Το φαινόμενο του θερμοκηπίου ενδέχεται να ευθύνεται εν μέρει για την εντονότερη εμφάνιση του φαινομένου "Ελ Νίνιο" τις τελευταίες δεκαετίες.

Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις και έγκριτοι επιστήμονες τάσσονται υπέρ μιας έγκαιρης και σημαντικής δράσης για τη μείωση της εκπομπής αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Τα αναπτυγμένα κράτη πρέπει να συμφωνήσουν να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 20% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, ως το 2005, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε στο Κιότο.

Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι το "Ελ Νίνιο" αλλάζει. Εμφανίζεται με πιο ενισχυμένα φαινόμενα και συχνότερα, τα τελευταία 20 χρόνια.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, παρατηρήθηκαν δύο ακραία φαινόμενα του "Ελ Νίνιο", το ένα εκ των οποίων σημειώθηκε μεταξύ 1982 και 1983, στοίχισε τη ζωή σε 1.500 άτομα, κόστισε 8 δισ. δολάρια και χαρακτηρίστηκε το ισχυρότερο του αιώνα.

Ενα ακόμη κύμα του φαινομένου εμφανίστηκε μεταξύ 1990 - '95 και είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια απ' όσα έχουν καταγραφεί.

Στο βαθμό που το "Ελ Νίνιο" είναι φυσικό φαινόμενο, θα πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί του. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι οι κλιματικές αλλαγές που οφείλονται στον άνθρωπο μπορεί να επηρεάζουν τις εμφανίσεις του "Ελ Νίνιο", καθιστώντας τις πιο σφοδρές και πιο συχνές, σύμφωνα με την "Greenpeace".

Συνεχίζοντας να εκπέμπουμε αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, παίζουμε με τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο και διακινδυνεύουμε σοβαρές οικολογικές και οικονομικές διαταραχές.

Το "Ελ Νίνιο" προκαλεί αύξηση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του Ειρηνικού, φαινόμενο που εκτονώνεται με την εμφάνιση ακραίων καταστάσεων - ξηρασίες και πλημμύρες - σε διάφορα σημεία της Γης.

Το σίριαλ με το αεροδρόμιο Χίου συνεχίζεται. Γιατί μπορεί κι ο τελευταίος πολίτης του νησιού να έχει πειστεί για τις πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει η τυχόν επέκτασή του, όμως δε συμβαίνει το ίδιο με τους τουριστικούς πράκτορες και τους παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (που και σ' αυτήν την περίπτωση εμφανίζονται ένα σώμα και μια ψυχή), οι οποίοι πλειοδοτούν για την επέκταση. Αυτή τη στιγμή, έχει συζητηθεί και εκκρεμεί η υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας και, σύμφωνα με πληροφορίες, η εισήγηση είναι αρνητική για την επέκταση. Παρ' όλα αυτά, διάφορα κέντρα (και παράκεντρα) πιέζουν για τη λήψη μέτρων που θα δημιουργήσουν τετελεσμένα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Ομως, έχουν γνώση οι φύλακες...

Οι δραστηριότητες - στα πλαίσια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης - της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, από τη β Διεύθυνση ΠΕ Αθηνών, σ' ένα καλαίσθητο περιοδικό, με την επιμέλεια της δραστήριας εκπαιδευτικού Σ. Περδικάρη. Ξεφυλλίζοντάς το, ανακαλύπτουμε για άλλη μια φορά τον πλούτο αυτού του χώρου και την αξιέπαινη δουλιά που γίνεται σε εθελοντική βάση από δασκάλους και μαθητές. Αυτούς που δε χάνει την ευκαιρία να ειρωνευτεί ο υφυπουργός Παιδείας (για να μην ξεχνιόμαστε). Χρήσιμες κατασκευές από άχρηστο υλικό, ο τόπος που ζούμε και αγαπούμε, είναι τα σκουπίδια για πέταμα, το δάσος, τα μυστικά του εδάφους και δεκάδες ακόμα προγράμματα. Μέχρι κι ένα θεατρικό υπάρχει, που γράφηκε σ' ένα νηπιαγωγείο και το σενάριο του οποίου θα σας παρουσιάσουμε σε πρώτη ευκαιρία. Αν μη τι άλλο, μια νέα γενιά οικολογικά ευαισθητοποιημένων πολιτών ετοιμάζεται.

Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα; Ολα είναι πιθανά. Τουλάχιστο αν πιστέψουμε το διαφημιστικό μήνυμα με το οποίο μας βομβαρδίζει τις τελευταίες μέρες η τηλεόραση για τα αγαθά του ΚΠΣ (Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης). Δημοφιλείς ηθοποιοί χρεώθηκαν να μας "εξηγήσουν" ότι αυτό που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά είναι ψεύτικο. Κάτι σαν οπτασία, ας πούμε. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Αυτοί που έχουν κατασκευάσει τα διαφημιστικά γραφεία και οι μακέτες των εργολάβων που παίρνουν - με το αζημίωτο - έργα, για να τσιμεντώσουν ό,τι έχει μείνει σ' αυτό το τόπο. Εχουμε και λέμε, λοιπόν. Η ξενάγηση στη "σοσιαλιστική" Ελλάδα του 1998 περιλαμβάνει μοντέρνα λιμάνια, σύγχρονα αεροδρόμια, πλήρεις νοσοκομειακές μονάδες, σχολεία υψηλών προδιαγραφών κι ένα... παραδεισένιο φυσικό περιβάλλον. Οσοι έχετε ταξιδέψει καλοκαίρι με πλοίο από το Πειραιά γνωρίζετε από πρώτο χέρι τι σημαίνει τριτοκοσμική χώρα. Το απόλυτο χάος. Για τα αεροδρόμια της χώρας ισχύουν τα ίδια και χειρότερα. Οσο για την ασφάλειά τους, το πρόσφατο πολύνεκρο ατύχημα απέδειξε ότι ο βασιλιάς δεν είναι μόνο γυμνός, αλλά και άκρως επικίνδυνος. Για τα σχολεία οι εμπειρίες είναι περισσότερες. Αθλια κτίρια, χωρίς θέρμανση και εργαστηριακή υποδομή που λειτουργούν σε διπλοβάρδιες. Παγκόσμια πρωτιά που ο εκάστοτε υπουργός παιδείας υπόσχεται να "εξαφανίσει", όταν εγκαθίσταται στη Μητροπόλεως, αλλά την επόμενη μέρα το "ξεχνά". Οσο για το περιβάλλον τι να πρωτοπούμε; Η μόνη πολιτική που υπηρετείται με συνέπεια είναι αυτή που αφορά το ΙΧ αυτοκίνητο. Πέραν αυτής ουδέν. Το πράσινο βρίσκεται σε διωγμό και το τσιμέντο είναι ο μόνος άρχοντας της πόλης. Ο σιδηρόδρομος είναι όνειρο μακρινό και το τραμ υπάρχει μόνο στα φυλλάδια του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Δήμου Αθήνας. Το κτηματολόγιο ξεχάστηκε. Νερά και εδάφη υποβαθμίζονται. Οι υδροβιότοποι λεηλατούνται. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί. Αλλά ποιο το νόημα; Οι διαφημιστές της κυβερνητικής πολιτικής έλυσαν το πρόβλημα. Ο Πιραντέλλο κάποτε είχε γράψει "Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε πως είναι".Μήπως βρισκόμαστε στον αστερισμό του παραλόγου;

Ανοιξη. Η φύση αιώνες τώρα μας υποδέχεται με την επανάστασή της. Μια διαρκή επανάσταση που προσπαθεί να μας θυμίσει πού ανήκουμε και πού πάμε. Ομως εμείς (δηλαδή όχι ακριβώς εμείς, αλλά οι κυβερνώντες) τις τελευταίες δεκαετίες, στα πλαίσια μιας δήθεν ανάπτυξης, την τραυματίζουμε καθημερινά και ποικιλοτρόπως. Οι ψίθυροι στο δάσος, οι ήχοι των ποταμών, το θρόισμα στους καλαμιώνες, το αεράκι από τις βουνοκορφές, ο αφρός των κυμάτων, το κελάηδισμα των πουλιών και τα χρώματα των λουλουδιών αντικαταστάθηκαν από το θόρυβο, το νέφος, τα καυσαέρια, τη μόλυνση και τον τρόμο, για ένα αύριο εφιαλτικό από την απειλή του θερμοκηπίου, της όξινης βροχής και της τρύπας του όζοντος. Στη χώρα μας, την ίδια στιγμή που η Αθήνα προετοιμάζεται να υποδεχτεί την Ολυμπιάδα του 2004, η ζωή υποβαθμίζεται καθημερινά. Ελάχιστο πράσινο, κυκλοφοριακό αδιέξοδο και ρύποι που καθημερινά βρίσκονται στα όρια επιφυλακής. Οσο για την επαρχία, που αποτελούσε κάποτε πραγματική όαση, σήμερα κι αυτή υφίσταται τα ... αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού (ή καλύτερα της σύγχρονης βαρβαρότητας). Στη Μυτιλήνη η καμινάδα της ΔΕΗ εδώ και χρόνια "βάφει" τον ουρανό της μαύρο. Στη Χίο οι τουριστικοί πράκτορες θέλουν να επεκτείνουν το αεροδρόμιο... μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης. Η Ρόδος βουλιάζει από τα ξενοδοχεία που έχουν καταλάβει τις περισσότερες ακτές. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κέρκυρα.Η Κως έχει γεμίσει αυθαίρετα. Η Θάσος έχει μετατραπεί σ' ένα απέραντο νταμάρι. Η λίμνη Κερκίνη στερεύει. Ο υγρότοπος του Μαλιακού εξαφανίζεται. Η Παμβώτιδα έχει μετατραπεί σε χαβούζα. Στον Αίνο δολοφονούνται τ' άγρια άλογα. Στη Στυλίδα μια βιομηχανία απειλεί περιβάλλον και ανθρώπους. Ο παράδεισος του Κουρουπητού στα Χανιά αποτελεί οριστικά παρελθόν. Τα δάση στην Ικαρία κάηκαν και κανείς δε νοιάζεται για την αποκατάστασή τους. Και δυστυχώς, στην Κύπρο, εκτός τους ανθρώπους, ο "Αττίλας" εξακολουθεί να βιάζει τη φύση, με τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας να τον χαϊδεύουν και να του κλείνουν πονηρά το μάτι. Αν δεν εξεγερθούμε και ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση, σίγουρα δε μας περιμένουν καλύτερες μέρες,όπως μας υπόσχονται οι "σοσιαλ" - νεοφιλελεύθεροι "εκσυγχρονιστές", αλλά πολύ χειρότερες. Πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του ποιητή Μ. Κατσαρού, που γράφηκαν μισό αιώνα πριν και μας καλεί για αντίσταση...

Αντισταθείτε/σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι/και λέει καλά είμαι εδώ, /Αντισταθείτε/σ' αυτόν που γύρισε πάλι σπίτι/και λέει δόξα σοι ο Θεός/Αντισταθείτε/στο Περσικό τάπητα των πολυκατοικιών/στο κοντό άνθρωπο του γραφείου/στην εταιρεία εισαγωγαί - εξαγωγαί/στην κρατική εκπαίδευση/τον φόρο/σε μένα ακόμα που σας ιστορώ...".Μόνο που το δικό μας υστερόγραφο θα καλούσε για αντίσταση σ' αυτούς που στο όνομα του σοσιαλισμού έχουν επιβάλει μια πρωτόγνωρη βαρβαρότητα στην πατρίδα μας.