"Εγώ είμαι δεξιός, ο άλλος, εκεί, κομμουνιστής. Ξέρεις τι λέμε; Η υγεία και το ψωμάκι του λαού δεν έχουν χρώμα για κανέναν".

Ολυμπιάδα Χαλκιδικής. Πρώτος σταθμός της περιοδείας του επίτιμου Προέδρου του ΚΚΕ Χ. Φλωράκη στην ευρύτερη περιοχή. Ο "δεξιός", που πήρε το λόγο την ώρα της υποδοχής, είναι στο μπλόκο, στο δρόμο προς τα μεταλλεία, δυόμισι ολόκληρα χρόνια παρέα με τον κομμουνιστή. Κι όταν ο δεύτερος θα πει αργότερα "εδώ είχαμε τα αντάρτικα λημέρια. Δεν πάτησαν ούτε Γερμανοί ούτε Βούλγαροι κατακτητές. Πάτησαν όμως τα ΜΑΤ", ο πρώτος θα κουνήσει συγκαταβατικά το κεφάλι. Μια κοινή συνείδηση, που ξεπερνά άλλου τύπου διαφορές, οικοδομείται εδώ, στην πράξη του καθημερινού αγώνα, στο φυλάκιο έξω απ' το χωριό. Κοινός εχθρός: Η καναδέζικη TVX και οι εδώ υπάλληλοί της, που εμφανίζονται στην περιοχή με το κουστούμι του τάδε υπουργού της σημερινής κυβέρνησης.

"Εχεις δίκιο. Ετσι ακριβώς είναι. Εχουμε τα ίδια προβλήματα και είναι αυτά που μας ενώνουν", είναι η απάντηση που του έδωσε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

"Ο καθένας, συνέχισε, έχει δικαίωμα να έχει τις δικές του αντιλήψεις. Οταν όμως μιλάμε για προβλήματα, ψάχνουμε να βρούμε τη βάση για να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε. Βάση εδώ είναι η ίδια η περιοχή. Αυτό που κάνουν και ξεπουλάνε στην καναδική εταιρία τα μεταλλεία, θα είναι καταστροφή για το περιβάλλον και την περιοχή. Αυτή η περιοχή πρέπει να έχει άλλη προοπτική. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Εχω περπατήσει με τα πόδια όλη τη Δυτική Ελλάδα, από την Πάρνηθα μέχρι τα σύνορα. Εχω δει δάση και δάση. Τέτοια ομορφιά δεν είδα".

- "Εδώ, πρόεδρε, ενώνονται το πράσινο του δάσους με το γαλάζιο της θάλασσας".

- Ναι, και τα ξεπουλάνε...

- "Παλεύουμε χρόνια. Από το '95 δεν επιτρέπουμε πλέον να δουλέψουνε τα επικίνδυνα μεταλλεύματα. Η δεξαμενή, εκεί κάτω, έχει 2.500 τόνους τοξικότατο υλικό, κυάνιο. Να, γιατί φωνάζουν και στη Μικρά Ασία, στην Πέργαμο και απέναντι στη Μυτιλήνη ενάντια στο ανάλογο εργοστάσιο χρυσού που πάει να φτιαχτεί κι εκεί".

Ο κοινοτάρχης Νίκος Μήτσου παίρνει το λόγο και μιλάει με πάθος. "Να, εκεί, αυτός ο χώρος είναι κατεστραμμένος. Είχανε τους Αρσενοπυρίτες παλιά. Τους θέλουν για πρώτη ύλη για το εργοστάσιο. Εκείνα τα μεταλλεύματα έχουν περιεκτικότητα 12% σε Αρσενικό. Εχουν σκοπό να κατεβάσουν το μεταλλείο από το μείον 300 μέτρα κάτω από τη θάλασσα που βρίσκεται σήμερα, στο μείον 600. Υπερκμετάλλευση. Στραγγίζει ο υδροφόρος ορίζοντας. Εκεί απέναντι, πλάι στις λεκάνες, υπάρχει θαμμένο ένα δεύτερο χωριό. Το παλιό Στρατώνι. Πιο πέρα υπάρχουν μακεδονικοί τάφοι...".

Λίγο αργότερα, στο κιόσκι που έχει στηθεί στο χώρο του φυλακίου, ο Χαρίλαος Φλωράκης θα πει, απαντώντας σε ερώτηση τοπικού τηλεοπτικού σταθμού: "Νιώθω ένα αίσθημα αγανάκτησης. Τόσο όμορφο και πλούσιο τόπο και θέλουν να τον καταστρέψουν. Ισως είναι και ένα φωτεινό παράδειγμα ο αγώνας των κατοίκων εδώ, που τόσο σθεναρά και ομόφωνα παλεύουν και απ' ό,τι λένε θα συνεχίσουν να παλεύουν, γιατί δε ματαιώθηκαν τα σχέδια όλων αυτών που μάθαν να ξεπουλάνε την Ελλάδα και να καταστρέφουν τον τόπο. Εναν τόσο όμορφο τόπο".

- "Τι θα κάνει το ΚΚΕ για να στηρίξει αυτόν τον αγώνα από δω και πέρα;", η ερώτηση.

"Δεν υπάρχει δίκιο, πόθος και αίτημα του λαού και των εργαζομένων, που το ΚΚΕ να μην το αγκαλιάζει. Μπορεί εκείνοι που έχουν τα μέσα ενημέρωσης να το διαστρεβλώνουν, αλλά η ουσία είναι αυτή: Δεν έχουμε άλλο λόγο ύπαρξης, ακριβώς γιατί εκφράζουμε αυτά τα συμφέροντα. Αλλιώς θα εξαφανιζόμασταν. Δεν εξαφανιστήκαμε. Το ΚΚΕ στέκεται όρθιο και δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίζει να στηρίζει τους αγώνες, ανάλογα βέβαια και με τη δύναμή του. Ομως, τη δύναμή του την αντλεί από το λαό...".

Το μήνυμα ελήφθη. Το είδαμε στα μάτια, μα και στα ζεστά αγκαλιάσματα. Ο ίδιος ο πρόεδρος της κοινότητας ανέλαβε να εκφράσει δημόσια τα αισθήματα των κατοίκων της περιοχής.

"Ευχαριστούμε, είπε, τον Πρόεδρο που παραβρέθηκε. Είμαστε κατενθουσιασμένοι που ήρθε. Ευχόμαστε το παράδειγμά του να το ακολουθήσουν κι από τα άλλα κόμματα. Να δουν τον κόσμο από κοντά. Είμαστε δυόμισι χρόνια στα φυλάκια και θα παραμείνουμε. Δε θα επιτρέψουμε να φτιαχτεί εργοστάσιο χρυσού εδώ. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει λύση. Αν θέλει εργοστάσιο χρυσού, να πάει εκεί που βρίσκει κοινωνική συναίνεση. Εδώ όχι".

"Ενισχύστε το ΚΚΕ", η τελευταία προτροπή του Χ. Φλωράκη.

"Τώρα ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε", η απάντηση...

Μια έκπληξη, που ανέβασε κατακόρυφα την ήδη ευρισκόμενη σε υψηλά επίπεδα συγκίνηση, επιφύλαξαν στον επίτιμο Πρόεδρο του ΚΚΕ οι κομμουνιστές της Καβάλας. Τυπικά, η πρόσκληση ήταν για να παραβρεθεί σε μία προγραμματισμένη εκδήλωση - συνεστίαση για τα 80χρονα του Κόμματος. Με την είσοδο ακόμα στο χώρο της εκδήλωσης, άρχισε να γίνεται καθαρό πως δε θα ήταν μόνο μια πολιτική συγκέντρωση. Δεκάδες κομμουνιστές και αγωνιστές απ' όλο το νομό βρίσκονταν ήδη στην αίθουσα. Το ζεστό χειροκρότημα, οι δεκάδες επισκέψεις στο τραπέζι όπου καθόταν ο σύντροφος και η αντιπροσωπεία της Οργάνωσης Περιοχής κι από κοντά το "συνωμοτικό" ύφος του γραμματέα της Οργάνωσης Καβάλας Τάσου Ζουρνατζίδη μαρτυρούσαν ότι κάτι άλλο είχαν σκαρώσει. Το μάθαμε όλοι, όταν ο γραμματέας της Οργάνωσης, αφού τέλειωσε την ομιλία του, ζήτησε από τον Χαρίλαο Φλωράκη να ανέβει στο βήμα. Στα χέρια του πρόβαλε μια βελούδινη - στο βαθύ κόκκινο - θήκη και μέσα απ' αυτήν μια πλακέτα. Πάνω της, σε μια εξαιρετική χαλκογραφία, το σήμα κατατεθέν του εργατικού κινήματος της πόλης:Ο καπνεργάτης, την ώρα που κουβαλά στις πλάτες του ένα από κείνα τα τεράστια δέματα καπνού.Δίπλα, η αφιέρωση της Οργάνωσης στο Χαρίλαο Φλωράκη.

"Βαρύ είναι", είπε ο Χ. Φλωράκης, όταν πλέον πήρε το μετάλλιο στα χέρια του. Λίγο πριν, βέβαια, είχε φροντίσει να εξηγήσει σε τι είδους βάρος αναφέρεται:

"Θέλω, είπε, να σας διαβεβαιώσω ότι την απονομή αυτής της πλακέτας τη θεωρώ περισσότερο τιμή προς το Κόμμα.Για μένα, θεωρώ ότι με φορτώνει με καινούριες ευθύνες, για να τιμήσω αυτήν την πλακέτα, που είναι από την ΚΟ της πόλης με ιστορικές παραδόσεις, την ηρωική Καβάλα.

Βλέπω εδώ και νέους, που ίσως να μην ξέρουν, οι παλιοί νοσταλγούν την ιστορία της πόλης τούτης. Ακούσαμε τον σύντροφο τον Τάσο να μιλά για τα πάθια του Κόμματος, την αυτοθυσία και τους ηρωισμούς. Ολα πραγματικά και συγκεκριμένα. Από πού αντλούσε, όμως, αυτή τη δύναμη το Κόμμα; Πώς άντεξε σ' αυτές τις δοκιμασίες;

Αντεξε, γιατί εκφράζει τα οράματα και τους πόθους της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Αυτά εκφράζονται. Και στο Πρόγραμμά του και στην πολιτική του.

Και για να μην αντέξει το Κόμμα, δύο πράγματα πρέπει να συμβούν. Η το Κομμουνιστικό Κόμμα θα απαρνηθεί την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων, οπότε θα πάει "κατά διαόλου", ή θα εξαφανιστεί η εργατική τάξη. Και τα δυο δεν μπορούν να συμβούν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα θα συνεχίσει με ψηλά τα λάβαρα να αγωνίζεται για την πραγμάτωση των οραμάτων και των πόθων των εργαζομένων.

Θέλω να πιστεύω ότι η σύναξή μας αυτή είναι μία απόφαση όλων να συνεχίζουμε τον αγώνα".

Λίγο πριν, ο Τάσος Ζουρνατζίδης μέσα από την ομιλία του είχε διαβεβαιώσει: "Το ΚΚΕ δεσμεύεται μπροστά στην εργατική τάξη και το λαό ότι θα συνεχίσει τον ανυποχώρητο αγώνα του. Η κοινωνία της εκμετάλλευσης και του κέρδους δεν έχει προοπτική. Το Κόμμα μας θα είναι παρόν στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων και δραστηριοτήτων που φέρνουν τη σφραγίδα των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων. Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας ανασύνταξης και ενδυνάμωσης του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος".