***

• Η τυφλή υλοποίηση και στη χώρα μας των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των διαφόρων γνωστών Συνθηκών, που, με το προκλητικό πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, δημιουργεί υποδομές (σε επίπεδο γειτονιάς, δήμου, πόλης, περιοχής) με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης λειτουργίας διαφόρων επιχειρηματικών μονάδων. Τα πάντα υποτάσσονται πλέον στην υπόθεση της απόσπασης όλο και μεγαλύτερων υπερκερδών, μέσα από ποικιλόμορφα συστήματα συμπίεσης του κόστους παραγωγής.
• Η προώθηση μέτρων τομής στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα παραγωγικών μονάδων που γίνεται μέχρι σήμερα ή η εκχώρηση κάποιων λειτουργιών του κράτους στην ιδιωτική πρωτοβουλία, σε καθεστώς "νέας τάξης" στις παραγωγικές σχέσεις, θεωρείται πλέον παρωχημένο. Ανατίθεται λοιπόν στους... "εκλεκτότερους" εκπροσώπους του κεφαλαίου η υπόθεση της άσκησης οικονομικής, περιβαλλοντικής (και όχι μόνο) εξουσίας σε "χωροταξικές ζώνες" που οι ίδιοι θα επιλέξουν.
• Η πλήρης αποχή του δημοσίου από κάθε ιδέα μελέτης, εκπόνησης και εφαρμογής μιας αναπτυξιακής πολιτικής με βάση τα συμφέροντα του τόπου. Το θεμελιώδες ζήτημα της ανάπτυξης, που στα πλαίσια των Βιομηχανικών Περιοχών υποτίθεται πως ήταν αρμοδιότητας του κράτους μέσω της ΕΤΒΑ, ανατίθεται τώρα στις Ανώνυμες Εταιρίες, οι οποίες ουσιαστικά θα συστήνονται και θα ελέγχονται από τους "συλλογικούς φορείς" των μεγαλοεπιχειρηματιών.
• Η καταστρατήγηση κάθε ιδέας προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, και η εν πολλοίς δυνατότητα δημιουργίας Βιομηχανικών Περιοχών ακόμα και σε δάση ή δασικές εκτάσεις, χώρους πρασίνου, παραλίες ή οποιοδήποτε σημείο γης κριθεί απαραίτητο.
• Η απόρριψη κάθε ιδέας για ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό σ' ολόκληρη τη χώρα, αφού οι ιδιώτες, σύμφωνα αποκλειστικά με τα δικά τους συμφέροντα, θα αποφασίζουν πού, πώς και πότε θα ιδρύονται Βιομηχανικές Περιοχές, οι οποίες στην πραγματικότητα μπορεί να αποτελούνται από ένα και μόνο εργοστάσιο μέχρι και ολόκληρες πόλεις.
• Ο ασφυκτικός περιορισμός κάθε δραστηριότητας και δυνατότητας παρέμβασης εκ μέρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η σταδιακή μετατροπή των διαφόρων επιχειρηματικών ομάδων σε... "τοπική αυτοδιοίκηση", μέσω των ΒΕΠΕ.
• Η επέκταση της ιδέας των "ανωνύμων εταιριών" ως φάρμακο διά πάσαν νόσον. Οι ΒΕΠΕ αντί για ζώνη ελεγχόμενης παραγωγικής δραστηριότητας, που σκοπό θα έχει την πραγματική ανάπτυξη και προστασία της οικονομικής βάσης του τόπου, θα είναι ανώνυμες εταιρίες εξυπηρέτησης της κερδοφορίας των "ευυπόληπτων" μελών τους.

***

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Το νομοσχέδιο για τις ΒΕΠΕ δεν καλείται να δώσει λύσεις σε βραχυπρόθεσμες αξιώσεις των επιχειρηματιών. Στόχος των συντακτών του είναι να αποτελέσει καταστατικό χάρτη για τις σχέσεις πολιτείας - κεφαλαίου και της από κοινού στάσης τους απέναντι σε ζωτικής σημασίας θέματα που συνδέονται με την ανάπτυξη, το χωροταξικό σχεδιασμό και την περιβαλλοντική παρέμβαση

Ξαφνικά, το ρουσφέτι εξαφανίζεται και η αξιοκρατία κυριαρχεί. Πιστεύετε ότι έχει αυτές τις μαγικές ιδιότητες το νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε για την επέκταση του νόμου Πεπονή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

- Αυτές τις μέρες, με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου που αφορά στην επέκταση του ν. 2190 περί προσλήψεων σε όλο το δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της στα κανάλια και τις εφημερίδες διατείνονται ότι επέρχεται πλήρης αξιοκρατία παντού στις προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων και κλείνουν ερμητικά τα παράθυρα του ρουσφετιού. Αν, βέβαια, όλα αυτά ήταν αληθινά, θα ίσχυε παραφρασμένα η παροιμία "άμα γεράσει ο μέγας ρουσφετολόγος διάβολος, δηλαδή η κυβέρνηση, τότε καλογερεύει". Ομως, όλα τα λεγόμενα περί αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας δεν ευσταθούν και απλά λέγονται για εντυπωσιοθηρία και κατανάλωση. Πώς μπορεί κανείς να επαίρεται για τις προσλήψεις που θα γίνονται μέσα από εξετάσεις, όταν η διαβλητότητα των εξετάσεων είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος, όπως έχει δείξει και η παλαιότερη εμπειρία; Πώς μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι καταργείται το ρουσφέτι, όταν ο κατ' εξοχήν ρουσφετολογικός θεσμός των εκτάκτων δημοσίων υπαλλήλων διατηρείται και σε αυτό το νομοσχέδιο; Πώς μπορεί κανείς να καθαγιάζει αυτό το νομοθέτημα, όταν αυτό βρίθει από ρουσφετολογικά παράθυρα εξαιρέσεων στις προσλήψεις εργατοτεχνικού προσωπικού, ειδικού επιστημονικού προσωπικού, εκπαιδευτικού προσωπικού, που θα προσλαμβάνεται από τους ΟΤΑ, κλπ.;

Πάνω απ' όλα όμως, αποκρύπτεται από την κοινή γνώμη ότι αυτό το νομοσχέδιο, ακόμα και στην καλύτερή του εκδοχή, ως νόμος, θα μείνει άνευ αντικειμένου μετά το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στους ιδιώτες, που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση κατ' επιταγήν και της ΕΕ.

Μετά από όλα αυτά, είναι δυνατόν να εγκωμιάζει κανείς την κυβέρνηση για αυτό το νομοσχέδιό της, όπως έκαναν η ΝΔ, ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ στη Βουλή;

Κατά συνέπεια, θεωρείτε αναγκαία την αντιπαράθεση με τις διατάξεις του νομοσχεδίου;

Η αγωνιστική αντίθεση και αντιπαράθεση σε αυτό το νομοθέτημα είναι επιβεβλημένη. Και γιατί διαιωνίζει το ρουσφέτι και, κατά συνέπεια, τη φθορά και εξαγορά των συνειδήσεων. Και γιατί επανανομοθετεί τις πολλαπλές εργασιακές σχέσεις (μόνιμος, έκτακτος, αορίστου, ορισμένου χρόνου, συμβασιούχος έργου), την πολιτική ομηρία των δημοσίων υπαλλήλων. Και πάνω απ' όλα, γιατί αυτό το νομοσχέδιο, στην καλύτερή του εφαρμογή, δε θα είναι παρά το κύκνειο άσμα στο λυκόφως ενός δημόσιου τομέα που εκποιείται από την κυβέρνηση, με τις ευλογίες και των άλλων κομμάτων του ευρωενωσιακού προσανατολισμού.

Από την πλευρά σας, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις για τις προσλήψεις στο δημόσιο;

Το δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα προτείνει, κατά κύριο λόγο, την ισχυροποίηση και αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του δημόσιου τομέα και πρώτα πρώτα εκείνων των υπηρεσιών του, που παρέχουν κοινωνικό έργο, όπως είναι οι υπηρεσίες της δημόσιας υγείας - πρόνοιας, της δημόσιας παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης κλπ.

Μας ενδιαφέρει πρωτίστως η δημόσια διοίκηση να ενισχυθεί και να είναι ικανή να υπηρετήσει μια φιλολαϊκή κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, όπως προτείνουν οι εργαζόμενοι. Σε έναν τέτοιο δημόσιο τομέα, εμείς θέλουμε ο κατάλληλος άνθρωπος να καταλαμβάνει την κατάλληλη θέση, μέσα από ένα σύστημα αντικειμενικών ουσιαστικών και μετρήσιμων κριτηρίων. Ενας τέτοιος στόχος απαιτεί ένα ενιαίο αρραγές μέτωπο των εργαζομένων, ενάντια στις αντιλαϊκές αντεργατικές κυβερνητικές επιλογές.

Π. Κ.

ΣΕ ΠΕΔΙΟ μάχης μεταβλήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά η είσοδος του μουσείου του Καϊρου, όταν αδιευκρίνιστος αριθμός ενόπλων άνοιξαν πυρ κατά τουριστικού λεωφορείου. Από την αιματηρή επίθεση έχασαν τη ζωή τους 9 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 19 (σελίδα 8).

ΠΑΛΛΑΪΚΗ αντίδραση ξεσηκώνεται για τα νέα μέτρα στην παιδεία. Μέρα παλλαϊκής κινητοποίησης για το μέλλον της παιδείας θα είναι η ερχόμενη Τρίτη 23 Σεπτέμβρη, καθώς διοργανώνονται συλλαλητήρια στην Αθήνα στην πλατεία Κάνιγγος και στη Θεσσαλονίκη στην Καμάρα (σελίδα 18).

ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΙ τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι σταφιδοπαραγωγοί και ήδη η Συντονιστική Επιτροπή Σταφιδοπαραγωγών Κεφαλονιάς διοργανώνει αύριο, Σάββατο, αγωνιστική συγκέντρωση των σταφιδοπαραγωγών του νησιού. Η συγκέντρωση θα γίνει στις 10 το πρωί στο Δημαρχείο του Ληξουρίου (σελίδα 19).