ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Κι άλλο "εκσυγχρονιστικό παραλήρημα"

Αμέσως μετά την ομιλία του Κ. Σημίτη στην κομματική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, με θέμα την "κεντροαριστερά", ο πρώτος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του πρωθυπουργού και χειροκρότησε, τόσο τις ιδέες, όσο και την πρακτική του "εκσυγχρονισμού", είναι κάποιος πολύ γνωστός για τις απόψεις του: Ο πρώην υπουργός της ΝΔ και θεωρητικό "τζίνι" του νεοφιλελευθερισμού, ο κ. Αντρέας Ανδριανόπουλος.

Αν κάποιοι θεώρησαν ότι αυτό το "φλερτ" μεταξύ Σημίτη - Ανδριανόπουλου εκδηλώθηκε λόγω της ισχυρής επίδρασης της γιορτής του Αγ. Βαλεντίνου, η οποία συνέπεσε χρονικά με τις "κεντροαριστερές" αναζητήσεις της ΠΑΣΟΚικής συνδιάσκεψης, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουν. Δεν πρόκειται για "φλερτ", το οποίο εξηγείται με μεταφυσικούς όρους και επίκληση κάποιας αλλοδαπής "αγιοσύνης". Πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα, που νιώθουν απέναντι στην κυβερνητική πολιτική οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι. Θα λέγαμε, δε, ότι εκείνοι που δεν μπορούν να κρύψουν κατά κανένα τρόπο τα τρυφερά αισθήματά τους απέναντι στον Κ. Σημίτη, είναι οι νεοφιλελεύθεροι, που έχουν και ένα ακόμα "κουσούρι": Το "κουσούρι" του αντικομμουνιστή.

***

Θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί όλη αυτή η εισαγωγή μέχρι να φτάσουμε στο προκείμενο. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Αυτή τη βδομάδα δημοσιεύτηκε στις σελίδες του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" ένα κείμενο, όπου ο συντάκτης του, ο επί δεκαετίες παθιασμένος "διώκτης" του μαρξισμού, ο κύριος Ιωάννης Μαρίνος,προέβη σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση λατρείας προς τον Κ. Σημίτη: "Απροσδόκητα ρεαλιστική και σχεδόν επαναστατική προσέγγιση της οικονομικής πραγματικότητας", που "σημαίνει πραγματικό εκσυγχρονισμό" (!), ήταν, σύμφωνα με το κείμενο, τα όσα είπε ο πρωθυπουργός από το βήμα της συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ. Θα το επαναλάβουμε με έμφαση: Ο δεύτερος μετά τον Α. Ανδριανόπουλο που έσπευσε να "κλίνει το γόνυ" μπροστά στην "κεντροαριστερά" του κ. Σημίτη είναι ο κ. Ιωάννης Μαρίνος....

Οπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής περί τα πολιτικά πράγματα της χώρας και όποιος ακολουθήσει την άποψη του συντάκτη - διακατεχόμενη από τη βαθιά αστική υποκρισία - για την αξία του ατόμου στην ιστορία, κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι να υμνολογούν κάποιοι γνωστοί για τις νεοφιλελεύθερες θέσεις τους την πολιτική του Σημίτη.

***

Ετσι, το άρθρο του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" (που δε θα μπορούσε να είναι αρκούντως φιλοσημιτικό, αν δεν ήταν και εξόχως αντικομμουνιστικό, όπως θα δούμε στη συνέχεια) έβγαλε από τη δύσκολη θέση τους εγχώριους συναδέλφους του κ. Ανιέλι. Πρόκειται για τον Ιταλό μεγιστάνα που είχε διαπιστώσει για τη χώρα του ότι η εκεί "κεντροαριστερά" κάνει καλύτερα τη δουλιά που θέλει το μεγάλο κεφάλαιο απ' ό,τι η Δεξιά... Μετά από τέτοιους διθυράμβους προς τον κ. Σημίτη είναι σαφές ότι και στην Ελλάδα, για τους βιομήχανους και τις άλλες συμπαθείς προς τον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" τάξεις των εκμεταλλευτών, η "κεντροαριστερά" του κ. Σημίτη κάνει πολύ καλύτερα τη δουλιά από τη Δεξιά. Τόσο καλά, μάλιστα, ώστε ο αρθρογράφος του κειμένου να αναφέρει, σε μια έκρηξη αυτοθαυμασμού, ότι "σχεδόν όλα όσα ανέπτυξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ" στη συνδιάσκεψη "από χρόνια υποστηρίζονται λεπτομερώς" από τον ίδιο...

***

Τι είπε, όμως, ο πρωθυπουργός, ώστε να εκθειάζονται σε ένα τρισέλιδο κείμενο, που το μισό αποτελεί αντιγραφή παραγράφων της ομιλίας Σημίτη; Εν συντομία, ο κ. Σημίτης είπε ουσιαστικά, ότι:

Πρώτον, ο σοσιαλισμός πέθανε και το μέλλον βρίσκεται στον "καλό" και "εξανθρωπισμένο" καπιταλισμό. Ως εκ τούτου, η "κεντροαριστερά" του δεν μπορεί να ασχολείται με τις "παρωχημένες" μαρξιστικές αντιλήψεις και το σοσιαλισμό, αλλά με το πώς θα προπαγανδίζει το μεγαλείο του καπιταλισμού. Αυτή είναι η "σύγχρονη Αριστερά", είπε ο κ. Σημίτης και ενθουσιάστηκε ο αρθρογράφος.

Δεύτερον, "καλός" καπιταλισμός είναι εκείνος που οι βιομήχανοι και οι μεγαλοκεφαλαιούχοι επενδύουν και κερδίζουν αντί να παίζουν στον χρηματιστηριακό "τζόγο", είπε ο πρωθυπουργός. Ομως, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι "δογματικός", συμπλήρωσε ότι επ' ουδενί πρέπει να καταργηθεί η ασύδοτη κίνηση του κεφαλαίου. Οπως αντιληφθήκατε, ο "Οικονομικός Ταχυδρόμος" χάρηκε που ο πρωθυπουργός διαπίστωσε "πονοκέφαλο" και κάλεσε τον ασθενή να συνεχίσει να "χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο"...

Τρίτον, μέχρι να φτάσουμε στον "καλό" καπιταλισμό, είπε ο Κ. Σημίτης, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε τώρα. Και τώρα δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για αυξήσεις στους εργαζόμενους, ούτε για κοινωνική πρόνοια. Τώρα χρειάζονται "δραστικά" και "δυσάρεστα" μέτρα κατά των εργαζομένων, για να μπούμε στην ΟΝΕ και να "γλείψουμε" κάτι από το πλιάτσικο των ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ και της ΕΕ, είπε ο κ. Σημίτης και ο συντάκτης του κειμένου, ούτε λίγο - ούτε πολύ, εκστασιάστηκε "εκσυγχρονιστικά".

***

Αυτό, λοιπόν, που συνεπαίρνει τον αρθρογράφο - υπερασπιστή των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι η αγριότητα, με την οποία ένας διαχειριστής των ίδιων συμφερόντων, όπως ο πρωθυπουργός, διακηρύσσει και προωθεί την πολιτική του. Αυτό τον εκστασιάζει. Η βαρβαρότητα των "λογιστών" της άρχουσας τάξης είναι που τον εμπνέει. Δηλαδή, η βαρβαρότητα της τάξης του. Σε τέτοιες στιγμές έκστασης, τα "ζήτω" σε μια τόσο απάνθρωπη πολιτική θα ήταν ανολοκλήρωτα, αν δεν είχαν και ολίγον από αντικομμουνιστικό κερασάκι. Μόνο που ο συντάκτης νιώθει τόσο κοντά στον κύριο Σημίτη, που το άρθρο του, αν κατά το ήμισυ ήταν νεοφιλελεύθερη "ερωτική" εξομολόγηση προς τον πρωθυπουργό, το άλλο μισό ήταν αντικομμουνιστική "τούρτα"... Αφού, λοιπόν, συνεχάρη την "κυβερνητική αποφασιστικότητα" ενάντια στις αγροτικές κινητοποιήσεις που επιλέχτηκε για να εμφανιστεί η "αναποτελεσματικότητα της τακτικής του ΚΚΕ" και αφού επαίνεσε προσωπικώς τον Γ. Ρωμαίο για την... περσινή "εξουδετέρωση των καταληψιών... με το τρύπημα των ελαστικών των τρακτέρ" (!), ο αρθρογράφος πέρασε στην επίθεση με τακτική παλιών εποχών. Εχουμε και σταχυολογούμε, λοιπόν:

"Τα εγκλήματα του Χίτλερ... μπορεί και να ωχριούν μπροστά στα εγκλήματα του Στάλιν".
"Πουθενά δεν έχει εκλεγεί με ελεύθερες εκλογές κομμουνιστικό καθεστώς".
Οι κομμουνιστές οδήγησαν σε "μαζικές σφαγές πρωτοφανούς αγριότητας και απανθρωπιάς στα γκούλαγκ και στα ψυχιατρεία".

Ολα αυτά συνωστίζονται σε ένα άρθρο - ύμνο προς τον κ. Σημίτη, με ιδιαίτερη έμφαση στις απαξιωτικές αναφορές του πρωθυπουργού προς τον "υπαρκτό σοσιαλισμό", που έγιναν στην ίδια συνδιάσκεψη. Ενα άρθρο με τον απολύτως ...σχετικό τίτλο "Οι αγρότες, η τρομοκρατία και ο κ. Σημίτης".

***

Εκεί, όμως, που καθίσταται επίκαιρος ο στίχος του Βάρναλη που έλεγε "και συ πρόστυχη πένα και μολύβι του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα", είναι όταν στο ίδιο άρθρο και μιλώντας για την υπόθεση Μαζιώτη (του τύπου που πιάστηκε και ομολόγησε ότι έβαζε βόμβες στην Αθήνα) διαπιστώνεται, αφ' ενός, ότι κακώς γίνεται λόγος για διασύνδεση της ΣΙΑ, της ΜΟΣΑΝΤ κλπ. με την "αριστερής επιχειρηματολογίας τρομοκρατία" και, αφ' ετέρου, ταυτίζει σκοπίμως την τρομοκρατία με την επαναστατική δράση των λαϊκών μαζών για κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, όταν αναφερόμενος στο συγκεκριμένο γεγονός και όσους εμπλέκονται αναφέρει ότι "ιδεολογικά είναι υπέρμαχοι της επαναστατικής βίας, η οποία πάντα ήταν ταυτόσημη με τις πιο απεχθείς σφαγές ανθρώπων"...

Τα παραπάνω γράφονται ατάκτως ερριμμένα, όπως ατάκτως ερριμμένες εμφανίζονται γύρω τους αναφορές στο ΚΚΕ... Και το ζήτημα δεν είναι να εξηγήσουμε στον αρθρογράφο τι εννοεί το ΚΚΕ και ο μαρξισμός - λενινισμός όταν μιλάει για επαναστατική βία γιατί το γνωρίζει πολύ καλά, όπως γνωρίζει άριστα τα εγκλήματα του καπιταλισμού και κυρίως των ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια σε ολόκληρους λαούς που συνεχίζονται και σήμερα και δε θα σταματήσουν αν δεν ανατραπεί αυτό το σάπιο τους σύστημα. Αλλά να σημειώσουμε το θράσος εκείνων που με πρόσχημα την τρομοκρατία επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το λαό με άθλιες συνεπαγωγές. Εμείς όμως δεν έχουμε πρόβλημα να ρωτήσουμε: Ο εν λόγω αρθρογράφος υποστηρίζει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εμφυλιοπολεμική εποχή, που οι κομμουνιστές βρίσκονταν στην παρανομία; Μήπως σαγηνεύεται από τις δεκαετίες του '50 και του '60; Η, μήπως, τρέμουν μπροστά στην όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και συγκρούσεων που γεννά η άγρια πολιτική του κεφαλαίου και νομίζουν ότι με μια τέτοιας μορφής και μεθόδου αντικομμουνιστική επιδρομή θα ξεμπερδέψουν με το ΚΚΕ και τη συνεπή υπέρ των λαϊκών συμφερόντων δράση του; Αν νομίζουν ότι θα αποκόψουν τις ρίζες του ΚΚΕ από το λαό είναι γελασμένοι.

***

Ο συντάκτης του άρθρου κάνει τη δουλιά του. Υμνεί τον επικεφαλής του πολιτικού προσωπικού της ολιγαρχίας. Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό κάνει. Η ένταση δε, της υμνολογίας συνάδει απόλυτα με την επιθετικότητα που δείχνει η ολιγαρχία στις μέρες μας. Το ίδιο ισχύει και για τον επιδεικνυόμενο αντικομμουνισμό. Το είδος του τελευταίου αποτυπώνει το "ήθος" ενός πολιτικού συστήματος, όπου ο μεν αρχηγός του ενός κόμματος του δικομματισμού παίρνει υπό την προστασία του τα φιλοχουντικά, φιλοβασιλικά και τα φιλο-"Χρυσο-Αυγητικά" στοιχεία του κόμματός του, και ο δε άλλος ηγείται μιας κυβέρνησης που ανασύρει χουντικούς νόμους κατά των απεργών!

Αυτό το αντιδραστικό πολιτικό σύστημα υπηρετεί το κείμενο. Αυτό το αντιδραστικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, που γεννά Χίτλερ και πνίγει στο αίμα τους λαούς της Χιλής ή της Ισπανίας (επειδή μίλησε για εκλογές), υπηρετεί ο συντάκτης του. Αυτό το σύστημα είναι το πρόβλημα του λαού. Απλώς, ο αρθρογράφος μάς υπενθυμίζει πόσο οξύ είναι το πρόβλημα και, άθελά του, μας τονίζει πόσο αναγκαίο είναι να το αντιμετωπίσουμε. Ως εκ τούτου, μπορεί να είναι και χρήσιμος...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ για τον Ν. Καλούδη

Αντί για στεφάνι προσφέρω μέσω της ΚΟΝ 10.000 για τα 80χρονα της ιστορίας που κι εσύ έγραψες με τους αγώνες σου, σύντροφε ΝΙΚΟ ΚΑΛΟΥΔΗ.

Σ. Τσαμπής

Στη μνήμη του αγαπημένου μας αδελφού και συντρόφου ΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΥΔΗ προσφέρουμε για τα 80χρονα του ΚΚΕ 30.000 δρχ.

Οικογένεια Ρωσσίδη

Στη μνήμη του βετεράνου αγωνιστή ΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΥΔΗ, που έφυγε από τη ζωή και τη δράση και αντί για στεφάνι στον τάφο του, οι Αλέκος Αγγέλου και Χάρης Ρούσης πρόσφεραν από 5.000 δρχ. στην Επιτροπή Ειρήνης Βόλου.