"Το συμπέρασμα είναι ότι αποτελεί μύθο το ιδεολόγημα της ελίτ, ότι για να επιβιώσει μια χώρα στη σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς πρέπει να ανήκει σε κάποιο μπλοκ και ότι μόνο αν αφήνει όσο πιο ελεύθερη γίνεται την κίνηση κεφαλαίου ανταμείβεται. Για παράδειγμα, η ένταξη του Μεξικού στη NAFTA κάθε άλλο παρά μείωσε τη μαζική αθλιότητα και φτώχεια. Και η Ελλάδα, με την ένταξή της στην ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ, έχει όλες τις προϋποθέσεις να καταλήξει να είναι το Μεξικό της ΕΕ...".

Η εκτίμηση δεν ανήκει σε κάποιον ...δογματικό κομμουνιστή, εγκλωβισμένο στις δήθεν θέσεις του ΚΚΕ, περί απομόνωσης και περιχαράκωσης της Ελλάδας. Αποτελεί την κατακλείδα ενός άρθρου του καθηγητή κ. Τάκη Φωτόπουλου, που δημοσιεύεται στη χτεσινή "Ελευθεροτυπία". Και είναι φανερό ότι, όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιηθούν και αποφασιστικά αντιπαλευτούν από τους εργαζόμενους οι εφιαλτικές προοπτικές του "μονόδρομου" της ΕΕ, τόσο το καλύτερο για τη χώρα και το λαό μας.

Μάχη με το χρόνο φαίνεται να δίνει ο 76χρονος Ινδονήσιος Πρόεδρος Σουχάρτο, καθώς η έναρξη της 7ης - συνεχούς - θητείας του στον προεδρικό θώκο της χώρας "εγκαινιάστηκε" με εξεγέρσεις φοιτητών σε πλήθος αστικών κέντρων της Ινδονησίας. Θα καταφέρει, άραγε, να ολοκληρώσει και αυτή τη θητεία; Για πόσο ακόμη θα επιβιώνει το διεφθαρμένο καθεστώς που κυβερνά τη χώρα, βυθίζοντάς τη - με τη "βοήθεια" των οδηγιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - στο χάος της οικονομικής κρίσης;

Κανείς δε φαίνεται να μπορεί να δώσει συγκεκριμένη απάντηση στα παραπάνω δύο ερωτήματα. Κυρίως, επειδή κανείς δε γνωρίζει με ακρίβεια για πόσο ακόμη οι έξωθεν σημερινοί, αλλά και επίδοξοι ξένοι ..."επενδυτές" και μεγαλοπαράγοντες της διεθνούς πολιτικής σκηνής θα είναι σε θέση να συγκρατούν - με τα "δόντια", είναι αλήθεια... - την κυβέρνηση του Προέδρου Σουχάρτο στην εξουσία!

Πάντως, αυτοί που δεν "καταλαβαίνουν" από την κυβερνητική αναλγησία ή τη βία των στρατιωτών, που περιπολούν τους τελευταίους μήνες στις πόλεις της Ινδονησίας με εξοπλισμό "αστακού", είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, οι οποίοι έχουν επωμιστεί στους ώμους τους την "τιμή" και την "αντίσταση" της ινδονησιακής αστικής κοινωνίας απέναντι στη λαίλαπα των αντιλαϊκών πολιτικών. Επειδή, όμως, μόνον οι διαδηλώσεις των νέων δεν αρκούν για να ανατρέψουν το σημερινό πολιτικό "στάτους κβο" στην Ινδονησία, προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο το ακόλουθο ερώτημα: Θα μπορέσουν, άραγε, οι κινητοποιήσεις των νέων να "συγκινήσουν" και να συμπαρασύρουν σε δράση και άλλα τμήματα της ινδονησιακής κοινωνίας;

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Κι ενώ ο πρωθυπουργός είπε όσα είπε στην προχτεσινή του συνέντευξη. Κι ενώ, την ίδια στιγμή, τα ΜΑΤ "παρέδιδαν" το πρώτο "μάθημα" πρακτικής εφαρμογής στους εκπαιδευτικούς, στους υπάλληλους της Ιονικής και του "Μινιόν". Ενώ, τέλος πάντων, γίνονται τόσα, που όλοι τα γνωρίζουμε, ο Μ. Δασκαλάκης, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, δήλωνε στο "Εξυπνο Χρήμα": "Δεν επιτρέπεται σε κανέναν υπουργό να μη θυμάται ότι είναι μέλος μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης"...

Ευτυχώς, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στο ΠΑΣΟΚ, με κάποια αίσθηση του χιούμορ... Εστω και "μαύρου".

"Η νομισματική πολιτική δεν είναι ούτε γενεσιουργός αιτία της υψηλής ανεργίας, ούτε πανάκεια για την αντιμετώπισή της". Ετσι ξεκίνησε προχτές την ομιλία του, μπροστά στο Ευρωκοινοβούλιο, ο νέος ισχυρός άνδρας της ΕΕ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Ολλανδός Β. Ντούιζενμπεργκ.

Και όσον αφορά το δεύτερο - ότι δεν είναι πανάκεια - δε χρειαζόταν καν να το αναφέρει. Οι πάντες το ξέρουν, παρά τα όσα λένε μερικοί μερικοί, όπως ο δικός μας πρωθυπουργός. Αλλά το πρώτο τι το ήθελε; Τόσα χρόνια τραπεζίτης, ο κ. Ντούιζενμπεργκ, δεν ξέρει ότι στη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, η νομισματική πολιτική και, γενικότερα, η οικονομική πολιτική, όταν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας, είναι μια βασική αιτία και της υψηλής ανεργίας; Αλλωστε, ο ίδιος, συνεχίζοντας την ομιλία του, σημείωσε ότι θα υπάρξει ένα σημαντικό κόστος στον τομέα της απασχόλησης, για να επιτευχθούν οι στόχοι της κοινοτικής νομισματικής πολιτικής. Υπογράμμισε, μάλιστα, ότι για να είναι η νομισματική αυτή πολιτική αποτελεσματική, πρέπει να συνοδεύεται και από μια συνετή δημοσιονομική πολιτική και μια υπεύθυνη πολιτική αποδοχών. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ακόμη μεγαλύτερος περιορισμός των δημοσίων δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, ένταση της αντιλαϊκής φορολογικής αφαίμαξης και σκληρότερη λιτότητα.

Τα "νούμερα"

Ευημερούν

οι αριθμοί,

μα ο λαός

γογγύζει,

αχ, πότε θά'ρθει

η στιγμή,

σωστά

ν' αποφασίζει,

αχ, πότε πια

τα ..."νούμερα"

θα πάψει

να ψηφίζει!

Ευημερούν

οι αριθμοί,

ψευτιές,

παραχαράξεις,

αχ, κόσμε, πότε

με ορμή,

τα ξύλα

θε ν' αρπάξεις,

να τους "μετρήσεις"

τα πλευρά,

να μάθουν

από "πράξεις"!

Ο οίστρος