Μπορεί ο υπουργός Δημόσιας Τάξης να έχει διατελέσει δημοσιογράφος, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε όταν ανέλαβε να αντιμετωπίσει με τη χρήση βίας και τις δυνάμεις καταστολής τον αγροτικό ξεσηκωμό, να συμπεριφερθεί όχι μόνο όπως οι προκάτοχοί του, αλλά σε πολλά τους ξεπέρασε. Ετσι, προκειμένου να μην ξεσηκωθεί η γενική κατακραυγή από τη δολοφονική επίθεση κατά των τρακτέρ το πρωί του Σαββάτου, δε δίστασε να κάνει μπλακ άουτ στην ενημέρωση, φτάνοντας στο σημείο να βιαιοπραγήσει κατά των δημοσιογράφων. Επιπλέον, υπερηφανεύεται στη συνέντευξή του στα "Νέα", ότι η "ιδέα" για τις δολιοφθορές στα τρακτέρ ήταν "μέσα από το υπουργείο του".

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του υπουργού Δημόσιας Τάξης - πρόσωπο αυταρχικό και εχθρού των αγωνιζόμενων αγροτών, καθηγητών, κλπ. - και όσο και αν προσπαθεί να δικαιολογηθεί ότι αυτή η πρωτοφανής επιχείρηση καταστολής των λαϊκών αγώνων έγινε γιατί "δεν ήθελε αίμα", η αλήθεια είναι ότι πλέον στιγματίστηκε ως ο υπουργός της δολιοφθοράς και των γκανγκστερικών επιθέσεων.

Εξω φρενών έγινε ο γνωστός ως λογιστάκος των Βρυξελλών, υπουργός Εσωτερικών Αλ. Παπαδόπουλος, όταν η δημοσιογράφος του "Μέγκα" στο σαββατιάτικο δελτίο των "οκτώμισι"... τόλμησε να τον ρωτήσει για τις... "φθορές" των τρακτέρ από τα ΜΑΤ. "Δε διαβάσατε την ανακοίνωση της Αστυνομίας; Πώς τολμάτε και την αμφισβητείτε;" (!) ήταν η οργισμένη απάντηση του επικεφαλής της περιβόητης ομάδας διαχείρισης κοινωνικών κρίσεων. Φυσικά δεν εκπλήσσει αυτή η συμπεριφορά του υπουργού, ο οποίος φέρεται ως ένας εκ των εμπνευστών της ιδέας για την γκανγκστερική επίθεση στα τρακτέρ. Την επομένη στο Βόλο, με το γνωστό κυνισμό που τον διακρίνει, αποφάνθηκε ότι "το μέλλον της αγροτιάς θα είναι μαύρο". Τελικά το πρωτοπαλίκαρο του εκσυγχρονισμού επιβεβαιώνει στη συνείδηση του λαού καθημερινά τη ρήση ότι είναι "όνομα και πράμα".

Ξεπέρασε τα εσκαμμένα, χτες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλος. Γιατί, τι έννοια είχε απόσπασμα ομιλίας του, όπου υπογραμμίζει, "όπως εμείς σεβόμεθα τη γνώμη οποιουδήποτε, είμαι βέβαιος ότι και το ΚΚΕ σέβεται τις απόψεις των άλλων"; (Η αναφορά γίνεται για την ΕΕ, όπου ο Κ. Στεφανόπουλος διαπιστώνει - και σωστά - πως όλα τα κόμματα συγκλίνουν, πλην του ΚΚΕ).

Ο σκοπός της αιχμής είναι φανερός: Είναι ο ίδιος με αυτόν της κυβερνητικής προπαγάνδας, να εμφανίσει τη σύγκρουση της μικρομεσαίας αγροτιάς της χώρας με την κυβερνητική πολιτική, ως σύγκρουση του ΚΚΕ με την πλειοψηφία του λαού, την άποψη του οποίου για την ΕΕ, υποτίθεται ότι εκφράζουν όλα τα άλλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ!

Πρώτον, από πού αντλεί την αρμοδιότητα ο Κ. Στεφανόπουλος να τοποθετείται υπέρ της τρέχουσας κυβερνητικής προπαγάνδας, πολύ περισσότερο όταν αυτή διαστρεβλώνει την πραγματικότητα; Δεύτερον, ας εξηγήσει ο Κ. Στεφανόπουλος, πώς συμβαίνει να αντιδρούν, να αγωνίζονται εναντίον αποφάσεων της ΕΕ τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι; Πώς συμβαίνει όλος ο λαός να είναι αγανακτισμένος με την πολιτική του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν όλοι - πλην ΚΚΕ - και την υλοποιεί το ΠΑΣΟΚ;

Θα 'πρεπε να 'ναι πιο προσεκτικός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τόσο για το περιεχόμενο των όσων λέει, όσο και για το χρόνο που επιλέγει να τα πει.

Ενα μικρό

διάλειμμα

κι όταν ξανά

σημάνει,

"παρών" όλοι

στο πάλεμα

και τότε ποιος

μας πιάνει!

Ενα μικρό

διάλειμμα

τίποτε

παραπάνω,

με το καινούριο

κάλεσμα

ξανά παντιέρα

πάνω!

Ενα μικρό

διάλειμμα,

παρένθεση

στην πάλη,

το Κιλελέρ

είναι κοντά,

για όποιον

αμφιβάλλει!

Ο οίστρος

"Υπάρχουν ορισμένοι δήμοι που καταστρατηγούν κάθε έννοια διαφάνειας. Αναθέτουν απευθείας σε "ημέτερους" εργολάβους μεγάλα έργα (100, 200 εκατομμυρίων κλπ.), χωρίς καν να δημοσιεύουν πρόσκληση και να διενεργούν δημοπρασία! Και υπάρχουν περιπτώσεις που και εμείς ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις, στο όνομα της συμμετοχής μας στη δημοτική πλειοψηφία. Η ρουσφετολογία στις προσλήψεις αποτελεί πλέον κοινοτυπία. Ορισμένες φορές υποστέλλουμε και εμείς τη σημαία της αξιοκρατίας και της διαφάνειας, θεωρώντας το φαινόμενο "φυσιολογικό". Ο παραγοντισμός και ο πολιτικός νεποτισμός αποτελούν άγραφο νόμο για τον ορισμό των διοικήσεων των δημοτικών φορέων (πνευματικά κέντρα κλπ.). Πολλές φορές και εμείς αποδεχόμαστε την αριθμητική λογική των καρεκλών υποδεικνύοντας πρόσωπα, χωρίς να αντιπαρατάσσουμε θεσμούς και διαδικασίες".

Το απόσπασμα είναι από άρθρο του Μ. Γριβέα, μέλους της ΝΕ Β Αθήνας του ΣΥΝ. Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την 1.2.1997 με τίτλο "Η "Τοπική" πρόκληση. Οι δήμοι της Β Αθήνας και ο ΣΥΝ". Τα συμπεράσματα, δικά σας...

Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Στη χώρα που πνίγεται στο δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, καθώς - για πολλούς και διάφορους λόγους - το ελληνικό δημόσιο δεν έχει εισπράξει βεβαιωμένους φόρους και άλλες απαιτήσεις από διάφορους κακοπληρωτές, που ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές.

Και ενώ η κυβέρνηση δικαιολογεί την εμμονή της πως "δεν αντέχει η οικονομία" για παροχές στο λαό και την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, η αλήθεια φαίνεται πως είναι διαφορετική. Ενώ, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς του κράτους, για την είσπραξη των βεβαιωμένων φόρων και άλλων οφειλών στο δημόσιο - από τους διάφορους κακοπληρωτές - κάνει το αντίθετο.

Για όσους το αμφισβητούν, τους πληροφορούμε πως το υπουργείο Οικονομικών απαλλάσσει από τα χρέη τους στο ελληνικό δημόσιο, όσους είναι κάτοικοι της Ελβετίας και του Λιχτενστάιν, επειδή "δεν υπάρχει η δυνατότητα απαίτησης της οφειλής, με συνέπεια να μην μπορούμε να τους στείλουμε ειδοποιήσεις"...

Οσοι, λοιπόν, έχετε χρέη στο δημόσιο και δε θέλετε να τα πληρώσετε, δεν έχετε παρά να μετακομίσετε στο Λιχτενστάιν ή την Ελβετία.

Ποιος είπε ότι η οικονομία δεν είναι πολιτική;