ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 8 Μάη 1998
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΑΚΡΟΚΕΡΑΜΟΣ
"Πάρτε τά... από δω"

Συμβολική κατάληψη των εγκαταστάσεων που καταλήγουν τα λύματα όλης της Αττικής

Σε συμβολική κατάληψη της πύλης του Ακροκέραμου κατέληξε η πορεία των κατοίκων του Κερατσινίου και των παιδιών της περιοχής της Χαραυγής, που ζητούν να ληφθούν μέτρα ώστε να αντιμετωπιστούν οι οσμές από τους 300 τόνους λάσπης των λυμάτων που παραμένουν στην Ψυττάλεια μετά την πρωτοβάθμια επεξεργασία τους. "Ιχθυόσκαλα, Ψυττάλεια, Λιπάσματα, ΔΕΗ, μας κάνουν μαύρη τη ζωή",έγραφε μία πικέτα από τις πολλές που κρατούσαν οι μαθητές του 13ου Δημοτικού Σχολείου.Το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός από οχλούσες δραστηριότητες του Λεκανοπεδίου έχουν συγκεντρωθεί σε μια περιοχή λίγων χιλιομέτρων, δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για ξεκάθαρη ταξική επιλογή της άρχουσας τάξης να τις φορτώσει στις εργατογειτονιές. Αλλωστε και οι υπόλοιπες επικίνδυνες για την υγεία και το περιβάλλον δραστηριότητες δεν είναι στα βόρεια προάστια, αλλά σε ανάλογες περιοχές που μένει η εργατική τάξη. "Πάρτε τα... (Δε λέω τη λέξη γιατί είμαι καλό παιδί) από την πόρτα μας",έγραφε μια άλλη πικέτα, "και πηγαίντε τα στην πόρτα αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις" θα προσθέταμε εμείς.

Οσο για αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις έλαμψαν φυσικά με την απουσία τους από τη συγκέντρωση. Ο μεν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτης, είχε στείλει εκπρόσωπό του για να καταγράψει το πρόβλημα, λες και του είναι άγνωστο, ο οποίος και δήλωσε ότι ο υπουργός καθορίζει τις προτεραιότητές του πού θα βρίσκεται. Απών και ο μέχρι πρότινος γενικός γραμματέας του ΠΕΧΩΔΕ Δημήτρης Σαράφογλου και ήδη υποψήφιος νομάρχης. Αφαντος και ο νυν νομάρχης και υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά Χρήστος Φωτίου, που παραπέμπει τους κατοίκους στον Κ. Λαλιώτη. Τους απόντες προσπάθησε να δικαιολογήσει ο δήμαρχος Κερατσινίου Γιώργος Χάσκας, λέγοντας ότι υπάρχουν ευθύνες στην ΕΥΔΑΠ και την κυβέρνηση, αλλά γίνονται από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κάποιες προσπάθειες για τη βελτίωση της ζωής στο Κερατσίνι. Οσο δε, για τη δική του στάση, που δεν μπαίνει μπροστά στους αγώνες των δημοτών, την αιτιολόγησε με το... επιχείρημα "οι Δήμοι δεν πρέπει να μπαίνουν μπροστά υποκλέπτοντας τις πρωτοβουλίες των μαζικών φορέων"!

Δίπλα στους κατοίκους βρέθηκαν η υποψήφια δήμαρχος Κερατσινίου Ελένη Παπαδοπούλου,ο δήμαρχος Περάματος Γιάννης Πατσιλινάκος και ο νομαρχιακός σύμβουλος της "Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας" Πειραιά Γιώργος Λαγωνίκας.Παραβρέθηκε ακόμα ο βουλευτής της ΝΔ Τάσος Νεράτζης, που είπε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει και έκανε ήταν μια Ερώτηση στη Βουλή.

"Είκοσι χρόνια παλεύουμε για τα ίδια προβλήματα", τόνισε η Ελένη Παπαδοπούλου,προσθέτοντας ότι το πρόβλημα του βιολογικού καθαρισμού αφορά όλη την Αττική και όλες οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνες για το ότι δεν προχώρησε ο δευτεροβάθμιος καθαρισμός. "Καταγγέλλουμε τον Κώστα Λαλιώτη γιατί τέσσερις φορές έχει εξαγγείλει τα ίδια έργα και τη σημερινή δημοτική αρχή για την ολιγωρία της", είπε η υποψήφια δήμαρχος, υπογραμμίζοντας ότι μόνο με μαζικούς λαϊκούς αγώνες λύνονται τα προβλήματα. Καταλήγοντας, επισήμανε ότι ενώ δίνονται δισεκατομμύρια για τα έργα της Ολυμπιάδας, για το Κερατσίνι δεν περισσεύει τίποτα.

"Συνεχίστε τους αγώνες σας. Εάν δεν υπήρχαν, δε θα γινόταν ούτε το πρώτο στάδιο του βιολογικού καθαρισμού", τόνισε ο Γιάννης Πατσιλινάκος,σημειώνοντας ότι ενώ το δεύτερο στάδιο του βιολογικού καθαρισμού θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από πέρσι, ακόμα δεν έχει αρχίσει. "Δεν υπάρχουν μόνο τεχνικές δυσκολίες. Είναι και η πολιτική βούληση να απαλλαγούμε από το φρικιό. Και έχουν υποχρέωση να το κάνουν", υπογράμμισε ο δήμαρχος Περάματος. Ο Γιάννης Ιωαννίδης,γραμματέας του Εξωραϊστικού Συλλόγου Χαραυγής, που διοργάνωσε μαζί με άλλους μαζικούς φορείς της περιοχής τη συγκέντρωση, στη σύντομη ομιλία του, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό της υπόθεσης, επισημαίνοντας τις ευθύνες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που το 1963 με ταξικά κριτήρια φόρτωσε το έργο στην περιοχή, αλλά και των κυβερνήσεων που ακολούθησαν, κατέληξε λέγοντας ότι αν σε είκοσι μέρες δε δοθούν ικανοποιητικές απαντήσεις στα αιτήματα των κατοίκων, η επόμενη κινητοποίηση θα γίνει στα γραφεία του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Τα βασικά αιτήματα των κατοίκων, όπως αναφέρονται στο ψήφισμα που εγκρίθηκε μετά τη συγκέντρωση, είναι: Να γίνει άμεσα ο δευτεροβάθμιος βιολογικός καθαρισμός. Να δοθούν από το ΥΠΕΧΩΔΕ τα κονδύλια που από πέρσι έχει υποσχεθεί ο Κ. Λαλιώτης για τη βελτίωση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων. Να τοποθετηθούν ειδικές παγίδες για τις οσμές που διαφεύγουν και είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Να ψεκάζεται καθημερινά ο χώρος στον Ακροκέραμο και στην Ψυττάλεια. Να δεντροφυτευτεί η περιοχή. Να γίνει επιδημιολογική μελέτη και μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία του αγωγού.

Γ. Κ.


Τα φώτα του Σμόλνι...

"Αυτό το διαβατήριο είναι ιδιοκτησία της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών". Η φράση είναι στο εσωτερικό του οπισθόφυλλου του κόκκινου διαβατηρίου, που στο εξώφυλλο φαντάζει φαρδύ - πλατύ το έμβλημα της ΕΣΣΔ. Ο κάτοχός του δεν είναι συλλέκτης παλιών αντικειμένων, αλλά πολίτης της σημερινής Ρωσίας, που ήρθε εν έτη 1998 για τουρισμό στην Ελλάδα. Μπέρδεμα;

Φαινομενικά, μεγάλο. Και μεγαλώνει ακόμη περισσότερο όταν διαβάσεις την ημερομηνία που τυπώθηκε (1991) και πιο πολύ, την ημερομηνία που εκδόθηκε: το 1995! Την ίδια χρονιά, το 1995, υπήρχαν ακόμη αεροπλάνα της "Αεροφλότ" που πετούσαν ακόμη και στο εξωτερικό με το σφυροδρέπανο στα φτερά τους, ενώ ακόμη και μια ατέλειωτη σειρά κρατικών εγγράφων καθημερινής χρήσης είχαν ανάλογα εμβλήματα. Σα να "ζει" ακόμη ένα άλλο κράτος στο "σώμα" του σημερινού.

"Ξέρεις πόσα ζητάνε τώρα οι ταξιτζήδες από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο του Λένινγκραντ; Διακόσια δολάρια!". Η φωνή του Ρώσου φίλου που μόλις έφτασε από τη "Βενετία του βορρά", ακούγεται πιο πολύ θλιμμένη παρά οργισμένη. Κάπως έτσι μου περιέγραψε και το λαό του αυτή τη στιγμή. "Ξέρεις, όταν πεινάς, ψάχνεις πρώτα φαϊ να φας". Ναι, αλλά πείνα υπήρχε και τότε...

Τότε, που ο Ριντ έγραφε ότι "στα σκαλοπάτια του Σμόλνι, στο κρύο σκοτάδι, για πρώτη φορά είδαμε την Κόκκινη Φρουρά, μια ανήσυχη γκρούπα νεαρών με εργατική στολή. Κρατούσαν στα χέρια τουφέκια με εφ' όπλου λόγχη και συζητούσαν ανήσυχα".

"Το ένα τρίτο του μισθού εξανεμίζεται στα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών, να πας στη δουλιά σου και στο σπίτι σου" συνεχίζει ο φίλος. "Το κέντρο του παλιού Λένινγκραντ ξεπουλιέται σε επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούν τα κτίριά του για μπαρ και παμπ. Αλλά ακόμα και σε αυτά, πάλι οι νεόπλουτοι μπορούν να πάνε στις περισσότερες περιπτώσεις. Τα σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα μόνο από αυτούς".

Σμόλνι 1917. "Στη φαρδιά και χαμηλή τραπεζαρία, στο κάτω πάτωμα, βρισκόταν όπως και προηγούμενα, το εστιατόριο... Τα λιγδιασμένα ξύλινα κουτάλια ήταν μέσα σ' ένα καλαθάκι. Στα μακριά καθίσματα, που βρίσκονταν δίπλα στα τραπέζια, στριμώχνονταν οι πεινασμένοι προλετάριοι".

Ο Ριντ βέβαια, δε θα μπορούσε να απαντάει στον Ρώσο φίλο. Στη σημερινή αντεπανάσταση, όπως και στην επανάσταση που περιέγραψε ο Αμερικάνος φίλος, δεν υπάρχει μεταφυσική. Τότε υπήρχε το μπολσεβίκικο κόμμα, με στρατηγική και τακτική που έκανε πράξη την Επανάσταση. Υπήρχε ο Λένιν. Τώρα η αντεπανάσταση επελαύνει και θα συνεχίσει μέχρι τότε που οι μπολσεβίκοι θα μπορέσουν να δώσουν στα εμβλήματα το κράτος τους.

Και η "ψυχή" εκείνου του διαφορετικού κράτους, δεν "υπάρχει" στα εναπομείναντα εμβλήματα. Υπάρχει στον Ρώσο φίλο, που ακόμη ονομάζει την οργή του "θλίψη". Μέχρι να καταλάβει πως είναι οργή. Και τότε, θα νιώσει πολύ καλά τι ήθελε να πει ο Ριντ, όταν περιέγραφε τις μάχες στο επαναστατημένο Λένινγκραντ. Και "πίσω από τις πλάτες μας, έλαμπε στο φως και βούιζε σαν κυψέλη, το πελώριο μέγαρο του Σμόλνι...".

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ