ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Προσφορές

Τα μέλη του Προσφυγικού Συλλόγου Ελπίδα των Παλαιών Σφαγείων προσφέρουν 10.000 δρχ. στη μνήμη των παλικαριών τους που έπεσαν από τα βόλια των κατακτητών, από τους Χίτες του Γρίβα, με αποφάσεις έκτακτων Στρατοδικείων και των νεκρών μαχητών του ΔΣΕ.
Ο Τάσος Καραμπάσης προσφέρει 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Αμφισσας στη μνήμη του αδελφού του, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, Ανδρέα Καραμπάση.
Τα μέλη του Παραρτήματος Τρίπολης της ΠΕΑΕΑ πρόσφεραν στη ΝΕ

Αρκαδίας 100.000 δρχ.

Ο Θωμάς Καραγιάννης πρόσφερε 5.000 δρχ.
Η οικογένεια Μπάμπη Καλούρη από τα Μεταξάτα Κεφαλονιάς πρόσφερε 10.000 δρχ. στο ΚΚΕ και 5.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη" στη μνήμη του αγαπημένου τους εξαδέλφου Χρυσόστομου Λιναρδάτου, που πέθανε στις 6 Δεκέμβρη 1997 και της αδελφής του Μαρίνας Λιναρδάτου, που εκτελέστηκε το Σεπτέμβρη του 1943 από Γερμανούς.
Ο Γιάννης Δρανίδης προσφέρει στη ΝΕ Πιερίας 20.000 δρχ. ως δεύτερη δόση στη μνήμη του πατέρα του Θεοχάρη Δρανίδη.
Ο Θεόδωρος Τασόπουλος από την Εύα Μεσσηνίας προσφέρει 12.000 δρχ. στη μνήμη των νεκρών αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του εμφύλιου, μέσω της ΚΟΒ Ανθούπολης.
Η Χριστίνα Κουσίση προσφέρει 20.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Προσφυγικών Καλλιθέας στη μνήμη του παππού της Σταμάτη Κουσίση, που εκτελέστηκε με τους 200 πατριώτες στην Καισαριανή από τους κατακτητές.
Ο Δημήτρης Τζαβάρας και η Γιώτα Τσιπιανίτη από τη Μεσσηνία προσφέρουν 100.000 δρχ., μέσω της ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Καλαμάτας στη μνήμη των: Νίκου Ζαχαριάδη και Νίκου Μπελογιάννη, στελεχών του ΚΚΕ, Στέφανου Γκιουζέλη, Βαγγέλη Ρογκάκου, Κώστα Μπασακίδη, Κώστα Ξυδέα, Ανδρέα Γιαλαμά, Ετεοκλή Δουμουλάκη, Αθηνάς Μπενέκου, τιμημένων νεκρών της ΙΙΙης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Ντίνου και Γιάννη Τζαβάρα, Μαρίας και Νάσου Λαφαζάνου, Σωτήρη Ματζή, Λευτέρη Νιάρχου, Αλέξη Κατσαμπάνη, Βασίλη Μανδηλάρη, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και μαχητών του ΔΣΕ από την επαρχία Καλαμάτας, των νεκρών της οικογένειας Τσετσέκου από τα Φιχτιά της Αργολίδας, του Γιώργη Λυμπερόπουλου, από το Κρανίδι Αργολίδας, Γραμματέα της ΟΒ Παιδαγωγικών Ακαδημιών Αθήνας της ΚΝΕ που χάθηκε πρόωρα.
Ο Αντ. Νικηφόρος προσφέρει 5.000 δρχ. στη Ναυτεργατική στη μνήμη του αδελφού του Γιώργη, μέλους του ΚΚΕ και στελέχους ΚΟ Ναυτεργατών που πέθανε στην Πολωνία το 1977.
Στη μνήμη του αγωνιστή Σωτήρη Καραβίδα, σύντροφοί του πρόσφεραν, μέσω ΚΟΒ Ταύρου 30.000 δρχ.
Μέλη του Παραρτήματος Ελληνικού της ΠΕΑΕΑ πρόσφεραν 50.000 δρχ., μέσω της ΚΟΒ Ελληνικού.
Ο Νίκος και η Σοφία Σιούτη προσφέρουν 5.000 δρχ. στη μνήμη των γονιών τους Γιάννη και Μάρθας, των αδελφών τους Κώστα και Χριστίνας, της πεθεράς Αγγελικής, της θείας τους Σταματίνας και των φίλων τους Μήτσου και Σοφίας Φιτσάλου, Σπύρου και Βάσως Τσαγκαρόπουλου.
Τα μέλη του Παραρτήματος Μελισσίων της ΠΕΑΕΑ προσφέρουν 25.000 δρχ.
Ο Παύλος Στύλος προσφέρει, μέσω ΚΟΒ Μελισσίων, 5.000 δρχ. στη μνήμη της αδελφής του Αννας και του αγωνιστή Σπύρου Φλωράτου.
Η Παναγιώτα Ξεροβάσιλα προσφέρει 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Μελισσίων, στη μνήμη της αδελφής της Βασιλικής Αναγνωστάκη.
Ο Βασίλης Τσιρίγκας προσφέρει 5.000 δρχ. στη μνήμη των γονιών του, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης Παναγιώτη και Θεοδώρας Τσιρίγκα, μέσω της Βόρειας ΚΟΒ Λαμίας.
Ο Δημήτρης Αβραάμ προσφέρει 15.000 δρχ. στη μνήμη των συντρόφων του Σταύρου Συντήλα και Στάθη Καραπλιού.
Η Φιλιώ Κρινή προσφέρει μέσω ΚΟΒ Μενιδιού 5.000 δρχ. στη μνήμη τουμπαρμπα - Γιάννη Τσέκου, Ακροναυπλιώτη.
Στη μνήμη του Νίκου Δρόσογλου η γυναίκα του και τα παιδιά του προσφέρουν 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Εργατών Δήμου Ηλιούπολης.
Ο Νίκος Γιακουμάτος προσφέρει 10.000 δρχ. στη μνήμη των συγχωριανών του από το Δειγαλέτο Κεφαλονιάς: Δήμου Γιακουμάτου, Μάρη Σταματελάτου, Ντίνου Πετράτου, Βαγγέλη Τσούδη, Μεμά Γαλιατσάτου, Γιώργου Ρηγάτου και του Διονύση Κόκκινου που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος πρόσφερε 10.000 δρχ. στη μνήμη του συναδέλφου του Αντώνη Αντωνίου, κομμουνιστή.
Ο Δημήτρης Ρέμπας πρόσφερε, μέσω ΚΟΒ "Αϊ - Γιώργη" Κοκκινιάς, 10.000 δρχ. στη μνήμη του Κώστα Γεωργίου, προέδρου του Παραρτήματος Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ.
Ο Γ. Κελίδης προσφέρει 30.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ "Αϊ - Γιώργη" στη μνήμη του Ελευθέριου Σαβινίδη αγωνιστή της Αντίστασης και του ΚΚΕ από τα Καζαχά Πιερίας.
Η Αφροδίτη Κοσκινά προσφέρει 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Χαλανδρίου στη μνήμη των αδελφών της Τηλέμαχου και Αντώνη και του Πέτρου Γερανού.
Ο Γεώργιος Χαλκιαδάκης προσφέρει 15.000 δρχ. στη μνήμη των αγωνιστών Σπύρου Παπά, Γιάννη Ραισάκη, Λυμπιανάκη, που δολοφονήθηκαν από παρακρατικούς το 1946, του Μάνου Μασούρη που εκτελέστηκε από Γερμανούς, των Βασίλη Σπερελάκη, Βασίλη Τομαδάκη, Μιχάλη Νταγκοννάκη και Νίκου Γκένα.

Ο ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Η τραγική μοίρα του υπόθεση ανίερης εκμετάλλευσης

Με αφορμή τα 80χρονα του ΚΚΕ

Του Γιώργη ΜΩΡΑΪΤΗ

Θ ΜΕΡΟΣ

Κρίσιμα ερωτήματα...

Από την προσεκτική ανάγνωση του βιβλίου προκύπτουν πολλά ζητήματα και ερωτήματα. Θα σταθούμε στα βασικά.

1) Η εντολή του Πλουμπίδη.Γράφει ο Δ. Παπαχρίστου στο βιβλίο του: "Ρητή επιθυμία του Πλουμπίδη, που επαναλαμβάνεται σε αρκετά σημειώματα, ήταν να παραδοθούν τα σημειώματα αυτά στο Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, όποτε αυτό καταστεί δυνατό, αλλά να μη μάθει κανείς άλλος πιο πριν την ύπαρξη αυτών των σημειωμάτων" (Σελ. 67).

Γράφει ο Ν. Πλουμπίδης στον Δ. Παπαχρίστου: "Αγαπητέ Μικρέ... Αυτά που σου στέλνω δεν πρέπει να γίνουν γνωστά σε ΚΑΝΕΝΑΝ τώρα. Αν μπορείς, φωτοτύπησέ τα για να μη χαλάσουν και φύλαξέ τα να τα παραδώσεις στο ΠΓ" (Σελ. 110). Γράφει επίσης ο Ν. Πλουμπίδης στον Δ. Παπαχρίστου: "Αγαπητέ μου, όλα όσα σου γράφω είναι για το Κόμμα. ΠΡΟΣΕΧΕ. Αν τα διαβάσει μόνο το ΠΓ όλα αυτά είναι καλά και χρήσιμα για το Κόμμα. Αν όμως τα διαβάσει σήμερα ξένος, τότε μεταβάλλονται σε ΑΝΤΙΚΟΜΜΑΤΙΚΑ κείμενα. Λοιπόν, ΠΡΟΣΕΧΕ και φύλαξέ τα" (Σελ. 139).

Γράφει ο Ν. Πλουμπίδης σε υστερόγραφο άλλου γράμματος: "Υ. Γ. Θυμήσου ότι σου 'γραψα όλα αυτά μόνο για το ΚΟΜΜΑ μας" (Σελ. 142). Το συμπέρασμα βγαίνει μόνο του και για σήμερα. Δε χρειάζεται "ερμηνευτικό λεξικό". (Αυτά φυσικά δεν τα έθιξαν στα αφιερώματά τους οι αξιότιμοι συνάδελφοι. Με "τέτοιες λεπτομέρειες" θα ασχοληθούν;).

2) Ωμός εκβιασμός.Εκείνο όμως που φοβότανε ο Πλουμπίδης, δεν αποφεύχθηκε. Οι επίμονες προειδοποιήσεις του έπεσαν στο κενό. Είναι προς τιμήν του, που διέσωσε και παρέδωσε στο Κόμμα αυτά τα γράμματα, έστω μετά από 22 χρόνια. (Οπως γράφει. τα παρέδωσε στον Χ. Φλωράκη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το Δεκέμβρη του 1974). Σε αυτό πολύ συνέβαλε και η αδερφή του, η συντρόφισσα του Πλουμπίδη, Ιουλία. Αποδείχτηκε, όμως, ότι εκτός από τα πρωτότυπα (που λόγω φθοράς δε διαβάζονται), κράτησε για "πάρτη" του και αντίγραφα. Πίεζε το Κόμμα να τα δημοσιοποιήσει. Εφτασε στο σημείο αργότερα να εκβιάζει ότι "θα τα δημοσιεύσει ο ίδιος". Εκμεταλλεύτηκε τη συγγενική σχέση με τον Πλουμπίδη και την εμπιστοσύνη του. Και τελικά πραγματοποίησε την απειλή του. Ενήργησε κατά παράβαση της εντολής του Πλουμπίδη. Επραξε ερήμην και εις βάρος του Κόμματος. Εχει μεγάλη ευθύνη.

3) Ασέβεια στη μνήμη του.Τα γράμματα του Πλουμπίδη τα διέπει πνεύμα κομματικότητας και ευθύνης. Χαρακτηρίζονται από ακλόνητη πίστη στα ιδεώδη του κομμουνισμού. Ατύχησαν όμως στα χέρια του ανθρώπου που τα εμπιστεύτηκε. Τους επιφυλάχτηκε η πιο ποταπή αντικομματική καπηλεία... Ενώ θα μπορούσαν να τύχουν της πιο αντάξιας αξιοποίησης... Παρ' όλα αυτά και μέσα σ' αυτό το αντικομμουνιστικό "σύγγραμμα" δε χάνουν την αξία τους. Ακτινοβολούν το φως της αλήθειας. Αντιμάχονται τις λαθεμένες αντιλήψεις του συγγραφέα, που πάει να "νοθεύσει" το ρωμαλέο αγωνιστικό τους πνεύμα και το βαθύ ουμανιστικό τους νόημα. Προσβάλλοντας βάναυσα όχι μόνο τη βούληση του Πλουμπίδη, μα και την τιμή και τη μνήμη του. Αυτά, που καθώς ισχυρίζεται, έταξε σκοπό του να αποκαταστήσει.

4) Συζήτηση στην Ασφάλεια.Πολλά από τα γραφόμενά του δεν μπορεί να έχουν σχέση με την αντικειμενικότητα. Και σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την ειλικρίνειά του. Γράφει: "Με πήραν μαζί τους στην Ασφάλεια. (Μετά τη σύλληψη του Πλουμπίδη). Εκεί συνεχίστηκε η ανάκρισή μου... και μετά μου δήλωσαν ότι είμαι ελεύθερος. Τότε ζήτησα να δω τον Πλουμπίδη. Υστερα από άδεια του Κροντήρη (διοικητή της Ασφάλειας) με πήγαν στο δωμάτιο που κρατούσαν τον Πλουμπίδη. Εδώ θέλω να σημειώσω το σημαντικότερο μέρος της συνομιλίας μου με τον Πλουμπίδη στην Ασφάλεια Αθηνών. Πρώτ' απ' όλα θέλησα να τον ενημερώσω για το τι γράφουν οι εφημερίδες γι' αυτόν και του είπα: "Οι δημοσιογράφοι περιμένουν να τους κάνεις αποκαλύψεις για τον Ζαχαριάδη" κλπ. Ο Πλουμπίδης βέβαια του απάντησε σταράτα: "Εγώ παιδί μου, κομμουνιστής ήμουνα, κομμουνιστής είμαι και κομμουνιστής θα πεθάνω"" (Σελ. 63).

Το ερώτημα είναι: Πώς τον άφηναν να κάνει εκεί μέσα "ελεύθερη συζήτηση" και μάλιστα με έναν Πλουμπίδη, ο οποίος "τον κοίταξε έντονα και με απορία". Εμείς ξέρουμε. Οσοι περάσαμε από την Ασφάλεια - και είμαστε αμέτρητες χιλιάδες - όχι μόνο επίσκεψη συγγενών και δικηγόρων δε μας επέτρεπαν, αλλά αν τύχαινε σπάνια και σκόπιμα κάποια εξαίρεση, την παρακολουθούσαν όχι 2 ούτε 4 μάτια και αυτιά μα 114!... "Τηρουμένων των αναλογιών" το ίδιο γινόταν στα επισκεπτήρια των φυλακών, των Τμημάτων Μεταγωγών, των Εξοριών. Ας μην υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

5) Επικοινωνία.Μας κάνει εντύπωση κι ένα άλλο, πάρα πολύ σοβαρό, γεγονός, από τα απίθανα. Η καταπληκτική ομολογία του. (Εδώ πρέπει να είναι ειλικρινής). Εγραψε να του στείλει ο κρατούμενος στις Φυλακές "Σωτηρίας" Πλουμπίδης περισσότερα στοιχεία για την παράνομη δουλιά. Στοιχεία (απ' ό,τι μπορούμε να συμπεράνουμε, από την απάντηση του Πλουμπίδη) που δε λέγονται και δε γράφονται μέσα απ' την αυστηρή απομόνωση, για λόγους περιφρούρησης του Κόμματος.

Γράφει ο Δ. Π.: "Επανειλημμένα πίεσα τον Πλουμπίδη να μου γράψει ό,τι στοιχεία είχε υπόψη του, για να τα διαβιβάσω κάποτε στο Κόμμα. Η απάντησή του ήταν καθαρή. Παρά την εμπιστοσύνη που έχει σε μένα, δεν μπορεί να γράψει τα πολύ σημαντικά πράγματα που γνωρίζει, γιατί, αν τυχόν πέσουν στα χέρια της Ασφάλειας, αυτό θα είναι καταστρεπτικό για το Κόμμα" (Σελ. 93).

6. "Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".Με άρθρο του στην "Αυγή" (18.5.97) ο Δ. Π. επέκρινε τον Σ. Κασιμάτη και έβαζε το ερώτημα, "γιατί έγραψε το βιβλίο;". Για το σκοπό του δικού του βιβλίου αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο. Και είναι αρκετά αποκαλυπτικός. Παρουσιάζεται σαν υπέρμαχος της τιμής του Πλουμπίδη, αλλά "όλα του τα σφυριά βαράνε" το ΚΚΕ. Θεωρεί "σοβαρό λάθος του" γιατί δε δημοσίευσε νωρίτερα τα γράμματα του Πλουμπίδη. Και αυτό το αποδίδει "στη νοοτροπία της κομματικής πειθαρχίας που τον εμπόδιζε". Επεξηγεί: "Δεν αποφάσιζα (μετά το 1974) να προχωρήσω στη δημοσίευση, γιατί φοβόμουν ότι, στις δύσκολες στιγμές που περνούσε το Κόμμα, μια τέτοια δημοσιότητα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για εχθρική κατά του Κόμματος προπαγάνδα και να το βλάψει" (Σελ. 52). Πολύ σωστά!

"Ομως, με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα, τόσο από διεθνή άποψη, με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, όσο και εσωτερικά στην Ελλάδα, με την εσωκομματική εξέλιξη στο ΚΚΕ... (Του λύθηκαν τα χέρια). Νομίζω ότι είναι ο πιο κατάλληλος καιρός (εμένα μου λες;) να έρθει στο προσκήνιο και να διευκρινιστεί πλήρως η υπόθεση Πλουμπίδη. Γιατί (υπεράνω όλων) αυτό θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα σοσιαλιστικά ιδανικά"! (Σελ. 53).Βεβαίως! Ολοι αυτοί που ήρθαν να τον συνδράμουν για το σοσιαλισμό νοιάζονται!.. Αυτό κι αν είναι κυνισμός!

ΑΥΡΙΟ ΤΟ Ι ΜΕΡΟΣ (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)