Αποτελεί κοινό μυστικό πως από το 1990 μέχρι σήμερα - ελέω των γαλαζοπράσινων πολιτικών αντιλαϊκής μονόπλευρης λιτότητας - οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητεί κανείς ή σχεδόν κανείς, καθώς υπάρχουν και κάποιοι, που κλείνουν τα μάτια τους για να μη βλέπουν την πραγματικότητα. Κι όμως, ενώ αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, η εφορία (στα πλαίσια της φορολογικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που γίνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο φορομπηχτική) βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι της στην τσέπη των εργαζομένων.

Ενώ δηλαδή τα λαϊκά εισοδήματα μειώνονται (με τις εισοδηματικές πολιτικές που δίνουν αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις κάτω από τον πληθωρισμό, συμπιέζουν τα αγροτικά εισοδήματα με τις τιμές Βρυξελλών και τα εισοδήματα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων) και μόνο τα εισοδήματα των μεγαλοεπιχειρηματιών αυξάνονται, η κυβέρνηση φορολογεί τους πλούσιους σαν φτωχούς και τους φτωχούς σαν πλούσιους. Παρατηρείται το παράδοξο δηλαδή να αυξάνονται τα φορολογικά βάρη για τους "μη έχοντες και κατέχοντες" και να μειώνονται για τους πραγματικά μεγαλοέχοντες και μεγαλοκατέχοντες, σε μια περίοδο που έχουμε μια βίαια μεταφορά εισοδημάτων από τις τσέπες των οικονομικά αδύνατων προς τους οικονομικά ισχυρούς.

Την αλήθεια αυτή τη βιώνουν οι εργαζόμενοι (μισθωτοί, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι), καθώς και οι συνταξιούχοι και την ομολογούν οι ίδιοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες (εμποροβιομήχανοι, τραπεζίτες κλπ.). Την ίδια αλήθεια την τεκμηριώνουν τα επίσημα στοιχεία, όπως ισολογισμοί μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων (που δείχνουν κάθε χρόνο προκλητικά ποσοστά αύξησης των κερδών), καθώς επίσης και τα στατιστικά στοιχεία του κράτους.

Από τους πίνακες με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για τη φορολογία προσωπικών εισοδημάτων στην περίοδο 1990-1996 - που επεξεργάστηκε ο "Ρ" και παραθέτουμε στη συνέχεια (τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν σταματούν στο οικονομικό έτος 1996) - προκύπτει ότι:

Πρώτον, ενώ η σωρευτική ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων στην περίοδο από το 1990 μέχρι το 1996 ήταν, χωρίς τα διορθωτικά ποσά, 29,4% (η μέση ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο ήταν 6,1% το 1991, 0% το 1992, 4,5% το 1993, 7,6% το 1994, 4,5% το 1995 και 3,8% το 1996), τα εισοδήματα που δήλωσαν στην εφορία οι μισθωτοί και συνταξιούχοι παρουσιάζουν αύξηση 179,2%. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι φορολογήθηκαν για πλασματικά εισοδήματα, λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας και των αφορολόγητων ποσών, της κατάργησης των φοροαπαλλαγών και άλλων τεχνασμάτων που εφεύραν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να προσθέσουν νέα φορολογικά βάρη στο λαό. Με βάση την εξέλιξη αυτή - και ενώ τα πραγματικά εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων μειώθηκαν - οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωναν το 1996 92,7% περισσότερο φόρο εισοδήματος σε σχέση με το φόρο που πλήρωναν το 1990!

Δεύτερον, ενώ το 1996 τα επίσημα κέρδη των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων (μορφής ΑΕ και ΕΠΕ) εμφανίζονταν αυξημένα κατά 664,6% (κατά το ίδιο αν όχι μεγαλύτερο ποσοστό ήταν και η αύξηση των εισοδημάτων των μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων), διαπιστώνουμε ότι τα εισοδήματα που δήλωσαν στην εφορία το 1996 οι εμποροβιομήχανοι - βιοτέχνες και εισοδηματίες ήταν αυξημένα μόλις κατά 235,8%. Αν μάλιστα αφαιρέσουμε τους βιοτέχνες και εμπόρους, τότε προκύπτει ότι τα εισοδήματα που δήλωσαν το 1996 στην εφορία μόνοι τους οι μεγαλοεπιχειρηματίες - μεγαλοεισοδηματίες ήταν αυξημένα σε σχέση με το 1993 μόλις κατά 340,3%! Ετσι, με βάση τα εισοδήματα που δήλωσαν στην εφορία, οι μεγαλοεπιχειρηματίες κλήθηκαν και πλήρωσαν το 1996 στην εφορία 111,2% περισσότερο φόρο εισοδήματος σε σχέση με το φόρο που είχαν πληρώσει το 1990. Οι μεν φορολογούμενοι από το χώρο μικρομεσαίων επιχειρήσεων πλήρωσαν 103,9% επιπλέον φόρο, οι δε φορολογούμενοι από το χώρο των μεγαλοεπιχειρηματιών πλήρωσαν επιπλέον φόρο 226,6%.

Τρίτον, σημαντική φορολογική επιβάρυνση επιβλήθηκε στην περίοδο από το 1990 μέχρι το 1996 (η ίδια κατάσταση συνεχίζεται μέχρι σήμερα) στους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματά τους δέχτηκαν τις αρνητικές επιπτώσεις της καθιέρωσης των "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στην περίοδο από το 1990 μέχρι το 1996 αυξήθηκε κατά 206,2% ο αριθμός των φορολογούμενων ελεύθερων επαγγελματιών και γεωργών (29,5% των πρώτων και 577,8% των δεύτερων). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, αυξήθηκε κατά 310,8% των εισόδημα που δήλωσαν (222,8% οι ελεύθεροι επαγγελματίες και 1.029,1% οι γεωργοί), ενώ ο φόρος εισοδήματος που πλήρωσαν ήταν αυξημένος κατά 176,4% (162,7% οι πρώτοι και 708,1% οι δεύτεροι).

Οταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προανήγγειλε την πρόθεσή της να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές, υποστήριζε - δεξιά και αριστερά - πως το κάνει για να νοικοκυρέψει το ισχύον φορολογικό σύστημα και να το κάνει δικαιότερο, εξασφαλίζοντας πρόσθετους φόρους από τους πλούσιους για να ανακουφίσει από τα φορολογικά βάρη τους οικονομικά ασθενέστερους. Ο χρόνος όμως - όπως μαρτυρούν και τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών - απέδειξε ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν να αξιοποιήσει την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, για να προσθέσει νέα φορολογικά βάρη στους εργαζόμενους και στα πλατιά λαϊκά στρώματα και να μειώσει τη φορολογική επιβάρυνση των μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοεισοδηματιών.

Αδιάψευστος μάρτυρας τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που δείχνουν ότι η εφαρμογή του νόμου για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, που θέσπισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είχε μεταξύ άλλων και την εξής συνέπεια: Το ποσό των φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων για το σύνολο των φορολογουμένων, ήταν το 1996 συγκριτικά με το 1990, μειωμένο κατά 72,6%. Η κατάργηση όμως, των φοροαπαλλαγών, όπως μαρτυρούν τα επίσημα στοιχεία, δεν αφορούσαν όλους τους φορολογούμενους. Αφορούσαν τους πάντες, πλην τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ο σχετικός νόμος του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δε μείωσε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε γενναία το ποσό των φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων. Ετσι, η κατάργηση των φοροαπαλλαγών, που θέσπισε με το σχετικό νόμο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ:

• Επληξε τους μισθωτούς και συνταξιούχους, αφού το ποσό των φοροαπαλλαγών που απολάμβαναν το 1996 ήταν μειωμένο, συγκριτικά με το 1990, κατά 80,8%(82,4% για τους πρώτους και 76,1% για τους δεύτερους). Ετσι, η μέση κατά κεφαλή φορολογική απαλλαγή και έκπτωση των μισθωτών και συνταξιούχων μειώθηκε από 1.379.430 δραχμές το 1990 σε 168.721 δραχμές το 1996. Στον πίνακα φαίνεται χωριστά η μέση κατά κεφαλή μείωση της φοροαπαλλαγής για τους μισθωτούς και για τους συνταξιούχους.
• Επληξε επίσης τους αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες, αφού το ποσό των φοροαπαλλαγών που απολάμβαναν το 1996 ήταν μειωμένο συγκριτικά με το 1990 κατά 52,9% (71,2% για τους πρώτους και 47,5% για τους δεύτερους). Το ποσό της φοροαπαλλαγής των αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών, μειώθηκε από 1.206.899 δραχμές το 1990 σε μόλις 184.890 δραχμές το 1996. Στον πίνακα φαίνεται πόσο μειώθηκε, χωριστά, η φοροαπαλλαγή για τους ελεύθερους επαγγελματίες και πόσο για τους αγρότες.
• Επληξε επίσης τους εισοδηματίες και εμποροβιομήχανους, αφού το ποσό των φοροαπαλλαγών τους το 1996 ήταν μειωμένο κατά 53,9% συγκριτικά με το 1993. Ομως προσοχή. Κάποιοιαπό τη μεγάλη κατηγορία των φορολογουμένων εισοδηματιών και εμποροβιομηχάνων, βγήκαν κερδισμένοι. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους κάθε είδους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οπως προκύπτει από τα επίσημα, αναλυτικά, στοιχεία φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων, το 1996 συγκριτικά με το 1990, το ποσό των φοροαπαλλαγών ήταν μειωμένο μόνο για τους εισοδηματίες (- 75,9%) και αυτοαπασχολούμενους ή ιδιοκτήτες μικρομεσαίων βιοτεχνικών εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων (- 51,2%). Αντίθετα, για τους μεγαλοεπιχειρηματίες (μεγαλοβιομήχανους, μεγαλεμπόρους κλπ.) το ποσό των φοροαπαλλαγών ήταν όχι μειωμένο αλλά... αυξημένο κατά 139,4%!

Από τα αναλυτικά στοιχεία του πίνακα Β είναι φανερό, ότι και η κατάργηση των φοροαπαλλαγών, ήταν ένας από τους μηχανισμούς που αξιοποίησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την αύξηση των φορολογικών βαρών σε βάρος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με... υποσχέσεις ότι δήθεν η κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών και εκπτώσεων πλήττει τους πλούσιους και ευνοεί τους φτωχούς...

Η υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια και βρίσκεται σε εξέλιξη, βγάζει μάτι. Η φορολογική ληστεία στα εισοδήματα των πραγματικά εργαζομένων (μισθωτών, αγροτών, μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνικών και εμπορικών επιχειρήσεων) και των συνταξιούχων δεν επιβλήθηκε μόνο με την υπέρογκη αύξηση των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων (Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης, ΦΠΑ κλπ.). Για να εκπληρωθεί με επιτυχία το φορολογικό γιουρούσι, αξιοποιήθηκαν από τους κυβερνώντες μια σειρά μέτρα, που αποσκοπούσαν και στην ενίσχυση του αντιλαϊκού χαρακτήρα των άμεσων φόρων (φορολογία προσωπικών εισοδημάτων, κλπ).

Και ενώ η φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων γίνεται κάθε χρόνο όλο πιο έντονη και πιο αισθητή, οι κυβερνώντες - ανεξαρτήτως αν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ - προκαλούσαν και συνεχίζουν να προκαλούν την κοινή γνώμη. Στα πλαίσια αυτά, ακούσαμε τους αρμόδιους υπουργούς Οικονομικών (τόσο των κυβερνήσεων της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ) να βαφτίζουν τα νομοσχέδια και άλλα φορολογικά μέτρα που προώθησαν από το 1990 μέχρι σήμερα σαν... "φορολογικές επαναστάσεις", που ανακουφίζουν δήθεν τους εργαζόμενους και τους "οικονομικά ασθενέστερους" και πλήττουν τους πλουσιότερους και τους μεγαλοεισοδηματίες. Οι ίδιοι, υπεραμυνόμενοι της φορομπηχτικής πολιτικής των κυβερνήσεών τους, έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν - από το βήμα της Βουλής ή με δημόσιες δηλώσεις τους - ότι η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η μείωση του αριθμού των φορολογικών κλιμακίων, η καθιέρωση των "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολογίας για τα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών και των ΕΒΕ, καθώς επίσης και η κατάργηση των φοροαπαλλαγών, είναι μέτρα που ευνοούν του φτωχούς και θίγουν τους πλούσιους!

Μια γεύση, για το μέγεθος της φορολογικής επέλασης στα λαϊκά εισοδήματα, μας δίνουν τα ίδια τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ". Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά στην περίοδο από το 1990 μέχρι και το 1998:

• Ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 128,9%.
• Με τις εισοδηματικές πολιτικές (τύπου 0%+0%=14% της ΝΔ ή 2,5%+2,5%=8% του ΠΑΣΟΚ), το ποσοστό αύξησης των ονομαστικών αυξήσεων που δόθηκε στους μισθούς και συντάξεις, ήταν πολύ μικρότερο από την αύξηση του επίσημου πληθωρισμού.
• Τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους αυξήθηκαν κατά 185%.Τα έσοδα από άμεσους φόρους αυξήθηκαν κατά 296,5% και από έμμεσους φόρους κατά 184,1%.Και στις 3 περιπτώσεις η αύξηση είναι πολύ πάνω από τον επίσημο πληθωρισμό.

Σημαντικό μερίδιο στην αύξηση των άμεσων φόρων είχε η αύξηση της φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων (των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αγροτών, των επιχειρηματιών κάθε μορφής και των ελεύθερων επαγγελματιών), που στην ίδια περίοδο έφτασε το 210,5% (ποσοστό υπερτριπλάσιο του πληθωρισμού). Οσο για την αύξηση των κρατικών εσόδων από τη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων κατά 542,8%, το ποσοστό μπορεί να φαντάζει θεαματικό. Ομως δεν είναι, αν παρθεί υπόψη ότι τα επίσημα κέρδη των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων το 1996 (αυτά είναι τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν από τον ΣΕΒ) ήταν αυξημένα κατά 664,4% συγκριτικά με το 1990. Στα ίδια επίπεδα κινούνται και τα κέρδη των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων, ενώ των τραπεζικών είναι ακόμη μεγαλύτερα. Και δε θα είναι υπερβολή να πούμε πως αν συγκριθούν τα κέρδη των μεγάλων εμπορικών - βιομηχανικών - τραπεζικών επιχειρήσεων (όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί το 1998) με εκείνα του 1990, ίσως το ποσοστό να φτάνει ή και να ξεπερνά το 800%, το 900% ή και το 1.000%.

Τα στοιχεία που επεξεργάστηκε ο "Ρ" και παραθέτουμε στη συνέχεια του σημερινού "μίνι" αφιερώματος στο φορολογικό σύστημα, δε δείχνουν μόνο το μέγεθος της φορολογικής λεηλασίας στα λαϊκά εισοδήματα. Από τα ίδια στοιχεία ανατρέπεται και κυβερνητικός ισχυρισμός, σύμφωνα με τον οποίο η μείωση των έμμεσων φόρων και η αύξηση των άμεσων - στο σύνολο των φορολογικών εσόδων - αποδεικνύει ότι το φορολογικό σύστημα έγινε πιο... φιλολαϊκό. Ομως εδώ ισχύει η ρήση που λέει πως τα φαινόμενα απατούν. Η μεγαλύτερη αύξηση των άμεσων φόρων - σε σχέση με τους έμμεσους - επιτεύχθηκε χάρη στην πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να μειώσουν την προοδευτικότητα της κλίμακας φορολογίας προσωπικών εισοδημάτων με τη μείωση του αριθμού των φορολογικών κλιμακίων καθώς και του ανώτατου συντελεστή φορολογίας.

Τα αναλυτικά στοιχεία, για την εξέλιξη της φορολογίας των προσωπικών εισοδημάτων στην περίοδο 1990-1996, που παραθέτουμε στη συνέχεια σε πίνακες, είναι αποκαλυπτικά, καθώς δείχνουν ότι:

• Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών έθιξε όλους τους φορολογούμενους (μισθωτούς, συνταξιούχους, ΕΒΕ, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες), εκτός από τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ευνοήθηκαν προκλητικά.
• Η μείωση του αριθμού των φορολογικών κλιμακίων σε συνδυασμό με τη μείωση του ανώτατου συντελεστή φορολογίας τη μη τιμαριθμοποίηση της κλίμακας και των αφορολόγητων ποσών, ευνόησε επίσης τους οικονομικά ισχυρούς και έπληξε τους οικονομικά αδύνατους.

Τα κείμενα έγραψε ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ