ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 31 Ιούλη 1998
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΑΞΙΚΕΣ "ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ"

"Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας Γ. Κολιοκώστας έδωσε εντολή για τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να εντοπιστούν ποινικές ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων, που συμμετέχουν σε κυκλώματα εμπρηστών - καταπατητών δασικών εκτάσεων, αλλά και η εγκληματική ολιγωρία ή ανοχή ορισμένων κρατικών οργάνων, που συνδράμουν τους δράστες αξιόποινων πράξεων. Ομάδα, αποτελούμενη από τέσσερις εισαγγελείς, τις επόμενες ημέρες αναλαμβάνει τα ηνία αυτής της έρευνας" (Από την προχτεσινή ειδησεογραφία των εφημερίδων).

Δεν είναι η πρώτη φορά, τον τελευταίο καιρό, που η Δικαιοσύνη καλείται ή αναλαμβάνει πρωτοβουλία - αδιάφορο ποιο από τα δυο - να δώσει λύση σε καυτά προβλήματα, που έρχονται με ένταση στην επικαιρότητα, λόγω της δραματικής έξαρσης που προσλαμβάνουν και ζητούν επιτακτικά απάντηση, προκειμένου να ικανοποιηθεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή. Πρόκειται για προβλήματα, που παρουσιάζονται ως αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, τις ολέθριες συνέπειες της οποίας πληρώνουν, ξανά και ξανά, οι λαϊκές μάζες και ο τόπος.

Το πολιτικό σύστημα, ο δικομματισμός και οι συνοδοιπόροι του δεν μπορούν, φυσικά, να δώσουν καμιά διέξοδο στα προβλήματα αυτά και το μόνο που εγγυώνται είναι η συνεπής αναπαραγωγή και διόγκωσή τους. Επιστρατεύονται, λοιπόν, τα όργανα της Δικαιοσύνης να αναλάβουν την υπόθεση, ακριβώς για να δημιουργήσουν στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα την ψευδαίσθηση ότι το "κράτος λειτουργεί", οι νόμοι θα εφαρμοστούν" και "η δικαιοσύνη θα αποδοθεί". Εμφανής στόχος της δικαστικής αυτής παρέμβασης, η εκτόνωση της συσσωρευμένης και απόλυτα δικαιολογημένης λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής.

Η επιδίωξη αυτή γίνεται ολοφάνερη, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις περιπτώσεις που επεμβαίνει, είτε αυτεπάγγελτα είτε όχι, η Δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει σχεδόν θέμα, που να προκαλεί την οργή της "κοινής γνώμης", το οποίο δεν επέσυρε την παρέμβαση των μηχανισμών της Δικαιοσύνης. Από τις καταστροφικές πυρκαγιές και τις πλημμύρες μέχρι τη διαφθορά στα Σώματα Ασφαλείας.

Από την άλλη όμως, έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ποτέ σχεδόν οι δικαστικές παρεμβάσεις δεν οδήγησαν πουθενά, αφού, μετά τις συνήθως θορυβώδεις κλήσεις μαρτύρων, η υπόθεση οδηγείται εκεί που από την αρχή ήταν περίπου σίγουρο ότι θα οδηγηθεί, στο αρχείο. Εξάλλου, η προχτεσινή εισαγγελική παρέμβαση ήταν η ...τρίτη κατά σειρά μέσα σε λίγες μόνο μέρες!

Αυτή η πραγματικότητα έχει σημαντικές παρενέργειες και στο κύρος της Δικαιοσύνης, το οποίο δέχεται ισχυρά πλήγματα, εξαιτίας της "ανικανότητας" και "αναποτελεσματικότητάς" της. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι αυτή η "αναποτελεσματικότητα" οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει υποθέσεις πρωτίστως πολιτικού χαρακτήρα και άρα χρεώνεται, σκόπιμα ή όχι, πολιτικές ευθύνες.

Για να περιοριστούμε στο παράδειγμα της προκαταρκτικής εξέτασης που διατάχθηκε για τις πυρκαγιές, ελάχιστα πράγματα μπορεί κανείς να περιμένει από την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, αφού η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στη δασοκτόνα πολιτική, που χρόνια εφαρμόζεται και έχει ως συνέπεια τη νομιμοποίηση των καταπατημένων, τον αποχαρακτηρισμό των δασών, τη διάλυση του μηχανισμού δασοπυρόσβεσης, την ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου, κ.ο.κ. Ποια αποτελέσματα μπορεί, λοιπόν, να φέρει μια δικαστική έρευνα, όταν όλα γίνονται με νομιμοφάνεια, με την ανοχή ή την κάλυψη της κυβέρνησης, αφού, για παράδειγμα, δεν έχει γκρεμίσει ούτε ένα αυθαίρετο μέσα στα καμένα δάση, αντίθετα, αφήνει να φυτρώνουν οι βίλες σαν μανιτάρια, στις οποίες χορηγείται αμέσως ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, παρέχοντάς τους, δηλαδή, την απαραίτητη νομιμοποίηση; Μάλιστα, η κυβέρνηση "καθαρίζει" την κατάσταση για λογαριασμό των καταπατητών, ζητώντας να πληρώσουν κάποιο εφάπαξ φόρο για να "σώσουν" το αυθαίρετο.

Το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη καλείται συχνά - πυκνά να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, επιβεβαιώνει με μεγαλοπρεπή τρόπο την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δώσει απαντήσεις, που να ικανοποιούν το λαϊκό αίσθημα και τα λαϊκά συμφέροντα, καθώς και την ολόπλευρη κρίση που το μαστίζει. Σ' αυτήν την κρίση παρασέρνει σταδιακά και τη Δικαιοσύνη - μέρος, άλλωστε, του συστήματος γενικότερα - η οποία ολοένα και περισσότερο αφήνει να διαφανεί ότι είναι ένας μηχανισμός επιβολής ταξικών επιλογών της άρχουσας τάξης, ενώ ταυτόχρονα, χάνει διαρκώς τη λάμψη από το φωτοστέφανο της ανεξάρτητης και αυτόνομης εξουσίας, όπως θέλει συνήθως να παρουσιάζεται. Χρειάζεται, ίσως, να υπενθυμίσουμε τις αλλεπάλληλες αντιλαϊκές αποφάσεις του Αρείου Πάγου τους τελευταίους μήνες, για του λόγου το αληθές;

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένοι πολιτικοί, όπως ο Μ. Εβερτ, που εμφανίζονται ως ανησυχούντες για τη γενικότερη πολιτική κρίση του συστήματος και τη σωτηρία του, υποδεικνύουν να παραπέμπονται τα πάντα στο "καθαρτήριο" της Δικαιοσύνης. Καθαρτήριο, όμως, πρώτα και κύρια για τις αναμφισβήτητες ευθύνες της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι, το λαϊκό κίνημα, δεν τρέφουν αυταπάτες ότι με την ανάθεση των όποιων υποθέσεων στη Δικαιοσύνη θα υπάρξει απάντηση και λύση και, μάλιστα, τέτοια που να ανταποκρίνεται στα συμφέροντά τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι φιλολαϊκές λύσεις μπορούν να υπάρξουν μόνο με την ενίσχυση των αγώνων τους, τη συγκρότηση του Μετώπου, την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και του σημερινού μπλοκ εξουσίας. Ολα τα άλλα είναι κακοστημένες παραστάσεις για να αποκοιμίζουν το "φιλοθεάμον κοινό"...

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Ολο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό η Δικαιοσύνη καλείται ή αναλαμβάνει πρωτοβουλιακά, να ασχοληθεί με ζητήματα, τα οποία, αφ' ενός, απασχολούν έντονα τους εργαζόμενους και το λαό και, αφ' ετέρου, έχουν τη ρίζα τους στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων. Ακριβώς, αυτό το τελευταίο προκαθορίζει ουσιαστικά και την αποτυχία των παρεμβάσεων αυτών, περιορίζοντας τες στον άχαρο ρόλο του αποπροσανατολισμού και της εκτόνωσης της δίκαιης λαϊκής αγανάκτησης

Δημοκρατική κατάκτηση η βουλευτική ασυλία

Του Αχιλλέα Κανταρτζή, βουλευτή του ΚΚΕ

- Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα βάσει του οποίου αντιτίθεστε στην αλλαγή της συνταγματικής διάταξης περί ασυλίας;

- Η βουλευτική ασυλία αποτελεί αδιαπραγμάτευτη δημοκρατική κατάκτηση. Προστατεύει τον βουλευτή από διώξεις, που έχουν σχέση με την πολιτική του δραστηριότητα, και ιδιαίτερα εκείνους τους βουλευτές που συμπαραστέκονται στους αγώνες του λαού μας.

Από την άλλη μεριά, με την ισχύουσα συνταγματική διάταξη παρέχεται κάθε δυνατότητα στη Βουλή να άρει την ασυλία, σε περίπτωση που ο βουλευτής διαπράξει ποινικό αδίκημα, που καμία σχέση δεν έχει με την πολιτική του δραστηριότητα. Επομένως, το ζήτημα εάν θα γίνει ή όχι η άρση της ασυλίας εναπόκειται στην ευθύνη του κάθε κόμματος. Εχει να κάνει με τη στάση που θα κρατήσει, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, ώστε να μην οδηγούνται σε συγκάλυψη αδικήματα, που καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική δράση του βουλευτή. Το ΚΚΕ έχει αποδείξει στην πράξη ότι δε διστάζει να ψηφίσει σε τέτοιες περιπτώσεις υπέρ της άρσης της ασυλίας.

- Μετά τα τελευταία περιστατικά, με πρωταγωνιστές βουλευτές της ΝΔ, εμμένετε στη θέση σας;

- Με αφορμή τα τελευταία περιστατικά, το θέμα της αλλαγής της συνταγματικής διάταξης για τη βουλευτική ασυλία επανέρχεται με νέα ένταση. Εκτιμάμε ότι ο θόρυβος που έχει ξεσηκωθεί έχει βαθύτερες προεκτάσεις. Κρύβει την επιδίωξη να καταργηθεί ή να αμβλυνθεί η ισχύς της δημοκρατικής αυτής κατάκτησης και εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο συρρίκνωσης και περιορισμού των δημοκρατικών κατακτήσεων του λαού μας.

Αν περάσουν τα σχέδια αυτά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να γυρίσουμε πίσω σε εποχές, όπου οι αγωνιστές βουλευτές σύρονταν στα δικαστήρια με οποιαδήποτε αφορμή, προκειμένου να παρακωλυθεί το έργο τους, που δεν ήταν αρεστό στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και στην οικονομική ολιγαρχία.

- Πόσο εύκολος είναι ο διαχωρισμός μεταξύ πολιτικών και ποινικών αδικημάτων;

- Κανένας σαφής διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει ανάμεσα στα πολιτικά αδικήματα και στα αδικήματα του "κοινού" Ποινικού Δικαίου. Για παράδειγμα, αναφέρω την περίπτωση του βουλευτή του ΚΚΕ Βαγγέλη Μπούτα, ο οποίος κατηγορούνταν για παρακώλυση συγκοινωνιών, για το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν ένα κοινό ποινικό αδίκημα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πολιτική δίωξη. Πίσω, λοιπόν, από τα αδικήματα του "κοινού" Ποινικού Δικαίου μπορεί να κρύβονται διώξεις που αφορούν την πολιτική δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, όταν διώξεις ασκούνται για λόγους πολιτικής αντεκδίκησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που το "κοινό" Ποινικό Δίκαιο αξιοποιήθηκε για την άσκηση ποινικών διώξεων καθαρά πολιτικού χαρακτήρα. Πίσω από τις προτάσεις αυτές για δήθεν διαχωρισμό των πολιτικών από τα ποινικά αδικήματα κρύβονται οι αλλαγές, οι οποίες οδηγούν στη συρρίκνωση και την ανατροπή μιας δημοκρατικής κατάκτησης, όπως είναι η βουλευτική ασυλία.

Χ. Ρ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ έκθεση για την κατάσταση της Υγείας στις ΗΠΑ, οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα διαπίστωσαν ότι οι πλούσιοι στη χώρα γίνονται, όχι μόνο πλουσιότεροι, αλλά και υγιέστεροι, ενώ οι φτωχοί ασθενούν όλο και περισσότερο! (σελίδα 10).

ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ απόσυρση του νομοσχεδίου για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, που συμπληρώνει τον αντιεκπαιδευτικό νόμο 2525, απαιτεί το ΔΣ της ΟΛΜΕ (σελίδα 13).

ΣΤΙΣ ΚΑΡΟΥΤΕΣ Φωκίδας, στο ταπεινό και άσημο μέχρι τον Αύγουστο του 1944 αυτό χωριό, ο ΕΛΑΣ έδωσε και κέρδισε μια μεγάλη μάχη απέναντι στα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής (σελίδα 18).

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ διαμαρτυρίας διοργάνωσε ο Εξωραϊστικός Σύλλογος "Η Αναγέννηση", προχτές έξω από το παλιό εργοστάσιο "ΒΟΤΡΥΣ", με αίτημα τη δημιουργία πράσινου και την κατασκευή Τεχνικής Σχολής, Κρατικού Παιδικού Σταθμού και χώρων για αθλοπαιδιές (σελίδα 28).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ