Του νου και της ψυχής

Ανείπωτους "θησαυρούς" δημιουργικής δύναμης κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Κι αν από παιδί η ζωή τού έμαθε "πώς δένεται τ' ατσάλι", έρχεται ώρα που λαχταρά να το πει σ' όλους τους ανθρώπους, ξέροντας ότι "δε σε πάει πουθενά η έγνοια του εαυτού σου, αν δεν την ταιριάξεις με την έγνοια και τα βάσανα του διπλανού σου". Ο Βασίλης Κολοβός μάς ξάφνιασε με τους βιωματικούς"θησαυρούς" του πρώτου βιβλίου του "Θυμάσαι, πατέρα;", που προοιωνιζόταν μια διλογία ή τριλογία. Με το πρώτο, η μνήμη του σαν ξεπεταρούδι "μυθολόγησε" το χωριό του, τα παιδικά του χρόνια, δικούς και συντοπίτες, πετώντας απ' την ανάγκη της ανέχειας προς τη Λαμία. Κι ήρθε το δεύτερο βιβλίο, "Η αυλή με τα σπασμένα όνειρα" (Καστανιώτης), ωριμότερο, ωραιότερο, συγκινητικότερο του πρώτου. Βιβλίο, που με γλώσσα λαγαρή, παραστατικό ρεαλισμό, ψυχογραφική εμβέλεια στο πλάσιμο των χαρακτήρων, με λυρικές εξάρσεις, πικρό χιούμορ - και απολαυστικότατο στις αφηγήσεις για την πρώτη ταινία και τις πρώτες παραστάσεις που είδε - αποκαλύπτει κι άλλους "θησαυρούς" του Β. Κ. Να διηγηθεί - και να διδάξει κυρίως στους νέους "οράματα και θαύματα" - μέσα από μια πολυπρόσωπη ανθρώπινη και κοινωνικοπολιτική "τοιχογραφία", όσα τον άνδρωσαν και καθόρισαν την πορεία του: Ανθρώπινες και ηθικές αξίες της οικογένειας, ιδέες κι άνθρωποι των αγώνων και παθών (υπαρκτοί με παραλλαγμένα τα ονόματά τους κι άλλοι πλασμένοι με τη φαντασία αλλά και στοιχεία υπαρκτών προσώπων). Να συνθέσει μυθιστορηματικά την πάλη του καλού με το κακό, "φιλτραρισμένη" μέσα από βιώματα της σκληρότατης για ένα παιδί βιοπάλης του, από το νυχτερινό γυμνάσιο, τους πρώτους έρωτες, από τις πολλές δυστυχίες της φτωχολογιάς και εργατιάς, από πολιτικά γεγονότα κι αγώνες, στη Λαμία της δεκαετίας του '50.

Βιώματα, που εμπλουτισμένα με ντοκουμέντα της εποχής, αναπαριστούν σε μικρογραφία το πολιτικοκοινωνικό κλίμα της ψυχροπολεμικής Ελλάδας: Το σκοταδιστικό κράτος, τρομοκράτη του λαού και διώκτη των αγωνιστών της λευτεριάς και ανεξαρτησίας. Τα "όργανα" - τοπικές αρχές (χωροφυλακή, εκκλησία, παιδεία), προδότες, αποβράσματα και φτωχοδιαβόλους. Τις λαϊκές μάζες ξεριζωμένες από τα χωριά τους, πεινασμένες, παραπεταμένες σε φτωχοκαμαράκια κονοβιακών αυλών της πόλης, με μόνους "δρόμους" τους τη μετανάστευση ή τον αγώνα. Εργατικό, πολιτικό, εκλογικό με την ΕΔΑ - με πρωτοπόρους πάλι στους λαϊκούς αγώνες, παλιούς και νεότερους απροσκύνητους κομμουνιστές.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Πλήρη ενθουσιασμού ήταν τα βρετανικά και αμερικανικά μέσα ενημέρωσης την Παρασκευή: 17 ώρες αφού η προθεσμία της Πέμπτης παρήλθε, επετεύχθη η "καταληκτική" συμφωνία στο Βορειοϊρλανδικό, που σύμπας ο δυτικός Τύπος αποκάλεσε "ιστορική". Τα οκτώ συμβαλλόμενα μέρη, παιάνιζε θριαμβικά το CNN, πρόκριναν το τελικό κείμενο του πρώην Αμερικανού γερουσιαστή που προήδρευσε της 22μηνης διαπραγμάτευσης, Τζορτζ Μίτσελ. Πλην ενός που πιθανότατα θα εκμεταλλευθεί την "ελαστική" διατύπωση της βρετανικής κυβέρνησης και θα εγκρίνει τη συμφωνία χωρίς να την υπογράψει. Και αυτό είναι το Σιν Φέιν.

Ο ηγέτης της πολιτικής πτέρυγας του IRA, Τζέρι Ανταμς, πιθανολογούν πολιτικοί αναλυτές, θα χρειαστεί να προβεί σε έναν συμβιβασμό για να κατασιγάσει τις αντιδράσεις των "ακραίων" στην παράταξή του. Δηλαδή αρχικά να μην υπογράψει, χαρακτηρίζοντας το πνεύμα της συμφωνίας "πολύ ενωτικό", αλλά να δώσει στους δικούς του να καταλάβουν ότι απεκόμισε τις μέγιστες δυνατές υποχωρήσεις από τους Βρετανούς και τους προτεστάντες.

Κατ' ουσίαν, τόσο ο Ανταμς όσο και ο Μίτσελ Μακ Λάφλιν, ο Πρόεδρος του κόμματος, βρίσκουν πολλά από τα συστατικά που προκάλεσαν την κρίση να τροποποιούνται μόλις ελαφρώς. Η εμπλοκή του Λονδίνου στη διακυβέρνηση της Βορείου Ιρλανδίας θα συνεχιστεί, με περισσότερα προσχήματα. Το υπό δημιουργία βορειοϊρλανδικό Κοινοβούλιο θα είναι διχασμένο, με τους Ενωτικούς να πλειοψηφούν.

Το σενάριο του συμβιβασμού έχει ένα αδύνατο σημείο: πρέπει να υπογράψουν όλοι, πριν εγκριθεί η συμφωνία τελεσίδικα και κινηθεί η διαδικασία έγκρισής της από την Ιρλανδική Δημοκρατία και τη Βόρεια Ιρλανδία.

Υπάρχει πάντως μια πολύ παλιά ευχή που ανταλλάσσουν οι Ιρλανδοί, που αμφιβάλλουμε αν θυμούνται οι "συμβιβαστές": "είθε να πεθάνεις στην Ιρλανδία"...

Μπ. Γ.

Ποιος δε θίχτηκε διόλου από τις προσβλητικές και εξοργιστικές για κάθε πατριώτη δηλώσεις του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Η ηγεσία της ΝΔ, η οποία, ενώ καθημερινά βομβαρδίζει για τα πάντα τα ΜΜΕ και την "κοινή γνώμη", φαίνεται ότι δεν την ενοχλεί η υπερατλαντική πρόκληση. Κι όμως, ο εκπρόσωπος του κόμματος είχε υποστηρίξει τον πρόεδρο της Βουλής, λέγοντας ότι "αποτύπωσε μια ανησυχία, μια δυσαρέσκεια που υπάρχει στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών για κάποιες δραστηριότητες του πρεσβευτού των Ηνωμένων Πολιτειών".

Μήπως ήταν μια "άτυχη στιγμή", για την οποία ζήτησαν συγγνώμη από τον πρεσβευτή;

Πάνω από 50.000 θέσεις εργασίας έχουν χαθεί μόνο στους νομούς της Μακεδονίας από τη μαζική "φυγή" επιχειρήσεων προς τις βαλκανικές χώρες, λόγω του "χαμηλότερου εργατικού κόστους", όπως αναφέρει η προχτεσινή "Καθημερινή". Η εφημερίδα προσθέτει ότι η κυβέρνηση - ειδικά η υφυπουργός Ανάπτυξης Αννα Διαμαντοπούλου - καταβάλλει προσπάθεια να "ανακοπεί το κύμα της μετεγκατάστασης των ελληνικών επιχειρήσεων στις γειτονικές χώρες". Μα, η Αννα Διαμαντοπούλου δεν είναι αυτή, που, χρόνια τώρα, παροτρύνει τους επιχειρηματίες να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στα Βαλκάνια και να μεταφέρουν εκεί τις επιχειρήσεις τους, αφήνοντας εδώ μόνο τη"διοίκησή" τους; Τώρα που το πρόβλημα έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ας μην προσπαθούν να κρύψουν και να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Η αιτία βρίσκεται στην πολιτική του "δώστε τα όλα στο κεφάλαιο", που ακολουθεί η κυβέρνηση Σημίτη.

Η είδηση, από το χώρο της οικονομίας, έχει ιδιαίτερη και γενικότερη σημασία. Ο επιχειρηματίας Κ. Αγγελόπουλος, της γνωστής οικογένειας των "εθνικών ευεργετών", αγόρασε ένα σημαντικό πακέτο μετοχών της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία - εκτός από το γεγονός ότι στο πρώτο τρίμηνο του '98 αύξησε τα κέρδη της κατά 95% (!) - κατέθεσε προχτές και την "καλύτερη" προσφορά για την εξαγορά - διάβαζε ξεπούλημα - της τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης.

Την ίδια στιγμή όμως, η οικογένεια Αγγελόπουλου ξεζουμίζει και υπερεκμεταλλεύεται και πετάει στο δρόμο τους εργάτες στη "Χαλυβουργική". Αυτοί είναι τα μεγάλα θύματα που πρέπει, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, να στηρίξουν την "οικονομική άνοδο" και το "θαύμα" της οικογένειας Αγγελοπουλαίων. Δε θα είναι, όμως, αιώνια έτσι η εξέλιξη των πραγμάτων.

Αντί να μαζέψουν, όπως απαιτεί το λαϊκό φρόνημα, τον πράκτορα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες, με πρώτο τον Θ. Πάγκαλο, ανέλαβαν να καλύψουν την "ανθυπατική" συμπεριφορά του και να μαζέψουν το άπλωμα του αντιαμερικανισμού.

Ηρθε όμως η δήλωση του εκπροσώπου του Στ. Ντιπάρτμεντ, με την οποία οι επικρίσεις που διατυπώνονται κατά του Ν. Μπερνς χαρακτηρίζονται ως αντιδημοκρατικές και... ανθελληνικές (!!! ). Μόνο όσοι είναι τυφλωμένοι από τη δουλικότητα και την υποτέλεια δεν μπορούν να διακρίνουν ότι αυτός που έδωσε το δικαίωμα στον υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ να παρεμβαίνει απροκάλυπτα και να υπαγορεύει τη συμπεριφορά των Ελλήνων, είναι η ραγιάδικη στάση της κυβέρνησης Σημίτη.

Οχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα της "προστασίας" του Ν. Μπερνς, αλλά με την "εφ' όλης της ύλης" υποταγή της στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Είναι το γεγονός ότι ο Θ. Πάγκαλος πριν υποβάλλει οποιαδήποτε πρόταση για θέματα της εξωτερικής πολιτικής ζητά να έχει, προηγουμένως το "οκέι" της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όπως έκανε με την πρόσφατη πρότασή του για το Κυπριακό, στο όνομα ότι αυτοί έχουν τη δύναμη να τις επιβάλουν! Είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σημίτη δέχεται να μοιράσει το Αιγαίο, γιατί αυτό ευνοεί τα αμερικάνικα συμφέροντα, "σκοτώνεται" να πάρει μέρος στις στρατιωτικές επεμβάσεις σε γειτονικές και μη χώρες κ.ο.κ.

Η δουλικότητά τους γίνεται επικίνδυνη για τα συμφέροντα του τόπου.

Μια και μιλάμε για "εσωκομματική αντιπολίτευση", ας σημειώσουμε και αυτό: Οπως λένε στελέχη της Χαρ. Τρικούπη, δεν είναι και τόσο κακό να κατέβει ο Δ. Μπέης υποψήφιος στην Αθήνα. Γιατί; Διότι, όπως λένε, το ΠΑΣΟΚ, έτσι κι αλλιώς, θα έχει διαρροές στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, άρα γιατί κάποιες από αυτές να μη διοχετευτούν εκεί που "δεν πειράζει";...

Είδες η "εσωκομματική αντιπολίτευση";

Ολος εθνική υπερηφάνεια βγήκε χτες τηλεοπτικός ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης, για να μας ανακοινώσει το πόσο "σκληρή" ήταν η απάντηση του Δ. Ρέππα στις δηλώσεις του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι όσοι κατακρίνουν τον Ν. Μπερνς στην Ελλάδα είναι "γελοίοι".

Ακολούθως, ο ρεπόρτερ διάβασε τη δήλωση του Δ. Ρέππα και ήταν τέτοια η "σκληρότητά" της, που το γέλιο που έπεσε στην εφημερίδα μας δεν περιγράφεται. Τον "τσακίσατε" τον Ρούμπιν, κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε, όσο για σας, κύριε συνάδελφε, κατανοούμε τη δυσκολία να εργάζεται κανείς στην ΕΡΤ την εποχή του Τσουκάτου...

Ο ρόλος που παίζει η λεγόμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" του ΠΑΣΟΚ είναι ευδιάκριτος αν διαβάσει κανείς τον Τύπο των τελευταίων ημερών. Ολοι οι "αναλυτές" με μια φωνή, κάνουν λόγο για την "άτακτη φυγή" της κυβέρνησης μπρος στους "διαφωνούντες" βουλευτές, οι οποίοι "άλλαξαν άρδην" το νομοσχέδιο για την "Ολυμπιακή"!

Τώρα βέβαια ότι αυτό το νομοσχέδιο, που έγινε νόμος και με τις ψήφους της"εσωκομματικής αντιπολίτευσης" και που περιλαμβάνει διατάξεις για πολυετές πάγωμα μισθών, ανατροπή του 8ώρου και κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, είναι λεπτομέρεια να πούμε ότι εμφανίζεται ως περίπου "φιλολαϊκό" μετά την παρέμβαση της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης"! Ετσι το παρουσιάζουν οι "αντικειμενικοί" ενημερωτές της κοινής γνώμης...

Κατόπιν όλων αυτών, η μετονομασία της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" σε Δούρειο Ιππο του νεοφιλελευθερισμού, δε θα πήγαινε κι άσχημα. Δε νομίζετε;

Τι ρωτάς;

- Στο κεφάλι μου

επάνω,

το Σημίτη έχω,

το Γιάννο

και της "σύγκλισης"

το πλάνο

κι άντε πέστε

τι να κάνω;

- Κατ' αρχήν,

πρέπει να ξέρεις

ότι φταις

που υποφέρεις,

αφού μόνος

έχεις βάλει

όλα τούτα

στο κεφάλι.

Αν, λοιπόν,

δεν σου 'ρθει

η γνώση

έχεις, φίλε,

τελειώσει,

θα σε φάνε

οι Βρυξέλλες

και οι ντόπιες μας

οι "βδέλλες"!

Ο οίστρος