Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού γενικότερα είναι σήμερα πεισμένοι - στον ένα ή άλλο βαθμό και ανεξάρτητα από την έκταση και το βάθος της ουσιαστικής ενημέρωσής τους - ότι έρχονται χειρότερες μέρες. Ακούνε, για παράδειγμα, και διαβάζουν με μεγάλη περίσκεψη και έντονες αμφιβολίες - τουλάχιστον - τα όσα ...επαναστατικά και μεγαλόστομα, σχετικά με τη δημόσια εκπαίδευση, υποστηρίζουν και υπόσχονται τις μέρες αυτές οι κυβερνητικοί αρμόδιοι και, την ίδια στιγμή, αναλογίζονται ότι ένα μεγάλο μέρος του ισχνού, έτσι κι αλλιώς, μηνιάτικου εισοδήματος, πρέπει να διατεθεί για την έναρξη και μόνο της νέας σχολικής χρονιάς, στα πλαίσια της συνεχώς υποβαθμιζόμενης, δήθεν δωρεάν και όλο και περισσότερο "ιδιωτικοποιούμενης", δημόσιας εκπαίδευσης. Και δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία, όταν ακούνε τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, να εξαγγέλλει την εκπόνηση ενός σκληρότερου ακόμη προϋπολογισμού, για το 1998, ότι και νέα, αντιλαϊκά μέτρα θα επιδράμουν στις δικές τους πλάτες, ενώ τα δυσθεώρητα, ήδη, κέρδη των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών, θα σημειώσουν και νέα ρεκόρ αύξησης.

Η αδιαμφισβήτητη, όμως, για την ορθότητά της, αυτή περιγραφή των λαϊκών αισθημάτων και τάσεων, δε βρίσκει - μέχρι σήμερα και παρά τους ενισχυόμενους συνεχώς αγώνες - την αντίστοιχη έκφρασή της, στο ξεδίπλωμα οργανωμένων και μαζικών κινητοποιήσεων. Γεγονός, το οποίο σπεύδουν να εκμεταλλευτούν οι κυβερνώντες και όσοι υποστηρίζουν - με τον ένα ή άλλο τρόπο - τη λογική του δήθεν μονόδρομου, ως απόδειξη της λαϊκής ανοχής, αν όχι και της υποστήριξης της πλειοψηφίας του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Τίποτε, όμως, δεν είναι περισσότερο ψέματα απ' αυτό. Η υπαρκτή σήμερα αναντιστοιχία, μεταξύ της οξύτητας των λαϊκών προβλημάτων και του επιπέδου των μαζικών αγώνων, οφείλεται σε μια σειρά και, εν πολλοίς, αλληλοεξαρτώμενες αιτίες και παράγοντες, αντικειμενικού και υποκειμενικού χαρακτήρα, των οποίων η ανάλυση ξεφεύγει από τις διαστάσεις και το θέμα του παρόντος κειμένου. Κάθε άλλο, όμως, παρά σημαίνουν τη συμπάθεια και την υποστήριξη του λαού σε μια πολιτική, που του κάνει κάθε μέρα δυσκολότερη τη ζωή. Απλά - όσο απλές μπορούν να είναι αυτές οι διαδικασίες - το σύνολο των προαναφερόμενων αιτιών και παραγόντων λειτουργούν σήμερα, ως ένας μεγάλος (και μάλλον ο μεγαλύτερος) σύμμαχος της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου. Και ταυτόχρονα, ως ένα μεγάλο, σύνθετο και πολύμορφο εμπόδιο, που στέκει μπροστά στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Ενα εμπόδιο, όμως, το οποίο δεν είναι αξεπέραστο. Οι μεγάλες και μαχητικές απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις των αγροτών, των εκπαιδευτικών, των ναυτεργατών και άλλων εργαζομένων του περασμένου χειμώνα και της άνοιξης δίνουν τις απαραίτητες γι' αυτό αποδείξεις. Είναι, όμως, κι ένα εμπόδιο, που συνεχίζει να υπάρχει και δε χρειάζεται την παραμικρή υποτίμηση.

Δυνατότητα πρώτη: Η ανάγκη της οργανωμένης και μαζικής αντίστασης και πάλης, ενάντια στα όποια αντιλαϊκά, κυβερνητικά μέτρα, έχει αρχίσει να κερδίζει σημαντικό έδαφος στις συνειδήσεις πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Και παρότι θα ήταν, ενδεχομένως, πρόωρο να μιλήσουμε και για μια σοβαρή υποχώρηση των γνωστών, λαθεμένων και ιδιαίτερα ζημιογόνων αντιλήψεων, περί της δήθεν αναποτελεσματικότητας των λαϊκών αγώνων, έχουν - και γι' αυτό - δημιουργηθεί αρκετές προϋποθέσεις.

Δυνατότητα δεύτερη: Σημαντικό έδαφος στις συνειδήσεις έχει κερδίσει, επίσης, η ανάγκη να "υπερφαλαγγιστούν" και να ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια και δυσκολίες βάζουν στην αγωνιστική έκφραση των λαϊκών διαθέσεων οι διάφορες, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και τα "κόλπα" των "κοινωνικών διαλόγων" και όλα τα συναφή, περί "εθνικών και κοινωνικών συναινέσεων". Είναι αρκετά, πλέον, τα παραδείγματα της αναπτυσσόμενης από τα κάτω λαϊκής, αγωνιστικής πρωτοβουλίας. Οι διάφορες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, σε όλη τη χώρα, που ξεδιπλώνονται την περίοδο αυτή, με αφορμή το κυβερνητικό σχέδιο "Ιωάννης Καποδίστριας", αποτελούν μια χαρακτηριστική γι' αυτό απόδειξη, παρά τις υπαρκτές ελλείψεις και αδυναμίες στο περιεχόμενο πολλών εξ αυτών, οι οποίες, όμως, οφείλονται σε άλλους παράγοντες.

Δυνατότητα τρίτη: Θετικά βήματα σημειώνονται, επίσης, στην κατανόηση από τους εργαζόμενους της κοινότητας των προβλημάτων τους. Γεγονός, ιδιαίτερα σημαντικό, αφού αποτελεί μια αναντικατάστατη και σοβαρή προϋπόθεση, για το αποτελεσματικό χτύπημα των ατομικιστικών αντιλήψεων, την αναζωογόνηση της συλλογικής και οργανωμένης πάλης και της αλληλεγγύης, αλλά και την πολύ μεγαλύτερη προώθηση του τόσο αναγκαίου συντονισμού των επιμέρους αγώνων και κινητοποιήσεων.

Δυνατότητα τέταρτη: Εξίσου και περισσότερο σημαντικό είναι το γεγονός, ακόμη, πως όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι προσεγγίζουν - στον ένα ή άλλο, βέβαια, βαθμό και από διάφορες αφετηρίες και δρόμους - τη γενικότερη ταξική ουσία των επιμέρους κυβερνητικών αντιλαϊκών επιλογών και μέτρων, των αντίστοιχων κατευθύνσεων της ΕΕ και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Γεγονός, που δίνει, με τη σειρά του, νέες δυνατότητες στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης και δημιουργεί σοβαρές προϋποθέσεις, για τον απεγκλωβισμό των εργαζομένων από ανασταλτικές και ζημιογόνες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.

Ως μια μεγάλη πρόκληση, πρέπει να αντιμετωπίσουν οι κομμουνιστές, τις αυξανόμενες δυνατότητες της παραπέρα, σοβαρής ενίσχυσης του μαζικού λαϊκού κινήματος και της πάλης των εργαζομένων

Η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι υπόθεση όλων και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η πραγματικότητα αυτή καθοδηγεί εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές, μαζί με τους εργαζόμενους, στο να συντονίζουν τη δράση τους ενάντια στην αντιεκπαιδευτική λαίλαπα της κυβέρνησης, που δηλώνει αποφασισμένη, πάση θυσία, να υλοποιήσει το σχέδιό της για διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, της μεγαλύτερης ίσως κατάκτησης του μαζικού λαϊκού κινήματος. Μιλούν στο "Ρ" ένας γονιός και ένας εργαζόμενος και εξηγούν γιατί η παιδεία είναι υπόθεση όλων μας. "Οι αντιφάσεις του εκπαιδευτικού "εκσυγχρονισμού"". Αρθρο του Γ. Κ. Μωραϊτη (σελίδες 5 - 7).

ΒΑΘΙΑ το χέρι στην τσέπη θα αναγκαστούν να βάλουν και φέτος οι γονείς, ενόψει της έναρξης της καινούριας σχολικής χρονιάς, για να στείλουν τα παιδιά τους πλήρως εξοπλισμένα στα θρανία, καθώς οι τιμές στα σχολικά είδη είναι και φέτος ιδιαίτερα τσουχτερές, σε σχέση με τους ισχνούς οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Οπως εξηγούν οι ίδιοι οι έμποροι, αυτό γίνεται, όχι γιατί οι καταστηματάρχες φουσκώνουν τις τιμές, αλλά γιατί τα προμηθεύονται και οι ίδιοι ακριβότερα σε σχέση με πέρσι, ελέω "απελευθέρωσης" των τιμών, που, κατά τα άλλα, η κυβέρνηση επιμένει να υποστηρίζει ότι είναι ...προς όφελος του καταναλωτή (Σελίδα 8).

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ συνενώσεις κοινοτήτων. Με διαφημίσεις και μέτρα κομματικής πειθαρχίας, προσπαθεί η κυβέρνηση να κάμψει τις αντιδράσεις για το πρόγραμμα αναγκαστικών συνενώσεων "Ι. Καποδίστριας". Στα πλαίσια της "αναγκαιότητας" να εφαρμοστεί πάση θυσία το συγκεκριμένο αυτό μέτρο - καθώς αποτελεί επιταγή των Βρυξελλών - η κυβέρνηση ετοιμάζει διαφημιστική εκστρατεία, κόστους 382 εκατομμυρίων δραχμών, με στόχο την προπαγάνδιση και αποδοχή του. Οι συντονιστικές επιτροπές των κοινοτήτων αποκαλύπτουν τι πραγματικά θα συμβεί από την εφαρμογή του μέτρου και παρουσιάζουν τα αιτήματα των κατοίκων (σελίδες 10 - 11).

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ "σοκ" θα υποστούν το 1998 οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι, με την εμμονή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να τους φορολογεί με το άδικο και αντισυνταγματικό σύστημα των "αντικειμενικών" κριτηρίων. Οι δε μεσοβέζικες ρυθμίσεις που επεξεργάζονται αυτό το διάστημα οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών δεν αναιρούν, ούτε στο ελάχιστο, το δεδομένο αυτό (σελίδες 12 - 13).

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ - καταργήσεις δημόσιων φορέων. Στον Καιάδα της "αγοράς", χιλιάδες δημόσιοι οργανισμοί. Στο όνομα του "νοικοκυρέματος" του κράτους, η κυβέρνηση προωθεί τη μετατροπή του νομικού καθεστώτος χιλιάδων ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ. Ρόλο χωματερής επιφυλάσσει για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία θα φορτωθεί σταδιακά τους φορείς κοινωνικής πολιτικής, ώστε να απαλλαγούν από το "βάρος τους" τα υπουργεία και η κεντρική διοίκηση (σελίδα 13).

Η ΑΝΕΡΓΙΑ τραβά την ανηφόρα. Η σταθερή αύξηση των δεικτών, χρόνο με το χρόνο, δεν αρκεί για να κατανοηθεί η κατάσταση χιλιάδων ανέργων, που δεν μπορούν να ζήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, η ανεργία το 1996 ήταν 10,4%, το 1995 ήταν 10,3% και προβλέπεται ότι το 1998 - με βάση σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ - θα φτάσει το 10,5% (σελίδα 27).

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ Καταστροφή. Αύγουστος 1922. Η Ελλάδα γνωρίζει μια τραγωδία, κατάληξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Η τυχοδιωκτική αυτή Εκστρατεία, τις συνέπειες της οποίας πλήρωσε ο ελληνικός λαός, είναι συνδεδεμένη με την καταστροφή και τα δεινά που σφράγισαν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους ως τις μέρες μας. Σήμερα που οι εξελίξεις στα Βαλκάνια και το Αιγαίο, με τη "νέα τάξη πραγμάτων" επιδρούν στην ανάπτυξη, από την κυρίαρχη τάξη, ενός νέου μεγαλοϊδεατισμού, τα διδάγματα από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι ζωντανά και επίκαιρα(σελίδα 29).