Είναι φανερό πως δήμαρχοι, νομάρχες, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι που βρέθηκαν απέναντι και όχι, ως όφειλαν, δίπλα στο λαό, είναι τουλάχιστον άχρηστοι για τον ίδιο, αν όχι και επικίνδυνοι σε μια σειρά περιπτώσεις. Αρα, πρέπει η λαϊκή ψήφος να τους (τις) πληρώσει ανάλογα...

Αντίθετα, εκείνοι οι υποψήφιοι, που έδωσαν σαφή δείγματα γραφής ότι αισθάνονται τον πόνο και την αγωνία της εργατικής τάξης, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των άλλων εργαζόμενων στρωμάτων, εκείνοι που έδωσαν το αγωνιστικό τους "παρών" και έγιναν ένα με τη μαζική λαϊκή πάλη, πρέπει να υπερψηφιστούν. Μια τέτοια ψήφος προτίμησής τους ανταποκρίνεται - αυτή και μόνον αυτή - στα λαϊκά συμφέροντα.

* * *

Είναι φανερό τι επιδιώκουν, όταν υποστηρίζουν τέτοια πράγματα: Θέλουν να βγουν στο απυρόβλητο. Θέλουν να αποπροσανατολίσουν το λαό, να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη τους, στο μέτρο που την έχουν. Και, τελικά, θέλουν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι στόχος τους είναι να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική και, μάλιστα, δίχως να συναντήσει αντιστάσεις. Και το επιδιώκουν αυτό, γιατί και οι ίδιοι είναι φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής.

Είναι χαρακτηριστικά, από αυτήν την άποψη, ορισμένα από όσα είπε ο Δ. Σαράφογλου την Πέμπτη στο Ζάππειο: "Ο λαός δεν εγκρίνει και θα τιμωρήσει εκείνους που στις εκλογές επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν κομματικές σκοπιμότητες", είπε ο εν λόγω υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, δίχως ίχνος ερυθρίασης...

Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από το μεγάλο κεφάλαιο και την κυβερνητική πολιτική έχει γίνει παροιμιώδης για τα τελευταία 50 χρόνια. Σ' αυτήν την επίθεση έχουν προβληθεί - όχι όσες θα έπρεπε, αλλά, πάντως, έχουν προβληθεί - μαζικές αντιστάσεις από την πλευρά των λαϊκών δυνάμεων. Εχουν διεξαχθεί - και θα διεξαχθούν περισσότερες - μαζικές κινητοποιήσεις από τους αγρότες, την εργατική τάξη, τη σπουδάζουσα νεολαία, τους συνταξιούχους κ.ά.

Ομως, όλοι οι παραπάνω είναι δημότες κάποιων δήμων. Είναι κάτοικοι των νομών και κοινοτήτων. Σ' αυτούς απευθύνονται οι συνδυασμοί και ζητούν την ψήφο τους. Τους υπόσχονται ότι θα αγωνιστούν για να καλυτερέψει η ζωή τους. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Γιατί ο δήμαρχος, ο νομαρχιακός σύμβουλος, που βρίσκεται δίπλα στους αγωνιζόμενους, δεν κάνει το καθήκον του προς τους δημότες του, αλλά κάνει πολιτική που εξυπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες, άσχετες με τις λαϊκές ανάγκες, όπως ισχυρίζεται ο Δ. Σαράφογλου;

Αυτό, βέβαια, δεν αρέσει στους πολλούς Σαράφογλου, που υπηρετούν την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και μεγαλεμπόρων. Πώς να υποστηρίξει ο ίδιος, για παράδειγμα, τους αγώνες των ναυτεργατών εναντίον του εφοπλιστικού κεφαλαίου; Αυτό θα ήταν ασυμβίβαστο με την κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό που πραγματοποίησε, προκειμένου να παρουσιάσει το πρόγραμμά του μπροστά σε 700 προσκαλεσμένους στην κρουαζιέρα... Θα ήταν ασυμβίβαστο με τη συνολική κοινωνικοπολιτική στάση του ίδιου και όλων των μπάτλερ της οικονομικής ολιγαρχίας.

* * *

Αν η κατάσταση ήταν καλύτερη ή πολύ καλή, είναι βέβαιο ότι και οι αγώνες των εργαζομένων θα είχαν περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα, αφού θα γίνονταν από ένα πλατύτερο αγωνιστικό μέτωπο.

Αν μαζί με τους εργαζόμενους της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, της ΙΟΝΙΚΗΣ, του ΜΙΝΙΟΝ, της ΣΟΦΤΕΞ, της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ και όλων των κολαστηρίων της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", βρίσκονταν και 100άδες δήμαρχοι και πολλοί νομάρχες, αν και οι ίδιοι κινητοποιούσαν τους δημότες των συνοικιών και νομαρχιών τους, είναι βέβαιο ότι η αντίσταση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων θα ήταν πολύ ισχυρότερη. Το ίδιο και η αντίσταση στην επιβολή των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης", της φορολογίας, της κατάργησης του 8ωρου - 7ωρου κλπ.

Αν τόσοι και τόσοι δήμαρχοι και συμβούλια είχαν ενημερώσει το λαό, εδώ και μερικά χρόνια, για το τι πρόκειται να συμβεί (αφού ήταν γνωστό), τότε ο λαός δε θα αιφνιδιαζόταν, δε θα βρισκόταν μπροστά στα τετελεσμένα που δημιουργεί η κυβέρνηση!

* * *

Το ίδιο κι εκείνοι, που βρέθηκαν ή πρωτοστάτησαν σε κάποιες κινητοποιήσεις για δευτερεύουσας σημασίας θέματα, ενώ αγνόησαν προκλητικά τα ουσιαστικά...

Είναι χαρακτηριστικό το φαινόμενο της απεργιακής συγκέντρωσης στην Αθήνα, την Πέμπτη το πρωί, κατά του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις. Απ' αυτήν απουσίασαν και ο Δ. Αβραμόπουλος και η Μ. Δαμανάκη και ο Δ. Μπέης και το ΔΗΚΚΙ που τον στηρίζει, και ο ΣΥΝ.Τυχαία; Καθόλου τυχαία. Γιατί δε συμβαίνει αυτό για πρώτη φορά.

Ο Δ. Αβραμόπουλος τρέχει πρόθυμα στις συγκεντρώσεις που διοργανώνει η κυρία Βαρδινογιάννη και άλλες φιλάνθρωπες κυρίες. Οχι, όμως, και εκεί που ο λαός διεκδικεί...

Η Μ. Δαμανάκη τρέχει πρόθυμα εκεί που τρέχει και ο δήμαρχος της Αθήνας. Οχι, όμως, και εκεί που υπάρχει η ...πλέμπα. Η ...πλέμπα, που διαδηλώνει, προσβάλλοντας κάθε έννοια σαλονάτης ευρωπαϊκής συμπεριφοράς... Και όταν πηγαίνει στις λαϊκές γειτονιές, πηγαίνει να μιλήσει για παρτέρια και για να τάξει φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Ο Δ. Μπέης τρέχει πρόθυμα στις παραλίες με τα πάρτι του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρόμενος για το χαμένο χρίσμα. Δε βρίσκει, όμως, χρόνο να ασχοληθεί με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων...

Ακόμη και τώρα με τις πυρκαγιές, που η Ελλάδα φλέγεται, δεν έκαναν έστω και μία δήλωση για τους υπεύθυνους αυτής της τραγικής κατάστασης!

* * *

Αν μαζί με τους εργαζόμενους της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, της ΙΟΝΙΚΗΣ, του ΜΙΝΙΟΝ, της ΣΟΦΤΕΞ, της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ και όλων των κολαστηρίων της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", βρίσκονταν και 100άδες δήμαρχοι και πολλοί νομάρχες, αν και οι ίδιοι κινητοποιούσαν τους δημότες των συνοικιών και νομαρχιών τους, είναι βέβαιο ότι η αντίσταση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων θα ήταν πολύ ισχυρότερη. Το ίδιο και η αντίσταση στην επιβολή των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης", της φορολογίας, της κατάργησης του 8ωρου - 7ωρου κλπ.

ΕΙΚΟΣΙ τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την 23η Ιούλη 1974, τη μέρα της μεταπολίτευσης και κάθε χρόνο ξανάρχονται στην επιφάνεια οι αναμνήσεις, ενώ οι σχετικές ανακοινώσεις των πολιτικών κομμάτων και διάφορων άλλων οργανώσεων και φορέων επιχειρούν, ανάμεσα σε άλλα, τον καθιερωμένο πλέον απολογισμό και την εξαγωγή κάποιων διδαγμάτων. Και, πράγματι, η περίοδος των είκοσι τεσσάρων χρόνων δεν είναι καθόλου μικρή και, πάντως, είναι αρκετή, ώστε να εξαχθούν ορισμένες βασικές εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Σε μια σειρά ερωτήματα, επιχειρεί να απαντήσει το σημερινό, μικρό αφιέρωμα του "Ρ", με αφορμή την 24η επέτειο της μεταπολίτευσης (σελίδες 6 - 7).

ΑΚΟΜΑ και την υπόθεση του ξεπουλήματος της, ανυπολόγιστης αξίας, δημόσιας περιουσίας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού αναθέτει η κυβέρνηση σε ιδιώτες, με ένα σχέδιο νόμου, το οποίο προβλέπει τη δημιουργία Ανώνυμης Εταιρίας, που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις κυβερνητικές εξαγγελίες περί "αξιοποίησης μέσω ιδιωτικοποίησης". Σύμφωνα με το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου, που κατατέθηκε πρόσφατα και ήδη άρχισε να συζητείται στη Βουλή, στην εταιρία αυτή περιέρχεται ολόκληρη η περιουσία του Οργανισμού (σελίδα 12).

ΣΕ περισσότερα από 20 δισ. δραχμές, σε ετήσια βάση, ανέρχονται οι απώλειες εσόδων του Δημοσίου από την κατάργηση της φορολογίας των κρατικών ομολόγων μεγαλύτερων των δύο ετών. Η τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, πριν από ένα μήνα από το υπουργείο Οικονομικών, πέρασε σχεδόν στα ψιλά των εφημερίδων. Με βάση αυτή, οι εκδόσεις των μεσομακροχρόνιων ομολόγων επανέρχονται στο γνωστό αφορολόγητο καθεστώς, που υπήρχε πριν από το Δεκέμβρη του 1996 (σελίδα 14).

"ΤΟΠΙΚΑ Σύμφωνα Απασχόλησης". Κερκόπορτα για την άλωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Τα ΤΣΑ μοιράζουν την ανεργία, αφού δεν εντάσσονται σε ένα ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισής της, αλλά προωθούνται αποσπασματικά, με διαφορετικούς σκοπούς, ανά περιοχή. Την ίδια στιγμή, δε δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, αφού δεν αποτελούν μέρος ενός ενιαίου εθνικού προγράμματος ανάπτυξης της χώρας. Ταυτόχρονα, υπονομεύουν όλα τα εργατικά δικαιώματα, αφού οι εργαζόμενοι που θα κληθούν να δουλέψουν σ' αυτά θα είναι ωρομίσθιοι, με σύμβαση αορίστου χρόνου, χωρίς ουσιαστικά ασφαλιστικά δικαιώματα (σελίδες 34 - 35).

"ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ, ανοίγει η όρεξη". Αυτό ταιριάζει στους εφοπλιστές, καθώς, όσο αυξάνονται τα υπερκέρδη τους, τόσο πιο άγρια είναι η επίθεση που εξαπολύουν σε βάρος κάθε κατάκτησης των ναυτεργατών. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, οι Ελληνες εφοπλιστές κατατάσσονται στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Αλλωστε, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του μεγαλοεφοπλιστή Γιάννη Λάτση. Ταυτόχρονα, όμως, αυξάνονται οι ουρές των μακροχρόνια άνεργων ναυτεργατών στις μαύρες λίστες της ανεργίας και στα συσσίτια που διοργανώνουν εκκλησίες (σελίδες 36 - 37).Ο "Ρ" καταγράφει σ' ένα αναλυτικό ρεπορτάζ την πολιτιστική δουλιά των Δήμων Βύρωνα και Πετρούπολης. Δύο δήμων, γνωστών για τα Φεστιβάλ των Θεάτρων "Βράχων" και "Πέτρας", αντίστοιχα, που, όμως, πριν και μετά από αυτά, έχουν πολλά να πουν και να δώσουν. Δύο δήμων, που, δεν είναι τυχαίο, πέρασαν και είναι ακόμα στα χέρια κομμουνιστών δημάρχων (σελίδες 16, 33).

ΣΠΕΤΣΕΣ Ανδρος, Υδρα, Σύρος. Αιγαιοπελαγίτικα νησιά με μεγάλη τουριστική κίνηση, που είναι σίγουρο ότι και φέτος θα φιλοξενήσουν χιλιάδες επισκεπτών. Αν, τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού, βρεθείτε στις παραλίες τους, μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τις μικρές οάσεις πολιτισμού που προσφέρουν. Ενδιαφέρουσες εικαστικές εκθέσεις, σημαντικών καλλιτεχνών μας, θα σας χαρίσουν μια διαφορετική "νότα" δροσιάς (σελίδα 20).