Είναι δυο και πλέον τώρα χρόνια που στη χώρα μας κυριαρχεί ασύδοτα η ολέθρια πολιτική των "εκσυγχρονιστών" του Κ. Σημίτη, χωρίς καμία απολύτως πρόθεση εγκατάλειψής της. Βλέποντας δε, οι παραγωγικές τάξεις της χώρας μας πως η πολιτική αυτή είναι υπέρ των εχόντων και κατεχόντων που θησαυρίζουν σε βάρος τους, ενώ αυτοί υποβάλλονται σε καινούριους φόρους σε ανεργία, απάνθρωπη εκμετάλλευση σε εμπαιγμό σε φτώχεια και μιζέρια, ξεσηκώθηκαν.

Κατακλύζουν κάθε μέρα όλες σχεδόν τις πόλεις με απανωτά συλλαλητήρια, απεργίες και συγκεντρώσεις, με τις οποίες ζητούν νόμιμα απ' την κυβέρνηση κι απ' τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους, την αναπροσαρμογή των μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων τους, μπρος στην ανεξέλεγκτη ακρίβεια της ζωής, την εργασιακή ασφάλιση κλπ.

Ετσι ο Κ. Σημίτης από επιτυχημένος κυβερνήτης της χώρας που θεωρούνταν απ' την πλειοψηφία των μελών του ΠΑΣΟΚ, ξεσκεπάστηκε, ως ένας ωμός δικτατορίσκος, διατάζοντας τους αρμόδιους υπουργούς του αντί ν' απασχοληθούν με την επίλυση των προβλημάτων των διαφόρων κλάδων εργαζομένων, που κατεβαίνουν σε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, να τους διαλύουν βίαια.

Βλέπουμε τα ΜΑΤ και την Αστυνομία να δέρνουν και να καθυβρίζουν όλους τους διαμαρτυρόμενους, αδιακρίτως νέους και γέρους. Καταγής γέροι και γριές συνταξιούχοι, γιατί αποτόλμησαν κι αυτοί να ζητήσουν, με διαδηλώσεις, την αύξηση της σύνταξης πείνας που παίρνουν.

Η απάνθρωπη αυτή βαρβαρότητα έναντι των χιλιάδων εργαζομένων όλης της χώρας συνεχίζεται επί δυο και πλέον τώρα χρόνια. Η "εκσυγχρονιστική" πολιτεία του Κ. Σημίτη επαίρεται, διακηρύσσοντας παντού, πως η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι καλύτερη από κάθε άλλη φορά κλπ., κλπ. Και δικαίως διερωτάται τώρα κάθε έντιμος πολίτης αυτού του τόπου: Πώς εξηγείται τότε το φαινόμενο, οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας να βρίσκονται κάθε μέρα σχεδόν σε διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και απεργίες και η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας να 'ναι καλύτερη από προηγούμενα χρόνια;

ΕΥΘΥΜΗΣ ΜΑΛΕΖΑΣ

Σκύδρα - Πέλλας

Σε επιστολή του ο συνταξιούχος ανθυπαστυνόμος ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΣΑΧΛΑΜΑΚΗΣ,από το Παλαιό Φάληρο, διαμαρτύρεται για τη στάση της πολιτείας απέναντι στο θέμα του επιδόματος ανικανότητας που χορηγείται από την Ελληνική Αστυνομία όταν ο απόστρατος συνταξιοδοτηθεί λόγω αναπηρίας. "Υπηρέτησα την Ελληνική Αστυνομία επί 27 συναπτά έτη και αποστρατεύτηκα για λόγους υγείας με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου (αρ. πρ. 209296/ΙΚΒ της 30/1/1993 δημοσιεύτηκε στις 5/2/1993 στο ΦΕΚ). Οσοι κρίνονται ανίκανοι για την ενεργό υπηρεσία, καθώς και για την υπηρεσία γραφείου της Ελληνικής Αστυνομίας δικαιούνται ένα επίδομα ανικανότητας, πέραν της χορηγούμενης σύνταξης.

Το ποσό της σύνταξής μου μαζί με το επίδομα ανικανότητας ανέρχεται σε 202.587 δρχ. Από το ποσό αυτό το επίδομα ανικανότητας (ποσοστό αναπηρίας 45%) ανέρχεται στις 747 δρχ.!

Θλίβομαι ειλικρινά για τη μέριμνα που λαμβάνει το κράτος για όσους υπηρέτησαν την πατρίδα και είχαν την ατυχία να κριθούν ανίκανοι για λόγους υγείας".

Στη συνέχεια ο συνταξιούχος αστυνομικός, θεωρώντας θιγμένη την αξιοπρέπειά του από τη χορήγηση του επιδόματος των 747 δρχ. εδώ και τέσσερα χρόνια έχει προβεί σε πολλές ενέργειες και έχει απευθυνθεί στο σύνολο των αρμοδίων του εκάστοτε κυβερνητικού μηχανισμού χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ολοι οι αρμόδιοι χαρακτηρίζουν δίκαιο το αίτημά του, πλην όμως παραπέμπουν την την επίλυσή του ο ένας στον άλλο. "Είναι φανερό, γράφει, ότι στην περίπτωσή μου όλοι οι υπεύθυνοι κρατικοί φορείς πρωταγωνιστούν σ' ένα θέατρο παραλόγου, σε βάρος ενός απλού συνταξιούχου πολίτη. Θέλω να πιστεύω ότι έστω και τώρα θα σταματήσει ο εμπαιγμός και η αδικία σε βάρος των αναπήρων συνταξιούχων της Ελληνικής Αστυνομίας, διαφορετικά δηλώνω ότι θα προσφύγω στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στα ΜΜΕ των κρατών - μελών της, μήπως έτσι δικαιωθούμε όλοι εμείς που ανήκουμε στην παραπάνω κατηγορία".

ΝΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ συν/χος Γεωπόνος, Λιβαδειά. Τα τελευταία χρόνια, έφυγαν από τη ζωή διάφορα δημόσια πρόσωπα που διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στα πολιτικά, πολιτιστικά και εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας μας, Οπως π. χ. ο Κ. Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, η Μ. Μερκούρη κ. ά. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι δεχτήκανε εξαιρετικές τιμές και "παράτες", πέραν του συνήθους όπως: πένθη ημερών, λαϊκά προσκυνήματα κτλ. Λόγια πολλά ειπωθήκανε από τους υμνητές τους, αλλά ουσιαστικά έργα παραδεκτά που να μας τους θυμίζουν, δε μας είπανε.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο επονομασθείς "Εθνάρχης" ή "Θεός", δεν ήταν αυτός που κυβερνούσε τη χώρα, όταν έγιναν οι εκλογές βίας και νοθείας το 1961; Ο ανένδοτος αγώνας της αντιπολίτευσης γι' αυτό το λόγο δεν έγινε; Ο ίδιος δεν κυβερνούσε τη χώρα όταν το "παρακράτος" δολοφονούσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη; Τις συμφωνίες της Ζυρίχης για την Κύπρο (μας κατατυραννούν ακόμα) ο ίδιος δεν τις υπέγραψε; Στην οκταετία του ο ίδιος δεν είναι που διατήρησε το ΚΚΕ εκτός νόμου; Ο ίδιος δε διαχώρισε τη θέση του και έφυγε για το Παρίσι το 1963, αφήνοντας πίσω ένα έθνος μέσα στην κρίσιμη ώρα για το μέλλον του;

Οσο αφορά τον "ξεχωριστό" "χαρισματικό" Ανδ. Παπανδρέου, υποσχέθηκε "αλλαγή" στο λαό που τη ζητούσε με αγωνία, αλλά ποτέ δεν την έκανε!

Οσο για τον προκαθήμενο Σεραφείμ, τι να πει κανείς, τον ονόμασαν παλικάρι και αντάρτη - παπά, λες και λίγοι ήταν οι παπάδες αντάρτες στην Αντίσταση 1941 - 44. Αυτοί όμως δεν το ξεστόμισαν ποτέ!

Γ. Α. ΧΑΛΑΡΗΣ Αθήνα. Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί: Με ποιο δικαίωμα, οι Αμερικανοί και ΝΑΤΟικοί αναλαμβάνουν να λύσουν το κυπριακό πρόβλημα; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον Χόλμπρουκ να επεμβαίνει στα εσωτερικά ενός ελεύθερου κράτους - που δεν το θεωρούν έτσι - και να μην... μπορεί να συνεχίσει τις συνομιλίες, επειδή η Τουρκία - λέει - είναι αδιάλλακτη για τις δυο προϋποθέσεις που θέτει;

Δηλώνει ότι... και οι δυο πλευρές ζήτησαν τη συνέχιση της αμερικανικής πρωτοβουλίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Με τη στάση του, αναγνωρίζει πλέον ως άλλο νόμιμο κράτος την κατεχόμενη Κύπρο, αφού προσθέτει ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά απαιτεί οι συνομιλίες να διεξαχθούν στη βάση δύο κρατών. Αυτό είναι δήλωση ή έμμεση διαταγή;

Τελικά είναι η Κύπρος ελεύθερο κράτος, είναι μέλος του ΟΗΕ, ένα τμήμα της είναι υπό κατοχή άλλου κράτους - μέλους του αυτού οργανισμού, ναι ή όχι; Γιατί όλα αυτά τα "σούρτα - φέρτα"; Θα φύγουν οι Τούρκοι ή δε θα φύγουν, θα"κόψουν" την Κύπρο στα "δύο" ή όχι; Εκτός εάν έχουν ήδη γίνει όλα αυτά και μας παίζουν τον "παπά".

Αγαπητοί Σύντροφοι,

Πριν μερικά χρόνια έγινε από το ΚΚΕ εκδήλωση μνήμης και τιμής στην Ακροναυπλία, όπου πραγματοποιήθηκαν και τα αποκαλυπτήρια του μαρμάρινου γλυπτού μνημείου.

Φέτος στις 14 Ιούνη, έγινε πάλι εκδήλωση στον ίδιο χώρο, προς τιμή των 80 χρόνων του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, και αναρτήθηκε τιμητική πλάκα για τους αγωνιστές κομμουνιστές κρατούμενους Ακροναυπλιώτες.

Και στις δυο εκδηλώσεις αναφέρθηκε η ιστορία των δεσμωτών της Ακροναυπλίας, την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, και της παράδοσής τους στους ναζιστές κατακτητές, από τους "Ελληνες" κουίσλινγκ.

Ολα αυτά, ήταν πολύ σωστά, ωραία και επιβεβλημένα. Καθώς και η συμμετοχή του κόσμου και ιδίως των νέων ανθρώπων ήταν μεγάλη. Ομως και στις δυο εκδηλώσεις που έγιναν, έγινε μια σοβαρή παράλειψη, δεν αναφέρθηκε ούτε μια λέξη για τις περιόδους εκείνες μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας και του Εμφυλίου Πολέμου.

Και στις δυο αυτές μαύρες εποχές, χιλιάδες αγωνιστές πέρασαν από αυτό το κάτεργο και γεύτηκαν τα "αγαθά" του κολαστηρίου της Ακροναυπλίας.

Εγιναν πολλές εκτελέσεις αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, που πολέμησαν τον κατακτητή και το κράτος των δοσιλόγων και Αγγλοαμερικάνων. Οι κρατούμενοι έκαναν δυναμικούς αγώνες με απεργίες πείνας κτλ., για το σταμάτημα των εκτελέσεων. Οι φασίστες κτύπησαν μέσα στους θαλάμους, σκότωσαν δυο αγωνιστές και τραυμάτισαν αρκετούς "ΕΑΜοβούλγαρους" κομμουνιστές, όπως μας αποκαλούσαν.

Ηταν μια περίοδος μαρτυρική. Ομως, όλοι σχεδόν οι κρατούμενοι αγωνιστές, πορεύονταν στον τόπο της εκτέλεσης θαρρετά και περήφανα, πολλοί δε από αυτούς, τραγουδώντας και φωνάζοντας "Ζήτω το ΚΚΕ".

Στο 82ο τεύχος, Γενάρης 1994, του περιοδικού της ΠΕΑΕΑ "Εθνική Αντίσταση", δημοσιεύεται άρθρο του Μήτσου Ρήγα,με θέμα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την περίοδο εκείνη.

Επίσης το 1949, έγιναν και άλλες εκτελέσεις αγωνιστών, μεταξύ των οποίων και στελεχών της Κομματικής Οργάνωσης Κορίνθου του ΚΚΕ. Αυτοί ήσαν: Κακανέλης Γιώργης φοιτητής Νομικής, Κυριακόπουλος Μιχάλης Μηχανολόγος, Τζαναβάρας Παύλος Ξυλουργός, Τζοναϊτης Χρήστος Φοιτητής. Οι παραπάνω σύντροφοι καταδικάστηκαν σε θάνατο από το στρατοδικείο - θανατοδικείο Κορίνθου και εκτελέστηκαν στην Πρόνοια Ναυπλίου.

Ακολούθησαν και άλλες εκτελέσεις και οι κρατούμενοι, όπως παραπάνω αναφέρω, κατέβηκαν σε απεργία πείνας.

Χρειάζεται να γίνει μια προσεκτική έρευνα. Νομίζω ήταν μια σοβαρή παράλειψη, η μη αναφορά - στην εκδήλωση της Ακροναυπλίας - και σε αυτή την τόσο αιματηρή και ηρωική περίοδο. Πρέπει να αποδοθεί και αυτή στην ιστορία και να τιμάται όπως της πρέπει.

ΜΗΤΣΟΣ ΡΗΓΑΣ

Λουτράκι

- ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΒΕΛΟ,πάρεδρο Κοινότητας Σκάλας Ωρωπού: Το σημείωμά σας, σχετικά με τη διαφορά που είχατε με τον πρόεδρο της Κοινότητας Σκάλας Ωρωπού, το λάβαμε.

- ΝΙΚΟ ΑΛΕΞΑΤΟ,Αργοστόλι Κεφαλονιάς: Με το θέμα σας έχουμε ξαναασχοληθεί στην "Επικοινωνία".

- Α. Δ. ΓΕΡΟΔΗΜΟ,Χάμοντ ΗΠΑ: Πήραμε το γράμμα σου.

- ΓΙΩΡΓΗ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟ,πρόεδρο του Παρ/τος Αμαλιάδας - Πηνείας της ΠΕΑΕΑ: Λάβαμε το κείμενό σου για του Αρη Βελουχιώτη. Στο "Ρ" πρόσφατα κάναμε αφιέρωμα στην επέτειο του θανάτου του.

Σας παρακαλούμε: Να γράφετε κυρίως για προβλήματα. Τα γράμματα να είναι καθαρά, να διαβάζονται. Θα προτιμούσαμε να είναι δακτυλογραφημένα. Επίσης, τα γράμματα να είναι σύντομα και συγκεκριμένα, το πολύ μια δακτυλογραφημένη σελίδα, η μιάμιση χειρόγραφη. Πολυσέλιδα και απεραντολόγα κείμενα δυσκολεύουν αφάνταστα τη δημοσίευσή τους στον περιορισμένο χώρο της "Επικοινωνίας".

Ο ΤΣΙΟΥΜΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ,από το χωριό Περιβόλι (Δερελί) Δομοκού, δόκιμος ανθυπολοχαγός του στρατού, έγινε αντάρτης του Δημοκρατικού Στρατού και υπηρετούσε στο λόχο του Βραχωρίτη. Από τις 15-5-49 έως τις 10-6-49, έλαβε μέρος στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και συγκεκριμένα στο χωριό Καρίτσα Ευρυτανίας, στην τοποθεσία Καρούλες, όπου και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Οποιος γνωρίζει οτιδήποτε σχετικό, παρακαλείται να τηλεφωνήσει στον αδελφό του Τσιούμα Γρηγόριο στο χωριό του, στο τηλέφωνο 0232/93.214.

Ενα γαρίφαλο στη μνήμη των κρατουμένων αγωνιστών της Ακροναυπλίας