Η ευθύνη ενός υπηρεσιακού προϊσταμένου είναι προσδιορισμένη και οριοθετημένη. Εκείνη που δεν είναι προσδιορισμένη έτσι ώστε εύκολα να επιρρίπτεται προς κάθε κατεύθυνση ανάλογα με τα γεγονότα είναι η ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων, της πολιτικής ηγεσίας, η οποία εξαγγέλλει αποφάσεις και προγράμματα, μοιράζει αρμοδιότητες και υποχρεώσεις, ναρκισσεύεται, αλλά όταν έρχεται η στιγμή του απολογισμού πάντα φταίνε οι δέκτες των εντολών, οι εκτελεστές των αποφάσεων. Ακόμα και όταν δεν τους έχουν οι δοθεί οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να παραγάγουν έργο.

Η προϊσταμένη της Εφορείας Ακρόπολης υπήρξε εις τριπλούν θύμα αυτής της πρακτικής. Η πρώτη φορά ήταν όταν έκρινε πως το Μουσείο της Αγοράς έπρεπε να κλείσει. Το σφάλμα της για την πολιτική ηγεσία ήταν διοικητικού χαρακτήρα, διότι είπαν πως όφειλε να ενημερώσει. Στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Η αποκάλυψη της γύμνιας στην οποία έχει αφεθεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία, τα στελέχη της οποίας εκείνες ακριβώς τις μέρες περιόδευαν στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία και τα Μουσεία της Μακεδονίας.Αυτή τη γύμνια "πλήρωσε" η έφορος Αρχαιοτήτων. Διότι όταν κλείνει ένα Μουσείο, εξαγγέλλονται δέκα που μπορεί κι αυτά να έχουν την ίδια μοίρα, αν σκεφτεί κανείς ότι από τις 308 οργανικές θέσεις νυχτοφυλάκων οι 175 είναι κενές.Αλλά η εξαγγελία μουσείων και αναδείξεων αρχαιολογικών χώρων είναι μία πολιτική πράξη που πολλές φορές οφείλεται μόνο σε ικανοποίηση τοπικών αιτημάτων και όχι σε κεντρικό σχεδιασμό. Την ώρα που το Μουσείο της Αγοράς σφραγιζόταν, κάπου στη Μακεδονία ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ έλεγε ότι οι πόροι του Υπουργείου Πολιτισμού οδεύουν προς την πλήρη εξαφάνιση και κατηύθυνε όλα τα έργα προς το Γ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.Αυτή ήταν μία ακόμα ατυχής συγκυρία από την οποία έπεσε θύμα τρίτη φορά η Ισμήνη Τριάντη, καθώς εικονοποίησε ό,τι περιέγραφε, χωρίς ίδια να το γνωρίζει, ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ. Παράλληλα τα προβλήματα στα έργα της Ακρόπολης, στην πορεία τους και στις αποδοχές των εργαζομένων, δεν έπαψαν να υπάρχουν.

Πρόκειται για ένα ολόκληρο σύμπλεγμα που ο υπουργός Πολιτισμού θέλησε να καλύψει με κατασταλτικά μέτρα, προκειμένου να θεωρηθεί ως ο αποφασιστικός παράγοντας που θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση.

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο υπουργός Πολιτισμού στη συνάντηση που είχε χτες με τους εργαζόμενους της Α Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων επέμεινε στην απόφασή του, ισχυριζόμενος πως στην Εφορεία υπήρχαν διοικητικές ανωμαλίες (!), ενώ το σχήμα των δύο ενοποιημένων Εφορειών (Α και Γ ΕΠΚΑ) το χαρακτήρισε "δοκιμαστικό" ενόψει του Οργανισμού του ΥΠΠΟ. Αλλά δέχτηκε και έναν καταιγισμό διαμαρτυριών για την έλλειψη προσωπικού στους αρχαιολογικούς χώρους και τα Μουσεία. Στην Ισμήνη Τριάντη, σε συνάντηση που είχε μαζί της, πρότεινε να τοποθετηθεί διευθύντρια της συλλογής γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αλλά εκείνη επιφυλάχτηκε να απαντήσει.

Η απάντηση των εργαζομένων στην υπουργική απόφαση θα είναι στάσεις εργασίας που αρχίζουν από την Πέμπτη. Επίσης, σήμερα και αύριο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Υπουργείου Πολιτισμού (ΠΟΣΥΠΠΟ) έχει εξαγγείλει 48ωρη απεργία για το Ταμείο Αρωγής Εργαζομένων.Αυτό σημαίνει ότι τα Μουσεία θα είναι κλειστά...

Δ. Μ.

"Είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της Γαλλίας, που ο διάολος να τον πάρει!", έλεγε ο σπουδαίος ποιητής και μαχητικός στοχαστής της γαλλικής Αριστεράς Ρομπέρ Ντεσνός,για τον συντηρητικό αστό και διπλωμάτη Πωλ Κλωντέλ,παρότι ήταν ιδεολογικός αντίπαλός του. Οι ιδεολογικοαισθητικά αντίπαλοί του σουρεαλιστές, παρότι προσβλητικά τον χαρακτήριζαν "πρέσβυ και προδότη", δεν έπαυαν να τον αναγνωρίζουν και ως "ποιητή". Ο πρωτοπόρος δημιουργός του ευρωπαϊκού θεάτρου, του ρεαλιστικού "Θεάτρου της σκληρότητας", ο Αντωνέν Αρτώ,όπως και μετέπειτα μεγάλος ομότεχνός του ο Ζαν - Λουί Μπαρώ,έκαναν μύριες προσπάθειες, για να αποσπάσουν την άδειά του να ανεβάσουν το θεατρικό έργο του. Ο λόγος για τον Πωλ Κλωντέλ και το έργο του "Ο κλήρος του μεσημεριού".Εργο βαθύτατα ποιητικό, βαθύτατα βιογραφικό, βγαλμένο από μια"πληγή" του Κλωντέλ, το μεγάλο, μοιχό και χαμένο έρωτά του για τη Ροζαλί Βετς. Εργο που, ίσως, περισσότερο από τα άλλα του (λ.χ. το "Ατλαζένιο γοβάκι") και στην πρώτη (1904) μέχρι και στην τελική γραφή του (1949), αντανακλά όχι μόνο την ιδιόμορφα μελαγχολική, στοχαστική, θρησκευόμενη, βασανισμένη και γι' αυτό τελικά αποστασιοποιημένη από τα οικογενειακά προβλήματα και πάθη, ψυχοπνευματική φύση του Κλωντέλ. Αντανακλά, όμως, και το μεγάλο, τελειομανή τεχνίτη του λόγου. Τον κορυφαίο εκπρόσωπο του νεορομαντικού, εκλεκιστικού αισθητισμού στην ποίηση και την πρόζα.

Η τελική γραφή του "Κλήρου του μεσημεριού" κυκλοφόρησε από τις καλαίσθητες πάντα εκδόσεις "Ροδακιό" σε μετάφραση Τζούλιας Τσιακίρη.Το έργο, όπως είναι γνωστό, παρουσιάζει φέτος το χειμώνα το θέατρο "Ιλίσια", σε μετάφραση Τζούλια Τσιακίρη,σκηνοθεσία Βαρβάρας Μαυρομάτη,σκηνικά - κοστούμια Λίλης Πεζανού,μουσική Κωνσταντίνου Βήτα,φωτισμούς Φίλιππου Κουτσάφτη,με τους ηθοποιούς Ολια Λαζαρίδου, Αρη Λεμπεσόπουλο, Στάθη Κακαβά, Στέλιο Μάινα,οι οποίοι παρουσίασαν χτες το βιβλίο, αναφερόμενοι και στη σκηνική "κλωντελική" εμπειρία τους.