ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 15 Μάρτη 2000
Σελ. /36
Πακτωλός κοροϊδίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προτού προκηρυχτούν οι εκλογές οι κυβερνητικοί ντελάληδες διαλαλούσαν ότι στην περίοδο 2000-2007 θα διατεθούν στη γεωργία 9 τρισ δραχμές.

Μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές τα 9 τρισ. έγιναν 12 τρισ. και μέχρι τις εκλογές ίσως διπλασιαστούν... μια και η κυβέρνηση πιστεύει ότι αυξάνοντας ανέξοδα τα τρισ. μπορεί να εξαπατήσει τους αγρότες και να τους υφαρπάσει την ψήφο. Φαίνεται, όμως, ότι η κυβέρνηση δεν πήρε χαμπάρι πως το 2000 δεν είναι 1981. Και αυτό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια οι αγρότες απέκτησαν οδυνηρές εμπειρίες από παρόμοιες προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά και τις πρακτικές των κυβερνώντων του δικομματισμού. Και όχι μόνο δεν πιστεύουν τέτοιου είδους ψευτοϋποσχέσεις, αλλά θα τιμωρήσουν την κυβέρνηση για την προεκλογική κοροϊδία.

Αντίσταση και αντεπίθεση

Οι φτωχοί και μικρομεσαίοι αγρότες, η μεγάλη, δηλαδή, πλειοψηφία του αγροτικού κόσμου, αναλογίζονται σ' αυτές τις εκλογές τις εξαγγελίες για τα χρυσά κουτάλια της ΕΟΚ, για τη μεγάλη αγορά των 350 εκατομμυρίων, για τον πακτωλό των κοινοτικών κονδυλίων, για τα τρισεκατομμύρια των ΜΟΠ και των πακέτων Ντελόρ και ψάχνουν να βρουν πού πήγαν όλες αυτές οι υποσχέσεις και τα τρισεκατομμύρια. Συγκρίνουν τους πακτωλούς ...των χρημάτων και των εξαγγελιών, με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, με τις εξευτελιστικές τιμές, με τη χρεοκοπία και τη διάλυση των συνεταιρισμών, με τα χρέη τους τους στην ΑΤΕ, που ξεπερνούν το 1 τρισ. δραχμές, με τα επιδόματα ελεημοσύνης, που οι κυβέρνηση τα ονόμασε αγροτικές συντάξεις, με τα αστρονομικά κέρδη των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών και βγάζουν συμπεράσματα: Μαύρο στη μαύρη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αντίσταση και αντεπίθεση στην κοροϊδία και στην πολιτική ξεκληρίσματος, με ισχυρό ΚΚΕ.

Εχει συμφωνήσει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποτίθεται, πως η ελληνική κυβέρνηση είναι ενάντια στην οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια. Ο Κ. Σημίτης, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, οι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, δε χάνουν ευκαιρία, να μην το επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους.

Βέβαια, πώς συμβιβάζεται η θεμελιακή - υποτίθεται - αυτή θέση, με τη συμφωνία και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σε όσα έγιναν και γίνονται στο Κοσσυφοπέδιο, τη ΝΑΤΟική κατοχή του, την «αλβανοποίησή» του, κλπ. κλπ. μόνον ο Κ. Σημίτης και οι υπουργοί του μπορούν να το... εξηγήσουν.

Τώρα, ο Γάλλος Κουσνέρ, ο πολιτικός διοικητής του Κοσσυφοπεδίου, θέλει να καθιερώσει και κοσσοβάρικα διαβατήρια ή «διαβατήρια Κουσνέρ», όπως τα λένε μερικοί. Και όχι μόνο θέλει να τα καθιερώσει, αλλά απαιτεί και από τις γύρω χώρες -κυρίως Αλβανία και Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά και την Ελλάδα - να αναγνωρίσουν και να δέχονται τα διαβατήρια αυτά. Κάτι τέτοιο, όμως, θα αποτελούσε ένα ακόμη σοβαρό βήμα στη διαμόρφωση του Κοσσυφοπεδίου σε ανεξάρτητο κράτος. Θα 'χουμε, δηλαδή, την επισημοποίηση της αλλαγής συνόρων, που δήθεν απεύχεται η κυβέρνηση. Και όχι μόνον αυτό. Η αναγνώριση των διαβατηρίων αυτών δημιουργεί παραπέρα προβλήματα με τη Γιουγκοσλαβία, που δικαιολογημένα θα αντιδράσει σε μια τέτοια εξέλιξη.

Λοιπόν, τι λέει η κυβέρνηση για όλ' αυτά; Εχει συμφωνήσει με τις νέες πρωτοβουλίες του Κουσνέρ ή όχι;

Εχουν πλήρως ξεσκεπαστεί

Τα διαβατήρια Κουσνέρ, όμως, είναι απλά και μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν πάψει στιγμή, να ονειρεύονται και να επιδιώκουν την υποταγή ολόκληρης της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κι ενώ, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί (διάβαζε: αμερικανογερμανικοί) ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια εντείνονται, άλλο τόσο δυναμώνουν οι αποσταθεροποιητικές τάσεις και οι κίνδυνοι γενικότερης ανάφλεξης. Χαρακτηριστικός είναι ο επίλογος του κύριου άρθρου της «Ουάσιγκτον Ποστ», που αναδημοσιεύτηκε από το χτεσινό «Βήμα»: «Ομως, η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στη χάραξη μιας αξιόπιστης συμμαχικής στρατηγικής, με στόχο την επίτευξη εσωτερικών πολιτικών αλλαγών στο Βελιγράδι. Χωρίς παρόμοια στρατηγική, η πολιτική σταθερότητα εντός και εκτός Κοσσυφοπεδίου δεν είναι εφικτή».

Και μπορεί ο αρθρογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» να επιχειρεί την επίρριψη όλων των ευθυνών στον Σλ. Μιλόσεβιτς και να θεωρεί την ανατροπή του, ως αναντικατάστατη προϋπόθεση της οποιασδήποτε πολιτικής σταθερότητας, αλλά τα... επιχειρήματα αυτά, δεν τα πιστεύουν, πλέον, ούτε οι Αμερικανοί...

Αν δεν κάνουμε λάθος, τα προηγούμενα χρόνια, που η Καθαρή Δευτέρα δεν έπεφτε μέσα στην προεκλογική περίοδο, δεν είχαμε δει τόσους πολλούς εκπροσώπους του δικομματισμού, να περνάνε τα Κούλουμα με τον απλό λαό και να ...εξασκούνται στο πέταγμα του χαρταετού, πάντα μπροστά στις κάμερες των τηλεοράσεων, βέβαια. Προχτές, στο λόφο του Φιλοπάππου, στου Βεΐκου και ορισμένους ακόμη πολυσύχναστους, λόγω μέρας, χώρους έβρισκες όσους βουλευτές και υπουργούς ήθελες...

Το δικό μας «λίμιτ - απ»

Περί τα μέσα του 1999 οι ιστορίες των χρηματιστηριακών συναλλαγών είχαν εισβάλει στη ζωή μας, στο όνομα των απίθανων κερδών που ορισμένοι φέρονταν πως αποκόμιζαν από τη νέα... επενδυτική ενασχόλησή που πρότειναν στους πολίτες οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος, η απόλυτη πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση που, θέλοντας να «κόψει» πόντους από τα πολιτικά οφέλη του ΠΑΣΟΚ, μίλαγε για εξελίξεις φυσιολογικές ενόψει της ένταξης στην ΟΝΕ.

Τώρα, λίγες βδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές, οι εξελίξεις της οδού Σοφοκλέους είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Αυτή τη φορά εξαιτίας της μεγάλης κάμψης του Δείκτη του Χρηματιστηρίου και της βύθισης δεκάδων μετοχών σε ποσοστά που φτάνουν το 80%, με αποτέλεσμα σημαντικές ζημιές - ορισμένοι μιλούν και για καταστροφή - χιλιάδων «μικροεπενδυτών».

Ηπλήρης αβεβαιότητα και ο τρόμος που έχει κυριεύσει δεκάδες χιλιάδες ανυποψίαστους πολίτες για τις προοπτικές και το «αύριο» των μετοχών τους δεν είναι κάτι περίεργο, αν αναλογιστούμε πως οι νεομυημένοι στο χρηματιστηριακό τζόγο είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες. Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι, ακούγοντας τις περσινές σειρήνες που υπόσχονταν κέρδη με ουρά, έριξαν όλες τους τις οικονομίες στο βωμό του εύκολου πλουτισμού και τώρα βλέπουν τα χρήματά τους κυριολεκτικά να εξανεμίζονται.

Αν το καλοεξετάσουμε, σε κάθε είδους συναλλαγή, κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Ετσι και στο Χρηματιστήριο. Πολύ περισσότερο εδώ είναι με μαθηματική ακρίβεια διαπιστωμένο ότι κερδίζει όποιος έχει στην κατοχή του μεγάλα κεφάλαια και ζημιώνει ο λεγόμενος μικροεπενδυτής. Και πάντα στην πρώτη - πρώτη θέση οι ιδιοκτήτες μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών (αυτοί που μέσα στο 1999 καταβρόχθισαν περί τα 5 τρισεκατομμύρια δραχμές) και οι λεγόμενοι θεσμικοί επενδυτές, που σε λίγους μήνες πολλαπλασίασαν τα κεφάλαια που διαχειρίζονται και κατ' επέκταση τα κέρδη τους.

Το γεγονός ότι τα δύο κόμματα ερίζουν για το ποιος έχει ευθύνες σε σχέση με την πτώση στο Χρηματιστήριο και παράλληλα διατυπώνουν εκτιμήσεις πως «οι τάσεις μακροπρόθεσμα είναι ανοδικές», μάλλον αφήνει αδιάφορους όσους αποτελούν αντικείμενο λεηλασίας από τους κερδοσκόπους. Πολύ περισσότερο που και σήμερα να «γλιτώσουν», σε κάποια άλλη στροφή του χρηματιστηριακού τζόγου είναι σίγουρο πως θα κινδυνέψουν. Ισως από αυτή την άποψη και με δεδομένο ότι και επίσημα πλέον βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, καλό είναι να θυμίσουμε τι γράφαμε τον περασμένο Αύγουστο, απευθυνόμενοι στους εργαζόμενους και άλλους απλούς πολίτες που σπρώχνονταν προς τη Σοφοκλέους. « Οφείλουν - τόνιζε ο "Ρ" - πέρα και πάνω από όλα να γνωρίζουν ότι το "καλύτερο χαρτί" γι' αυτούς είναι η ίδια τους η εργασία και ο μισθός που τους εξασφαλίζει. Το δε κέρδος δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την πάλη και τον αγώνα για "λίμιτ - απ" στις συνθήκες ζωής, το δικαίωμα στην εργασία, στις καλύτερες αμοιβές, στη διεύρυνση των λαϊκών καταχτήσεων και δικαιωμάτων. Γιατί, αν τα μυαλά μας πάρουν αέρα από τα πρόσκαιρα - και εν πολλοίς απροσδόκητα - κέρδη της οδού Σοφοκλέους, τότε υπάρχει έντονος κίνδυνος το ένα " λίμιτ - ντάουν" να διαδέχεται το άλλο...». Αλλωστε, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτός είναι ο καπιταλισμός και τούτες τις μέρες αυτό αποδείχνεται περίτρανα.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Μάθαμε και τα ... λίμιτ

ΤΙΕΧΕΙ,ΒΡΕΠΑΙΔΙΑ, ο Σημίτης; Πολύ στα «λίμιτ ντάουν» του, τον βλέπουμε τελευταία. Περίεργο, γιατί εμείς αλλιώς τον ξέραμε, ήταν φημισμένος για σκληρό καρύδι, ή, μάλλον, ...σκληρό χαρτί.

Εμ, έτσι είναι, κύριοι εκσυγχρονιστές. Αμα στηρίζεις την πολιτική επιρροή σου στον τζόγο, ε, πάντα υπάρχει η πιθανότητα να την πατήσεις και ο συνηθέστερος χρόνος για κάτι τέτοιο είναι ...η τελευταία στιγμή.

Ωραία, όμως, την ανοίξανε την προεκλογική περίοδο: Με τους λεγόμενους μικροεπενδυτές να ωρύονται και τον Παπαντωνίου και τον Ρέππα να προσπαθούν να μαζέψουν τα αμάζευτα.

Τέλος πάντων, δικό τους πρόβλημα είναι αφού με το υποτιθέμενο «κόμμα του Χρηματιστηρίου» εμείς δεν ασχολούμαστε και τώρα μπορούν με την ησυχία τους να ...φάνε τα μουστάκια τους (αν και δεν έχουν ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Καραμανλής).

ΝΑΤΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΝ αυτά τα πράγματα τα κανάλια, όταν αναγγέλλουν τα θέματα που θα μας παρουσιάσουν. Δεν μπορεί χτες να μας λένε ότι θα μας δείξουν ένα «υποψήφιο καρτούν» και μετά να μας λένε ότι αυτό έγινε στην Αμερική!

Περιμέναμε κι εμείς να δούμε τι θα πει ο Σημίτης, περιμέναμε και, τελικά, απογοητευτήκαμε. Είχαν τουλάχιστον υποχρέωση να μας το διευκρινίσουν. Αλλωστε, εμάς αυτά δε μας εντυπωσιάζουν, θα τα βλέπουμε κάθε μέρα από εδώ και στο εξής.

Γιατί, μην ξεχνάμε ότι καρτούν είναι ένα κινούμενο σχέδιο, που λέει και πράττει ό,τι θέλουν αυτοί που το κατασκεύασαν και το προβάλλουν. Δε βρίσκετε ότι μοιάζει πολύ με τη σχέση «Σημίτη - Διαπλεκομένων»;

Οσο για τον πρόεδρο της ΝΔ, προφανώς έχει κι αυτός τα στηρίγματά του, αλλά δεν έχουμε ακόμα επαρκή στοιχεία για να τον αποκαλέσουμε ...αρχι-καρτούν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ