ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΤΑΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Σχεδιασμένη και ανυποχώρητη πάλη

- Τι σηματοδοτεί η παναττική συγκέντρωση που οργανώνει το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) ανήμερα της Παγκόσμιας Μέρας κατά των Ναρκωτικών (26.6.1998);

- Το τέλος της δεκαετίας του '90 χαρακτηρίζεται από μία σοβαρή αντίθεση σε παγκόσμια κλίμακα: Τη δραματική αύξηση της διακίνησης, χρήσης και εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες (φυσικές και συνθετικές) και τη δραματική μείωση του ηλικιακού δείκτη των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, στα 14 και 15 χρόνια.

Το τελευταίο διάστημα - πάλι διεθνώς - εμφανίζεται στο προσκήνιο η τάση προς χαλάρωση, εξοικείωση και υποταγή απέναντι στο πρόβλημα. Η τάση αυτή εκδηλώνεται με την προσπάθεια ιατρικοποίησης του φαινομένου και θεσμοποίησης της εξάρτησης, αφ' ενός, και την πίεση για διαχωρισμό των ναρκωτικών σε "σκληρά" - "μαλακά" και την αποποινικοποίηση της χρήσης, αφ' ετέρου. Με δεδομένη τη διεθνή συγκυρία, όπως αυτή εκδηλώνεται από το στρατόπεδο των λεγόμενων φιλελεύθερων και εκσυγχρονιστών της ιατρικοποίησης και της αντιαπαγόρευσης, η πρωτοβουλία του ΕΣΥΝ για το συλλαλητήριο σηματοδοτεί ακριβώς την ανησυχία της συντριπτικής μερίδας του λαού μας για την έξαρση του φαινομένου, καθώς και τη συναπόφαση να διαδηλώσουμε, σε πλατύ αρραγές μέτωπο, την πίστη μας στη ζωή και τα οράματα, στην αγωνιστική στάση και το σεβασμό σε πανανθρώπινες αξίες. Ταυτόχρονα, αποτελεί απόρριψη και αναχαίτιση του κύματος υποταγής και κοινωνικής αναπηρίας, που επιδιώκεται να κατακλύσει τις συνειδήσεις της νεολαίας μας.

- Ποια πολιτική άσκησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις;

- Η πολιτική του κράτους είχε πάντα ένα σοβαρό έλλειμμα, που εκφραζόταν κυρίως στο επίπεδο της νομοθεσίας με:

α) την ανάθεση της χάραξης της εθνικής πολιτικής κατά των ναρκωτικών σε διοικητικά, άκαμπτα, ράθυμα και, κυρίως, κυβερνητικής επιλογής σχήματα και πρόσωπα (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΣΥΚΑΝΑ), αποστερημένα ουσιαστικά από γνήσιους εκπροσώπους της κοινωνίας, και

β) την ανυπαρξία προληπτικής πολιτικής και αντίστοιχης πολιτικής βούλησης.

Ετσι, σήμερα η εκφρασμένη πολιτική βούληση αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της διαχείρισης και συντήρησης του προβλήματος των ναρκωτικών, της αναπαραγωγής τους και την πλήρη κυβερνητική απαξία και στρουθοκαμηλισμό σε ό,τι αφορά την ουσιαστική πρόληψη και ριζική αντιμετώπιση του ζητήματος.

Είναι έντονα ανησυχητικό για την κοινωνία μας το γεγονός ότι η κυβέρνηση, αντί να θεσμοθετεί γενναία και συγκροτημένα μέτρα πρόληψης, προκειμένου να θωρακιστούν οι επερχόμενες γενιές και το μέγιστο τμήμα της νεολαίας μας, που αντιστέκεται, επεκτείνει τα προγράμματα χορήγησης της ισχυρής ναρκωτικής ουσίας μεθαδόνης, ενώ ταυτόχρονα περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία και υπονομεύει τη λειτουργία των θεραπευτικών μονάδων που εφαρμόζουν "στεγνά" προγράμματα.

Φαίνεται ότι δεν έχει διδαχθεί η κυβέρνηση από τη διεθνή εμπειρία εφαρμογής τέτοιων πειραμάτων και την αποτυχία τους. Και εν πάση περιπτώσει, είναι αντιανθρώπινο η πολιτεία να υποβιβάζει μέλη της κοινωνίας σε ρόλο πειραματόζωων, έρμαιων της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αποκτά, λοιπόν, ιδιαίτερα μεγάλη σημασία η προτροπή και σοβαρή υπόδειξη της Επιτροπής Διεθνούς Ελέγχου των Ναρκωτικών του ΟΗΕ, ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών έχουν νομική και ηθική υποχρέωση να λάβουν μέτρα για την πρόληψη και να αναστρέψουν το καθεστώς της φιλικής προς τα ναρκωτικά κουλτούρας που επιχειρείται από τα ΜΜΕ.

- Τι πρέπει να γίνει για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ναρκωτικών;

- Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός προβλήματος απαιτεί καλά σχεδιασμένη και ανυποχώρητη πάλη.

Απαιτείται γνώση, ευαισθητοποίηση, συσπείρωση και κινητοποίηση όλων, ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης της ανάπτυξης και απελευθέρωσης του ανθρώπου, ενάντια σε όλα τα σχέδια υποταγής και ακρωτηριασμού της νεολαίας.

Αυτός είναι ο μόνος βέβαιος και ασφαλής τρόπος να χαραχτούν οι πολιτικές, που θα προστατεύσουν το αγαθό της ζωής, της ελευθερίας, την αξία "άνθρωπος".

Ε. Φ.

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ "ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ"

Το "κράτος του νόμου", οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους ενεργοποιήθηκαν και πάλι όλες τις προηγούμενες μέρες, με μία ασυνήθιστη και πρωτόγνωρη και για τα μεταπολιτευτικά χρονικά βιαιότητα και αγριότητα και με θύματα χιλιάδες απεργούς καθηγητές, καθώς και εργαζόμενους και φοιτητές που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα τους. Οι κρανιοφόροι των ΜΑΤ ανέλαβαν να "συνετίσουν" όλους εκείνους, που αντιδρούσαν ενάντια σε ένα από τα πιο αντιδραστικά νομοθετήματα των τελευταίων δεκαετιών. Οσα, όμως, διαδραματίστηκαν την προηγούμενη βδομάδα, ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η πραγματικά μεγαλειώδης πορεία τουλάχιστον 10.000 ατόμων, ο προβοκατόρικος ρόλος των "γνωστών - αγνώστων" με τις μολότοφ, ο επίσης προβοκατόρικος ρόλος των ΜΜΕ, οι προκλητικές δηλώσεις των κυβερνητικών μανδαρίνων, ήταν ακριβώς που όπλισαν τα χέρια των δολοφόνων, που επιτέθηκαν στους δύο φοιτητές και στον αδιόριστο καθηγητή την προηγούμενη Τετάρτη. Και μικρή σημασία έχει αν οι δολοφόνοι που επιτέθηκαν στον άτυχο Μ. Κουσουρή ήταν μέλη της φασιστικής "Χρυσής Αυγής", ή αν ανήκαν σε άλλες σκοτεινές παρακρατικές ομάδες. Το θέμα που αναδείχτηκε από τη μεγαλειώδη κινητοποίηση των καθηγητών και ο τρόπος αντιμετώπισής της από το επίσημο κράτος, αλλά και το σκοτεινό παρακράτος, σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως. Εγιναν, π.χ., συνειρμοί και παραλληλισμοί με τις πιο σκοτεινές μετεμφυλιακές περιόδους, όπου οι παρακρατικοί μηχανισμοί δολοφονούσαν, βίαζαν και εξευτέλιζαν δημοκρατικούς πολίτες, μια εποχή τρομακτική, ακόμα και για κάποιον που τη μαθαίνει μέσα από τις σελίδες των ιστορικών βιβλίων. Βαδίζουμε, λοιπόν, προς μια "δημοκρατία" κρανιοφόρων; Μια "δημοκρατία" νεκροταφείου, όπου τα δικαιώματα της απεργίας και των κινητοποιήσεων θα θεωρούνται παράνομα και καταχρηστικά; Από παλιά, πάντως, είχε επισημανθεί - και μέσα από τις στήλες αυτής της εφημερίδας - ότι η πορεία προς την ΟΝΕ και το κοινό νόμισμα είναι ασυμβίβαστη με το σημερινό πλαίσιο αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων. Οτι στις ηγετικές ομάδες του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων κερδίζει έδαφος η ιδέα για μια "δημοκρατία" περισσότερο αυταρχική, όπου οι δυνάμεις καταστολής θα έχουν "αναβαθμισμένο" ρόλο, μια "δημοκρατία" πλησίστια στις αντιδραστικές "δυνάμεις της αγοράς".

*****

Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί άναυδη τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο των "διαπλεκομένων". Στις κορυφές της αστικής τάξης, δεν τα έχουν βρει στη μοιρασιά και οι "ριγμένοι" της ιστορίας άρχισαν να βγάζουν τα άπλυτα στη φορά. Επί μέρες, η "Ελευθεροτυπία" του Χρ. Τεγόπουλου παρουσίαζε έγγραφα, σύμφωνα με τα οποία, ο ΟΠΑΠ, προκειμένου να διαμορφώσει το λειτουργικό πλαίσιο του προκαθορισμένου στοιχήματος, ζήτησε τη συνδρομή της "Ιντρασόφτ" του Σ. Κόκκαλη, στην οποία εταιρία ...ανατέθηκε τελικά η διαχείριση του λαχείου. Και όλα αυτά, τη στιγμή που καταγγέλλεται ότι η "Ιντρασόφτ" διαχειριζόταν το "Ξυστό Λαχείο" με τρόπο αδιαφανή, ώστε οι αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών να μη γνωρίζουν τι χρήματα εισπράττονται, πόσα λαχεία κυκλοφορούν κλπ.

Η δε "Καθημερινή", του εφοπλιστή Αλαφούζου, αποκάλυψε την προηγούμενη Τρίτη, μια άλλη διάσταση της "διαπλοκής", αυτή τη φορά με επίκεντρο τον ΟΤΕ. Σύμφωνα με τις καταγγελίες της εφημερίδας, εκείνος που διαπραγματευόταν, για λογαριασμό του ελληνικού ΟΤΕ, την αγορά του 40% των μετοχών του αντίστοιχου τηλεπικοινωνιακού οργανισμού της Μολδαβίας, ήταν ο γενικός διευθυντής της "Ιντρακόμ", ο οποίος διατηρεί, επίσης, και τον τίτλο του προξένου της Μολδαβίας στη χώρα μας!

****

Πρόκειται για εξελίξεις, που συντελούνται στον αδιαφανή και απροσπέλαστο κόσμο του μεγάλου κεφαλαίου - με την κυβέρνηση σε ρόλο διαιτητή - τις οποίες δεν μπορεί να συλλάβει και ο πιο ευφάνταστος νους. Δεν μπορούμε, βέβαια, να προεξοφλήσουμε πού μπορεί να οδηγήσει η εισαγγελική παρέμβαση που εκδηλώθηκε τις προηγούμενες μέρες. Οσο για το πώς αντιμετωπίζουν οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου τους αστικούς κοινοβουλευτικούς θεσμούς, όπως το Κοινοβούλιο και τις διάφορες επιτροπές του, φάνηκε από την τοποθέτηση Κόκκαλη την προηγούμενη Πέμπτη, όπου, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ζήτησε να τον ευχαριστήσουν κιόλας, επειδή διαχειρίστηκε το "Ξυστό Λαχείο".

Οπως, βέβαια, καταλαβαίνει ο αναγνώστης, στην ιστορία της διαρπαγής των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων από τις διάφορες μερίδες της αστικής τάξης, δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί", αλλά οι ευνοημένοι και οι κερδισμένοι, όπως τυχαίνει, στην προκειμένη περίπτωση, να είναι ο Κόκκαλης και οι "χαμένοι" ή σχετικά χαμένοι, όπως είναι ο Αλαφούζος και ο Τεγόπουλος.

Είναι ακριβώς οι ίδιοι, οι οποίοι, όταν πρόκειται να αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, είτε πρόκειται για τους εργαζόμενους της Ιονικής, είτε πρόκειται για τους απεργούς καθηγητές ή για τους αγρότες, ή για άλλη κατηγορία εργαζομένων που παλεύουν για το ψωμί τους, για το δικαίωμα των σπουδών των παιδιών τους, ενώνονται σε μια σιδερένια γροθιά και απαιτούν από την κυβέρνηση να επιβάλει "την τάξη και τον νόμο". Τσακίστε τους απεργούς, φωνάζουν όλοι τους με μια φωνή. Και οι υπουργοί της κυβέρνησης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με επιχειρηματικά σκάνδαλα, που δημιουργεί η δική τους πολιτική, είτε σιωπούν - όπως κάνει ο Σημίτης με τις τελευταίες καταγγελίες - είτε προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν - όπως κάνει ο Βενιζέλος με τα προκαθορισμένα στοιχήματα - όταν καλούνται να πάρουν θέση πάνω στις εργατικές κινητοποιήσεις, σπεύδουν να καθησυχάσουν τα μεγάλα αφεντικά. Μην ανησυχείτε, η Ιονική θα ιδιωτικοποιηθεί, ή στην περίπτωση των καθηγητών ακούσαμε τον Αρσένη, μέσα στους κύκλους του αίματος, να δηλώνει με στόμφο ότι "οι εξετάσεις θα γίνουν". Αν κανείς αμφισβητεί πως έτσι έχουν τα πράγματα, ας ανατρέξει στις εφημερίδες του Αλαφούζου και του Τεγόπουλου ή ας πληροφορηθεί πώς ο ραδιοσταθμός του Κόκκαλη αντιμετώπισε τις κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων εργαζομένων, καθώς και τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των Θεσσαλών αγροτών τα τελευταία χρόνια. Ας διαβάσει τις δηλώσεις υπουργών και πρωθυπουργού, που έγιναν με αφορμή διάφορες κινητοποιήσεις εργαζομένων και τι δήλωσαν οι ίδιοι άνθρωποι, όταν χρειάστηκε να "κουκουλώσουν" τα πολυπληθή σκάνδαλα της χρηματιστικής ολιγαρχίας.

***

Σε τελική, όμως, ανάλυση, αυτός είναι ο καπιταλισμός. Στο σύστημα που ζούμε, όσοι δεν έχουν ενσωματωθεί από τους κυρίαρχους μηχανισμούς ιδεολογικής υποταγής, όσοι συνεχίζουν να αντιστέκονται, θα βρίσκουν μπροστά τους, τους μισθωμένους υπαλλήλους του αστικού κράτους, που έχουν εκπαιδευτεί για τη βίαιη καταστολή των ...απείθαρχων. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί υπάρχουν και λειτουργούν για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό λαό. Αλλο λόγο ύπαρξης δεν έχουν.

Αντίθετα, όταν στις κορυφές της αστικής τάξης μαίνεται η μάχη για τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος (ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι ζούνε κυρίως από τη ληστεία του δημόσιου χρήματος), τότε υπουργοί και πρωθυπουργοί ρίχνουν όλο τους το βάρος για να "κουκουλώσουν" τις όζουσες υποθέσεις. Ακόμα και αν χρειαστεί να ρίξουν το όποιο κύρος τους απομένει στα λασπόνερα και στους υπονόμους.

Η αντίθεση του κεφαλαίου και της εργασίας ήταν και παραμένει η βασική αντίθεση, που διαπερνά τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις και το πολιτικό εποικοδόμημα. Η ταξική πάλη, σε πείσμα όσων τη ...διέγραψαν σαν παράγοντα των κοινωνικών διεργασιών, συνεχίζει να είναι ο βασικός μοχλός που κινεί την ατμομηχανή της ιστορίας.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Είναι ακριβώς οι ίδιοι, οι οποίοι, όταν πρόκειται να αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που παλεύουν για το ψωμί τους, για το δικαίωμα των σπουδών των παιδιών τους, ενώνονται σε μια σιδερένια γροθιά και απαιτούν από την κυβέρνηση να επιβάλει "την τάξη και το νόμο"