Απλές και φυσιολογικές είναι οι προσδοκίες των ηγεσιών των δυνάμεων του δικομματισμού, αλλά και των εκπροσώπων του επιχειρηματικού κόσμου, για την καινούρια χρονιά. Να επιταχυνθούν οι ρυθμοί υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων - τα οποία έχουν ήδη προσδιοριστεί και επικεντρώνονται κυρίως στην "αυστηρή εφαρμογή του προϋπολογισμού", τις διαρθρωτικές αλλαγές, το ασφαλιστικό, κ.ά. - ώστε να βελτιωθεί η "ανταγωνιστικότητα", η θέση της χώρας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ένταξη στην ΟΝΕ, κ.ό.κ.

Το κλίμα αυτό και οι ανάλογες, ασφυκτικές πιέσεις, που ασκούνται από πολλές πλευρές είναι διάχυτο στις αναλύσεις και τα άρθρα των "αδέσμευτων" εφημερίδων. Κοινός παρονομαστής είναι οι "εκκλήσεις" προς την κυβέρνηση να μη διστάσει να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα για την επίτευξη των "εθνικών στόχων". Κανείς βέβαια δεν αναφέρεται και δεν υπολογίζει τις "λεπτομέρειες", δηλαδή τις καταστροφικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών μαζών, την περιθωριοποίηση όλο και περισσότερων, την εκτόξευση της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, κ.λπ.

Οι εργαζόμενοι, βέβαια, δεν περιμένουν εκδηλώσεις υποστήριξης και αλληλεγγύης από αυτούς που βρίσκονται στην "απέναντι όχθη". Συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι μόνο αν πάρουν τις τύχες στα χέρια τους θα αποτρέψουν τα χειρότερα και θα επιβάλουν μια πολιτική προς όφελος των συμφερόντων τους. Οι "εθνικές" αναλύσεις τους αφήνουν παντελώς αδιάφορους.

Θα ήταν γρουσουζιά για τον αναπληρωτή υπουργό Γ. Παπανδρέου να κλείσει και την περασμένη χρονιά ή να αρχίσει την καινούρια, χωρίς τις απαραίτητες "δόσεις" ναρκο-δηλώσεων.

Πρόβλημα Μέσου, για να υποδεχτεί ή να πλασάρει αυτές τις δηλώσεις δεν υπάρχει, καθώς η "Ελευθεροτυπία" είναι πρόθυμη να φιλοξενήσει κάθε τέτοια δήλωση. Ετσι μέσα σε ένα χρόνο (από 29.12.1996 - 2.1.1998) φιλοξένησε έξι συνεντεύξεις ή δηλώσεις του υπουργού - εκτός από τις αναδημοσιεύσεις ή τα ρεπορτάζ για τις "ναρκοπαρεμβάσεις" του Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, οι δυο τελευταίες συνεντεύξεις δόθηκαν με διαφορά 11 ημερών στην "Ε".

Τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και η "Ε" πλασάρουν τις ναρκο-επιλογές τους, ενόψει της συζήτησης στη Σύνοδο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της έκθεσης της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών με την οποία - παρά τις περικοκλάδες - ζητείται η νομιμοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών.

Η "Ε" ας κάνει ό,τι θέλει - μια ιδιωτική επιχείρηση είναι άλλωστε. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τον Γ. Παπανδρέου, που είναι υπουργός μιας κυβέρνησης της οποίας, μάλιστα, ο πρωθυπουργός δηλώνει, ότι "είναι λάθος η επικέντρωση στην αποποινικοποίηση ή όχι".

Εκτός αν πρωθυπουργός και υπουργός μάς δουλεύουν έχοντας μοιράσει τους ρόλους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Θεαματικά αναμένεται να είναι και τη χρονιά, που μόλις έφυγε, τα κέρδη των τραπεζών, τα οποία θα σημειώσουν και νέα μεγάλη άνοδο, σε σύγκριση με το 1996.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα πρώτα στοιχεία και για το πρώτο 9μηνο του 1997, τα προ φόρων, επίσημα κέρδη της Κτηματικής ανήλθαν στο ποσό των 33,6 δισεκ. δραχμών και σημείωσαν αύξηση κατά 20%, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 1996, ενώ της Τράπεζας Πίστεως ανήλθαν στο ποσό των 64,3 δισεκ. δραχμών, παρουσιάζοντας αύξηση 46,2%.

Μη σας κακοφαίνεται, όμως. Τράπεζες είναι αυτές. Δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, για να αρκεστούν σε μια... αύξηση του 2,5% περίπου... Ξέρετε πόσο ακριβή είναι η ζωή ενός τραπεζίτη...

Εκλογές "νέου τύπου" υπόσχεται το προετοιμαζόμενο από το υπουργείο Εσωτερικών νομοσχέδιο, ισχυρίζονται ορισμένες δημοσιογραφικές γραφίδες. Κι αυτό, γιατί θα περιέχει πολλούς και διάφορους εκσυγχρονισμούς. Για παράδειγμα, τα εκλογικά βιβλιάρια θα αντικατασταθούν από ειδική κάρτα, οι ετεροδημότες θα ψηφίζουν στον τόπο της διαμονής τους, οι κάλπες δε θα είναι πια ξύλινες, αλλά από διάφανο πλαστικό υλικό και άλλα παρόμοια μέτρα.

Τι ρωτήσατε; Αν θα καθιερωθεί η απλή αναλογική, αντί του μέχρι σήμερα ισχύοντος καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος; Οχι, βέβαια. Εκσυγχρονισμό είπαμε ότι προετοιμάζει η κυβέρνηση και όχι εκδημοκρατισμό. Ούτε καν η παραμικρή σκέψη δεν περνάει από το μυαλό των κυβερνώντων, να κάνουν λιγότερο αντιδημοκρατικό το σημερινό, ληστρικό εκλογικό σύστημα. Βολεύονται μια χαρά με το σημερινό. Κι αν χρειαστεί, το κάνουν και χειρότερο...

Μπορεί ένας απλός, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο, μικρός ξύλινος ελέφαντας, να κοστίζει 188.000 δραχμές; Και βέβαια. Αυτό διαβεβαιώνει η βρετανική εφημερίδα "Γκάρντιαν", αναφερόμενη σε καταστήματα για πλουσίους. Και δεν αποτελεί ο ελέφαντας το μοναδικό παράδειγμα. Στο ίδιο κατάστημα μπορείς να αγοράσεις μια ανάλογη, ξύλινη σφίγγα, που κοστίζει περισσότερο από 500.000 δραχμές ή μια τηλεόραση εξήντα ιντσών, αντί εννέα εκατομμυρίων.

Αν, βέβαια, δε θέλεις κάτι παρόμοιο, αλλά θέλεις να βελτιώσεις τους καλούς σου τρόπους, τότε δεν έχεις παρά να απευθυνθείς στον Αϊβορ Σπένσερ, πρώην μπάτλερ της βασίλισσας, ο οποίος διοργανώνει μηνιαία σεμινάρια, για άτομα 18-25 ετών. Αντικείμενο των σεμιναρίων είναι το "πώς να συμπεριφέρεσθε ως πελάτες των καλύτερων ξενοδοχείων του κόσμου και πώς να δεξιώνεστε τους φίλους σας" και κοστίζουν 77.500 λίρες ή 36,5 εκατομμύρια δραχμές περίπου...

Μπορεί όλ' αυτά να φαντάζουν (και να είναι) παράλογα, για τους πολλούς, αλλά για κάποιους λίγους αποτελούν καθημερινό τρόπο ζωής. Οταν - για παράδειγμα - οι πεντακόσιοι πλουσιότεροι Βρετανοί ξημέρωσαν την 1η Γενάρη 1998, έχοντας αυξήσει τα πλούτη τους κατά 16 δισεκατομμύρια λίρες ή 7,5 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές, απ' ό,τι την αντίστοιχη μέρα του 1997, τότε το παράλογο γίνεται λογικό...