Οι πρώτες κουβέντες "τι κάνεις, γιατί χαθήκαμε". Υστερα με πήρε παράμερα για να μου εκμυστηρευτεί κάτι που τον απασχολεί. Κι άρχισε να μου διηγείται τα βάσανά του.
Δεκαπέντε στρέμματα είχε όλα κι όλα απ' τον πατέρα του. Δεν έφταναν για να ζήσει. Θέλησε να τ' αξιοποιήσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Κι έφτιαξε ένα θερμοκήπιο. Εκανε το λάθος, εδώ και 12 χρόνια και χρεώθηκε στην Τράπεζα. Δανείστηκε 8 εκατομμύρια. Πληρώνει από τότε συνεχώς - έδωσε κοντά στα 30 εκατομμύρια - κι ακόμη χρωστάει το αρχικό ποσό του δανείου. Το 1987 και το 1990, το χιόνι καταπλάκωσε το θερμοκήπιο και προκάλεσε καταστροφή. ("Ξεσκέπαστο μαγαζί" το χωράφι, αλλά και σκεπασμένο όταν είναι, πάλι κινδυνεύει από τις θεομηνίες). Δεν πήρε δραχμή αποζημίωση. Ομως, οι τόκοι, οι υπερημερίες, τα πανοτόκια "έτρεχαν". Πλήρωνε και το χρέος αντί να μικραίνει, μεγάλωνε. Δεν μπορεί να ξεχρεωθεί με τίποτα.
"Κινδυνεύω να μου πάρουν τα χωράφια", μου λέει με παράπονο. Κι ύστερα αγριεύει: "Είναι και το "γαμώ το". Να δουλεύεις μέρα - νύχτα σαν σκυλί, να ξεπαγιάζεις στις λαϊκές αγορές για να πουλήσεις με την παλάντζα και στο τέλος τίποτα. Αει στο διάβολο, άγχος και τίποτα άλλο".
Μήπως να σπείρουν χασίς στις γλάστρες - όπως προτείνουν μερικοί κι ανάμεσά τους επίλεκτα κυβερνητικά στελέχη - προς ιδίαν χρήση για να "φτιάχνονται" και να ξεχνούν τα βάσανά τους ή ακόμα και για να το πουλούν, μιας και είναι ακριβό, σε αντίθεση με τα προϊόντα που παράγουν που είναι φτηνά;
Φτάνει να βρίσεις, μαζί με τους αγρότες, τους κυβερνώντες και την Ευρωπαϊκή Ενωση για το κακό που προκαλούν στην ελληνική αγροτιά και να γράψεις λίγες αράδες στην εφημερίδα για το δίκιο των ξωμάχων;
Γύρισα και είδα το πρόσωπο του παλιού μου φίλου να φωτίζεται. Κατάλαβα πως δε θα τον λυγίσουν τα χρέη της αδικίας. Πως το δέσιμό του με τη γη θα του δώσει τη δύναμη ν' αγωνιστεί μαζί με τους συναδέλφους του, μαζί με όλους τους αδικημένους τούτου του τόπου.
Αποχαιρετιστήκαμε και δώσαμε "ραντεβού" στο επόμενο αγροτικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλία.
"Ευτυχώς που γίνονται κινητοποιήσεις και θα βρισκόμαστε", μου είπε...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
...και, μάλιστα, με ονοματεπώνυμο! Συνέντευξη Τύπου της Συντονιστικής Επιτροπής για τη διάσωση της παραλίας, στην οποία μοιράστηκε δημοσίευμα οικονομικής εφημερίδας με τους απανταχού ενδιαφερόμενους "παραλιοφάγους"!
"Είμαστε αποφασισμένοι να αποκρούσουμε δυναμικά τα προβλεπόμενα καταστροφικά έργα τσιμεντοποίησης της παράκτιας ζώνης της λεωφόρου Ποσειδώνος από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι τη Βάρκιζα".
Αυτό ήταν το μήνυμα που έδωσε χτες - σε σχετική συνέντευξη Τύπου - η "Συντονιστική Επιτροπή για τη διάσωση της παραλίας Σαρωνικού" σαν απάντηση στη "μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή από την εποχή της χούντας", όπως τη χαρακτήρισαν μέλη της επιτροπής που σχεδιάζει η κυβέρνηση, καθώς και στην κατάργηση του δημόσιου κοινόχρηστου χαρακτήρα της.
Τεράστιες εκτάσεις θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες και πολυεθνικές, με στόχο την τσιμεντοποίηση και την εντατική τουριστική ανάπτυξη των ακτών, σε βάρος των κατοίκων. Τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής (αποτελείται από 20 περιβαλλοντικές οργανώσεις και 10 δημοτικές παρατάξεις των παράκτιων δήμων) κατήγγειλαν:
Το νέο στοιχείο, που μοιράστηκε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου από την επιτροπή, είναι ένα δημοσίευμα οικονομικής εφημερίδας ("Μέτοχος" 4.12.98), στο οποίο αναφέρονται οι ενδιαφερόμενοι για το ...φιλέτο της παραλίας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το δημοσίευμα:
Ολοι οι ενδιαφερόμενοι, λοιπόν, θα περιμένουν πώς και πώς, την απόφαση του ΣτΕ να εγκρίνει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για να ξεκινήσει το μεγάλο φαγοπότι στην παραλία.
Οι Παναγιώτης Κουμουνδούρος,Αποστόλης Αλωνιάτης,Μαριλένα Ιατρίδου,Φαίδων Γεωργιάδης,Στέλιος Γκίκας,Ελένη Μαντζαβίνου,Αλέξανδρος Μοζ,μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής, ανέλυσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κάθε δήμος που του ανήκει κάποιο κομμάτι της παραλίας και δηλώνουν αποφασισμένοι να αγωνιστούν με κάθε μέσο για τη διάσωση του θαλάσσιου μετώπου της Αθήνας, το οποίο αποτελεί πολύτιμη όαση για όλους τους Αθηναίους. Για την εγκατάσταση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοϊας (ΟΚΙ) στο Ελληνικό, ο Π. Κουμουνδούρος υπενθύμισε τη μελέτη του Δήμου, σύμφωνα με την οποία οι διαμορφώσεις που θα γίνουν στην ακτή θα καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, σε θαλάσσια αναψυχή και κολύμπι.
Η δημιουργία τεχνητού νησιού και δύο μαρινών στο Ελληνικό, αποκλείει τους κατοίκους από την παραλία
Και ο Φαληρικός Ορμος παραχωρείται στα μεγάλα συμφέροντα, για πλήρη τσιμεντοποίηση