Τον περασμένο αιώνα η τσαρική Ρωσία διεξήγαγε ένα σκληρό και εξαντλητικό πολύχρονο πόλεμο με τους λαούς του Βορείου Καυκάσου για την προσάρτησή τους στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Οχι μόνο ο μαχητικός χαρακτήρας των ορεσιβίων, οι παραδόσεις τους, αλλά και το πιο "νεαρό" στο έδαφος της Αυτοκρατορίας Ισλάμ, η θυσία και ο θρησκευτικός φανατισμός εξασφάλιζαν τη σφοδρότατη αντίσταση στα ρωσικά στρατεύματα. Οι μεγαλοφυείς λογοτέχνες Λέων Τολστόι και Μιχαήλ Λέρμοντοφ, που μετείχαν σ' αυτό τον πόλεμο, έχουν δώσει πειστικές εικόνες των σκληροτράχηλων μαχητών του Καυκάσου.

Στη σοβιετική εποχή, οι λαοί του Καυκάσου, ζούσαν σε αρμονία και συνεργασία. Στο δρόμο αυτό υπήρχαν και δύσκολες στιγμές, γιατί δεν έλειψαν μεταξύ άλλων, όχι μόνο οι προσπάθειες των τοπικών αντεπαναστατικών στοιχείων, αλλά και των ξένων δυνάμεων για τη δημιουργία αναταραχών. Με τη διαδικασία διάλυσης στην οποία μπαίνει η ΕΣΣΔ ήδη από το 1985, η κατάσταση στον Καύκασο γίνεται βαθμιαία εκρηκτική. Τον Αύγουστο του 1991, με την κατηγορία της"υποστήριξης των ενεργειών της Κρατικής Επιτροπής Εκτακτης Ανάγκης", καθαιρέθηκε ο ηγέτης της Τσετσενο - Ινγκουσετίας και συγκλήθηκε το "Συνέδριο των λαών της Τσετσενο - Ινγκουσετίας" που ανακήρυξε (κατά τρόπον αντισυνταγματικό) τον Τζοχάρ Ντουντάγεφ πρόεδρο της Τσετσενίας, που, έτσι, χωρίζεται και από την Ινγκουσετία. Παλιότερα, ο Ντουντάγεφ ήταν διοικητής μονάδας στρατηγικών βομβαρδιστικών στη Βαλτική. Εκεί, απόκτησε καλές σχέσεις με τους εθνικιστές - αυτονομιστές των βαλτικών κρατών. Ο Ντουντάγεφ υπήρξε ο πρώτος στο έδαφος της ΕΣΣΔ που το 1991 προχώρησε στη διάλυση των Σοβιέτ.

Ο τότε αντιπρόεδρος της Ρωσίας Αλεξάντρ Ρουτσκόι επιχείρησε να αποκαταστήσει την εξουσία στην Τσετσενία με την εισαγωγή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, αλλά απέτυχε. Αυτό συνέβη, γιατί οι "δημοκράτες" Γκενάντι Μπούρμπουλις και Μιχαήλ Πολτοράνιν, που μετέβησαν στο Γκρόζνι, πρωτεύουσα της Τσετσενίας, υποστήριξαν τον Ντουντάγεφ στην κατάργηση της σοβιετικής εξουσίας, αξιοποιώντας το λεγόμενο "πραξικόπημα" του Αυγούστου 1991. Τότε, οι όψιμοι "δημοκράτες" του Κρεμλίνου συγχωρούσαν στον Ντουντάγεφ ακόμα και τις δηλώσεις για "κυριαρχία" της Τσετσενίας.

Για μια ορισμένη περίοδο, η επίσημη Μόσχα έκλεινε τα μάτια στα διαδραματιζόμενα στην Τσετσενία, στα πολυάριθμα και κατάφωρα κρούσματα παραβιάσεων εκεί των νόμων και στη συγκέντρωση μεγάλης ποσότητας οπλισμού, καθώς και σε άλλες εγκληματικές ενέργειες. Είναι πλέον φανερό ότι κρατούσαν το θέμα της "τσετσενικής μαφίας" ως ατού στην πάλη κατά του Προέδρου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Ρωσίας Ρουσλάν Χασμπουλάτοφ, που είναι Τσετσένος στην καταγωγή. Δεν αποκλείεται επίσης το εμπόριο όπλων, πετρελαίου και πετρελαιοειδών (που παράγονται στην Τσετσενία), καθώς και άλλες "εμπορικές" δραστηριότητες να απέφεραν μεγάλα κέρδη όχι μόνο σε όσους ζούνε σ' αυτή την περιοχή του Καυκάσου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, δεν υπάρχει ακόμη διαμορφωμένο τσετσενικό έθνος (με την καθιερωμένη έννοια αυτού του όρου). Στις ορεινές περιοχές του Καυκάσου, όπου οι ιστορικές αλλαγές είναι βραδύτερες, οι επιβιώσεις των σχέσεων των γενών είναι ακόμη ισχυρές. Υπάρχουν 150 ενώσεις γενών, που έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα και συνθέτουν τον "βαϊχανικό λαό", που συμπεριλαμβάνει και τους Ινγκουσίους. Μεταξύ τους διεξάγεται μια ορισμένη διαπάλη, συνεπώς και για τα οικονομικά πλεονεκτήματα που από δω απορρέουν. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ντουντάγεφ και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ανήκουν σε διαφορετικές "ενώσεις γενών", τα μέλη των οποίων αποτελούν τις ένοπλες δυνάμεις τους. Εκτός απ' αυτό, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ανήκουν σε διάφορες "ενώσεις γενών", πράγμα που προκαλεί διαφοροποιήσεις στις θέσεις τους.

Στον Καύκασο, όμως, είναι χαρακτηριστικό και κάτι άλλο. Εχει δημιουργηθεί η άτυπη Συνομοσπονδία των Λαών του Καυκάσου, οι οποία αποτελείται πρακτικά από εκπροσώπους όλων των λαών της περιοχής. Απέδειξε τις δυνατότητές της στις μάχες κατά των γεωργιανών δυνάμεων στο πλευρό της Αμπχαζίας, όπου είχε αμέσως αποστείλει ομάδες εθελοντών. Αν ληφθεί, παράλληλα, υπόψη ότι υπάρχει μια μεγάλη τσετσενική "διασπορά" στην Τουρκία, την Ιορδανία, τις ΗΠΑ, και ότι πολλοί Τσετσένοι ζούνε πέρα από τα όρια του Βόρειου Καυκάσου στο έδαφος της Ρωσίας, τότε είναι πολύ αφελές να πιστέψει κανείς τις δηλώσεις της Μόσχας περί μικρού αριθμού οπαδών του Ντουντάγεφ.

Είναι σαφές ότι ο Ντουντάγεφ δεν είναι συμπαθής σε όλους του Καυκασίους, αλλά είναι άκρως επικίνδυνο να αγνοείται η δυνατότητα συσπείρωσης για την "απόκρουση της ρωσικής εισβολής", που επιπλέον γίνεται από τους "άπιστους". Σε μια τέτοια πολυεθνική και πολυθρησκευτική περιοχή, όπως είναι ο Καύκασος, το να ενεργεί κανείς από θέσεις ωμής βίας είναι χωρίς προοπτική. Η πολιτική της επίσημης Μόσχας δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά βρόμικη. Κι ένα μικρό παιδί κατανοεί εξ αρχής ότι, χωρίς τη βοήθεια της Μόσχας, οι αντίπαλοι του Ντουντάγεφ δε θα μπορούσαν να θέσουν σε λειτουργία βαρύ πολεμικό υλικό και αεροπορία. Οι αρχές της Μόσχας έλεγαν ψέματα από την πρώτη μέρα της επέμβασης στο Γκρόζνι για τη μη συμμετοχή τους στα διαδραματιζόμενα στην Τσετσενία. Τώρα, η ψευδολογία έφθασε σε σημείο που δεν μπορεί πια να στηριχτεί με τίποτε. Τέτοια γιγαντιαία συστηματική εξαπάτηση δεν έχει γνωρίσει ποτέ η ρωσική κοινωνία.

Η αδυναμία της ρωσικής κυβέρνησης να επιχειρηματολογήσει υπέρ της "αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης", με τη βοήθεια των τανκς και των αεροπλάνων και με άφθονο αίμα αθώων, είναι εμφανέστατη. Γι' αυτό, καταφεύγει ολοένα και σε μεγαλύτερα ψεύδη. Η προπαγάνδα του Γιέλτσιν ισχυρίζεται ότι ο Ντουντάγιεφ έχει περιστοιχιστεί από εγκληματικά στοιχεία και μαζί τους προωθεί εγκληματική πολιτική. Αν, όμως, ρίξουμε μια ματιά και στο περιβάλλον του Γιέλτσιν θα συναντήσουμε παρόμοιες φιγούρες. Ο Βλαντίμιρ Ποντάτιεφ, π. χ., μέλος της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων "παρά τω Προέδρω", αν και στις ειδικές του αποστολές στο εξωτερικό "υπερασπίζεται" τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει ένα "λαμπρό" παρελθόν. Στο παρελθόν πέρασε 18 χρόνια στις φυλακές κατηγορούμενος για ομαδικό βιασμό, ληστεία, κλοπή, υπεξαίρεση κ. ά. είχε το ψευδώνυμο "Πούντελ" και σήμερα είναι επικεφαλής της μαφίας του Χαμπάροφσκ (Απω Ανατολή).

Ο Πούντελ ελέγχει μια σειρά εταιρίες και ενώσεις - βιτρίνες, που τις έστησε με κλεμμένα χρήματα και αποτελούν το προκάλυμμα των βρόμικων επιχειρήσεών του. Και, ενώ όλα αυτά αποτελούν κοινό μυστικό για τη ρωσική κοινή γνώμη, ο άνθρωπος του Προέδρου Γιέλτσιν παραμένει ακλόνητος στη θέση του και μπαινοβγαίνει στους διαδρόμους του Κρεμλίνου.

Ο Γιέλτσιν, που είναι περιστοιχισμένος με ανθρώπους της μαφίας, κατηγορεί τον Ντουντάγιεφ για ανάλογα εγκλήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και οι δύο παιδιά του ίδιου εγκληματικού περιβάλλοντος.

Βλαντίμιρ ΜΑΣΙΝ

Το τηλεοπτικό μήνυμα που ο Κροάτης Πρόεδρος Φράνιο Τούτζμαν απηύθυνε την Πέμπτη 12 του Γενάρη προς "σύσσωμο το έθνος", ήρθε να επιβεβαιώσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν από το πρωί της μέρας εκείνης στα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη: "Η Κροατία δεν πρόκειται να ανανεώσει την εντολή παραμονής των κυανοκράνων στο έδαφός της". Η θητεία τους λήγει στις 31 του Μάρτη. Ως εκ τούτου, οι 14.000 στρατιώτες του ΟΗΕ που σταθμεύουν στην Κράινα και αποτελούν "διαχωριστικό σώμα" μεταξύ των εμπόλεμων Σέρβων και του κροατικού στρατού πρέπει να έχουν αποσυρθεί στο σύνολό τους ως τα τέλη του Ιούνη από τη χώρα αυτή.

Τα αίτια που οδήγησαν το Ζάγκρεμπ να πάρει τη συγκεκριμένη απόφαση αναφέρονται ξεκάθαρα στη σχετική επιστολή που δόθηκε προς τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι. "Η παρουσία των κυανοκράνων στην Κράινα αποδείχτηκε ότι δε συμβάλλει στην ειρηνευτική διαδικασία και, τελικά, παγιώνει τη σερβική κατοχή των κροατικών εδαφών".

Η απόφαση της κροατικής κυβέρνησης προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των αξιωματούχων του ΟΗΕ, αλλά και των κρατών που μετέχουν στην "Ομάδα Επαφής". Η Βόννη, μάλιστα, που είχε καταβάλει σοβαρές προσπάθειες να αποτρέψει τη λήψη της, τη χαρακτήρισε "εντελώς λανθασμένη" και κάλεσε το Ζάγκρεμπ να την αναθεωρήσει πριν να είναι πολύ αργά. Τους φόβους όλων των Δυτικών συνόψισε εύστοχα ο Γιασούσι Ακάσι, υπογραμμίζοντας ότι, "αν οι δυνάμεις του ΟΗΕ αποχωρήσουν από την Κροατία, είναι πολύ πιθανό ότι επιμέρους επεισόδια ή ατυχήματα θα οδηγήσουν στην κλιμάκωση των συγκρούσεων".

Ο Πρόεδρος της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν και ο υπουργός Εξωτερικών του Μάτε Γκράνιτς προσπάθησαν να καταπραφυνουν τις ανησυχίες της "Ομάδας Επαφής", υποστηρίζοντας ότι κύριος στόχος του Ζάγκρεμπ είναι να επανεντάξει στην Κροατία τα σερβοκρατούμενα εδάφη, αλλά "θα το κάνει με ειρηνικά μέσα". Κανείς, όμως, δεν πιστεύει κατά βάθος τις διαβεβαιώσεις τους. Αντίθετα, οι εκτιμήσεις που κυριαρχούν για το τι μέλλει γενέσθαι πλέον στην περιοχή είναι μάλλον ζοφερές.

Ευρωπαϊκές διπλωματικές πηγές υποστήριζαν την περασμένη εβδομάδα ότι είναι πολύ πιθανό ότι ο Κροάτης Πρόεδρος να πήρε την απόφαση αυτή για την αποχώρηση των δυνάμεων του ΟΗΕ με την ελπίδα κυρίως της μετακίνησής τους από τις σημερινές θέσεις της διαχωριστικής γραμμής Κράινα - λοιπής Κροατίας στα σύνορα Κροατίας - Βοσνίας. Αυτή, άλλωστε, ήταν η σταθερή επιδίωξη της κροατικής κυβέρνησης από την αρχή, μολονότι δεν κατέστη δυνατό να ικανοποιηθεί, εξαιτίας των σερβικών αντιρρήσεων. Οι ίδιες πηγές, όμως, εκτιμούσαν πως η μετακίνηση αυτή είναι μάλλον απίθανο να πραγματοποιηθεί.

Τα κύρια σενάρια για τις προθέσεις του Τούτζμαν και τις μελλοντικές εξελίξεις στην περιοχή της Κράινα είναι δύο.

Το αισιόδοξο εκτιμά ότι κύριος σκοπός του Κροάτη Προέδρου, κατά τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης, είναι να πιέσει τους Σέρβους της Κράινα σε ουσιαστικές υποχωρήσεις και την εφαρμογή της χρονίζουσας, μολονότι υπογεγραμμένης, συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας των δύο πλευρών.

Το απαισιόδοξο, αντίθετα, θεωρεί ότι η συγκεκριμένη απόφαση θα οδηγήσει, πιθανότατα, στην αναζωπύρωση του πολέμου στην Κροατία και επισημαίνει ότι, με δεδομένο το ότι το Ζάγκρεμπ διαρκώς εξοπλίζεται, παρά το σχετικό εμπάργκο, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι προθέσεις κρύβει πίσω από την απόφασή του ο Τούτζμαν. Μόνον που η πιθανή αναζωπύρωση του πολέμου στην Κράινα, θα έχει αναπόφευκτα, όπως είναι πια προφανές, σημαντικές επιπτώσεις στην πάντα ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στη Βοσνία. Και, περαιτέρω, ενδέχεται να φέρει είτε τη μεταστροφή του Βελιγραδίου υπέρ των ομοεθνών του της Βοσνίας ή της Κράινα, είτε ακόμη και την εμπλοκή του σε έναν διευρυμένο πόλεμο.

Μαριάννα ΤΟΛΙΑ

Οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ίσως ως ο τυχερότερος από τους κουρδικούς πληθυσμούς των κρατών της περιοχής. Σε αντίθεση με τους ομοεθνείς τους της Συρίας, του Ιράν αλλά, κυρίως, της Τουρκίας, που ζουν κάτω από την άγρια καταστολή, κατάφεραν την τελευταία τετραετία - χάρη στη διεθνή συγκυρία, τις συμπτώσεις των δυτικών συμφερόντων και την πολυεθνική δύναμη προστασίας που εδρεύει στην Τουρκία - να συγκροτήσουν ένα δικό τους αυτόνομο κουρδικό κράτος στα βουνά του ιρακινού Κουρδιστάν. Αποκατέστησαν τα σπίτια τους, έφτιαξαν κοινοβούλιο και κυβέρνηση, σχολεία, νοσοκομεία. Κατάφεραν, τελικά, να ικανοποιήσουν κάποιες στοιχειώδεις τους ανάγκες.

Ο στόχος του ιρακινού κουρδικού κινήματος για τη μετατροπή του αυτόνομου σε ανεξάρτητο κράτος δεν κατέστη, βέβαια, δυνατό να επιτευχθεί, αφού σύσσωμη η Δύση αντιτάχτηκε σε αυτόν. Οι προσπάθειες και οι επισκέψεις των ηγετών του κουρδικού κινήματος του Ιράκ Μασούντ Μπαρζανί και Τζαλάλ Ταλαμπανί στις δυτικές πρωτεύουσες στάθηκαν μάταιες. Κανείς Δυτικός δεν ευνοεί την εμφάνιση ενός ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, αφού όλοι πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά, θα εγείρει το πάθος και των υπολοίπων κουρδικών πληθυσμών για ανεξαρτησία και θα οδηγήσει σε μεγάλες ανατροπές κι έναν αιματηρότατο αγώνα, πλήττοντας, πρώτα από όλα, τον μεγάλο εταίρο της Δύσης στην περιοχή: την Τουρκία.

Σε αντίθεση με τις προσπάθειες των Κούρδων ηγετών για αναγνώριση του αυτόνομου κράτους από τη Δύση και την προώθηση ενός σχεδίου Συντάγματος - αποτυχημένες βέβαια - οι οποίες ανησύχησαν την Αγκυρα και τη Βαγδάτη, οι ειδήσεις για την επανάληψη των ενδοκουρδικών συγκρούσεων στο Ιράκ μάλλον τις χαροποίησαν. Μολονότι ασφαλείς πληροφορίες για τα αίτιά τους από τον ίδιο την "τόπο του εγκλήματος" είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευτούν, κουρδικές πηγές στην Αθήνα συνέδεαν τη διαμάχη, μεταξύ των άλλων, και με τη διαφορά των πολιτικών προτάσεων των δύο μεγάλων οργανώσεων - κομμάτων του τόπου.

Σύμφωνα με αυτές, η "Πατριωτική Ενωση" του Τζαλάλ Ταλαμπανί έχει συνειδητοποιήσει τον αρνητικό ρόλο που διαδραματίζει η Αγκυρα στο συνολικό κουρδικό ζήτημα και απορρίπτει, μολονότι χλιαρά, τις διασπαστικές τακτικές και μεθοδεύσεις διαίρεσης του κουρδικού κινήματος. Τάσσεται, δε, υπέρ της υιοθέτησης μιας μάλλον ανεξάρτητης πολιτικής. Αντίθετα, το"Δημοκρατικό Κόμμα" του Μασούντ Μπαρζανί εξακολουθεί να παραμένει προσηλωμένο στις αρχές της εξάρτησης του ιρακινού κουρδικού κινήματος από την Τουρκία.

Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώθηκαν, σε μεγάλο βαθμό, χτες από τις δηλώσεις του Τζαλάλ Ταλαμπανί στη φιλο - κουρδική εφημερίδα "Οζγκιούρ Ουλκέ" που εκδίδεται στην Τουρκία. Ο Ταλαμπανί έφτασε, μάλιστα, να καταγγείλει την κυβέρνηση της Αγκυρας ότι έχει προσεταιριστεί το Δημοκρατικό Κόμμα και προσπαθεί να το συμφιλιώσει με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεφιν. Απώτερος στόχος, φυσικά, είναι η διάσπαση του ιρακινού κουρδικού κινήματος - που άλλωστε έχει ήδη αρχίσει - και, τελικά, η συντριβή του. Αραγε θα επιτευχθεί;

Μ. Τ.

Είναι νέοι, συνήθως άνεργοι και σπάνια κάτοχοι πανεπιστημιακών διπλωμάτων. Πολλοί από αυτούς "κατοικοεδρεύουν" στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης, της Βόννης ή στο Τότεναμ του βόρειου Λονδίνου. Η μάλλον λάθος! Μπορείς να τους συναντήσεις σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και, φυσικά, και στη χώρα μας. Το ταλέντο που διαθέτουν δεν είναι... μονοδιάστατο, καθώς διακρίνεται μεταξύ άλλων από "συστατικά" στοιχεία όπως η καλή γνώση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των προγραμμάτων τους, η υπομονή και η επιμονή. Ολα αυτά, μαζί με το δαιμόνιο του εθισμού για όλο και περισσότερη "ηλεκτρονική" περιπέτεια, σκιαγραφούν αχνά... αυτό που έχει γίνει ο μεγαλύτερος "βραχνάς" της CIA, του ΝΑΤΟ, των μεγαλυτέρων τηλεφωνικών εταιριών στον κόσμο, τραπεζών ακόμη και κυβερνήσεων: τους "χάκερς" (hackers) ή, αλλιώς, τους σύγχρονους πειρατές που μπορούν να εισχωρήσουν στα αρχεία - μυστικά και μη - οποιουδήποτε ηλεκτρονικού δικτύου!

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα εντοπισμού ενός τέτοιου ανήλικου "πειρατή" είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας στη βρετανική εφημερίδα "ΙΝΤΕΠΕΝΤΕΝΤ". Ο 16χρονος Βρετανός με ψευδώνυμο "Ντάταστριμ" (Datastream) από το βόρειο Λονδίνο (αγνώστων λοιπών στοιχείων) κατάφερε να εισχωρήσει την περασμένη άνοιξη στα "άδυτα" των ηλεκτρονικών υπολογιστών της κυβέρνησης των ΗΠΑ, έχοντας πρόσβαση στις μυστικές επικοινωνίες στρατιωτικών, αξιωματούχων και πρακτόρων της κυβέρνησης Κλίντον στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας κατά τη διάρκεια της κρίσης των δύο πλευρών με αφορμή το βορειοκορεατικό πυρηνικό πρόγραμμα. Το πιο "ωραίο" είναι ότι ο Βρετανός έφηβος σκέφτηκε να ενημερώσει για όλα αυτά και 35.000.000 άλλους, χρήστες του διεθνούς ηλεκτρονικού δικτύου "Ιντερνέτ". Η ταυτότητά του εντοπίστηκε όταν κάποιο βράδυ του περασμένου Ιούλη ξεχάστηκε για ώρες... όντας συνδεδεμένος με υπολογιστή του Πενταγώνου. Ο ίδιος, απορρίπτοντας τις κατηγορίες για κατασκοπία, υποστήριξε πως ό,τι έκανε το έκανε "για πλάκα".... Πάντως, μέχρι το τέλος του μήνα, ο 16χρονος θα μάθει πότε θα παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη.

Βέβαια, η περιπέτεια του 16χρονου Βρετανού δεν είναι η μοναδική που είχε νομική συνέχεια. Πριν από λίγες μόλις ημέρες, ο 23χρονος Μαρκ Αμπιν, γνωστός στους κύκλους των κυβερνοδιαστημικών ως "Φάιμπερ Οπτικ", βγήκε από τη φυλακή ασφαλείας των ΗΠΑ στην οποία είχε εγκλειστεί για 10 μήνες, καθώς τόσο αυτός όσο και τέσσερα μέλη των "Κυρίαρχων της Καταστροφής" (πενταμελής σπείρα πειρατών ηλεκτρονικών δικτύων) είχαν καταδικαστεί για ποινικά κολάσιμες ηλεκτρονικές παραβιάσεις: εισβολή στους υπολογιστές της τηλεφωνικής εταιρίας ΑΤ & Τ για την αποφυγή χρέωσης δικών τους τηλεφωνικών συνδιαλέξεων (εσωτερικών και υπερατλαντικών) και πρόσβαση σε απορρήτους τηλεφωνικούς καταλόγους, πρόσβαση στα αρχεία της Τράπεζας Αμερικής, της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, της γνωστής επιχείρησης "Τσικίτα Μπανάνα" κλπ.

"Μπορούμε - με τη σωστή αμοιβή... - να καταστρέψουμε τη ζωή των ανθρώπων ή να τους κάνουμε να μοιάζουν με αγίους", ισχυρίζεται κάποιο από τα μέλη της σπείρας, σύμφωνα με το τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Τάιμ", το οποίο περιγράφει με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες το πάρτι που έδωσαν προς τιμήν του Μαρκ Αμπιν διάφοροι άλλοι νεαροί που συνηθίζουν να ταξιδεύουν στο κυβερνοδιάστημα χρησιμοποιώντας τον προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή τους σαν... μαγικά χαλιά. Ισως, γιατί και εκείνοι διαισθάνονται πως η ώρα η δικιά τους, εκείνη της εκδίκησης των "χάκερς", έφθασε!

Δ. ΟΡΦ.

Ο πόλεμος μετέτρεψε τη γραφική ορεινή περιοχή σε σωρό ερειπίων

Η ανάγκη της διαρκούς πολεμικής ετοιμότητας για την απόκρουση των μεγάλων εξωτερικών κινδύνων κάνει την πολιτική κατάσταση στον κουρδικό θύλακα του Β. Ιράκ πάντα πολύ ασταθή