Στη διάρκεια της πολύμηνης απεργίας των δικηγόρων, με μοναδικό αίτημα να μην ψηφιστεί ο φορομπηχτικός σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων νόμος, οι κομμουνιστές δικηγόροι έδωσαν ομηρικές μάχες στις συνελεύσεις των δικηγορικών συλλόγων αφ'ενός για να κάνουν γνωστό στο πλατύ κοινό ότι ο αγώνας τους αφορούσε όχι μόνο τον δικό τους επαγγελματικό κλάδο, μα όλους τους μη μεγαλοεισοδηματίες της χώρας, ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους, βιοτέχνες και αγρότες και αφ'ετέρου να επιτύχουν την ανάπτυξη κοινών αγώνων.

Και η μεν κυβέρνηση μέσα από τον αστικό Τύπο, τα κρατικά καθώς και τα ελεγχόμενα από το μεγάλο κεφάλαιο ιδιωτικά τηλεακουστικά και τηλεοπτικά ΜΜΕ, πέτυχε την απομόνωση των δικηγόρων διαβάλλοντάς τους ότι απεργούν "για να μην πληρώσουν φόρο". Σ' αυτό όμως βοηθήθηκε πολύ, έμμεσα ή άμεσα και από τις ίδιες τις ηγεσίες των δικηγορικών Συλλόγων, καθώς, ενώ συνέχιζαν τη σχοινοτενή απεργία, η οποία όπως διεξαγόταν, οδηγούσε σε παραπέρα απομόνωση των δικηγόρων, αλλά και σε κόπωσή τους, δεν ανοίχτηκαν στην κοινωνία, σε όλες τις επαγγελματικές, εμπορικές, βιοτεχνικές, αγροτικές κλπ. ενώσεις, να τους αναλύσουν το αληθινό περιεχόμενο αυτού του νόμου, ώστε να ενωθούν από τότε με τους δικηγόρους για ν' αναπτύξουν και να κλιμακώσουν κοινούς αγώνες.

Αν αυτό είχε γίνει, αυτός ο νόμος δε θα είχε φτάσει στο Εθνικό Τυπογραφείο.

Αυτές τις μέρες όμως, όλοι πια βλέπουν το βρόχο να σφίγγεται στο λαιμό τους και, φυσικά, ξεσηκώθηκαν. Από την Κέρκυρα ως τη Λάρισα, την Καβάλα ως την Κρήτη, όλοι οι μικρομεσαίοι φορολογούμενοι - και οι αγρότες και με μαζικές αγωνιστικές εκδηλώσεις διεκδικούν τη μη εφαρμογή των ψευδεπίγραφων αντικειμενικών κριτηρίων, τα οποία δεν είναι κριτήρια αλλά τεκμήρια και δεν είναι αντικειμενικά αλλά σαρωτικά, με ωμή παραβίαση του Συντάγματος που ορίζει ότι οι πολίτες οφείλουν να πληρώνουν φόρους ανάλογα με το εισόδημά τους.

Σ' αυτόν τον αγώνα, στον οποίο αποδύονται οι επιτηδευματίες όλης της χώρας, οφείλουν οι δικηγόροι να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Αν όλοι αυτοί έμεναν πέρυσι απλοί θεατές, είχαν το ελαφρυντικό της άγνοιας και της κρατικής παραπληροφόρησης. Οι δικηγόροι όμως, δε θα έχουν κανένα ελαφρυντικό αν, σήμερα μείνουν κι αυτοί απλοί θεατές. Και δεν πρέπει να μείνουν απλοί θεατές οι δικηγόροι, όχι απλά από αλληλεγγύη, αλλά για τον ίδιο τον πολύμηνο αγώνα τους, ο οποίος πρέπει - και μπορεί - να δικαιωθεί.

Φυσικά, δεν εννοώ την επάνοδο στην περσινή απεργία.

Υπάρχουν πολλές μορφές και πολλοί τρόποι συμμετοχής των δικηγόρων στον αγώνα τούτο - και πρώτ' απ' όλα με σύνοδο της Συντονιστικής, με δημόσια ανακοίνωση, με συγκεντρώσεις, με συνεντεύξεις Τύπου, με συμμετοχή των Διοικήσεων των Δικηγορικών Συλλόγων στις επαφές με την κυβέρνηση. Χωρίς, βέβαια, ν' αποκλείεται και η απεργία. Αλλ' απεργία αληθινή. Ολιγοήμερη αλλά σφιχτή. Καθοδηγούμενη και ελεγχόμενη.Και επαναλαμβανόμενη αν χρειασθεί. Ετσι θα βοηθηθεί και η κυβέρνηση να ξαναδεί τη φορολογική της πολιτική.

Ζ. Ι. ΝΤΙΝΟΣ

Φίλε "Ρίζο"

Αναφέρομαι στην "Καθημερινή" (εσωκλείω το σχετικό πειστήριο) της 10/2/95, που αντιπαραθέτει δύο φωτογραφίες κεντρικού σημείου της Βουδαπέστης με τη γνωστή μεγάλη γέφυρα στο Δούναβη και τα περιβάλλοντα κτίρια και γράφει κατά λέξη: "Η μια (φωτογραφία) είναι από τη σκοτεινή εκείνη περίοδο της σοβιετικής κατοχής το 1945. Τότε που οι πενήντα μέρες της κατοχής είχαν αποτέλεσμα να καταστραφεί το 90% των εργοστασίων και το 80% των κτιριακών συγκροτημάτων. Η άλλη φωτογραφία είναι από το σήμερα. Σήμερα που τα πάντα έχουν ξαναβρεί τους παλιούς τους ρυθμούς με τα κτίρια ανοικοδομημένα εκ νέου, τα εργοστάσια γεμάτα και πάλι ζωή"... "Αυτά τα θαυμαστά" γράφει η καλή εφημερίδα! Οταν ακόμη κι ένας μέτριος γνώστης των γεγονότων της εποχής ξέρει ότι διεξάχθηκαν τότε λυσσώδεις μάχες με τα ναζιστικά στρατεύματα για την απελευθέρωση της Ουγγαρίας. Ειδικά για την απελευθέρωση της Βουδαπέστης, οι μάχες διήρκεσαν πάνω από ένα μήνα μέσα στην πόλη με αμυνόμενους, μεραρχία των SS, με ό,τι σημαίνει αυτό σε ανθρώπινες ζωές και εκτεταμένες καταστροφές σε κτίρια κτλ.

Μετά την απελευθέρωση, όμως, το νέο καθεστώς, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, μόχθησε για την αποκατάσταση της πρωτεύουσας. Το πέτυχε σε σχετικά πολύ σύντομο διάστημα. Η πόλη ξαναβρήκε την ομορφιά της και το "αυτοκρατορικό" μεγαλείο της. Αναδείχτηκε σαν μια από τις ωραιότερες πρωτεύουσες της Κ. Ευρώπης, με τους ρυθμούς της νέας ζωής. Οι δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας - κύρια μετά τη μεταπολίτευση - είχαν την ευκαιρία "ιδίοις όμμασι" να το διαπιστώσουν στα εκεί ταξίδια τους!

Φαίνεται ότι οι δύστυχοι απεσταλμένοι της "Καθημερινής" έπασχαν από τέλεια τύφλωση και κώφωση. Τι άλλο μπορεί να πει κανείς μπροστά στο μέγεθος της κακοποίησης της αλήθειας;!

Ως προς το "σήμερα", καλό θα 'ταν η καλή μας εφημερίδα να πληροφορήσει τους αναγνώστες της - αν μπορεί βέβαια "στα σοβαρά" - για τα "εργοστάσια γεμάτα και πάλι ζωή και ανθρώπους", την ανεργία, το βιοτικό επίπεδο, την εγκληματικότητα και πολλά άλλα της... αξιοζήλευτης "νέας ζωής"!

Γεράσιμος ΚΑΛΟΣ

Ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Αυτοκινητιστών Ν. Θεσσαλονίκης με υπόμνημα διαμαρτυρίας στον πρωθυπουργό, εκφράζει "την αγωνία και την απόγνωση των χιλιάδων συνταξιούχων του κλάδου για τη συνεχιζόμενη ανάλγητη και άδικη συμπεριφορά της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι συντάξεις του ΤΣΑ παραμένουν καθηλωμένες σε επίπεδα πείνας (40 - 70.000 δρχ. το μήνα).

Η προφορική αναγνώριση του δίκιου μας - συνεχίζει - δυστυχώς δε γεμίζει τα άδεια στομάχια των πεινασμένων. Η αύξηση που χορηγήθηκε στο ΤΣΑ για ολόκληρο το 1994 δεν ξεπέρασε το 3%. Τον Οκτώβρη 1994, υποσχεθήκατε συμπληρωματική αύξηση, αλλά δυστυχώς ούτε αυτή δόθηκε. Για το 1995 πήραν κάποια αύξηση όλοι οι συνταξιούχοι της χώρας, εκτός από το ΤΣΑ. Ισως διότι ο υφυπουργός κ. Ιωαννίδης πιστεύει πως αφού ο ίδιος δεν πεινά, δεν πεινούν και οι συνταξιούχοι του ΤΣΑ.

Είναι γνωστό πως το 1979 η κυβέρνηση της ΝΔ με το νόμο 984/79 μετέφερε από το ΤΣΑ στο ΙΚΑ 60.000 οδηγούς. Αυτό αποτέλεσε τη χαριστική βολή για το ΤΣΑ. Και είναι καταδικασμένο να κλείσει".

Και το υπόμνημα καταλήγει: "Ελπίζουμε και περιμένουμε κύριε πρόεδρε, την άμεση προσωπική σας παρέμβαση, για την αναβάθμιση επιτέλους των συντάξεων του ΤΣΑ σε ανθρώπινα επίπεδα".