Σε συγκέντρωση του Κόμματος στη Λούτσα μίλησε το περασμένο Σάββατο το βράδυ ο Δημήτρης Γόντικας,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναφερόμενος στη μάχη των εκλογών στο Δήμο της Αθήνας ο ομιλητής, μεταξύ των άλλων, σημείωσε:

"Οι εκλογές, ειδικά στο δήμο της Αθήνας που πάντα είχαν πανελλαδική σημασία, αποκτούν τώρα και ένα ακόμα πρόσθετο ενδιαφέρον. Το έφερε έτσι η συγκυρία, λόγω της ιδιομορφίας των συνδυασμών που κατεβαίνουν, να τεθεί σε πρώτη γραμμή ένα πελώριο πολιτικό - ηθικό ζήτημα. Ενα δίλημμα πρωταρχικής σημασίας που θα κρίνει το βαθμό αντίστασης των εργαζομένων, των ανθρώπων που θεωρούν τον εαυτό τους μέρος του προοδευτικού κινήματος, απέναντι στη σήψη, τον παρασιτισμό, τη διαφθορά της αστικής κοινωνίας και των ποικιλώνυμων εκπροσώπων της.

Η υποψηφιότητα του κ. Αβραμόπουλου δε μας προκαλεί κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι ένας γνήσιος εκπρόσωπος της άρχουσας τάξης με τις δικές του ιδιαίτερες φιλοδοξίες, που είναι συνεπείς ως προς τις παραδόσεις του. Οι άλλοι δύο υποψήφιοι τι αντιπροσωπεύουν, τι επιδιώκουν;

Τι αντιπροσωπεύει η κ. Δαμανάκη;Η κ. Δαμανάκη μάς εμφανίζεται ως η ανιδιοτελής, ως η αγωνίστρια που θυσιάζεται για το καλό της Αθήνας και έθεσε στον εαυτό της τη μεγάλη αποστολή να αναμορφώσει τις μεγάλες λαϊκές γειτονιές της Αθήνας. "Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου".

Θα αποτελεί ντροπή και κατάπτωση, αν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και πολύ περισσότερο τις ιδέες και τις αξίες του αριστερού κινήματος, δώσουν πίστη και ψήφο στα όσα η κυρία αυτή ισχυρίζεται. Ψήφο στην κ. Δαμανάκη δε σημαίνει απλά επιδοκιμασία και στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής. Σημαίνει κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Σημαίνει επιδοκιμασία και επιβράβευση του πολιτικού αμοραλισμού.

Η κ. Δαμανάκη δε στηρίζει μόνο απροκάλυπτα την κυβερνητική πολιτική. Δε δημαγωγείξεδιάντροπα, αλλά κάνει και κάτι πολύ χειρότερο. Εμπορεύεται συνειδητά τον πόνο και τη δυστυχία των ανθρώπων που υποφέρουν, για να ικανοποιήσει τις ιδιοτελείς πολιτικές φιλοδοξίες της και την αναρρίχησή της για τα καλά στην αριστοκρατία της εξουσίας. Εμπορεύεται τον ανθρώπινο πόνο, όπως εμπορεύεται και τις όποιες δάφνες και αξίες απέκτησε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Η κυρία αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις αγωνίες και τα ασήκωτα προβλήματα των βιοπαλαιστών στις λαϊκές συνοικίες, για τις οποίες κόπτεται. Δεν έχει καμία σχέση με την αγωνία και τον πόνο της εργαζόμενης ή της άνεργης γυναίκας. Αν είχε τέτοιες ανησυχίες δε θα λιποτακτούσε από τα χαρακώματα του αγώνα. Αν είχε στοιχειώδη σεβασμό σ' αυτούς τους ανθρώπους, δε θα γινόταν βαστάζος της κυβερνητικής πολιτικής. Αν ήθελε να υπερασπίσει τα συμφέροντά τους θα ήταν μπροστά στους αγώνες τους και δε θα προσέφερε τον εαυτό της ως συνήγορο της κυβέρνησης στην καταδίκη και συκοφαντία των λαϊκών αγώνων μαζί με κάτι καλόπαιδα κυβερνητικοδίαιτα.

Υπάρχει ακόμα και ένας πρόσθετος και εξίσου σημαντικός λόγος, για να καταδικαστεί και εκλογικά και στη συνείδηση των εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών. Γιατί εκφράζει και υπηρετεί μια ακόμα συνειδητή πολιτική πράξη παγίδευσης προοδευτικών και αριστερών ψηφοφόρων, στην υπηρεσία του κ. Σημίτη και της κεντροαριστεράς του. Εμφανίζεται ως ο κοινός υποψήφιος ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Εμάς δε μας εντυπωσιάζει μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά. Ανθρωποι που μπόρεσαν να καταπατήσουν ιερά και όσια του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν έχουν κανένα φραγμό. Είναι ικανοί για όλα.

Αλλά η πράξη αυτή της κ. Δαμανάκη δεν αποκαλύπτει μόνο αυτή και τις επιδιώξεις της, αλλά και του ΣΥΝ. Του ΣΥΝ, που προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο, ανεβάζοντας τους τόνους κριτικής προς την πολιτική της κυβέρνησης. Οσο και αν προσπαθήσει να διαχωριστεί, με το επιχείρημα ότι συνεργάζεται σε λιγότερους δήμους με το ΠΑΣΟΚ από το 1994, δεν πρόκειται να ξεγελάσει και πολλούς. Το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Από τη στιγμή που στον πρώτο δήμο της χώρας συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

Αλλά και ο κ. Μπέης δεν αποτελεί κάποια άλλη εναλλακτική λύση. Η μόνη του διαφωνία είναι στο ότι η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ είναι η κ. Δαμανάκη. Ισχυρίζεται ότι αυτός είναι η γνήσια συνείδηση του ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτό έχει δίκιο. Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το εξής: Η υποστήριξη του κ. Μπέη από το ΔΗΚΚΙ σε τι αποβλέπει;

Μήπως έχει ως στόχο να βάλει πλάτη να σωθεί η τιμή και η συνείδηση του ΠΑΣΟΚ; Και γιατί δυσανασχετεί ο κ. Τσοβόλας όταν του κάνουμε κριτική ότι ψαρεύει στα θολά νερά και πως όλη η πολιτική του γυρνάει γύρω από το ΠΑΣΟΚ. Κατά τ' άλλα οι υψηλές κορόνες κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής το μόνο που υπηρετούν είναι η συγκάλυψη της απουσίας άλλης πολιτικής. Είναι και αυτό ένα επιπλέον κριτήριο για την πολιτική στάθμη αυτού του κόμματος. Φαίνεται ο κ. Τσοβόλας προσπαθεί να μιμηθεί και να αντιγράψει τα τεχνάσματα του Α. Παπανδρέου. Ξέχασε, όμως, ότι τέτοια φαινόμενα εξελίσσονται σε φάρσα. Για όσους πραγματικά αγωνιούν.

Για όσους αναζητούν μια προοπτική αλλαγών για την Αθήνα και γενικότερα. Για όσους δε δέχονται να είναι συνένοχοι σε βρώμικα πολιτικά παιχνίδια, η υπερψήφιση του συνδυασμού με επικεφαλής τον Λ. Αυδή αποτελεί πράξη υπευθυνότητας, αξιοπρέπειας και θέλησης να ανοίξει ο δρόμος των αλλαγών που έχει η ανάγκη η Αθήνα και ο τόπος".

Σε τελική φάση μπαίνουν οι διαδικασίες διαμόρφωσης του σκηνικού της ελληνικής υποχώρησης στο θέμα της εγκατάστασης των ρωσικών πυραύλων "S - 300" στην Κύπρο. Στόχος της ελληνικής κυβέρνησης, όπως διαφαίνεται από τις κινήσεις της, είναι να τηρηθούν, έστω, κάποια προσχήματα, ώστε να μπορεί να εμφανίσει την άτακτη υποχώρηση, στην οποία οδηγείται, ως εξασφάλιση του ελάσσονος,έναντι του μείζονος, που θα ήταν η εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο.

Αυτό που επιδιώκει η ελληνική πλευρά, ως αντάλλαγμα για τη μη εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο, είναι η εξασφάλιση των αμερικανοΝΑΤΟικών "εγγυήσεων" για την εφαρμογή ενός μορατόριουμ πτήσεων μαχητικών πάνω από την Κύπρου. Στην πράξη, μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει πλήρη εγκατάλειψη των δικαιώματος άμυνας της Κύπρου και εναπόθεση της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Δηλαδή, μια "λύση", που φέρνει την Κύπρο σε δυσμενέστερη θέση από αυτήν που ήταν πριν την εξαγγελία περί του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και της αγοράς και εγκατάστασης των πυραύλων "S - 300". Οσο δε για τη λεγόμενη εναλλακτική λύση εγκατάστασης αντιαεροπορικών πυραύλων μικρότερου βεληνεκούς, αυτό, όπως μάλιστα το παραδέχονται, έχει μόνο ψυχολογική σημασία και προσφέρεται αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση εκ μέρους της κυβέρνησης Κληρίδη. Εξάλλου, τέτοιου είδους ή παρόμοια αντιαεροπορικά συστήματα άμυνας σημείου ή μικρής περιοχής υπάρχουν στην Κύπρο, όμως δεν καλύπτουν το αμυντικό κενό που θα κάλυπταν οι "S - 300".

Ενδεικτικά, τόσο των αμερικανικών σχεδιασμών, όσο και της ελληνικής τακτικής, είναι τα όσα περιέχονται σε δύο συνεντεύξεις που φιλοξενούνται στον κυριακάτικο Τύπο, στο μεν "ΒΗΜΑ" του Αμερικανού πρεσβευτή Ν. Μπερνς και στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" του υπουργού Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλου.

Ο Ν. Μπερνς, ο οποίος τις τελευταίες μέρες, με αφορμή και την τελευταία λεκτική "κρίση" στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, έχει εντείνει τις επαφές του με αξιωματούχους της ελληνικής κυβέρνησης, χτες συναντήθηκε με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γ. Κρανιδιώτη, προσπαθεί να εμφανίσει την όλη ιστορία σαν ένα "πάρε - δώσε", όπου η αμερικανική πλευρά παίζει το ρόλο του μεσάζοντα."Θα είμαστε, λέει στο "ΒΗΜΑ", ένας αποτελεσματικός και έντιμος μεσολαβητής". Σχετικά με το πρόβλημα, όπως αναφέρει, των "S - 300", μιλάει με αισιοδοξία για τη νέα πρωτοβουλία του Αμερικανού μεσολαβητή Τ. Μίλερ τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος, από την πλευρά του, προσπαθεί να συντονίσει το βηματισμό του στη λογική προσχηματικών ανταλλαγμάτων, για τη μη εγκατάσταση των πυραύλων και, ουσιαστικά, προετοιμάζει το έδαφος για την αμερικανική φόρμουλα για "μερική αποστρατιωτικοποίηση στον αέρα, δηλαδή τη δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Κύπρο, με εγγυήσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας ή το ΝΑΤΟ". Για να συμπληρώσει ότι η πρόταση αυτή "βρήκε ευήκοον ους από τον Αμερικανό ομόλογό μου, συμφώνησε επί της αρχής, αλλά είχε κάποιες διαφοροποιημένες απόψεις ως προς τον τρόπο υλοποίησης". Επίσης επαναλαμβάνει τις γνωστές και χωρίς πρακτικό αντίκρισμα θέσεις ότι "δεν υπάρχει κυβέρνηση στην Κύπρο και στην Ελλάδα, η οποία μπορεί να αποδεχτεί θέσεις που ισοδυναμούν με άτακτη υποχώρηση". Συνεχίζοντας αναφέρει ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε "μια βαθιά πολιτική κρίση με απροσδιόριστες συνέπειες", σπεύδοντας να καλέσει τους Αμερικάνους να επέμβουν, λέγοντας ότι "γι' αυτό πρέπει να επιμείνουμε προς τις ΗΠΑ και τους άλλους συμμάχους ότι οι πρωτοβουλίες τους πρέπει να προσφέρουν θετικές προοπτικές στις θεμιτές επιδιώξεις και των δύο πλευρών".