αποκτήσετε πρόσβαση σ' αυτό;

Για τον "αρχάριο" στην πληροφορική, το να δοκιμάσει να "μπει" στον κόσμο του Δικτύου, που συνδέει πάνω από 60 εκατομμύρια υπολογιστές σ' όλον τον πλανήτη, είναι μάλλον περίπλοκη υπόθεση. Αν πάντως έχετε μια - σχετική - εξοικείωση με τη χρήση προσωπικών ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα πράγματα θα σας φανούν λιγότερο μυστηριώδη. Ετσι κι αλλιώς, καλό είναι να απευθυνθείτε σε κάποιον "που ξέρει απ' αυτά", κατά προτίμηση έναν φίλο ο οποίος θα σας δώσει πολύτιμες συμβουλές και πληροφορίες.

Πρακτικά, τα όσα απαιτούνται για να αποκτήσετε πρόσβαση στο Internet (με την προϋπόθεση ότι μιλάμε για έναν χρήστη), είναι τα εξής:

Υπολογιστής

Γενικά, οποιοσδήποτε υπολογιστής μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να συνδέεται στο Παγκόσμιο Δίκτυο. Ομως, επειδή οι κυριότερες εφαρμογές απαιτούν υψηλή υπολογιστική ισχύ, σε περιπτώσεις "ΙΒΜ συμβατών" μηχανημάτων, η "προτεινόμενη" διαμόρφωση για το σύστημα είναι επεξεργαστής Pentium και μνήμη RAM από 16 ΜΒ και πάνω. Καλό είναι, ακόμη, η οθόνη σας να είναι έγχρωμη, διαστάσεων πάνω από 15 ίντσες.

Modem

Η συσκευή που είναι απαραίτητη για τη μεταφορά δεδομένων από το Internet προς το υπολογιστικό σας σύστημα (και αντίστροφα), μέσω τηλεφωνικών γραμμών. Το modem (συντίθεται από τις λέξεις κωδικοποιητής - αποκωδικοποιητής στα αγγλικά) θα πρέπει να έχει "ταχύτητα" (ή, ακριβέστερα, ρυθμό μετάδοσης) τουλάχιστον 14.400 bps (bits, ψηφιακά σημεία, ανά δευτερόλεπτο). Πάντως καλό θα είναι αν αγοράσετε modem να φροντίσετε να έχει ταχύτητα τουλάχιστον 28.800 ή 33.600 bps.

Συνδρομή

Υπάρχουν πάρα πολλές εταιρίες οι οποίες προσφέρουν "πακέτα" συνδρομής στο Internet, συνήθως τρίμηνα, εξάμηνα ή ετήσια. Οι τιμές, όπως και οι προδιαγραφές καθενός πακέτου, ποικίλλουν και ξεκινούν από - περίπου - 35.000 (συν ΦΠΑ) για το εξάμηνο. Οι 20 κυριότερες εταιρίες - "παροχείς" τέτοιων υπηρεσιών (Internet Providers) είναι οι εξής:

Acropolis Net (9572.720),
Αριάδνη (6536.351, 6513.392),
Compulink Network (9238.672, 9245.910),
Δίαυλος, Θεσσαλονίκη (458.270),
Δομή Πληροφορικής (sales
athena. domi.gr),
EEXI, Ενωση Ελλήνων Χρηστών, Internet (7220.563, 7258.031),
Ermis On Line (9248.070),
ExpertSys, Θεσσαλονίκη (946.759),
FORTHnet (7295.100),
Groovy Net (6896.951),
Hellas On Line (6203.040, 6250.700),
Hiway, Θεσσαλονίκη (342.003),
HyperNet, Θεσσαλονίκη (279.659),
Internet Hellas (6484.510),
Matrix BBS (6853.000),
NetPlan (6427.684),
ΝΕΤΩΡ (6032.960),
OTEnet (6898.320),
SparkNet, Θεσσαλονίκη (868.080),
Techlink (9961.861).

Οι δύο βασικές υπηρεσίες που παρέχουν αυτές οι εταιρίες είναι η παροχή μιας διεύθυνσης "ηλεκτρονικού ταχυδρομείου" (e - mail) για να στέλνετε και να δέχεστε μηνύματα προς και από άλλους χρήστες του Internet σε ολόκληρο τον πλανήτη (ή το διπλανό σπίτι...) και η πρόσβαση στον Παγκόσμιο Ιστό Πληροφοριών (World Wide Web). Σε πολλές περιπτώσεις προσφέρονται και άλλες υπηρεσίες, όπως η συμμετοχή σε φόρουμ ανθρώπων που ανταλλάσσουν πληροφορίες και απόψεις για κάποιο συγκεκριμένο θέμα (Newsgroups), και η πρόσβαση σε ομάδες ζωντανού (on - line) ηλεκτρονικού "διαλόγου" (π.χ. IRC) κτλ.

Λογισμικό

Το λογισμικό (software) για τη σύνδεση του υπολογιστή σας με την εταιρία η οποία σας παρέχει την υπηρεσία πρόσβασης στο Internet έρχεται συνήθως μαζί με το "πακέτο" της συνδρομής σας. Από κει και πέρα, για την προσπέλαση στο Web, υπάρχουν εταιρίες που διανέμουν δωρεάν τέτοια προγράμματα μέσω του Internet. Οι δύο κυριότερες είναι η Microsoft και η Netscape (οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους, αντίστοιχα, είναι http: //www.microsoft.com/ και http: //www.netscape.com/).

Γενικά τα προγράμματα για την προσπέλαση του Web (οι λεγόμενοι browsers, ή "φυλλομετρητές") είναι αρκετά "φιλικά" προς τον χρήστη, αλλά χρειάζεται αρκετή "τριβή" για να εξοικειωθείτε μαζί τους.

Επιλογικά

Η περιπλάνηση στα "μονοπάτια" του παγκόσμιου ηλεκτρονικού δικτύου είναι διαδικασία ενδιαφέρουσα και προκλητική τόσο, όσο η ανακάλυψη νέων "κόσμων" και εύκολη όσο το πάτημα ενός κουμπιού. Με δεδομένο ότι οι πληροφορίες καταχωρούνται στους κόμβους του παγκόσμιου ηλεκτρονικού δικτύου ανεξέλεγκτα σε ό,τι αφορά και το περιεχόμενο και την ποσότητα, η περιπλάνηση αυτή μπορεί να γίνει, καμιά φορά, αποπροσανατολιστική.

Γι' αυτό, κλείνουμε με συμβουλές: Αν τα καταφέρετε, μετά από όλα αυτά, να αποκτήσετε πρόσβαση στο Internet, αποφύγετε την υπερβολική χρήση του μέσου. Και εδώ ισχύει ο πανάρχαιος κανόνας "παν μέτρον άριστον". Συμβουλευτείτε τον ειδικό Τύπο που θα σας βοηθήσει να βρείτε συγκεκριμένες πηγές πληροφόρησης που σας ενδιαφέρουν, χωρίς να σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο και χρήμα με άσκοπες περιηγήσεις και λοξοδρομήσεις. Με σύνεση και περίσκεψη να χρησιμοποιείτε τις πληροφορίες που σας "σερβίρονται".

Το Internet εξελίσσεται καθημερινά, όπως κάθε τι άλλο, άλλωστε. Δεν μπορείτε να αποφύγετε την ενασχόλησή σας με τεχνικές λεπτομέρειες και θα χρειαστεί να αποκτήσετε κάποιες αναγκαίες γνώσεις. Καλή τύχη και καλά ("εικονικά") ταξίδια...

Μπ. Γ.

*Σημείωση: Μετά τη διαπίστωση ότι η ονομασία "REDNET" χρησιμοποιείται στον παγκόσμιο ιστό πληροφοριών για την περιγραφή ενός μεγάλου πλέγματος διασυνδέσεων, εύλογα αποφασσιστηκε η αλλαγή του ονόματος της στήλης σε "ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ"