Την ένταση και επέκταση της επίθεσης της κυβέρνησης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων σηματοδοτεί η κατάθεση στη Βουλή του εκτρωματικού Υπαλληλικού Κώδικα.

Το κείμενο, που κατατέθηκε, δεν έχει ουσιαστικές διαφορές από τα προσχέδια που είχαν κυκλοφορήσει, γεγονός που καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση περιφρονεί επιδεικτικά τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό κώδικα και επιμένει στην εφαρμογή των αντιυπαλληλικών επιλογών της.

Αμετακίνητος στόχος της κυβέρνησης Σημίτη, όπως προκύπτει με σαφήνεια από τον νεκραναστημένο κώδικα του...1951, είναι να μετατρέψει τους δημόσιους υπάλληλους σε πειθήνια και άβουλα όργανα για την επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων της. Στην κατεύθυνση αυτή τους δένει χειροπόδαρα με χίλια νήματα, ώστε να είναι ασφυκτικά εξαρτημένη η υπηρεσιακή κατάστασή τους και εξέλιξη.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην τρομοκράτηση και υποταγή των εργαζομένων στο δημόσιο, χρησιμοποιώντας ως βασικό εργαλείο, εκτός των άλλων, το πειθαρχικό δίκαιο, στο οποίο αφιερώνονται πάνω από 40 από τα 173 άρθρα του Κώδικα. Στην πραγματικότητα διαρκώς κρέμεται πάνω από το κεφάλι των εργαζομένων στο δημόσιο η απειλή της πειθαρχικής δίωξης, με ορατό τον κίνδυνο της απόλυσης, αφού εύκολα μπορεί να υποπέσει στα πειθαρχικά αδικήματα που ορίζει το νομοσχέδιο, όπως να προβεί σε "πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία" (!) ή "η παράβαση της υποχρέωσης εχεμύθειας" (!), ή "η άσκηση κριτικής των πράξεων προϊσταμένης αρχής", (άρθρο 107) κλπ. Ο κώδικας φροντίζει επίσης να διεκπεραιώνεται με συνοπτικές διαδικασίες - μέσα σε τρεις μήνες - η πειθαρχική δίωξη (άρθρο 123).

Η αντιδημοκρατική φιλοσοφία που διαπνέει τον κώδικα επιβεβαιώνεται και από το άρθρο (45) για την ελευθερία έκφρασης, η οποία περιορίζεται στα ασφυκτικά πλαίσια των "κειμένων διατάξεων", πράγμα που σημαίνει ότι επικυρώνει την απαγόρευση του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία "απαγορεύεται απολύτως η πολιτική έκφραση και δράση του δημόσιου υπάλληλου" (άρθρο 29, παρ.3).

Ταυτόχρονα, θα υπάρχει φακέλωμα του υπαλλήλου μέσω της τήρησης του "προσωπικού μητρώου" (άρθρο 23), ενώ θα ελέγχεται και θα συνυπολογίζεται και η εκτός υπηρεσίας συμπεριφορά του" (άρθρο 27).

Ο δημόσιος υπάλληλος καθίσταται υποχείριο των κυβερνητικών εντολών και μέσα από τη διαδικασία της ιεραρχικής εξέλιξης και των υπηρεσιακών μεταβολών. Η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως τα Υπηρεσιακά Συμβούλια που αποφασίζουν για τα παραπάνω, αφού διορίζει την πλειοψηφία των μελών τους (άρθρα 160 - 161), πράγμα που τα μετατρέπει σε εργαλεία επιβολής των επιλογών της. Τα υπηρεσιακά συμβούλια παίζουν αποφασιστικό ρόλο στις μετακινήσεις(μεταθέσεις, μετατάξεις, κλπ.) των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες είναι"ορθάνοιχτες" σε ρουσφετολογικές παρεμβάσεις ή δίωξης "μη αρεστών" (άρθρα 67-75). Τα διορισμένα Υπηρεσιακά Συμβούλια καθορίζουν και την προαγωγή και εξέλιξη των υπαλλήλων, μέσα από ένα σύστημα αξιολόγησης πουβρίθει από"υποκειμενικά" κριτήρια. Η κυβέρνηση φροντίζει, επίσης, μέσω και των μεταβατικών διατάξεων να διασφαλίσει τις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας(διευθυντές, προϊσταμένους, κ.ά.), οι οποίοι ως "ημέτεροι" ανανεώνουν τη θητεία τους. Στην πραγματικότητα ο εργαζόμενος στο δημόσιο είναι όμηρος στα χέρια των κυβερνώντων και των εκτελεστικών τους οργάνων.

Επίσης, αναβιώνει η δίχρονη δοκιμαστική θητεία (άρθρο 40), η οποία στην πράξη είχε καταργηθεί, μετά το πέρας της οποίας ο διορισμένος υπάλληλος μπορεί να απολυθεί. Την απειλή της απόλυσης αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι, των οποίων καταργούνται οι θέσεις μετά από συγχώνευση κλάδων και δημοσίων υπηρεσιών, επιλογή που προωθεί με ένταση αυτό το διάστημα η κυβέρνηση.

Η ολιγοήμερη αύξηση της κανονικής άδειας, καθώς και η αύξηση των αδειών χωρίς αποδοχές, επιχειρείται να εμφανιστεί ως χαρακτηριστικό γνώρισμα των φιλοϋπαλληλικών αισθημάτων της κυβέρνησης, ενώ ο κώδικας ξεχειλίζει από την εχθρότητά της κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο.

Ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης Αλ. Παπαδόπουλος, διάλεξε το βήμα της εκδήλωσης του νεοφιλελεύθερου Κέντρου Ε-21 με συνομιλητές τους Μάνο, Ανδριανόπουλο, για να δηλώσει ότι η κατάθεση του κώδικα αποτελεί ιστορικό γεγονός. Τόνισε ότι με αυτόν η δημόσια διοίκηση προσαρμόζεται στις σύγχρονες ανάγκες, εννοείται του συστήματος, ενώ ανέδειξε ως βασικά χαρακτηριστικά του ότι με τον κώδικα "τελειώνει το καθεστώς ατιμωρησίας", χάρη στο Πειθαρχικό Δίκαιο και ότι δημιουργείται μια νέα ιεραρχία χάρη στο νέο βαθμολόγιο.

Ενώπιον αυτού του "αμείλικτου" διλήμματος, σκοπεύει να θέσει η κυβέρνηση τους ψηφοφόρους στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Προφανής στόχος να ερμηνεύσει ενδεχόμενη νίκη των συνδυασμών που υποστηρίζει το κυβερνόν κόμμα ως επιδοκιμασία και έγκριση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της. Πρόκειται για τον αρχικό εκλογικό στόχο που είχε βάλει ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, να αποκτήσουν δηλαδή οι δημοτικές εκλογές χαρακτήρα δημοψηφισματικό για τις κυβερνητικές επιλογές.

Τα πράγματα είναι απλά για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα που δοκιμάζονται καθημερινά από την κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση Σημίτη πρέπει να πληρώσει και μάλιστα ακριβά για το πρόγραμμα επιτάχυνσης των πιο αντιλαϊκών και βάρβαρων μέτρων. Είναι ανάγκη την επομένη των εκλογών να μετράει λιγότερους κυβερνητικούς νομάρχες και δημάρχους.

Η επιβαλλόμενη απάντηση είναι η ψήφος στους αγωνιστικούς ενωτικούς συνδυασμούς που υποστηρίζει το ΚΚΕ. Είναι η καλύτερη εγγύηση ότι την επομένη των εκλογών, οι εργαζόμενοι θα έχουν βρει ένα καλό στήριγμα στους αγώνες τους.