Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Η αντιπροσωπεία αποτελούνταν από τους Ντιβότ Ντενίς,μέλος της Εθνικής Επιτροπής του Κόμματος και Κορντόν Ζοσέ,υπεύθυνο για θέματα Ευρώπης στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Θέλω πρώτα να σας ευχαριστήσω εκ μέρους του ΓΚΚ για την πρόσκλησή σας και τη θερμή υποδοχή σας. Οι σχέσεις αυτές αποτελούν ουσιαστικό μέρος της πορείας μας, που συνίσταται σε επαφές με όλα τα κομμουνιστικά και προοδευτικά κόμματα της Ευρώπης και του κόσμου, που να επιτρέπουν (διευκολύνουν) τη συζήτηση, την ανταλλαγή εμπειριών, τις κοινές πρωτοβουλίες. Το έχουμε ήδη κάνει. Πρέπει να συνεχίσει αυτό.

Η συνάντησή μας τοποθετείται στο πλαίσιο αυτού του χρόνου, 1998, που σημαδεύεται ακριβώς με την 80ή επέτειο από την ίδρυση του Κόμματός σας και την 150ή επέτειο του "Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος" του Μαρξ και του Ενγκελς.

Αυτό το αστραφτερό κείμενο ήταν και είναι, προπάντων σήμερα, για εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, μια αναφορά για να οικοδομήσουν μια κοινωνία διαφορετική από αυτή που ζουν δυστυχώς σήμερα.

Ο 20ός αιώνας θα τελειώσει σε λίγο. Διάφοροι ιδεολόγοι αναπτύσσουν την ιδέα ότι μαζί με τον αιώνα αυτό θα πεθάνει και το κομμουνιστικό ιδεώδες. Δεν έχουμε αυτή την εντύπωση με την εμπειρία που ζούμε στη Γαλλία. Εντελώς το αντίθετο.

Βέβαια, η αποτυχία (από την οποία πρέπει να συνεχίσουμε να βγάζουμε διδάγματα) των πειραμάτων που έγιναν στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης και σε μερικές άλλες χώρες μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη αυτής της γνώμης. Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Στη Γαλλία, χώρα της Επανάστασης του 1789, η πλειοψηφία του πληθυσμού υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός, ο υπερ-φιλελευθερισμός είναι για πέταμα και δεν έχει μέλλον.

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση αποδείχνει αυτό το γεγονός. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μας, την "Ουμανιτέ".

Οταν ερωτώνται οι Γαλλίδες και οι Γάλλοι: "Οταν σκέπτεστε στο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα έτσι που λειτουργεί τώρα, τι σας προκαλεί;". 53% απαντούν φόβο και εξέγερση.

Συνδέοντας αυτή την ερώτηση με μια άλλη που τέθηκε ως εξής κι αφορούσε το καπιταλιστικό σύστημα: "Ποια γνώμη πλησιάζει περισσότερο τη δική σας;" 46%, σχεδόν η πλειοψηφία, εύχεται να τον μεταλλάξει ριζικά ή να τον μεταμορφώσει βαθιά.

Ναι, σήμερα σε μια χώρα όπως η Γαλλία η αναζήτηση μιας άλλης προοπτικής από τον καπιταλισμό, τον υπερ-φιλελευθερισμό είναι στην ημερήσια διάταξη στην αυγή του 21ου αιώνα.

Εμάς τους Γάλλους κομμουνιστές δε μας εκπλήσσει αυτό. Αλλιώς, θα δυσκολευόμασταν να καταλάβουμε το τι γίνεται εδώ κι ένα χρόνο στη χώρα μας. Τον Ιούνη του 1997 αυτή η άρνηση στο νεο-φιλελευθερισμό, τον οποίο εκθείαζε η Δεξιά, έφερε την Αριστερά, μεταξύ της οποίας το ΓΚΚ, ύστερα από πλατιά γνωμοδότηση των μελών του, στην εξουσία.

Η παρουσία μας σ' αυτή την κυβέρνηση αριστερής πλειοψηφίας, δεν έγινε με μία κατεύθυνση να συγκροτήσουμε μια συμπληρωματική δύναμη, αλλά είναι για να αναλάβουμε τη σκυτάλη των πολιτών, ανάμεσα σε αυτούς και την εξουσία. Και αυτό είναι σε καλή κατεύθυνση, δηλαδή να ενώνει τις προσδοκίες και τις προσμονές για να βάλει στη συζήτηση προτάσεις και λύσεις. Ενα χρόνο ύστερα οφείλουμε να δούμε καλά πού βρισκόμαστε. Κατά τη γνώμη μας, η Αριστερά μπορεί και οφείλει να πετύχει.

Μπορεί να πετύχει, γιατί έχει την υποστήριξη εκατομμυρίων ανδρών και γυναικών, που δε θέλουν μια δεξιά πολιτική κοινωνικής υποβάθμισης και αμφισβήτησης των κοινωνικών τους κεκτημένων. Επίσης οφείλει οπωσδήποτε να πετύχει, γιατί αλλιώς η πόρτα θα είναι ανοιχτή για οποιαδήποτε περιπέτεια των άκρων, όπως αυτή της Ακρας Δεξιάς. Επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις πάνω σ' αυτό το ζήτημα.

Υστερα από τους μεγάλους αγώνες του Νοέμβρη - Δεκέμβρη 1995, βλέπουμε να βγαίνουν στο προσκήνιο της γαλλικής ζωής μεγάλα κοινωνικά κινήματα. Αυτά έχουν ως χαρακτηριστικό, πέρα από τη δικαιολογημένη εξέγερση ενάντια στην αναίρεση των κοινωνικών κεκτημένων, στην ανεργία και τον αποκλεισμό, να θέτουν δυναμικά την ανάγκη να χαλαρώσει η μέγκενη του κεφαλαίου, όπως παρουσιάζεται με τα κριτήρια της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην Ευρώπη.

Νομίζουμε ότι αυτό το κοινωνικό κίνημα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η Αριστερά για να κερδίσει ενάντια στη Δεξιά, αποτελεί μια ευκαιρία για το πείραμα, για το οποίο η Αριστερά στρατεύτηκε σήμερα στη χώρα μας. Ενεργοποίησε τη δράση της κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα, με το σπουδαίο νόμο για τη μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες, διεκδίκηση που το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα υπερασπίστηκε εδώ και πολλά χρόνια. Αυτός ο νόμος ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, αλλά θ' αποτελέσει το αντικείμενο μιας πραγματικής σύγκρουσης εργατών και εργοδοσίας.

Αλλά νομίζουμε ότι η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει πολύ πιο μακριά και πρέπει να ξεπεράσει ένα καινούριο σταθμό στις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά γι' αυτό πρέπει να χτυπήσει την ίδια την καρδιά του συστήματος, τον καπιταλισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου. Νομίζουμε επίσης ότι οι δομικές μεταρρυθμίσεις, που ευχόμαστε για τη Γαλλία, θα βοηθήσουν στο βαθύ αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής στην κατεύθυνση μιας πραγματικής κοινωνικής προόδου και σε μια πολιτική ειρήνης και ασφάλειας για όλη την ήπειρο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύξαμε, ύστερα από τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του περασμένου Μάρτη, τρεις άξονες πρωτοβουλιών, με στόχο την οικοδόμηση μιας δυναμικής πλειοψηφίας της αλλαγής.

Πρώτα, ένα σκεπτικό 10 σημείων - κλειδιών για ένα πολιτικό σχέδιο που θα επιτρέψει στην Αριστερά να πετύχει. Αυτά τα ουσιαστικά σημεία ξεκινούν από τη μάχη για την απασχόληση έως τα ζητήματα της εκπαίδευσης, αλλά επίσης της Ευρώπης.

Στη συνέχεια μια ανάπτυξη της παρέμβασης των πολιτών στην πολιτική, βοηθώντας ώστε αυτή να μην είναι μόνο υπόθεση μερικών, αλλά όλων. Αυτή είναι η έννοια της καμπάνιάς μας πάνω σ' αυτό που ονομάζουμε "χώροι των πολιτών".

Και τέλος η ανάγκη μιας κομμουνιστικής προοπτικής που να περνάει από την κατανόηση του μεγαλύτερου ρόλου, του βάρους, και της χρησιμότητας του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό ζητούμενο.

Το ξαναλέω. Εάν υπάρχει ένα φάντασμα που φοβίζει τους κυρίαρχους κύκλους σήμερα είναι η αμφισβήτηση του υπερ-φιλελευθερισμού. Για μας ο κομμουνισμός είναι κάτι το πολύ πιο βαθιά καινούριο, ακόμα κι ύστερα απ' την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτό σημαίνει να κρατηθεί ακέραιη η θέληση να είμαστε φορείς της εξέγερσης μπρος στην αδικία, τις βιαιότητες και τα βάσανα της κοινωνίας και ταυτόχρονα να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι πρέπει και ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο και την κοινωνία.

Αυτά είναι τα ζητήματα που μας καλούν, αλλά και που ενδιαφέρουν και συσπειρώνουν, όταν οργανώνουμε τις πρωτοβουλίες πάνω σ' αυτό το θέμα.

Ετσι, ζήσαμε πρόσφατα με την ευκαιρία της 150ής επετείου του "Μανιφέστου" μια έντονη στιγμή. Συμμετείχαμε στο πλαίσιο του μαρξιστικού χώρου στην επιτυχία μιας διεθνούς συνάντησης με αφορμή αυτή την επέτειο. Πάνω από 1.500 άτομα διανοούμενοι, ερευνητές, πολιτικές προσωπικότητες, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι μαζικών φορέων, συμμετείχαν σ' αυτό, αντιπροσωπεύοντας περισσότερες από 60 χώρες.

Η ποιότητα των συζητήσεων αναγνωρίστηκε από όλους. Είμαστε περήφανοι που συνεισφέραμε ιδιαίτερα και πολύ δυνατά σ' αυτό, διότι υφάνθηκαν δεσμοί και θα αναπτυχθούν, όπως πιστεύουμε, στις βδομάδες και τους μήνες που έρχονται.

Ενα άλλο στοιχείο εκτίμησης είναι η προετοιμασία μιας πρωτοβουλίας στις 6 Ιουνίου, στο Παρίσι που θα συσπειρώσει πολλές χιλιάδες άτομα. Αυτό που προτείνουμε είναι μεγάλης εμβέλειας.

Ο κομμουνισμός: Ποια ιστορία; Ποια επικαιρότητα; Ποια προοπτική; Αυτές είναι οι τρεις ερωτήσεις που επιθυμούμε να θέσουμε μπροστά σε 5.000 άτομα. Ιστορικοί, μάρτυρες των προηγούμενων περιόδων θα αντιπαρατάξουν τις γνώσεις και τις εκτιμήσεις τους πάνω στις καταγωγές, το λόγο ύπαρξης, τις εξελίξεις του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μαζί με τις μεγάλες στιγμές, όπως και τις αποτυχίες του. Αυτοί που συνέβαλαν στο κοινωνικό κίνημα και των πολιτών, προσωπικότητες του χώρου της δημιουργίας και του πνεύματος, και βέβαια της πολιτικής θα αναφέρουν την άποψή τους για την πραγματικότητα και για το γίγνεσθαι της κοινωνίας και θα πουν τη γνώμη τους για την επικαιρότητα, ακόμα και για το στόχο της ανθρώπινης χειραφέτησης, του πραγματικού ξεπεράσματος του καπιταλισμού που αποτελεί ο κομμουνισμός.

Το βλέπετε, ύστερα από 150 χρόνια, η φλόγα του "Μανιφέστου" ζει βαθιά μέσα μας όχι με το βλέμμα του παρελθόντος, αλλά ξεκινώντας από το παρελθόν προωθούμαστε στο μέλλον, ενσωματώνοντας την πραγματικότητα, το βίωμα, την ιστορία της καθεμιάς και του καθένα.

Από πού προέρχεται το γεγονός ότι αυτό το κείμενο μας συγκινεί ακόμα και ηχεί πάντα μέσα μας σαν μία έκκληση για την αλλαγή του κόσμου και για την αποπομπή του μοιραίου;

Παρόλο που τα πράγματα έχουν βέβαια αλλάξει από την εποχή του "Μανιφέστου" και ο κόσμος μας είναι αυτός της αυξανόμενης διεθνοποίησης της παραγωγής, μιας τεχνικής και πληροφοριακής επανάστασης, δεν παύει να συνεχίζει να προσκρούει στην τάση του καπιταλιστικού συστήματος, να διαιωνίζει τις σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας, που κάνουν την εργατική δύναμη ένα εμπόρευμα που πετιέται και συνθλίβεται κατά βούληση. Είναι το προοδευτικό ξεπέρασμα αυτής της αντίθεσης, που γίνεται το πραγματικό παγκόσμιο δίλημμα του πολιτισμού.

Για να αντιμετωπιστεί αυτό, έχουμε ανάγκη μιας πολύμορφης παρέμβασης, ενός αποφασιστικού ανοίγματος προς όλες τις δυνάμεις αντίστασης, οι οποίες βρίσκονται σε αναζήτηση προοδευτικών εναλλακτικών λύσεων, στην πλατιά τους έννοια, στον κόσμο: κομμουνιστές, σοσιαλιστές, οικολόγοι, θρησκευόμενοι, ειρηνιστές, φεμινιστές...

Η Συνάντηση στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, συνεισφέρει με τον τρόπο της.

Ο 20ός αιώνας τελειώνει με μία δυνατή απαίτηση: Ο καπιταλισμός να ξεπεραστεί και, για να επαναλάβουμε τα λόγια του ίδιου του Καρλ Μαρξ, που μιλούσε για τους τότε προλετάριους, σήμερα η ανθρωπότητα έχει "να κερδίσει έναν κόσμο".

Ευχαριστώ για την προσοχή σας και ακόμη μια φορά επιθυμώ να ευχαριστήσω το ΚΚΕ, που μας κάλεσε σ' αυτή τη Διεθνή Διάσκεψη.