Η επίσημη φιέστα λήξης του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτης,για"Ανταγωνιστικότητα - Ανάπτυξη - Απασχόληση" πραγματοποιείται αύριο Δευτέρα, αλλά η "συναίνεση" των "κοινωνικών εταίρων", στο σάρωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, είχε σηματοδοτηθεί πολύ καιρό πριν την τελευταία συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας του "διαλόγου", την περασμένη Τετάρτη, όπου και καταλήχτηκε το απαράδεκτο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000".

Η αυριανή, επίσημη, τελετή λήξης δεν μπορεί φυσικά να καλύψει τον ευτελισμό και τη χρεοκοπία της όλης διαδικασίας, που στηρίζεται μονάχα από την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Η περιβόητη "συναίνεση" που θέλησε να εξασφαλίσει η κυβέρνηση αφορά την ίδια, τους βιομήχανους, φυσικά, και ορισμένους συνδικαλιστές, ενώ ακόμα και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων ΔΑΚΕ - "Αυτόνομης Παρέμβασης", που μέχρι χτες ακολουθούσαν με συνέπεια το δρόμο του "διαλόγου", αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή - κάτω από το βάρος των αντιδράσεων - να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από το συγκεκριμένο κείμενο. Ετσι, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούνται να νομιμοποιήσουν τη διαδικασία εξαπάτησης με δηλωμένη την αντίθεση - τυπικά και ουσιαστικά - της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, ενώ η ολομέλεια της ΓΣΕΕ θα συνεδριάσει μόλις τη Δευτέρα το πρωί.

Η αρχή της "περιπέτειας" του "διαλόγου" έγινε ουσιαστικά στις 26 Μάρτη, όταν ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έθεσε για πρώτη φορά σε κυκλοφορία τον όρο"απασχολήσιμος" και δίνει το ακριβές στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής για την απασχόληση, μιλώντας σε πολιτική εκδήλωση του Τομέα Συνδικαλισμού του ΠΑΣΟΚ στο "Κάραβελ". Στη μνημειώδους αντεργατισμού ομιλία του, αναφέρεται και στον "κοινωνικό διάλογο", που η κυβέρνηση θα πρέπει να πραγματοποιήσει για να προωθήσει τις αλλαγές που κρίνει απαραίτητες. Αλλαγές, στο πνεύμα της"παγκοσμιοποίησης", της "ανταγωνιστικότητας", την άρσης των "κεκτημένων", με σκοπό την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την ενίσχυση των θέσεων του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας, μέσα και από το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων.

Η αντίδραση του ΚΚΕ στις πρωθυπουργικές θέσεις είναι άμεση, ενώ καταγγέλλει τον "κοινωνικό διάλογο" σαν διαδικασία απάτης. Η ΕΣΑΚ και η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" αντιδρούν, επίσης, έντονα και ζητούν τη σύγκληση των οργάνων των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων για να καταγγελθεί η ωμή πρωθυπουργική παρέμβαση στα κοινωνικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ΑΔΕΔΥ απορρίπτει το σχετικό αίτημα και η ένοχη σιωπή, με ευθύνη των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, είναι η απάντηση στις πρωθυπουργικές προκλήσεις.

Τα μηνύματα της κυβέρνησης για την πορεία του "κοινωνικού διαλόγου" αρχίζουν να έρχονται λίγες μέρες μετά, όταν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γ. Πασχαλίδης δηλώνει ότι "ο διάλογος συνιστά διεύρυνση της δημοκρατίας", αρκεί "να μη φαλκιδεύεται η λαϊκή εντολή". Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου δηλώνει ότι "δε θα περιμένουμε να ολοκληρωθεί ο διάλογος για να απαντήσουμε σε ζητήματα που χρειάζονται εδώ και τώρα λύσεις". Ετσι, φανερώνεται απερίφραστα η πρόθεση της κυβέρνησης να προωθήσει την πολιτική της, ανεξάρτητα από την κατάληξη του "κοινωνικού διαλόγου", ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, δε θα μπορούσε λίγους μήνες μετά - όπως και αποδείχτηκε - να έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές επιλογές της, αλλά να τις ενισχύει.

Λίγες μέρες μετά, η ΕΕ της ΕΣΑΚ τονίζει σε προκήρυξή της ότι "όποιοι από το συνδικαλιστικό κίνημα ετοιμάζονται να πάρουν μέρος, με οποιοδήποτε πρόσχημα, στο διάλογο της απάτης, συνειδητά ξεπουλούν και προδίδουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και γίνονται συμμέτοχοι και συνένοχοι της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης" και καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν το "διάλογο της απάτης, του συμβιβασμού και της υποταγής".

Στο μεσοδιάστημα, από την ομιλία του πρωθυπουργού στο "Κάραβελ" μέχρι τη μέρα που θα ανακοινώσει τα λεγόμενα "19 σημεία" του "κοινωνικού διαλόγου" στις 10 Απρίλη, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση" αρχίζουν να επιδοκιμάζουν τη διαδικασία του "κοινωνικού διαλόγου" και να προβάλλουν ορισμένες ενστάσεις μόνο για το διαδικαστικό και τη φερεγγυότητα που πρέπει να τον διακρίνει.

Τη Δευτέρα, ανάμεσα στα άλλα, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν, με τις υπογραφές των προέδρων τους, τις παρακάτω ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000":

• "Στρατηγική συμφωνία - πλαίσιο μεταξύ των εταίρων και της κυβέρνησης" για τη διαμόρφωση των εισοδημάτων τη 2ετία 1998 - 1999. Η υπονόμευση, δηλαδή, της ΕΓΣΣΕ και των άλλων συλλογικών συμβάσεων, με την υποταγή στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης!
• Συμφωνία για ενίσχυση της μερικής απασχόλησης σε βάρος της πλήρους απασχόλησης. Περιπαιχτικά, διαπιστώνεται ότι η "μερική απασχόληση αποτελεί προστάδιο ένταξης στην πλήρη απασχόληση"! Προωθείται, επίσης, η μερική απασχόληση στις ΔΕΚΟ, το Δημόσιο και τους ΟΤΑ, με παράλληλη λήψη μέτρων κατά της μονιμότητας.
• Συμφωνία για να μείνει στο απυρόβλητο το φορολογικό σύστημα και παραπέρα περιορισμός των φοροαπαλλαγών, όχι βεβαίως του μεγάλου κεφαλαίου. Τα ζητήματα φορολογικής ελάφρυνσης των εργαζομένων παραπέμπονται στον... προϋπολογισμό.
• Συμφωνία λήψης "μέτρων" για νέους και ηλικιωμένους άνεργους που θα βελτιώνει την "ανταγωνιστικότητά" τους. "Μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας ως κίνητρο για τις προσλήψεις νέων ανέργων".Μετατροπή του φορολογικού συστήματος, ώστε να γίνει πιο "φιλικό" για την απασχόληση. Ενίσχυση της σχέσης κατάρτισης και εργασίας, εμβάθυνση στις επιταγές της "Λευκής Βίβλου" για "διά βίου εκπαίδευση", πρόβλεψη για αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα!
• Συμφωνία για μείωση της σύνταξης των συνταξιούχων που εργάζονται. Οι τελικές ρυθμίσεις θα γίνουν από την κυβέρνηση και θα πάνε στην ΟΚΕ για κρίση.
• Συμφωνία για ενίσχυση της "άτυπης" εργασίας μέσα από το πρόσχημα θεσμοθέτησης μέτρων προστασίας για όσους την εκτελούν. "Σύγκλιση" των "εταίρων" για το "δανεισμό υπηρεσιών και εργαζομένων"!
• Συμφωνία για προώθηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και ανάπτυξη μέσα από αυτά όλου του φάσματος της πολιτικής που επιβάλλει η κυβέρνηση για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, συλλογικών διαπραγματεύσεων.
• Χρόνος εργασίας: Αν και αφαιρέθηκε από το κείμενο, καταγράφεται σε παράρτημά του η συμφωνία όλων για "επαναρύθμιση" του χρόνου εργασίας. Κυβέρνηση και ΣΕΒ ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα, ενώ η ΓΣΕΕ αποδέχεται "διευθέτηση", προωθώντας το "35ωρο" χωρίς μείωση αποδοχών, με αποτέλεσμα να ακυρώνει το αίτημα.

Τα κείμενα έγραψε ο Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Αρχές του καλοκαιριού, ο "κοινωνικός διάλογος" για την "Ανάπτυξη - Ανταγωνιστικότητα - Απασχόληση" (στο μοτίβο της θεματολογίας της "Λευκής Βίβλου") βρίσκεται σε εξέλιξη και στη συνέχεια "ανοίγει" και ο "κοινωνικός διάλογος" για το ασφαλιστικό, που μέχρι σήμερα συνεχίζεται επιβαρυμένος από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις τύπου "έκθεσης Σπράου", με κατεύθυνση την πλήρη ανατροπή του σημερινού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων ασφαλισμένων συνταξιούχων.

Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις και η στήριξη των βιομηχάνων, παράλληλα με την αποδοχή της διαδικασίας από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις στη ΓΣΕΕ, εκτός της ΕΣΑΚ, σχηματίζουν το σκηνικό απαλλοτρίωσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πρώτη συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας του "διαλόγου", οι εκπρόσωποι των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομης Παρέμβασης" κάθονται δίπλα στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Τους επόμενους μήνες, ακολουθεί μια μνημειώδης προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Η κυβέρνηση καταθέτει θέσεις που προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι αυτές που θα κάνει και πράξη, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει την πολιτική της, που χτυπά εργαζόμενους και συνταξιούχους και προχωρά σε μελετημένες διαρροές.

Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, που απαρτίζουν την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ, στηρίζουν με "χέρια και πόδια" αυτή τη διαδικασία, πίνουν "νερό" στο όνομα του "κοινωνικού διαλόγου", επιτίθενται συντονισμένα στην ΕΣΑΚ - που θέτει ξανά και ξανά στα όργανα της ΓΣΕΕ την ανάγκη αποχώρησής της από το στημένο παιχνίδι - φροντίζοντας, παράλληλα, να μην προχωρήσει η ΓΣΕΕ στην κινητοποίηση των εργαζομένων. Από την άλλη, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, κάτω από τις επίμονες προσπάθειες των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους στην προσπάθεια αφαίρεσης των δικαιωμάτων τους. Αυτή η δυσαρέσκεια στέλνει τα πρώτα μηνύματα στις παρατάξεις.

Η "Αυτ. Παρέμβαση", πριν από ενάμιση μήνα περίπου, αρχίζει να αντιδρά φραστικά στη διαδικασία του διαλόγου. Αφήνει να εννοηθεί ότι θα αποχωρήσει, παρ' όλα αυτά παραμένει και λειτουργεί ουσιαστικά στις συνομιλίες. Για ένα διάστημα, η "Αυτ. Παρέμβαση" έφευγε ...μένοντας, συγκρουόμενη ανάμεσα στην πολιτική "αναγκαιότητα" να στηρίξει τη διαδικασία και το φόβο για τις ευθύνες που θα χρεωνόταν, όταν θα άρχιζαν να αποδίδουν οι αντεργατικοί καρποί. Οταν ζήτησε την αποχώρηση της ΓΣΕΕ από τον "κοινωνικό διάλογο", συνέχισε να συμμετέχει στις συνεδριάσεις, ώσπου λίγες μέρες πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ανάγγειλε την αποχώρησή της σαν παράταξη.

Το τελευταίο διάστημα και ιδίως μετά τη μαζικότητα της πανεργατικής απεργίας, της 23ης Οκτώβρη, η ΔΑΚΕ άρχισε με τη σειρά της να ανεβάζει τους "τόνους". Οι εσωπαραταξιακές αντιδράσεις οξύνονται, αλλά στο τέλος αποφασίζεται να ζητηθεί η αποχώρηση της ΓΣΕΕ από το "διάλογο". Στη συνέχεια όμως, η ΔΑΚΕ κάνει ...μεταβολή και όπισθεν. Ανεπίσημα, τα στελέχη της αναφέρονται σε παρέμβαση του προέδρου της ΝΔ Κ. Καραμανλή,ενώ έχουν προηγηθεί συναντήσεις της Ντ. Μπακογιάννη με ΣΕΒ και ΕΒΕΑ, καθώς και με επιχειρηματικούς παράγοντες της Β. Ελλάδας. Στις συναντήσεις αυτές, αξιώνεται η παραμονή της ΔΑΚΕ στον "κοινωνικό διάλογο". Τελικά, στο "παρά ένα" η ΔΑΚΕ δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνυπογράψει το αποτέλεσμα του "διαλόγου".

Η ΠΑΣΚΕ αποδυναμώνεται από τους συμμάχους της και η ηγεσία της προσπαθεί εναγωνίως να επικυρώσει το αντεργατικό κείμενο και να συντηρήσει μια πλαστή εντύπωση "συναίνεσης" της κοινωνίας στις κυβερνητικές - εργοδοτικές επιλογές!